Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτης
"Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα˙ χαίρε, των πιστών αναμφίβολον καύχημα". (Χαίρε, συ που για τους
απίστους είσαι αμφίβολον άκουσμα˙ χαίρε, συ που για τους πιστούς είσαι
αναμφίβολο καύχημα).
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν
αποδέχονται ό, τι δεν μπορούν να κατανοήσουν με την λογική. Μάλιστα σε κάποια
περίοδο της ανθρώπινης ζωής, στα τέλη του 17ου αιώνα και στις αρχές του 18ου
επικράτησαν στην Ευρώπη, ξεκινώντας από τη Γαλλία ως τάση, ως κίνημα γνωστό με
το όνομα διαφωτισμός. Ένας από τους χώρους που προσπάθησαν να αλλάξουν μέχρι
σημείου κατάργησης ήταν η θρησκεία, γι' αυτό στο στόχαστρό τους έβαλαν το
Χριστιανισμό. Η κατάσταση αυτή βέβαια δεν ήταν πρωτόγνωρη. Η αμφισβήτηση του
Χριστιανισμού είναι σύγχρονη με την εμφάνισή του, η δε αμφισβήτηση του ίδιου
του Θεού υπάρχει από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του ανθρώπου. Αμφισβητεί
ο διάβολος στον Παράδεισο τις καλές προθέσεις του Θεού για τον Πρωτόπλαστο και
τον οδηγεί στην παρακοή. Χρησιμοποιεί δε ως μέσον την καλλιέργεια της
αμφιβολίας. Και η αμφιβολία αυτή καλλιεργείται με τρόπο φιλικό. Πρώτ' απ' όλα ο
διάβολος χρησιμοποιεί ως όργανό του τον όφη, ο οποίος ήταν "φρονιμότατος
πάντων των θηρίων των επί της γης" (Γεν. 3,1). Αυτό το κάνει για να μην
υποπτευθούν οι Πρωτόπλαστοι τις πραγματικές προθέσεις του. Κι έτσι με πολύ
ευκολία υλοποιεί το σκοτεινό του σχέδιο και οδηγεί τον πρώτο άνθρωπο στην πτώση
και στην απομάκρυνση από τον Παράδεισο.
Η αμφιβολία ως μέσον αμφισβήτησης
συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα και αποτελεί βασικό όπλο και εργαλείο όλων
των απίστων. Όλων εκείνων που δεν ανοίγονται στον μυστηριακό λόγο της πίστεως
και που οι θείες αλήθειες φαίνονται ως παράλογες, ως ανοησίες. Οι περισσότεροι
από αυτούς προέρχονται από τις τάξεις των διανοουμένων, των μορφωμένων, των
γραμματιζούμενων όπως τους αποκαλεί ο απλός λαός. Ό, τι υπερβαίνει τη λογική το
απορρίπτουν. Άλλοι πάλι, δεν πιστεύουν γιατί η πίστη θέτει φραγμούς στην
ικανοποίηση των αμαρτωλών ορέξεων τους, στις διάφορες ηδονές της ζωής.
Φυσικό είναι οι άπιστοι να αμφιβάλλουν
και στο άκουσμα της Παρθένου. Με ποια λογική να δεχθούν ότι, μια μικρή κόρη της
Ναζαρέτ, προερχόμενη από οικογένεια απλή και φτωχή, κατά τρόπον παράδοξο θα
γεννήσει τον ίδιο το Υιό του Θεού. Δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτό που διδάσκει
η Εκκλησία μας, ότι η Παναγία είναι "Παρθένος προ τόκου, Παρθένος εν τόκω
και μετά τόκον πάλι Παρθένος". Δεν ανοίγουν την ψυχή τους σε αυτό το
απερινόητο θαύμα. Εκεί, γαντζωμένοι στην ανθρώπινη λογική προτιμούν τον
πνευματικό θάνατο παρά να αντιστρατευθούν αυτή τη λογική τους. Κι έτσι λοιπόν η
Παναγία μας αποτελεί για όλους αυτούς τους απίστους "αμφίβολον
άκουσμα".
Αυτό όμως που αποτελεί "αμφίβολον
άκουσμα" για τους απίστους, η Παναγία Παρθένος δηλαδή, αποτελεί
"αναμφίβολον καύχημα" για τους πιστούς. Για όλους εμάς το μυστήριο
της Θεοτόκου αποτελεί αιτία να καυχόμαστε για την μεγάλη χάρη που έχουμε να μας
περιβάλλει, να μας φροντίζει και να μας προστατεύει από τα βέλη του εχθρού, ως
γνήσια Μητέρα η Παναγία μας. Δέχτηκε με απλότητα να υπηρετήσει το σχέδιο του
Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου και
έγινε Θεοτόκος. Έγινε η σκάλα που όλους μας ανεβάζει από τη γη στον ουρανό.
Είναι η γέφυρα που μας μεταφέρει στη ζωή από το θάνατο. Αποτελεί λιμάνι στη
ταραγμένη θάλασσα της ζωής και ορμητήριο στο πέλαγος των θλίψεων.
Καύχημα, τιμή, δόξα, ελπίδα και σωτηρία
όλων μας Πάναγνε, Δέσποινα, Θεοτόκε, ασάλευτο του κόσμου όλου στήριγμα, γλυκιά
μας Παναγία, σε σένα στρέφουμε τα μάτια μας, το νου και την καρδιά μας και ικετεύομέ
σε, τούτες τις δύσκολες στιγμές γλυκολατρεμένη μας Μητέρα φρούρησέ μας,
προστάτεψέ μας, άπλωσε τη Σκέπη την Αγία σου και κάλυψέ μας, χάρισέ μας την
γαλήνη σου, την αγάπη σου και την φροντίδα σου. Κι εμείς προσφέροντας σου τα
λουλούδια που ανθίζουν στην ψυχή μας κάθε φορά που αντικρίζουμε τη θαλπωρή της
μητρικής ματιάς σου, ενώνουμε τη φωνή μας μ' εκείνη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και
ευγνωμόνως σου φωνάζουμε δυνατά: "Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου