ΜΝΗΜΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Τη μνήμη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου τιμά σήμερα, 12 Ιουλίου, η Εκκλησία μας. Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομος και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα.

Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του Αγίου Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο.

Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του δε θέλησε να συνεχίσει στα γράμματα, αλλά προτίμησε να μιμηθεί το Χριστό και μαθήτευσε στην τέχνη του ξυλουργού, την οποία άσκησε με επιμέλεια και δεξιοσύνη. Στην ηλικία των 15 ετών αξιώθηκε της θέας του Κυρίου, για ένα μόνο φιλότιμο λογισμό, μέσω του οποίου απέκρουσε μία δαιμονική προσβολή του πειρασμού της απιστίας. Από τότε φούντωσε μέσα του ακόμη περισσότερο η φλόγα της αγάπης του Θεού και ο πόθος για τη μοναχική ζωή.

Ακολούθησαν καιροί ταραχής και αναστάτωσης για την Ελλάδα, λόγω της ξένης Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Ο Όσιος όμως, τόσο ως πολίτης όσο και ως στρατιώτης κατά τη θητεία του (1945 – 1949 μ.Χ.), επέδειξε απαράμιλλο θάρρος και αυτοθυσία. Ήταν πρόθυμος να δώσει κάθε στιγμή και τη ζωή του ακόμα για τη σωτηρία των άλλων. Ευρισκόμενος μάλιστα συχνά μέσα στον καταιγισμό των φονικών πυρών, συνέβη να σώσει με τις θερμές προσευχές του πολλούς στρατιώτες, αλλά να σωθεί και ο ίδιος με τρόπο θαυμαστό.

Επειδή το μεγαλύτερο διάστημα της στρατιωτικής του θητείας το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή, πολλές εκδόσεις αφιερωμένες στη ζωή του Γέροντα τον αναφέρουν ως «Ασυρματιστή του Θεού». Μάλιστα, ο Γέροντας φέροντας ως παράδειγμα την ειδικότητα του στον στρατό, απάντησε σε κάποιον που αμφισβητούσε τη χρησιμότητα της μοναχικής ζωής ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού», εννοώντας την θερμή τους προσευχή και την έγνοια τους για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Ύστερα και από αυτές τις περιπέτειες, θέλησε να καταταγεί στο αγγελικό τάγμα των μοναχών, με τα φτερά που δίνει ο θείος έρωτας. Έτσι, μετέβη στο Άγιο Όρος, αναζητώντας έναν οδηγό για τη ζωή της κατά Θεόν ησυχίας. Δεν κατάφερε όμως να εκπληρώσει αμέσως τον πόθο του. Παράλληλα, οι δικοί του βρέθηκαν την ίδια περίοδο σε μεγάλη οικονομική δυσκολία, οπότε τον κάλεσαν να τους βοηθήσει. Έτσι, επέστρεψε στην Κόνιτσα και εργάστηκε ως μαραγκός. Μετά από 3 χρόνια όμως (1953 μ.Χ.), σε ηλικία 29 ετών πλέον, εγκατέλειψε τα πράγματα του κόσμου και επέστρεψε στην Αθωνική Πολιτεία.

Αφού περιήλθε σκήτες και καλύβες, ακολούθησε τελικά τη συμβουλή ενός σεβάσμιου γέροντα και εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιερά Μονή Εσφιγμένου, γνωστής τότε για την αυστηρή της τάξη. Εκεί έζησε μέσα στην ολοτελή υπακοή και επιδόθηκε σε υπέρμετρη άσκηση, υπερβάλλοντας σε κόπους για χάρη του Χριστού και των αδελφών του. Έτσι, στις 27 Μαρτίου 1954 μ.Χ. εκάρη μοναχός. Έλαβε ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος. Έχοντας όμως άσβεστο μέσα του τον πόθο για τον ησύχιο και απράγμονα βίο, πήρε την ευλογία του Ηγουμένου και πήγε να μονάσει στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, που ήταν τότε σε κατάσταση ιδιόρρυθμη. Εκεί προετοιμάστηκε για τη ζωή του ερημίτη, κάτω από την καθοδήγηση ενός διακριτικού και σοφού γέροντα, του γέροντα Συμεών. Στις 12 Μαρτίου 1956 μ.Χ., εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του.

Τον Αύγουστο του 1958 μ.Χ., υπακούοντας σε θεία βουλή, δεν εγκαταστάθηκε στην έρημο, για την οποία προετοιμαζόταν, αλλά στην κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Παναγίας του Στομίου, που βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα. Σε αυτήν έζησε 4 χρόνια, ζώντας ισάγγελο βίο, παλεύοντας με τους πειρασμούς, ευεργετώντας τους ανθρώπους της περιοχής, σώζοντας πολλούς από τις διδασκαλίες των προτεσταντικών ομάδων που δρούσαν εκεί, και ανακαινίζοντας με πολύ μόχθο το Μοναστήρι.

Τo 1962 μ.Χ., όταν και ολοκληρώθηκε το έργο της ανακαίνισης και ο κίνδυνος από τις ετερόδοξες ομάδες εξέλιπε, ο Όσιος παρακαλούσε μέσα στους πειρασμούς, που καθημερινά τον πολιορκούσαν, θερμά το Θεό να του δείξει το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Έτσι, δέχθηκε ως θεόσταλτη την πρόσκληση κάποιου ιεροδιακόνου να τον συνοδεύσει στο θεοβάδιστο Όρος του Σινά. Πάνω σε κείνον τον άνυδρο και ξερό τόπο, στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, έζησε επιτέλους αυτό που χρόνια ποθούσε, την προς Θεόν μόνωση.

Αγωνιζόμενος με πολλή ταπείνωση, διαρκή νηστεία, ακατάπαυστη αγρυπνία και αδιάλειπτη προσευχή, κατάφερε να υπερνικήσει τις παγίδες του μισόκαλου εχθρού, και να απολαύσει την ένωση με το Θεό. Γεμάτος από τη χάρη της θείας παρακλήσεως, απολάμβανε την κατά Θεόν ευφρόσυνη μέσα στο καμίνι της απαράκλητης ερήμου. Έγινε μάλιστα ιδιαίτερα αγαπητός στους Βεδουίνους, δίνοντάς τους τρόφιμα με χρήματα από την πώληση στους προσκυνητές ξύλινων σταυρών που έφτιαχνε ο ίδιος.

Δεν θα υπήρχε, έτσι, κανένας λόγος να εγκαταλείψει το στάδιο εκείνο της αρετής, εάν – φεύ! – δεν ενέσκηπτε η σωματική ασθένεια από το τραχύ κλίμα, η οποία τον ανάγκασε να επιστρέψει στην κατά σάρκα πατρίδα του. Επανερχόμενος στο Άγιο Όρος το 1964 μ.Χ., δεν ελάττωσε το πλήθος των ασκητικών αγώνων του, παρά την καταβολή του σώματος, καθώς στο πνεύμα διατηρούσε την πρότερη ζέση του. Ζώντας λοιπόν ως ξένος και παρεπίδημος στη γη, έφτασε να γίνει πολίτης του ουρανού.

Έχοντας, συνεπώς, την πράξη ως την «επίβασιν» της θεωρίας, έφτασε σε υψηλά μέτρα και έγινε κοινωνός θείων μυστηρίων. Εντρύφησε έτσι και στην ωραιότητα του Κυρίου, ενώ επιπλέον έτυχε και της Θεομητορικής ευλογίας. Συνομίλησε με αγίους που εμφανίστηκαν μπροστά του, βίωσε την όραση του Άγγελου Φύλακά του, άκουσε αγγελικούς ύμνους και καταυγάσθηκε από το ουράνιο φως.

Το 1966 μ.Χ. ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδας (Νοσοκομείο Παπανικολάου). Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μ.Χ. μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπατίου (Βλάχικα).

Στις 12 Αυγούστου 1968 μ.Χ. ο Όσιος Παΐσιος, εισήλθε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα και μόνασε στο κελί του Τιμίου Σταυρού.

Το 1979 μ.Χ. αφήνει τον Τίμιο Σταυρό και αναζητώντας κελί πηγαίνει στην εγκαταλελειμμένη «Παναγούδα». Εκεί ο Όσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο γέροντας στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.

Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του γέροντος Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες όπως κολίτιδα, η οποία του άφησε μόνιμα δυσπεπτικά, βουβωνοκήλη και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ’ όλ’ αυτα όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους.

Μετά το 1993 μ.Χ. παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο, όπου έγινε διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 μ.Χ. χειρουργήθηκε. Παρότι η ασθένεια δεν έπαυσε, αλλά παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ, ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.

Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Στις 13 Ιανουαρίου 2015 συνήλθε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπόλεως και αποφάσισε την κατάταξη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

(πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας)

Δ΄ Κυριακή Ματθαίου-Κήρυγμα (02.07.2017)

Γερασίμου Φραγκουλάκη

Αρχιμανδρίτη

"Οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον˙ εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων". (Μτθ. 8, 12). (Οι κληρονόμοι της βασιλείας -των ουρανών- θα πεταχτούν έξω στο σκοτάδι˙ εκεί θα κλαίνε, και θα τρίζουν τα δόντια τους).

Κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών είμαστε όλοι, έχουμε γίνει, έχουμε αποκτήσει αυτή την ιδιότητα με το άγιο βάπτισμα. Πόσοι αλήθεια γνωρίζουμε, τι ακριβώς είναι η κληρονομιά αυτή; Πόσοι χρησιμοποιούμε τη φράση "βασιλεία των ουρανών" ή "βασιλεία του Θεού" αγνοώντας το περιεχόμενό της;

Ας δούμε με μια σύντομη αναφορά, τι διδάσκει η εκκλησία μας πώς είναι αυτή η ιδιαίτερη βασιλεία.

Με την έκφραση "βασιλεία των ουρανών" ή "βασιλεία του Θεού" που δεσπόζει στο κήρυγμα του ίδιου του Ιησού και κατόπιν στα βιβλία της Καινής Διαθήκης, δηλώνεται μια καινούρια εποχή, που εγκαινιάζεται με το έργο του Χριστού. Σε αυτή την καινούρια εποχή κυριαρχεί αντί του μίσους η αγάπη, αντί του σκοταδιού της απιστίας το φως της πίστης, αντί για την απόγνωση η ελπίδα. Η καινούρια αυτή εποχή κηρύσσεται στην Καινή Διαθήκη σαν να είναι κάτι που το ζούμε αλλά και το περιμένουμε να ολοκληρωθεί μελλοντικά, κατά την δεύτερη παρουσία του Χριστού.

Πρέπει να τονισθεί ότι αυτή η καινούρια εποχή του Χριστού, της Καινής Διαθήκης, δεν έχει καμιά σχέση με την λεγόμενη "νέα εποχή" την οποία προσπαθούν να επιβάλλουν κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι, οι οποίοι ουσιαστικά βαφτίζουν ως "νέο" την ανομία, την ασυδοσία, την δήθεν πρόοδο που δεν είναι τίποτ'  άλλο από συγκαλυμμένη αμαρτία.

Ας δούμε τώρα, κατά πόσον εμείς οι κληρονόμοι της αιωνίου βασιλείας έχουμε σχέση με την κληρονομιά μας.

Στη βασιλεία του Θεού λέει η εκκλησία μας, κυριαρχεί αντί του μίσους η αγάπη.

Μην πάμε μακριά. Μη βγούμε έξω από το χώρο μας για να συγκρίνουμε. Ας δούμε τις λεγόμενες χριστιανικές κοινωνίες και μάλιστα τις ορθόδοξες και πολύ-πολύ συγκεκριμένα εδώ, την δική μας ορθόδοξη κοινωνία, την παροικία μας.

Μπορούμε να πούμε και να υποστηρίξουμε ότι στις σχέσεις μας κυριαρχεί η αγάπη; Φαίνεται μεταξύ μας να επικρατεί το αίσθημα της αδελφοσύνης; Ομονοούμε; Συμπράττουμε; Έχουμε ως παροικία κοινά σημεία;

Θα μπορούσαμε να  ισχυριστούμε πως ναι! Μπορεί να μην αφορά αυτή η κατάσταση κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας, χαρακτηρίζει όμως το μεγαλύτερο μέρος της. Ευτυχώς μπορούμε ακόμα να λέμε πως δεν έχει χαθεί το φιλότιμο μας. Κι αν υπάρχουν κάποιοι που το έχουν αναστείλει -προσωπικά πιστεύω ότι το φιλότιμο αναστέλλεται, δεν χάνεται- αν λοιπόν υπάρχουν κάποιοι που το έχουν κλειδώσει στο ντουλάπι, ευτυχώς είναι πολύ λίγοι και αποτελούν, και πάλι ευτυχώς, μεμονωμένες περιπτώσεις.

Στη βασιλεία του Θεού, επίσης διδάσκει η εκκλησία μας, κυριαρχεί αντί του σκοταδιού της απιστίας, το φως  της πίστεως. Ίσως εδώ έχουμε ένα θεματάκι. Ενώ δηλώνουμε οι περισσότεροι ότι πιστεύουμε, εντούτοις δεν κάνουμε εκείνα τα οποία βεβαιώνουν αυτή μας την πίστη, όπως π.χ. ο εκκλησιασμός.

Δεν έχουμε αναπτύξει σωστά τη σχέση μας με το Θεό. Του ζητούμε να είναι πάντα μαζί μας, αλλά εμείς είμαστε κοντά του όποτε θέλουμε, όποτε μας αρέσει! Δεν είναι όμως τα πράγματα έτσι. Δεν μπορούμε να λέμε ότι, αγαπούμε τον πατέρα μας και εν προκειμένω τον Πατέρα-Θεό και ενώ μπορούμε να τον επισκεφθούμε δεν το κάνουμε. Εδώ προετοιμαζόμαστε και κάνουμε χιλιάδες χιλιόμετρα για να συναντήσουμε τον σαρκικό μας πατέρα όποτε μπορούμε, και δεν αποφασίζουμε να επισκεφθούμε τον Θεό-Πατέρα μας, που το σπίτι του, ο ναός βρίσκεται δίπλα μας. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί στοιχείο που να βεβαιώνει πως οπωσδήποτε υπάρχει απιστία, σίγουρα όμως η μη τακτική επικοινωνία με τον Θεό συμβάλλει στην άμβλυνση της πίστεως. Γι' αυτό θερμά σας παροτρύνουμε και σας προτρέπουμε: Αν για διάφορους σοβαρούς λόγους δεν μπορείτε να εκκλησιάζεστε, τουλάχιστον να προσεύχεστε. Βάλτε την προσευχή στη ζωή σας, στην κάθε σας στιγμή. Αποτελεί μεγάλο όπλο η προσευχή εναντίον του κακού, και ταυτόχρονα μεγάλη ενίσχυση κάθε καλού.

Όταν στην ζωή μας ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι προσπαθούμε να έχουμε συνέπεια, αποκτούμε ελπίδα αντί της απόγνωσης που απλόχερα μας "χαρίζει" η κοινωνία μας. Και η ελπίδα όπως προαναφέραμε, αποτελεί βασικό στοιχείο της βασιλείας των ουρανών, της βασιλείας του Θεού της οποίας είμαστε κληρονόμοι.

Όμως αγαπητοί μου αδελφοί, αυτή την κληρονομιά δεν θα πρέπει να την θεωρούμε δεδομένη. Όπως συμβαίνει με όλες τις κληρονομιές, πρέπει να υπάρξει αποδοχή της κληρονομιάς. Κανένας δεν μπορεί να μας αφαιρέσει την κληρονομιά της βασιλείας του Θεού, κανένας όμως δεν μπορεί και να μας την επιβάλλει. Από εμάς εξαρτάται, από τον καθένα μας χωριστά αν τελικά αποκτήσουμε αυτή την ανεκτίμητη, την αγία κληρονομιά. Και να γνωρίζουμε και τούτο: Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να χαθεί αυτή η κληρονομιά. Οι κληρονόμοι μπορεί να χαθούν, η κληρονομιά όμως όχι! Μας βεβαιώνει γι' αυτό ο ίδιος ο Κύριος, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή λέγοντάς μας: "πως θα' ρθούν πολλοί από ανατολή και δύση και θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ιακώβ στο τραπέζι της βασιλείας των ουρανών, ενώ οι κληρονόμοι της βασιλείας θα πεταχτούν έξω στο σκοτάδι˙εκεί θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια τους". (Μτθ. 8, 11-12). Και πότε το είπε αυτό. Διαπιστώνοντας την πίστη του εκατόνταρχου.

Ας παρακαλέσουμε όλοι μας το Θεό, να ενισχύσει την πίστη μας και να μας αξιώσει στην κατάκτηση της βασιλείας του, της βασιλείας των ουρανών. Αμήν!   

Κήρυγμα στην Κυριακή Γ΄Ματθαίου (25.06.2017)

Γερασίμου Φραγκουλάκη

Αρχιμανδρίτη

Η καθημερινότητα του ανθρώπου στην εποχή μας έχει να κάνει με τον αγώνα επιβίωσης που πρέπει να διεξαγάγει ο καθένας, προκειμένου να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Να έχει δηλαδή τα αγαθά εκείνα που χρειάζεται για να μπορεί με άνεση να τα φέρνει βόλτα, όπως λέμε. Επομένως για να επιβιώσει ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται αγαθά και τα αγαθά αυτά προκειμένου να αποκτηθούν χρειάζεται εργασία. Δημιουργείται έτσι η σειρά, η αλυσίδα: επιβίωση, αγαθά, εργασία.

         Επιβίωση σημαίνει διατήρηση στη ζωή, συνέχεια της ύπαρξης και αποτελεί επιδίωξη του κάθε λογικού ανθρώπου. Άλλωστε έχει ειπωθεί με διάφορους τρόπους, ότι η ζωή είναι γλυκιά. Ως βιολογική λειτουργία η ζωή ελάχιστα μπορεί να επηρεαστεί από τον καθένα μας. Ο τομέας τον οποίο μπορούμε να επηρεάσουμε και να τροποποιήσουμε  είναι η ποιότητα της ζωής. Κοντολογίς, όλοι ζούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό, μπορούμε όμως σε μεγάλο βαθμό να ρυθμίσουμε το πόσο καλή ή κακή ζωή θα έχουμε. Μεγάλο και σπουδαίο ρόλο σε αυτό έχουν τα αγαθά, που διακρίνονται σε υλικά όπως τροφή, ενδυμασία, έπιπλα κ.α., άυλα όπως υγεία, ελευθερία, τιμή, προσωπικότητα κλπ. και πνευματικά αγαθά στα οποία συμπεριλαμβάνονται όλες εκείνες οι περιπτώσεις που ονομάζονται αρετές και για τον Ορθόδοξο Χριστιανό η καλλιέργεια τους έχει έναν και μοναδικό σκοπό, την αγιότητα.

         Ο άνθρωπος ο κάθε άνθρωπος και κατ' επέκταση και ο Ορθόδοξος Χριστιανός, σήμερα αγωνίζεται για την απόκτηση των υλικών αγαθών πρωτίστως, δευτερευόντως για τα άυλα αγαθά και πάρα πολύ ελάχιστα έως σχεδόν καθόλου για τα πνευματικά αγαθά. Για την απόκτηση όλων των αγαθών χρειάζεται αγώνας, απαραίτητη όμως προϋπόθεση για την απόκτηση των υλικών αγαθών είναι η εργασία.

         Η εργασία αποτελεί το μεγάλο θέμα της εποχής μας. Λέει ο Απόστολος Παύλος: "Ει τις μη θέλει εργάζεσθαι μηδέ εσθιέτω". (Θεσ. Β΄3,10). (Όποιος δεν θέλει να εργάζεται αυτός να μην τρώει κιόλας). Ο κόσμος έχει ανάγκη από εργασία και η εργασία έχει γίνει μέσω εξαναγκασμού και εκμετάλλευσης, ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες, όπως η σημερινή. Όσοι έχουμε συγγενείς στην Ελλάδα γνωρίζουμε ότι με την σημερινή οικονομική κατάσταση που υπάρχει πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι υποχρεώνονται να εργάζονται με όρους εντελώς διαφορετικούς και τρισάθλιους, από εκείνους που εμπεριέχονται στις συμφωνίες εργασίας. Όχι βέβαια ότι εκτός Ελλάδος τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Παντού, σε όλο τον κόσμο κυριαρχεί η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Η ανάγκη επιβίωσης για κάποιους γίνεται ευκαιρία πλουτισμού για τους έχοντες και κατέχοντες. Τα υλικά αγαθά που σε πολλούς περισσεύουν δεν είναι αποτέλεσμα της εντατικής εργασίας τους, αλλά κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων. Μακαρίζουμε και θεωρούμε τυχερούς εκείνους που έχουν την οικονομική άνεση να αντιμετωπίζουν προβλήματα και μάλιστα αυτά της υγείας. Σκεφτήκαμε όμως ποτέ ότι, μπορεί να ισχύει το "ανεμομαζώματα ανεμοσκορπίσματα;". Ότι δηλαδή μπορεί ο Θεός να τους επιτρέπει τέτοιες δοκιμασίες, για να τους φεύγουν σαν νερό εκείνα τα οποία άδικα και με την εκμετάλλευση των αδελφών τους συγκέντρωσαν;

         Είναι πολύ μικρό τελικά το διάστημα που ζούμε, σε σχέση με τον αγώνα που κάνουμε για να είναι αυτή η ζωή μας καλή, όπως εμείς το εννοούμε. Αυτό ακριβώς μας τονίζει μέσα από την ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε, ο ίδιος ο Κύριος.

         Ε­μείς βλέπουμε να αυξάνει καθημερινώς η ανεργία, και η ανα­τέλλουσα παγκοσμιοποίηση κάνει ακόμη πιο δυσοίωνα τα πράγματα. Και, ενώ θέλουμε να εργασθούμε, δεν βρίσκουμε εργασία για να καλύψουμε τα προς το ζην και να προσφέρου­με και κάτι στον συνάνθρωπό μας. Σε ποιον, επομένως, θα πρέπει να απευθυνθούμε και σε ποιον να στηρίξουμε τις ελπίδες μας;

         Στην επίκαιρη και έντονου προβληματισμού αυτή ερώτηση ακούμε ως απάντηση σήμερα, από τον ίδιο το Θεό: «Μη πεποίθατε έπ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων» (Ψλμ. 145, 3), Μην περιμένετε λέει από κανένα, παρά μόνο από τον Θεό, «τον δίδοντα τροφήν τοις πεινώσι» ⁽Ψλμ. 145, 14),μπου δίνει τροφή σε αυτούς που πεινούν. «Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας λέγοντας: τι θα φάμε; ή τι θα πιούμε; ή τι θα ντυθούμε; Για­τί, για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται τον Θεό. Ο ουράνιος Πατέρας σας γνωρίζει καλά, ότι έχετε ανάγκη απ' όλα αυτά. Γι' αυτό πρώτα απ' όλα να επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού, και την επικράτηση του θελήματός Του, και όλα αυτά θα ακολουθήσουν» (Μτθ. 6, 31-33).

         Όποιος τηρεί αυτές τις εντολές του Θεού, γίνεται σίγουρα δέκτης και της υλοποιήσεως της υποσχέσεώς του. Όλα τα αναγκαία για τη ζωή θα τα προσθέ­σει ο Θεός σύμφωνα με την αυτοδέσμευσή του.

         Λέει ο Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς: "Από μόνη της η ψυχή είναι και θησαυρός και πλούτος αναφέρετος˙ απόκτημα άριστο για τον κάτοχό του και αυτό που καθιστά αληθινά μακάριο τον άνθρωπο. Αυτός που πραγματικά πιστεύει, ό, τι αγαθό κι αν βρεθεί μπροστά του δεν απλώνει το χέρι του σε ότι δεν είναι δικό του. Αυτά που έχει ανάγκη και με ευσέβεια τα ζητά από το Θεό, ο Θεός του τα παρέχει, διότι καθώς έχει ειπωθεί: "Ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται". (Μτθ. 7, 8). (Όποιος ζητάει παίρνει και όποιος  ψάχνει βρίσκει και όποιος χτυπά την πόρτα του Θεού του ανοίγεται).

Αν ο Θεός γενικά δεν αρνείται τίποτα, στον θεοσεβή παραχωρεί τα πάντα".

   

                                                                                           

ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΟΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσκυνά τμήμα της Κάρας του Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου,
το οποίο φυλάσσεται στον Καθολικό Καθεδρικό Ναό της Φραγκφούρτης (Μάϊος 2014).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ - ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 

(11.06.2017) 

Κήρυγμα του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη

Αννόβερο Γερμανίας

«Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν η θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος». (Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μάνα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Επίσης όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής μου). 

Κάποια λόγια του Κυρίου μας ακούστηκαν παράξενα στην εποχή του και όχι μόνο. Και σήμερα κάποια από τα λόγια του παρερμηνεύονται και διαστρεβλώνονται προκειμένου να αποπροσανατολίσουν και να ακυρώσουν την κατεύθυνση των ανθρώπων και την πορεία τους προς την σωτηρία που χαρίζει ο Χριστός. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να απευθύνουν βαρύ κατηγορώ προς τον Ιησού Χριστό, όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν εμπειρία Θεού και δεν έχουν βιώσει τις συνέπειες της εν Χριστώ ζωής. 

Έτσι παράξενα ακούγονται και τα λόγια του Ιησού που αναφέραμε προηγουμένως. Προσεγγίζοντας τα απλά δημιουργείται απορία. «Όποιος αγαπά περισσότερο τον πατέρα ή την μητέρα του από εμένα», λέει ο Κύριος. 

«Να», λένε οι εχθροί του. «Βλέπετε, εδώ ο ίδιος ο Χριστός με τα λόγια του καλλιεργεί το μίσος απέναντι στους γονείς, απέναντι στους συγγενείς». 

Και πράγματι μπορεί να ξεγελαστεί κανείς και να τα ερμηνεύσει έτσι αυτά τα λόγια του. Όμως είναι δυνατόν να συμβαίνει τέτοιο πράγμα; Στην Παλαιά Διαθήκη, στις δέκα εντολές αναφέρεται: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης». Αυτή είναι η πέμπτη εντολή και αξίζει να σημειωθεί ότι, είναι η μοναδική εντολή που έχει και υπόσχεση. Στις υπόλοιπες εννέα εντολές υπάρχει υπόδειξη και απαγόρευση, ενώ σε αυτήν ο Θεός υπόσχεται ότι, όποιος τιμά, όποιος αγαπά δηλαδή και φροντίζει τον πατέρα του και την μητέρα του θα είναι μακροχρόνιος, θα ζήσει δηλαδή πολλά χρόνια επί της γης. Επομένως ο Χριστός που δεν ήρθε για να καταργήσει τον Μωσαϊκό Νόμο όπως μας διαβεβαιώνει ο ίδιος, αλλά ήρθε να τον συμπληρώσει, πώς είναι δυνατόν σε αυτή την περίπτωση να καταργεί την αγάπη. Όμως πρόκειται για κατάργηση της αγάπης προς τους συγγενείς; Για να ξαναπροσέξουμε το χωρίο. Τι λέει: «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ». Λέει «ο φιλών», δηλαδή «αυτός που αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από εμένα». Επομένως εδώ δεν έχουμε σύγκριση μίσους, αλλά σύγκριση αγάπης. Δεν μας λέει ο Χριστός να μην αγαπούμε τον πατέρα μας ή την μητέρα μας, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά κάνει σύγκριση της αγάπης των γονέων με την αγάπη προς το πρόσωπό του, ως Κυρίου και Θεού μας. Τονίζει με αυτόν τον τρόπο δηλαδή ότι, αν οι αρετές του ανθρώπου σε σχέση με τον συνάνθρωπο πρέπει να είναι τέλειες, σε σχέση με τον Θεό πρέπει να είναι υπερτέλειες. 

Με αυτόν τον τρόπο βίωσε την αγάπη προς τον Ιησού ο σήμερον εορταζόμενος Απόστολος Βαρθολομαίος. 

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης περιγράφει στο Ευαγγέλιο του την συνάντηση του Βαρθολομαίου με το Χριστό. Το όνομα του Βαρθολομαίου ήταν Ναθαναήλ. Το Βαρθολομαίος ήταν κατά κάποιο τρόπο επώνυμο. Πατέρας του ήταν ο Θολομαίος. Στα εβραϊκά το Βαρ σημαίνει γιος. Επομένως το Βαρθολομαίος μεταφράζεται ως γιος του Θολομαίου. 

Αναφέρει λοιπόν ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι κοντά στον Ιησού οδήγησε τον Βαρθολομαίο ο Φίλιππος. Η συνάντηση αυτή με τον Ιησού και ο μεταξύ τους διάλογος υπήρξαν αρκετά, για να καταλάβει ο Βαρθολομαίος για ποιον επρόκειτο και να γίνει πιστός ακόλουθός του. 

Η παράδοση της Εκκλησίας μας μαρτυρεί ότι ο Άγιος Βαρθολομαίος κήρυξε στην Αρμενία και στο σημερινό Αζερμπαιτζάν, το οποίο αξίζει να αναφερθεί ότι τότε λεγόταν Αλβανία. Εκεί συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες και θανατώθηκε με σταυρικό θάνατο στην πόλη Ουρβανούπολη, μετά από διαταγή του βασιλιά Αστυάγη. Το άγιο λείψανό του οι Χριστιανοί το τοποθέτησαν σε μια πέτρινη θήκη. Επειδή κόσμος πολύς μαζευόταν για να τιμήσει το λείψανο του Αγίου και ήταν πολλά τα θαύματα που γινόντουσαν, οι ειδωλολάτρες πέταξαν την θήκη στη θάλασσα, η οποία κατά θαυματουργικό τρόπο βγήκε στο νησί Λιπαρά, κοντά στη Σικελία. Στο σημείο αυτό κτίστηκε μεγαλόπρεπος ναός, ενώ τμήματα του ιερού λειψάνου του μεταφέρθηκα σε διάφορα σημεία. Στον Ρωμαιοκαθολικό ναό του Αγίου Βαρθολομαίου στην Φρανκφούρτη φυλάσσεται η κάρα του Αγίου Βαρθολομαίου. 

Η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου Βαρθολομαίου στις 11 Ιουνίου, η οποία φέτος συμπίπτει με την σημερινή Κυριακή των Αγίων Πάντων. Την ημέρα αυτή εορτάζει τα ονομαστήρια του ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης μας κύριος κύριος Βαρθολομαίος, ο πνευματικός ηγέτης της Ορθοδοξίας, ο δικός μας πνευματικός πατέρας μια και έχουμε την τιμή να αποτελούμε το πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας η οποία ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Πατριάρχης του Γένους μας αποτελεί μεγάλη ευλογία για την Εκκλησία μας. Είναι ο Πατριάρχης εκείνος που με τις ενέργειές του, με την ισχυρή προσωπικότητά του έκανε γνωστή και ισχυρή την Ορθοδοξία απ’ άκρου ως άκρου της οικουμένης. Μίλησε πολλές φορές για τα προβλήματα της ομογένειας των Ρωμιών της Πόλης και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Την επίλυση των προβλημάτων αυτών επιδιώκει με παρεμβάσεις και δηλώσεις του προς την τουρκική ηγεσία και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς. Από την πρώτη στιγμή της Πατριαρχείας του έθεσε ως στόχο την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που έκλεισε η Τουρκία το 1971. 

Από την εκλογή του, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θέλησε να συσφίξει τις σχέσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Για το λόγο αυτό κάλεσε όλους τους Προκαθημένους στο Φανάρι, από όπου έστειλαν μήνυμα ενότητας στον κόσμο. Ως Οικουμενικός Πατριάρχης συνεχίζει την παράδοση των προκατόχων του, επιδιώκοντας τη συνέχιση του διαλόγου με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τα άλλα δόγματα, παρακάμπτοντας τα εμπόδια που κατά καιρούς προκύπτουν. 

Επίσης, έχει ξεκινήσει Διαθρησκειακό Διάλογο (με κύρια θέματα την ειρήνη και το περιβάλλον) με τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, το Ισλάμ και τον Ιουδαϊσμό. 

Έχοντας επίγνωση του ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος αποτελεί το κατεξοχήν σύγχρονο πρόβλημα, που απειλεί τη Δημιουργία του Θεού, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέδειξε την προστασία του περιβάλλοντος αρκετά υψηλά στην «ατζέντα» της Πατριαρχείας του. Σε σημείο μάλιστα ώστε να έχει χαρακτηριστεί ως ο «πράσινος Πατριάρχης». Έτσι, καθιέρωσε την πρώτη Σεπτεμβρίου (αρχή του εκκλησιαστικού έτους) ως Ημέρα Προστασίας του Περιβάλλοντος. Επίσης, διοργανώνει τακτικά συμπόσια με αυτό το θέμα σε όλο τον κόσμο. 

Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του είναι η πραγματοποίηση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που συνήλθε τον Ιούνιο του 2016 στο Κολυμπάρι της Κρήτης. 

Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποτελεί εμβληματική μορφή γνωστή στα πέρατα της οικουμένης. Είναι γνωστός και αποδεκτός από ηγέτες χωρών και οργανισμών πολιτικών, επιστημονικών και θρησκευτικών. 

Οι παρεμβάσεις του αρκετές φορές έχουν θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του. 

Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την προσφορά του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου μας πρέπει να την παρακολουθήσουμε από κοντά. Μα προ πάντων πρέπει να βιώσουμε τη ζωή της Εκκλησίας μας, μια ζωή στην οποία καθοριστικής σημασίας είναι η παρουσία και η συμβολή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. 

Σήμερα με την ευκαιρία των σεπτών ονομαστηρίων του στρέφουμε προσευχητικώς το νου και την καρδιά μας προς το ταπεινό μα πάντα φωτεινό Φανάρι ευχόμαστε να είναι πολλά τα έτη του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου μας κυρίου κυρίου Βαρθολομαίου και εκζητούμε τις πατριαρχικές ευχές και ευλογίες του. Αμήν!

Πηγή: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Παράσταση κουκλοθέατρου, για μικρούς και μεγάλους!

Μια παράσταση που θα ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους.

Ξεφεύγει από τα δεδομένα του παραδοσιακού κουκλοθέατρου. Με την τεχνική του "Μαύρου Θεάτρου" που θα παρουσιαστεί η παράσταση και οι κούκλες είναι μεγαλύτερες και η κίνησή τους είναι πιο φυσική.

Την περασμένη χρονιά η ίδια θεατρική ομάδα είχε εντυπωσιάσει με την παράστασή της "Ψαροτρομάρας", στο Ενοριακό μας Κέντρο.

Το ίδιο πιστεύουμε να γίνει και φέτος με τον "ΠΙΝΟΚΙΟ!"

ΣΤΟ ΙΩΒΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ HILDESHEIM

Στην έδρα του στην πόλη Hildesheim που βρίσκεται 35 χλμ νότια του Αννοβέρου γιόρτασε την Πρωτομαγιά του 2017, τα 25 χρόνια από την εις επίσκοπο χειροτονία του ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος  Norbert Trelle. 

Από την ενορία μας παρέστη επισήμως προσκεκλημένος ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης.

Ο π. Γεράσιμος με τον Επίσκοπο της Σερβικής Εκκλησίας στη Γερμανία Σέργιο

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΝΑΟΥ (DOM)

ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ

Οι εγγραφές για το σχολικό έτος 2017-2018 έχουν αρχίσει στον ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ "Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ' της ενορίας μας.

Μπορείτε να γράψετε τα παιδιά σας εφόσον έχουν συμπληρώσει το 3ο έτος της ηλικίας τους και είναι αυτόνομα, σχετικώς με την αυτοεξυπηρέτησή τους.

Ο Παιδικός Σταθμός με φορέα την ενορία μας λειτουργεί υπό την επίβλεψη του Jugendamt, του Kultusministerium της Κάτω Σαξωνίας και του Υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε τους χώρους του Παιδικού Σταθμού, μετά από συνεννόηση στο τηλέφωνο 0511-60095400. Μπορείτε επίσης να τηλεφωνείτε για πληροφορίες στα τηλέφωνα 0511-60095400 και 0511-17060, Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρα 10:00-12:00 το μεσημέρι.

Προσοχή! Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων θα τηρηθεί αυστηρά η προτεραιότητα με βάση το χρόνο δήλωσης.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

 Όμορφη, τέλεια η φετεινή Μεγαλοβδομάδα στην ενορία μας. Όλα κύλισαν με ιεροπρέπεια και μεγαλοπρέπεια, όπως αρμόζει σε τούτες τις Άγιες Μέρες. Και δεν ήταν μόνο τα «Γράμματα» που διαβάστηκαν η αιτία για να δημιουργηθεί περιβάλλον όμορφο, κατανυκτικό, επιβλητικό. Συνετέλεσε και ο ανθρώπινος παράγοντας: οι συνεργάτες των εκκλησιαστικών επιτροπών, οι ψάλτες, οι εθελοντές που έσπευσαν να βοηθήσουν παντού αψηφώντας το κρύο, οι νέοι και τα παιδιά βασικοί βοηθοί κι αυτοί στο έργο τούτης της περιόδου, οι ενορίτες όλοι που με υπομονή διατήρησαν την κατάνυξη και ιερότητα που επέβαλε το Θείο Δράμα.

Όμορφη η παρουσία όλων, όλες τις μέρες. Κι αυτή την βραδιά της Αναστάσεως ακόμη, παρόλο που έχει γίνει παράδοση οι πολλοί μετά το «Χριστός Ανέστη» να αποχωρούν, ο ναός έμεινε ασφυκτικά γεμάτος.

χριστος ανεστη

αδέρφια. Το ίδιο κατανυκτικές, όμορφες και αγιασμένες να είναι και οι άλλες μας Πασχαλιές.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!! 

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΑΝΝΟΒΕΡΟ

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΑΝΝΟΒΕΡΟ

Ανάστα ο Θεός...

... και στη συνέχεια "ουρά" ο κόσμος για την Θεία Κοινωνία!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΑΝΝΟΒΕΡΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ (ΝΥΜΦΙΟΣ)

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (Ιερό Ευχέλαιο)

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αριανζού κ. Βαρθολομαίου
Παραβρέθηκε και ο Εντιμότατος Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στο Αμβούργο
κ. Γεώργιος Αρναούτης

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Αποκαθήλωση)