ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ (Σεπτέμβριος 2009)

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Οι ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την αγία ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας. Οι ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία. Κατακλύζουμε τους ιερούς ναούς προκειμένου να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό και να αντλήσουμε δύναμη και χάρη ουράνια από αυτόν. Παίρνουμε μαζί μας κλώνους βασιλικού ως ευλογία και τον εναποθέτουμε στα εικονίσματα ως ελιξίριο κατά του κακού. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τιμή και η προσκύνηση του Σταυρού είναι προσκύνηση του Ίδιου του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας Χριστού και όχι ειδωλολατρική πράξη, όπως κακόβουλα μας κατηγορούν οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημά μας, το νικηφόρο λάβαρο κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, του διαβόλου, το αήττητο όπλο κατά του πολυπρόσωπου κακού. Με ένα στόμα και με μια καρδιά ψάλλουμε τον υπέροχο παιάνα - τροπάριο της μεγάλης εορτής: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου». Το Ιερότερο σύμβολο του χριστιανισμού είναι ο Τίμιος Σταυρός, η σημαία και το λάβαρο της Εκκλησίας. Μία φορά ήταν όργανο θανατικής εκτελέσεως των κακούργων και των ατίμων, ξύλο καται­σχύνης και κατάρας.Από τότε όμως που επάνω σ' αυτόν πέθανε ο αναμάρτητος Σωτήρας του κόσμου, ο Σταυρός έγινε «τίμιον ξύλον». Από τότε το σχήμα του χαράσσεται πάνω στους τάφους των χριστιανών στις κατα­κόμβες και, μετά τους διωγμούς, στολίζει τα στέμματα των χριστιανών βασιλέων, υψώνεται επάνω στις εκκλησίες και παντού είναι το φυλακτό και το στολίδι των χριστιανών. Γι' αυτό κάθε 14η Σεπτεμβρίου, που γιορτάζομε την εύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα από την Αγία Ελένη και την ύψωση του, ψάλλει η Εκκλησία: «Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμέ­νης· Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας...» Την θεολογική σημασία της εορτής την βρίσκουμε στα τροπάρια της ημέρας. Από αυτά εκείνα του Εσπερινού και των αίνων είναι τα πιο μεστά σε νοήματα και πλουσιώτερα σε ποιητικές εξάρσεις Τα θεολογικά αυτά νοήματα συμπυκνώνει στους στίχους του το πρώτο απόστιχο του Εσπερινού του πλ. α’ ήχου: "Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, της ευσεβείας το αήττητον τρόπαιον,η θύρα του Παραδείσου, ο των πιστών στηριγμός, το της Εκκλησίας περιτείχισμα, δι' ου εξηφάνισται,η φθορά και κατήργηται, και κατεπόθη του θανάτου η δύναμις, και υψώθημεν, από γης προς ουράνια. Όπλον ακαταμάχητον, δαιμόνων αντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Οσίων, ως αληθώς εγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ο δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος". Το απολυτίκιο της ημέρας είναι το γνωστό σε όλους μας: «Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα». Στο τροπάριο αυτό γίνεται λόγος για το ότι ο λαός ανήκει στον Θεό: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου». Επομένως, ο λαός δεν ανήκει στους άρχοντας, οι οποίοι δεν έχουν το δικαίωμα να τον διευθύνουν ως δικό τους κτήμα, ανεξάρτητα από τον Θεό. Κληρονομία είναι η Εκκλησία, η μία, αγία, καθολική και αποστολική, που κρατά αμετάβλητα και αδιάλειπτα την διαδοχή, την διδασκαλία και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Η φράση “νίκας τοις βασιλεύσι” εννοιολογικά αναφέρεται στους άρχοντας που ηγούνται του λαού ΄Επειτα, γίνεται λόγος για το πολίτευμα του Κράτους που προστατεύεται από τον Σταυρό: «και το σον φυλάττων διά του σταυρού Σου πολίτευμα». Πρόκειται για ένα πολίτευμα που στηρίζεται στον αποκαλυπτικό λόγο του Θεού, στο πολίτευμα του Σταυρού, δηλαδή στην αγάπη ως υπέρβαση της φιλαυτίας. Και το ερώτημα τίθεται καυτό: Το σύγχρονο πολίτευμα εμπνέεται από τον Σταυρό του Χριστού, δηλαδή από τον αγώνα υπερβάσεως του ατομικισμού και της ατομοκρατίας, ή είναι ένα πολίτευμα ατομικής ευδαιμονίας και ηδονοκρατίας με τις ποικίλες μορφές της; Ακόμη στο τροπάριο αυτό γίνεται λόγος για βαρβάρους: «κατά βαρβάρων δωρούμενος». Ποιοι είναι αυτοί οι βάρβαροι; Το τροπάριο αυτό θέτει έναν βαθύ πολιτειακό προβληματισμό που δεν συνδέεται με την εξωτερική μορφή του πολιτεύματος, αλλά με τον τρόπο ζωής και πολιτείας τόσο των αρχόντων όσο και των αρχομένων.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου, του χωριού Άγιοι Θεόδωροι Ίμβρου, αναφέρθηκε στις καταστροφικές πυρκαγιές λέγοντας: "Σήμερα που εμείς γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε, αγαπητοί αδελφοί, εις την Ελλάδα, εις την Αττικήν, όπως θα βλέπετε εις την τηλεόραση, βρίσκονται σε εξέλιξη μεγάλες καταστρεπτικές πυρκαγιές. Συμπάσχουμε με όλους τους αδελφούς μας, οι οποίοι χάνουν την περιουσία τους, που χάνουν τα σπίτια τους, που χάνουν το βιός τους και ο Θεός να φυλάξει, πολλές φορές, απειλείται και η ίδια τους η ζωή. Έχει πρόσφατη πικρή εμπειρία η Ελλάδα από τα περασμένα καλοκαίρια, από ανάλογες καταστροφικές πυρκαγιές. Η σκέψη μας και η προσευχή μας είναι μαζί τους και ευχόμεθα να προστατεύσει ο Θεός τις άλλες περιοχές της Ελλάδος, να σταματήσει το κακόν εις την Αττικήν και να προστατεύσει, να προφυλάξει τις άλλες περιοχές της Ελλάδος από ανάλογους κινδύνους και απειλές, οι οποίες απειλές και οι οποίοι κίνδυνοι είναι ανεξήγητοι και απαράδεκτοι όταν πίσω από αυτούς υπάρχει ανθρώπινος δάκτυλος και υστεροβουλία και ιδιοτέλεια και συμφέρον. Αυτοί οι αδελφοί μας, όποιοι και αν είναι και κάνουν αυτά τα πράγματα προς ίδιον όφελος είναι ασυγχώρητοι και τους παραδίδουμε εις την κρίσιν του Θεού".

Την Δευτέρα 24 Αυγούστου τελέσθηκε ο Αγιασμός στον Παιδικό Σταθμό της Ενορίας μας, με την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

Με λαμπρότητα γιορτάστηκε η μνήμη της Παναγίας μας, στην ενορία μας στο Αννόβερο, όπου το δεξιό κλίτος του ιερού ναού είναι αφιερωμένο στη Χάρη Της.

Την παραμονή τελέσθηκε Μέγας, Πανηγυρικός Εσπερινός, στο τέλος του οποίου έγινε περιφορά της χρυσοκέντητης εικόνας της Κοιμήσεως, στο τετράγωνο πέριξ του ιερού ναού.

Ανήμερα τελέσθηκε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία με την συμμετοχή πλήθους λαού από το Αννόβερο και τις γύρω περιοχές.

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας έγινε λιτανεία και η ακολουθία της αρτοκλασίας στον προαύλιο χώρο του Ενοριακού μας Κέντρου. Καθόλη τη διάρκεια της ημέρας προσείρχοντο προσκυνητές. Ώρα 16०० τελέσθηκε Παράκληση και η ημέρα έκλεισε με την ακολουθία του Εσπερινού. Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους κοπίασαν και φρόντισαν να πραγματοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο η Πανήγυρις της Παναγιάς μας. Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι η μεγαλύτερη Θεομητορική εορτή μέσα στον ετήσιο εορτολογικό κύκλο. Καθώς εορτάζεται η Παναγία μας στο μέσον του Καλοκαιριού και καθώς εκκλησιαζόμαστε σε πολλές Εκκλησίες και σε πολλά Εκκλησάκια, που είναι αφιερωμένα στην Κοίμηση της Θεοτόκου, η εορτή αυτή αποκτά μεγαλύτερη λαμπρότητα και προκαλεί συγκίνηση στην ψυχή μας.

Αυτήν την ημέρα ασπαζόμαστε την ιερά εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στο μέσον της εικόνας βλέπουμε το πανάχραντο σκήνωμα της Παναγίας μας επάνω σε ένα κρεβάτι. Πίσω από το σώμα βλέπουμε τον Χριστό που κρατά στα χέρια του ένα μικρό βρέφος εσπαργανωμένο, που είναι η ψυχή της Παναγίας, η οποία μόλις έχει βγει από το σώμα της. Γύρω από την Παναγία και τον Χριστό είναι οι άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι ήλθαν από τα πέρατα της Οικουμένης “θεαρχίω νεύματι”. Επίσης άγγελοι στέκονται σε έκσταση. Ακόμη υπάρχουν και τρεις Επίσκοποι, είναι ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Απόστολος Τιμόθεος και ο άγιος Ιερόθεος, επίσκοπος Αθηνών. Όλοι υμνούν την Παναγία. Και μπροστά από το κρεβάτι της Παναγίας βρίσκεται κάποιος άνθρωπος, του οποίου τα χέρια είναι κομμένα και κρεμασμένα επάνω στο σκήνωμα της Παναγίας. Πρόκειται για τον Εβραίο Ιεφωνία, που πήγε να ατιμάση το σκήνωμα της Παναγίας και αμέσως ο Αρχάγγελος του έκοψε τα χέρια.

Η όλη εικόνα όχι μόνον αναπαριστά αυτό που έγινε κατά την εξόδιο ακολουθία της Παναγίας, αλλά δείχνει και το τί είναι η Εκκλησία. Πρόκειται για μια εικόνα που δείχνει κατά τον πλέον ανάγλυφο τρόπο το μυστήριο της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία δεν είναι μια ανθρώπινη οργάνωση, αλλά το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού. Είναι η ενότητα Θεού και ανθρώπων στο πρόσωπο του Χριστού. Στην ιερά εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βλέπουμε ότι η Εκκλησία έχει στο κέντρο της τον Χριστό και την Παναγία, ως Μητέρα του Χριστού, και γύρω από αυτούς, τους Αποστόλους, τους Επισκόπους και τους Αγγέλους. Η Εκκλησία είναι ο Νυμφίος Χριστός, η μητέρα του Νυμφίου και οι φίλοι του Νυμφίου.

Έπειτα, στην ιερά εικόνα φαίνεται καθαρά ότι στην Εκκλησία έχει καταργηθή ο θάνατος, αλλά αυτό που ονομάζουμε θάνατο είναι ένας απλός ύπνος. Το σώμα δέχεται την Χάρη του Θεού και αυτό λαμπρύνεται, αλλά και η ψυχή ζη μετά θάνατον, και αν ο άνθρωπος έχει αγιασθεί βρίσκεται “εν χειρί Θεού”. Αυτό που συνέβη με την Παναγία, κατά αναλογία, επιθυμούμε να συμβεί και σε μάς. Δηλαδή, ευχόμαστε, όταν έλθη η ώρα να φύγουμε από τον κόσμο αυτόν, να είμαστε μέσα στην Εκκλησία, να προσευχόμαστε, να έχουμε τους πνευματικούς πατέρες κοντά μας, να λάβουμε την ευχή τους και κυρίως να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Ακόμη, όπως ο Ιεφωνίας προσπάθησε να ατιμάση το σώμα της Παναγίας και δεν το κατόρθωσε, έτσι υπάρχουν διάφοροι εχθροί, οι οποίοι προσπαθούν να βλάψουν το Σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία, αλλά δεν κατόρθωσαν ούτε θα κατορθώσουν να κάνουν τίποτε, γιατί η Εκκλησία δεν είναι ένα ανθρώπινο σωματείο, αλλά το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού. Η Εκκλησία έχει μεγάλη δύναμη, δεν φοβάται απολύτως τίποτε, αλλά σώζει τους πάντας και αυτούς ακόμη τους λεγομένους εχθρούς της, όταν μετανοήσουν.

Η Παναγία προξένησε μεγάλη χαρά σε όλη την οικουμένη, γιατί γέννησε τον Χριστό, που είναι η χαρά μας και η ελπίδα τής σωτηρίας μας. Γι’ αυτό την αγαπούμε και την παρακαλούμε να μας προστατεύει, να μας ενισχύει στις δύσκολες ώρες της ζωής μας, να πρεσβεύει για να παραμένουμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και να μεσιτεύη για να αξιωθούμε να νικήσουμε τον θάνατο με την δύναμη του Χριστού και να εισέλθουμε στην ουράνια Εκκλησία.