31/12/12

Neujahrsbotschaft des Metropoliten von Deutschland und Exarchen von Zentraleuropa Augoustinos





Liebe orthodoxe Christen in Deutschland,

Heute ist der erste Tag des neuen Jahres, und wir haben uns in unseren Kirchen versammelt, um den Herrn der Herrlichkeit zu preisen und das Gedächtnis des hl. Basilius d. Gr. zu ehren.

Das erste besondere Merkmal dieses Tages ist der Dankgottesdienst, der sich an die Göttliche Liturgie anschließt. Wir danken Gott dafür, dass Gott unserem Leben noch ein Jahr hinzugefügt hat und dass er uns in der Erfahrung von Freud und Leid zur Seite gestanden ist. Wir verherrlichen seinen Namen dafür, dass er uns neue Gelegenheiten schenkt, unsere Fehler zu korrigieren, unseren Glauben zu festigen und die Kraft unserer Liebe zu mehren. Natürlich bedarf es für all das keines Neujahrsfestes. Die Verwirklichung des Evangeliums Jesu Christi ist keiner zeitlichen Beschränkung unterworfen; sie ist eine tägliche Herausforderung. Was ist hier mit Herausforderung gemeint? Der Weg zum Reich Gottes ist eine mühsame Angelegenheit und verlangt von uns einen Preis. Allerdings ist der Mensch, dessen Weisheit in der Beziehung zu Gott gründet, bereit, Tag für Tag diesen Preis zu zahlen, weil er genau weiß, dass nur die Wahrheit Christi uns freimacht.

Das zweite besondere Merkmal dieses Tages ist das Gedenken eines wirklich großen Kirchenvaters, des heiligen Bischofs Basilius von Cäsarea in Kappadozien, den wir heute ehren. Alles, was uns zunächst vielleicht etwas theoretisch zu sein schien, sehen wir im Leben des hl. Basilius verwirklicht. Tag für Tag hat er unseren Herrn gepriesen und ihm gedankt, weil er ihn über alles liebgewonnen hatte und mit seiner Hilfe nach seinem Willen gehandelt hat. Nicht selten halten wir unsere Heiligen für eine Art von Übermenschen, also für Menschen, die nicht dasselbe Leben führen wie wir. Wir weisen z. B. oft und mit Recht auf die bedeutenden theologischen Schriften des hl. Basilius hin, die den orthodoxen Glauben bewahrt und entfaltet haben, oder auch auf sein reiches pastorales Wirken, das die Nöte der Armen und Kranken, der Witwen und Waisen seiner Diözese wirksam gelindert hat – eine Tätigkeit, die unsere Kirche bis heute fortführt.

All das geschah nicht durch Magie oder von allein. Der hl. Basilius bezahlte einen hohen Preis dafür, dem Plan der Liebe Gottes dienen zu dürfen, welcher das Heil des Menschen und der ganzen Welt beinhaltet. Er schränkte seine eigenen Ansprüche durch sein bewundernswertes asketisches Leben ein, um so seine Hingabe zu allen Mitmenschen, die das Lebensnotwendige entbehrten, zu verstärken. Ohne Angst vor Ansehensverlust und selbst unter Lebensgefahr trat er den Mächtigen seiner Zeit entgegen. Freimütig und furchtlos setzte er sich für diejenigen ein, denen Unrecht geschah und die keine Möglichkeit hatten, ihr Recht einzufordern. Der hl. Basilius war Zeit seines Lebens kränkelnd und hatte keinerlei weltliche Unterstützung, was in den Augen seiner Zeitgenossen gewiss als Schwäche angesehen wurde. Er aber ließ in dieser scheinbaren Ohnmacht die Kraft Gottes in ihrer Fülle erstrahlen. Er erkannte die Wahrheit in der Person Christi und wurde von der Knechtschaft der Bindung an die Materie, von der Furcht vor der menschlichen Bosheit und sogar von der Angst vor dem Tod befreit. Nichts konnte ihn von der Liebe Gottes trennen, von der Liebe zu dem, der ihn nach einem kurzen Leben, im Alter von etwa fünfzig Jahren, zu sich gerufen hat.

Deshalb ist also das heutige Fest bedeutend! Denn auch die Gelegenheit ist ja so bedeutend, die es uns schenkt, da es in uns die Sehnsucht nach der Wahrheit Gottes und nach jener Freiheit erweckt, die nur diese Wahrheit uns geben kann. Genau das ist auch mein Wunsch für uns alle: dass wir uns im Jahr 2013 in unserer Kirche an der Wahrheit des Evangeliums sättigen und dass wir - noch mehr befreit von den inneren und äußeren Ängsten, die unsere Leiden und unsere Zeit uns verursachen – niemandem erlauben, uns von der Liebe Gottes und unserer Mitmenschen zu trennen! 
 
Bonn, am Neujahrstag 2013

+ Metropolit Augoustinos von Deutschland

Μόνο η αλήθεια του Χριστού μας ελευθερώνει!




ΜΥΝΗΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2013
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ ΜΑΣ Κ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ


Ἀγαπητοί μου Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι τῆς Γερμανίας!

Πρώτη μέρα τοῦ νέου χρόνου, σήμερα, καὶ συναχθήκαμε στὶς ἐκκλησιές μας νὰ δοξολογήσουμε τὸν Κύριο τῆς δόξης καὶ νὰ τιμήσουμε τὴ μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Τὸ πρῶτο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς ἡμέρας εἶναι ἡ δοξολογία, ποὺ πορεύεται παράλληλα μὲ τὴν εὐχαριστία. Εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ ποὺ μᾶς βοήθησε νὰ προστεθεῖ ἄλλος ἕνας χρόνος στὴν πεῖρα τῆς ζωῆς μας καὶ ποὺ μᾶς στήριξε στὶς χαρὲς καὶ στὶς λύπες ποὺ περάσαμε. Δοξολογοῦμε τὸ ὄνομά Του γιὰ τὶς νέες εὐκαιρίες ποὺ μᾶς δίνει νὰ διορθώνουμε τὰ λάθη μας, νὰ στεριώνουμε στὴν πίστη καί, τελικά, νὰ αὐξάνουμε τὴ δύναμη τῆς ἀγάπης μας. Βεβαίως δὲν χρειάζεται νὰ ἔρθει ἡ πρωτοχρονιὰ γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ ὑπέροχα πράγματα. Ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχει χρονικοὺς περιορισμούς, εἶναι ἕνα καθημερινὸ ἄθλημα.  Καὶ γιατί εἶναι ἄθλημα; Διότι ἡ πορεία πρὸς τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐπίπονη ὑπόθεση καὶ ἀπαιτεῖ ἀπὸ μᾶς ἕνα τίμημα. Μάλιστα ὁ κατὰ Θεὸν σοφὸς ἄνθρωπος εἶναι ἕτοιμος νὰ καταβάλλει αὐτὸ τὸ τίμημα σὲ καθημερινὴ βάση, ἀφοῦ τὸ γνωρίζει καλά, πὼς μόνο ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἐλευθερώνει.
Τὸ δεύτερο χαρακτηριστικὸ τῆς σημερινῆς ἡμέρας εἶναι ἡ τιμὴ τῆς μνήμης ἑνὸς πραγματικὰ μεγάλου Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας. Ὅ,τι προηγουμένως μᾶς φάνηκε ἴσως λίγο θεωρητικό, τὸ βλέπουμε νὰ ἐφαρμόζεται στὴ ζωὴ τοῦ Μ. Βασιλείου. Καθημερινὰ δοξολογοῦσε κι εὐχαριστοῦσε τὸν Κύριό μας, τὸν ὁποῖο ἀγάπησε πολὺ κι ἔτσι μπόρεσε, μὲ τὴ χάρη Του, νὰ πράξει πολλὰ γι᾽ Αὐτόν. Ὄχι σπάνια, φανταζόμαστε τοὺς ἁγίους μας περίπου σὰν ὑπερανθρώπους, ὡς ἀνθρώπους δηλαδὴ οἱ ὁποῖοι δὲν βρίσκονται στὰ ἴδια μέτρα ζωῆς μὲ μᾶς. Τονίζουμε γιὰ παράδειγμα - κι αὐτὸ δίκαια! - εἴτε τὰ σπουδαῖα θεολογικὰ συγγράμματα τοῦ Μ. Βασιλείου, ποὺ διαφύλαξαν καὶ πρόβαλαν τὴν ὀρθόδοξη πίστη, εἴτε τὸ πλούσιο ποιμαντικό του ἔργο, ποὺ ἁπάλυνε ἀποτελεσματικὰ τὸν πόνο κάθε φτωχοῦ, ἀσθενοῦς, χήρας καὶ ὀρφανοῦ τῆς ἐπισκοπῆς του. Ἕνα ἔργο ποὺ συνεχίζει μέχρι σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.
Ὅλα αὐτά, βέβαια, δὲν ἔγιναν ὡς διὰ μαγείας ἢ αὐτόματα. Ὁ Μ. Βασίλειος κατέβαλε ἀκριβὸ τίμημα γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὸ σχέδιο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου ὁλόκληρου. Μείωσε τὶς προσωπικές του ἀνάγκες, μέσα ἀπὸ τὴν θαυμαστὴ ἀσκητικὴ ζωή του, γιὰ νὰ αὐξήσει τὴν προσφορά του πρὸς κάθε συνάνθρωπό του, ποὺ στεροῦνταν καὶ τὰ ἀναγκαῖα πρὸς τὸ ζῆν. Ἦρθε ἀντιμέτωπος μὲ τοὺς τότε ἰσχυροὺς τῆς γῆς χωρὶς νὰ ὑπολογίσει τὸ λεγόμενο προσωπικὸ κόστος ἢ τὸν κίνδυνο στὸν ὁποῖο ἔθετε τὴ ζωή του. Μὲ παρρησία καὶ γενναιότητα ὑποστήριξε τὰ δίκαια ὅσων ἀδικοῦνταν καὶ δὲν εἶχαν φωνὴ νὰ καταγγείλουν τὴν ἀδικία. Ὁ Μ. Βασίλειος ἦταν ἀσθενικὸς στὸ σῶμα καὶ χωρὶς κοσμικὴ δύναμη, κάτι ποὺ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς του θὰ φαινόταν σίγουρα ὡς ἀδυναμία. Αὐτός, ὅμως, ἄφηνε μέσα ἀπὸ τούτη τὴ φαινομενικὴ ἀδυναμία νὰ φανερώνεται στὴν πληρότητά της ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Γνώρισε τὴν ἀλήθεια, στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς προσκόλλησης στὴν ὕλη, ἀπὸ τὸν φόβο τῆς ἀνθρώπινης κακίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ θανάτου. Τίποτε δὲν μποροῦσε νὰ τὸν χωρίσει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, αὐτοῦ ποὺ τὸν κάλεσε μάλιστα σύντομα κοντά Του, στὴν ἡλικία περίπου τῶν 50 ἐτῶν.
Σπουδαία, λοιπόν, ἡ σημερινὴ γιορτή! Σπουδαία ἡ εὐκαιρία ποὺ μᾶς προσφέρει: νὰ λαχταροῦμε τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐλευθερία ποὺ μόνο αὐτὴ μπορεῖ νὰ μᾶς προσφέρει! Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ εὐχή μου γιὰ ὅλους μας: τὸ 2013 νὰ χορταίνουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία μας μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί, ἐλευθερωμένοι ἀκόμα περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἐσωτερικοὺς ἢ ἐξωτερικοὺς φόβους τῶν παθῶν καὶ τῶν καιρῶν μας, νὰ μὴ ἐπιτρέπουμε σὲ κανένα νὰ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν συνανθρώπων μας!
Βόννη, 1 Ἰανουαρίου 2013
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Γερμανίας Αὐγουστῖνος


 

Χριστούγεννα με το Κατηχητικό

Την Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012 πραγματοποίησε το Κατηχητικό της ενορίας μας τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του, στο Ενοριακό Κέντρο.
Με την παρουσία γονέων, συγγενών και φίλων τα παιδιά παρουσίασαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια και ποιήματα. Η βραδιά κύλησε όμορφα με φαγητό και παιχνίδια. Και του χρόνου!


















25/12/12

ΑΝΝΟΒΕΡΟ-ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Κάθε χρόνο οι συνεργάτες της ενορίας μας δημιουργούν ομάδες και βγαίνουν παραμονές Χριστουγέννων, για να ψάλλουν τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
Από την δραστηριότητα αυτή δεν απουσιάζουν τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου, τα οποία με τρόπο χαρούμενο, παιδικό, όμορφο μεταφέρουν το μήνυμα της Γέννησης του Κυρίου μας, στα σπίτια των ενοριτών.


23/12/12

Weihnachtsbotschaft 2012 des Metropoliten von Deutschland und Exarchen von Zentraleuropa Augoustinos



„Wie soll ich das große Mysterium preisen? …

Leichter ist es, zu schweigen.“

(Aus den Weihnachtshymnen)


 



Liebe orthodoxe Christen in Deutschland!

„Stille Nacht! Heilige Nacht!“ So beginnt das berühmteste deutsche Weihnachtslied, das inzwischen in die meisten Sprachen der Welt übersetzt worden ist und nahezu überall auf der Welt gesungen wird. Doch es ist kein Zufall, dass auch die Hymnen und Texte unserer Kirchenväter uns seit Jahrhunderten dazu anhalten, uns dem Mysterium der Geburt Christi, die wir heute feiern, schweigend zu nähern.

Gott wird Mensch - und die Frage, die sich uns in diesem Zusammenhang stellt, ist einfach: Kann es eine andere Weise der Annäherung an dieses Ereignis geben als Ehrfurcht und Schweigen? Die Geburt Jesu Christi bleibt als Ausdruck der Liebe Gottes zum Menschen das Mysterium an sich. Diese Geburt geschieht ohne irgendeine laute Aufdringlichkeit, im Rahmen einer Volkszählung und an einem völlig unscheinbaren Ort. Sie geschah und geschieht unbemerkt von der großen Menge, die das auffällige Schauspiel dem staunenerregenden Wunder vorzieht. Der Lobpreis der Engel verliert sich im Lärm einer hastigen Geschäftigkeit. Wir befinden uns ständig in einer hektischen Betriebsamkeit, um tausenderlei zu erledigen und zu planen, in einem Umfeld, das sich vor allem für das Wachstum des Konsums interessiert, der nicht selten zu einer Entleerung unserer Seele führt. So bleibt uns nicht ein einziger Moment der Ruhe, um zu vernehmen, dass „Christus heute geboren wird“, also etwas zu vernehmen, das erschütternder ist als alles, was jemals gehört wurde. Denn es ist das einzige, das unserem Dasein Bedeutung geben, ihm seine Härte nehmen und ihm nie gekannte Horizonte der Schönheit eröffnen kann.

Doch was bedeutet das praktisch? Es ist gewiss, dass die Liebe sich einem wissenschaftlichen Nachweis oder einer wissenschaftlichen Analyse verweigert, dass sie sich nicht aufdrängt und auf dem Markt nicht angeboten wird. Sie lässt sich nicht beweisen, aber sie lässt sich ertasten. Die Liebe empfangen oder erweisen wir unentgeltlich und selbstverständlich, denn nur so dürfen wir Menschen heißen und sein. Meistens verbirgt sich ihre Kraft nicht hinter vielen Worten oder ins Auge springenden Taten, sondern vielmehr hinter der Einfachheit aufrichtiger unscheinbarer Gesten, wie z. B. einem herzlichen Lächeln, einem Händedruck, der diskreten Teilnahme an der Freude oder dem Leid des anderen, dem verborgenen Gebet für ihn oder der unauffällig gewährten Hilfe, wenn er in Not ist.

Es bleibt allerdings eine Frage: Wo finden wir die Kraft, die uns befähigt, unserem Gott ähnlich zu werden und zu lieben? Die Antwort auf diese Frage liegt in der Wahl, die wir selber treffen: Lassen wir es zu, dass Gott in uns Mensch wird, oder nur auf dem Papier einer Krippe unseres Weihnachtsschmucks? Wenn Gott in unserem Herzen geboren wird, weil wir zulassen, dass seine Gnade in uns wirkt, erfahren wir die Veränderung zum Guten. Wir ändern uns. Wir drehen uns nicht mehr nur um uns selbst und unsere Ansprüche. Wir fühlen dann, dass der Weg zu der berühmten „Selbstverwirklichung“ nichts als eine Täuschung ist und dass das Leben in Wahrheit keine egoistische Einbahnstrasse sein kann, sondern allenfalls eine Kreuzung, wo unsere eigenen Träume und Sehnsüchte auf jene unserer Mitmenschen treffen. Unser Glück wird schließlich nach der Qualität unserer Beziehungen zu jenen bemessen, die bei uns sind, und danach, was wir mit ihnen zu teilen bereit sind.

Ich lade euch alle dazu ein, heute dem Wunder der Geburt des Gottes der Liebe mit Staunen und wachsamer Stille zu begegnen. Lasst uns Ihm die Möglichkeit geben, uns den Frieden zu schenken, uns zu stärken und in uns den Geist zu erwecken, der uns befähigt, in der Stille wahre Werke der Liebe zu tun. Auf diese Weise werden wir wahrhaft Weihnachten feiern, nicht nur am 25. Dezember, sondern an allen Tagen unseres Lebens. Das ist mein väterlicher Wunsch für uns alle.       




Bonn, Weihnachten 2012



In väterlicher Liebe

+ Metropolit Augoustinos von Deutschland

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Γερμανίας


Πως εξείπω το μέγα μυστήριον; ...ράον σιωπή»

(Πως να διηγηθώ το μεγάλο μυστήριο; ...πιο εύκολη η σιωπή)

(ύμνοι Χριστουγέννων)







Αγαπητοί μου Χριστιανοί Ορθόδοξοι της Γερμανίας!


„Stille Nacht! Heilige Nacht!“ - «Σιωπηλή νύχτα! Άγια νύχτα!». Μ᾽ αυτές τις λέξεις ξεκινά ίσως το πιο γνωστό χριστουγεννιάτικο τραγούδι του γερμανόφωνου χώρου, που εν τω μεταξύ τραγουδιέται μεταφρασμένο στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο, όμως, ότι και ύμνοι και κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας μας, αιώνες τώρα, προβάλλουν τη σιωπή, ως τρόπο για να προσεγγίσουμε τη Γέννηση του Χριστού, που σήμερα γιορτάζουμε.

Ο Θεός γίνεται άνθρωπος και το ερώτημα είναι απλό: μπορεί να υπάρξει άλλος τρόπος, από το δέος και τη σιγή, για να προσεγγίσουμε αυτό το γεγονός; Η Γέννηση του Ιησού Χριστού παραμένει το κατ᾽ εξοχήν μυστήριο, έκφραση της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Η γέννηση αυτή γίνεται χωρίς θορυβώδη προβολή, στα πλαίσια μιας απογραφής, σ᾽ ένα τόπο άσημο. Πέρασε και περνάει απαρατήρητη από την πλειοψηφία των ανθρώπων, που προτιμούν το θέαμα παρά το θαύμα. Ο ύμνος των αγγέλων χάνεται μέσα στο θόρυβο μιας βιαστικής πολυπραγμοσύνης. Είμαστε διαρκώς σε μια ταραχώδη κίνηση για να προλάβουμε χίλια-δυό πράγματα και σχέδια, σ᾽ ένα περιβάλλον που ενδιαφέρεται κυρίως για την αύξηση της κατανάλωσής μας, η οποία, όχι σπάνια, επιφέρει το άδειασμα της ψυχής μας. Έτσι δεν στεκόμαστε ούτε λεπτό ν᾽ ακούσουμε το «Χριστός γεννάται σήμερον», που είναι ο,τι συγκλονιστικότερο ακούστηκε ποτέ και το μόνο που μπορεί να δώσει νόημα στην ύπαρξή μας, να αφαιρέσει τη σκληρότητά της και να της ανοίξει πρωτόγνωρους ορίζοντες ομορφιάς.

Τι σημαίνει, όμως, αυτό πρακτικά; Είναι γνωστό ότι η αγάπη δεν υπόκειται σε επιστημονικό έλεγχο η ανάλυση, δεν επιβάλλεται και δεν πουλιέται πουθενά. Δεν αποδεικνύεται, αλλά ψηλαφείται. Την αγάπη τη δεχόμαστε η την προσφέρουμε δωρεάν και αυτονόητα, γιατί μόνο τότε αξίζει να λεγόμαστε και μόνο τότε είμαστε άνθρωποι. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές, η δύναμή της δεν κρύβεται πίσω από πολλά λόγια η θεαματικές πράξεις, αλλ᾽ αντίθετα πίσω από την απλότητα αυθεντικών μικρών πραγμάτων, όπως ένα καρδιακό χαμόγελο, το σφίξιμο ενός χεριού, η διακριτική συμμετοχή στη χαρά η τη λύπη του άλλου, η μυστική προσευχή γι᾽ αυτόν και η αθόρυβη βοήθεια στην ανάγκη του.

Παραμένει, ωστόσο, ένα ερώτημα: Που θα βρούμε τη δύναμη να μοιάσουμε του Θεού μας και ν᾽ αγαπάμε; Η απάντηση βρίσκεται σε μία δική μας επιλογή: Θα Τον αφήσουμε να γεννηθεί μέσα μας η θα τον εγκαταλείψουμε ζωγραφισμένο στη χάρτινη φάτνη των χριστουγεννιάτικων στολιδιών του σπιτιού μας; Όταν ο Θεός γεννιέται στην καρδιά μας, δεχόμενοι να δρα μέσα μας η χάρη Του, ζούμε την καλή αλλοίωση - αλλάζουμε. Δεν στρεφόμαστε αποκλειστικά γύρω από τον εαυτό μας και τα δικαιώματά του. Νιώθουμε, τότε, πως ο δρόμος για την περίφημη αυτοπραγμάτωσή μας είναι χίμαιρα κι ότι η ζωή δεν μπορεί να είναι ένας εγωιστικός μονόδρομος, αλλά ένα σταυροδρόμι, που ενώνει τα όνειρα και τις αγωνίες μας μ᾽ αυτά των συνοδοιπόρων συνανθρώπων μας. Η ευτυχία μας μετριέται, τελικά, από την ποιότητα των σχέσεών μας με όσους είναι δίπλα μας και με τα όσα είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε μαζί τους.

Σας καλώ όλους να σταθούμε σήμερα με θαυμασμό και νηφάλια σιωπή μπροστά στη Γέννηση του Θεού της αγάπης. Να Του δώσουμε την ευκαιρία να μας ειρηνεύει, να μας δυναμώνει και να γεννάει μέσα μας εμπνεύσεις για περισσότερες, σιωπηλές αλλά γενναίες, δράσεις αγάπης. Μ᾽ αυτόν τον τρόπο θα γιορτάσουμε πραγματικά Χριστούγεννα. Κι αυτό όχι μόνο την 25η Δεκεμβρίου, αλλά όλες τις μέρες της ζωής μας. Το εύχομαι πατρικά σε όλους μας!

Βόννη, Χριστούγεννα 2012

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Γερμανίας Αυγουστίνος

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη (Weihnachtsbotschaft des Ökumenischen Patriarchen + B A R T H O L O M A I O S)



























 



+Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ
ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ



"Χριστός γεννάται˙ δοξάσατε. Χριστός επί γης˙ υψώθητε."

Ας πανηγυρίσωμεν χαρμοσύνως την άφατον Θεού συγκατάβασιν. Οι Άγγελοι προηγούνται ψάλλοντες "δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία".
Επί της γης όμως βλέπομεν και βιούμεν πολέμους και απειλάς πολέμων. Και όμως δεν αναιρείται εκ τούτου η χαρμόσυνος α γ γ ε λ ι α. Η ε ι ρ η ν η, πράγματι ήλθεν επί της γης δια της καταλλαγής, εν τω προσώπω Ιησού Χριστού, του Θεού και των ανθρώπων. Αλλά, ατυχώς, δεν κατηλλάγημεν, παρά το άγιον θέλημά Του, οι άνθρωποι μεταξύ μας. Διακείμεθα εχθρικώς προς αλλήλους. Διακρινόμεθα δια φανατισμούς ως προς τας θρησκευτικάς και πολιτικάς μας πεποιθήσεις, δια πλεονεξίαν ως προς την απόκτησιν των αγαθών, δια επεκτατισμόν ως προς την άσκησιν της πολιτικής εξουσίας. Και ούτω συγκρουόμεθα προς τούς συνανθρώπους μας.
Ο πεφωτισμένος αυτοκράτωρ των Ρωμαίων Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, δια του Διατάγματος των Μεδιολάνων, του εκδοθέντος εν έτει 313 μετά Χριστόν, εθέσπισε την ελευθέραν άσκησιν της χριστιανικής πίστεως, παραλλήλως και την ελευθέραν άσκησιν πάσης άλλης θρησκείας. Δυστυχώς, μετά την πάροδον, έκτοτε, χιλίων επτακοσίων ακριβώς ετών, εξακολουθούν ασκούμενοι κατά τόπους θρησκευτικοί διωγμοί κατά χριστιανών η άλλων χριστιανικών μειονοτήτων.
Παραλλήλως, οι οικονομικοί ανταγωνισμοί εντείνονται παγκοσμίως και η επιδίωξις του προσκαίρου κέρδους προωθείται ως κεφαλαιώδης σκοπός. Αι θλιβεραί συνέπειαι της υπερσυγκεντρώσεως του πλούτου εις χείρας ολίγων και της οικονομικής εξαθλιώσεως μεγάλων ανθρωπίνων μαζών παραβλέπονται. Η δυσαναλογία αύτη, η οποία χαρακτηρίζεται παγκοσμίως ως ο ι κ ο ν ο μ ι κ η  κ ρ ι σ ι ς, είναι κατ  οὐσίαν απότοκος της η θ ι κ η ς  κ ρ ι σ ε ω ς. Εις την ηθικήν ταύτην κρίσιν, ατυχώς η ανθρωπότης δεν δίδει την πρέπουσαν σημασίαν. Προς δικαιολόγησιν της στάσεώς της επικαλείται την ελευθερίαν των συναλλαγών. Η ελευθερία όμως των συναλλαγών δεν επιτρέπει το έγκλημα. Και εγκληματική συμπεριφορά δεν είναι μόνον η περιγραφομένη εις τούς ποινικούς κώδικας. Είναι και εκείνη η οποία, αν και δεν προβλέπεται υπό των επιταγών των ποινικών νόμων, υφαρπάζει τον πλούτον των άλλων δια καταλλήλων μεθοδεύσεων. Εφ  ὅσον ο νόμος δεν επιβάλλεται, αι αντιδράσεις των θιγομένων πολιτών εκδηλούνται πολλάκις ανεξελέγκτως και προκαλούν διασάλευσιν της κοινωνικης ειρήνης.
Παρακολουθούντες, λοιπόν, από του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου, τα "σημεία των καιρών", κατά τα οποία "ακούονται" πανταχόθεν και βιούνται "πόλεμοι και ακαταστασίαι" και εγείρεται έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους και λιμοί και λοιμοί, φόβητρά τε και σημεία απ  οὐρανοῦ μεγάλα παρουσιάζονται (πρβλ. Λουκ. κα , 10-12), βιούντες δε εμπραγμάτως το Βασιλειανόν, ότι "της αγάπης εξαίρετα δύο ταύτα· το λυπείσθαι μεν και αγωνιάν εφ  οἷς βλάπτεται ο αγαπώμενος, χαίρειν δε και αγωνίζεσθαι υπέρ της ωφελείας αυτού·...ο δε μη ούτω συνδιατιθέμενος φανερός εστι μη αγαπών τον αδελφόν" (Μ. Βασιλείου, Όροι κατ  ἐπιτομήν, P.G. 31, 1200Α), κηρύττομεν από της Ιεράς ταύτης Καθέδρας του Κεντρου της Ορθοδοξίας το επί θύραις νέον Έτος ως Ε τ ο ς  Π α ν α ν θ ρ ω π ι ν η ς  Α λ λ η λ ε γ γ υ η ς.
Ελπίζομεν ότι ούτω θα ευαισθητοποιήσωμεν αρκετάς καρδίας των μελών της ανθρωπότητος επί του προβλήματος της μεγάλης και εκτεταμένης πτωχείας και επί της ανάγκης λήψεως μέτρων, προς ανακούφισιν των πεινώντων και δυστυχούντων. 
Ζητούμεν, ως πνευματικός εκκλησιαστικός ηγέτης, την σύμπραξιν όλων των καλής θελήσεως προσώπων και Κυβερνήσεων δια την πραγματοποίησιν επί της γης της του Κυρίου ε ι ρ η ν η ς. Της ειρήνης, την οποίαν επηγγέλθησαν οι Άγγελοι και έφερε το βρέφος Ιησούς. Επιθυμούντες την αληθή ειρήνην ταύτην, την πάντα νουν υπερέχουσαν, οφείλομεν να την επιδιώκωμεν εμπράκτως, μη αδιαφορούντες δια τας αδυναμίας, πνευματικάς και υλικάς, του συνανθρώπου, υπέρ του οποίου Χριστός κατήλθεν εις τον κόσμον.
Η αγάπη και η ειρήνη είναι γνωρίσματα των Μαθητών και Αποστόλων του Κυρίου και παντός Χριστιανού. Όθεν, προτρεπόμεθα εαυτούς και αλλήλους, όπως κατά το  Ε τ ο ς τούτο της Π α ν α ν θ ρ ω π ι ν η ς  Α λ λ η λ ε γ γ υ η ς  καταβάλλωμεν ως άτομα και ως λαοί, συνειδητάς προσπαθείας δια την άμβλυνσιν των απανθρώπων συνεπειών των μεγάλων ανισοτήτων και δια την αναγνώρισιν υπό πάντων του δικαιώματος των ασθενεστέρων προς απόλαυσιν των απαραιτήτων δια την ζωήν του ανθρώπου αγαθών.
Τοιουτοτρόπως θα ίδωμεν πραγματοποιουμένην εν τω μέτρω του ανθρωπίνως εφικτού και επί της γης την ειρήνην.
Προσκυνούντες μεθ  ἁπάσης της αισθητής και της νοητής κτίσεως την εκ Παρθένου επί γης ενδημίαν του Υιού και Λόγου του Θεού και κλίνοντες γόνυ ενώπιον του Βρέφους ᾽Ιησούς, του φωτισμού και σωτήρος μας, του υπερασπιστού της ζωής μας, διερωτώμεθα αληθώς μετά του Ψαλμωδού τίνα φοβηθησόμεθα η από τίνος δειλιάσωμεν (πρβλ. Ψαλμ. 26) οι χριστιανοί, εφ  ὅσον "ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ" (πρβλ. Λουκ. β  11), "ο Κυριος των δυνάμεων και βασιλεύς της δόξης" (πρβλ. Ψαλμ. 23);
Ευχόμεθα και προσευχόμεθα εκτενώς και ολοκαρδίως όπως το ανατέλλον έτος 2013 καταστή δια πάντας έτος πανανθρωπίνης αλληλεγγύης, ελευθερίας, καταλλαγής, ευδοκίας, ειρήνης και ευφροσύνης και όπως ο εν Σπηλαίω τεχθείς προαιώνιος Λογος του Πατρός, ο ενώσας τούς αγγέλους και τούς ανθρώπους εν ενί τάγματι και ποιήσας ειρήνην επί της γης, χαρίζη εις πάντας υπομονήν, ελπίδα και δύναμιν και ευλογή τον κόσμον δια των θείων δωρεών της αγάπης Αυτού. Αμήν.

Φανάριον, Χριστούγεννα ,βιβ´
+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών


Weihnachtsbotschaft des Ökumenischen Patriarchen
+  B A R T H O L O M A I O S
durch Gottes Erbarmen Erzbischof von Konstantinopel, dem Neuen Rom,
und Ökumenischer Patriarch
allem Volk der Kirche Gnade, Friede und Erbarmen
von Christus, unserem in Bethlehem geborenen Erlöser

„Christus wird geboren, verherrlicht Ihn.
Christus auf Erden, laßt euch erhöhen.“
Lasst uns voller Freude die unsagbare Herabkunft Gottes feiern. Bei dieser Feier gehen uns die Engel voran mit dem Lobpreis: „Ehre sei Gott in den Höhen und Friede auf Erden, bei den Menschen Wohlgefallen.“
Zwar sehen und erleben wir auf der Erde Kriege und Kriegsdrohungen. Doch darum wird die freudige Botschaft nicht etwa aufgehoben. Durch die in Jesus Christus geschehene Versöhnung Gottes mit den Menschen ist in der Tat der Friede auf die Erde gekommen. Jedoch haben wir Menschen uns trotz seines heiligen Willens, unglücklicherweise, nicht miteinander versöhnen lassen. Wir bleiben einander feindlich gesonnen. Hinsichtlich unserer religiösen und politischen Überzeugungen zeichnen wir uns aus durch Fanatismus, hinsichtlich des Erwerbs von Gütern durch Geiz, hinsichtlich der Ausübung politischer Gewalt durch Expansionismus. Und so geraten wir in Konflikte mit unseren Mitmenschen.
Der erleuchtete heilige römische Kaiser Konstantin d. Gr. hat durch sein im Jahr 313 erlassenes Edikt von Mailand verfügt, dass die Christen - ebenso wie die Gläubigen aller anderen Religionen - ihre Religion frei ausüben dürfen. Leider gibt es auch nach den seitdem vergangenen 1700 Jahren weiterhin örtlich begrenzte religiös motivierte Verfolgungen von Christen oder anderen Minderheiten.
Gleichzeitig erfasst der wirtschaftliche Konkurrenzkampf die ganze Welt und das Streben nach kurzfristigem Gewinn wird zum Hauptzweck. Die traurigen Folgen der Konzentration des Reichtums in den Händen weniger und der wirtschaftlichen Verelendung weiter Teile der Weltbevölkerung werden nicht berücksichtigt. Dieses Ungleichgewicht, weltweit als ökonomische Krise bezeichnet, ist in Wahrheit die Konsequenz einer moralischen Krise. Dieser moralischen Krise schenkt die Menschheit leider nicht die gebührende Aufmerksamkeit. Zur Rechtfertigung dieser Haltung beruft sie sich auf die Freiheit des Handels. Doch diese Freiheit rechtfertigt nicht das Verbrechen. Und Verbrechen ist nicht nur das, was als solches im Strafgesetzbuch bezeichnet wird. Es ist auch jede – wenn auch strafrechtlich nicht relevante – Handlung, die mittels entsprechender Machenschaften andere unbemerkt ihres Reichtums beraubt. Da hier kein Gesetz zur Anwendung kommt, agieren die Betreffenden oft unkontrolliert und erschüttern so den gesellschaftlichen Frieden.
Wir beobachten von unserem Ökumenischen Patriarchat aus „die Zeichen der Zeit“, dass allenthalben „Kriege und Unruhen“ vernommen und erlitten werden, dass sich Volk gegen Volk und Reich gegen Reich erhebt, dass es gewaltige Erdbeben und an vielen Orten Seuchen und Hungersnöte gibt, schreckliche Dinge geschehen und man am Himmel gewaltige Zeichen sieht (vgl. Lk 21,10ff.). Wir erfahren real, was der hl. Basilius von den zwei Formen der Liebe schreibt: „Einerseits empfindet sie Trauer und Betroffenheit, weil sie sieht, dass der Geliebte Schaden erleidet; andererseits freut sie sich und setzt sich ein zu seinem Nutzen … Wer nicht so gesonnen ist, der liebt offensichtlich seinen Bruder nicht.“ (Basilius d. Gr., Kurzgefasste Vorschriften, MPG 31,1200A) Deshalb proklamieren wir von diesem heiligen Sitz und Zentrum der Orthodoxie aus das bevorstehende neue Jahr als Jahr der Solidarität aller Menschen.   
Wir hoffen, auf diese Weise hinreichend viele Herzen für dieses Problem der großen und weit verbreiteten Armut zu erreichen, damit sie die notwendigen Maßnahmen ergreifen, die Not der Hungernden und Benachteiligten zu lindern.
In unserer Eigenschaft als geistlicher Vater und kirchlicher Führer rufen wir alle Menschen guten Willens und alle Regierungen dazu auf, zusammenzuarbeiten, um den Frieden des Herrn auf Erden zu verwirklichen. Wir meinen den Frieden, den die Engel verkündet haben und den das Kind Jesus uns gebracht hat. Die Sehnsucht nach diesem wahren Frieden, der alles Begreifen übersteigt, verpflichtet uns, ihn durch Taten zu erstreben, indem wir uns der geistlichen und der materiellen Ohnmacht des Mitmenschen, für den Christus in diese Welt herabgekommen ist, annehmen.
Liebe und Frieden sind Kennzeichen der Jünger und Apostel des Herrn und jedes Christen. Darum rufen wir uns selbst und einander dazu auf, uns -persönlich und als Völker - in diesem Jahr der Solidarität aller Menschen bewusst alles zu tun, die unmenschlichen Folgen des großen Ungleichgewichts zu lindern und uns dafür einzusetzen, dass das Recht der Schwächeren auf die ungehinderte Inanspruchnahme der für das menschliche Leben unumgänglich notwendigen Güter von allen anerkannt werde.
Auf diese Weise werden wir sehen, wie der Friede auch auf Erden im Rahmen des dem Menschen Erreichbaren Wirklichkeit wird.
Indem wir mit der ganzen materiellen und geistigen Schöpfung den Hervorgang des Sohnes und Wortes Gottes aus der Jungfrau verehren und vor dem Kind Jesus, unserem Licht und Heil, dem Beschützer unseres Lebens, die Knie beugen, fragen wir uns zugleich mit dem Sänger der Psalmen: Vor wem sollten wir uns fürchten? – oder: Vor wem sollte es uns ängsten? (vgl. Psalm 26,1 LXX); denn als Christen wissen wir, dass uns „heute der Heiland geboren wurde“ (Lk 2,11), „der Herr der Mächte und König der Herrlichkeit“ (Psalm 23,10 LXX).
Wir bitten und beten inständig und aus ganzem Herzen, das bevorstehende Jahr sei für alle ein Jahr der Solidarität aller Menschen, der Freiheit, der Versöhnung, des Wohlgefallens, des Friedens und der Freude. Das in der Höhle geborene vorewige Wort des Vaters, das Engel und Menschen miteinander vereint und den Frieden auf die Erde gebracht hat, schenke allen Geduld, Hoffnung und Kraft und segne die Welt durch die göttlichen Gaben seiner Liebe. Amen.
 

Phanar, Weihnachten 2012
+ Bartholomaios von Konstantinopel,
euer aller inständiger Fürbitter bei Gott

18/12/12

Νέος Πατριάρχης Αντιοχείας εξελέγη ο Δυτικής Ευρώπης Ιωάννης

Νέος Πατριάρχης Αντιοχείας εξελέγη ο Μητροπολίτης Δυτικής και Κεντρώας Ευρώπης Ιωάννης.
Ο νέος Πατριάρχης είναι γνωστός στην ενορία μας από τις επισκέψεις του στην αραβόφωνη ενορία του Αννοβέρου, η οποία για τις λατρευτικές της ανάγκες χρησιμοποιεί το Ενοριακό μας Κέντρο.
Την τελευταία του επίσκεψη ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης, στην ενορία μας ως Μητροπολίτης Δυτικής και Κεντρώας Ευρώπης είχε κάνει την Κυριακή 27 Μαΐου 2011, οπότε λειτούργησε και προέβη στην χειροτονία διακόνου.
 Ο νεοεκλεγείς Πατριάρχης της Μεγάλης Θεουπόλεως Αντιοχείας, Συρίας, Αραβίας, Κιλικίας, Ιβηρίας, Μεσοποταμίας και πάσης Ανατολής κ.κ. Ιωάννης είναι διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, ελληνομαθής και αγαπά ιδιαιτέρως το Άγιον Όρος.

ΑΞΙΟΣ! 

 Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης, ως Μητροπολίτης Δυτικής και Κεντρώας Ευρώπης
τελεί στον ναό μας χειροτονία διακόνου.

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΕ ΚΛΗΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

To Ινστιτούτο Διαπολιτισμικής Φροντίδας (Institut für transkulturelle Betreung) στα πλαίσια της "Διεθνούς ημέρας για τους μετανάστες", σε εκδήλωση που διοργάνωσε στο Congress Centrum, στο Αννόβερο, μεταξύ άλλων επιβράβευσε και τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Απόστολο Μαλαμούση, από την ενορία γίων Πάντων" Μονάχου για τη συμβολή του στην ένταξη των μεταναστών και στην διαθρησκειακή συνεργασία.
Στην εκδήλωση από πλευράς της ενορίας μας παρέστη ο π. Γεράσιμος.

Ο π. Απόστολος, με τους βραβευθέντας και μέλη του Ινστιτούτου.

Ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου κ.Ramazan Salman, ο π. Γεράσιμος και ο τιμηθείς π. Απόστολος

ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΜΑΣ ΚΕΝΤΡΟ

 
Η Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012 ήταν για την ενορία μας μια ημέρα ιδιαιτέρως (προ)εορταστική, εν όψη Χριστουγέννων.
Όπως ήταν φυσικό ξεκινήσαμε το πρωί με τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία. Στη συνέχεια, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ενοριακού μας Κέντρου ακολούθησε εορταστικό πρόγραμμα μέχρι αργά το βράδυ. Χριστουγεννιάτικους ύμνους και τα παραδοσιακά κάλαντα παρουσίασε η χορωδία της ενορίας. Τα παιδιά του Ελληνικού Σχολείου, με την επίβλεψη του πατρός Γερασίμου, που είναι και δάσκαλός τους παρουσίασαν μαζί με παιδιά του Κατηχητικού, ποιήματα, τραγούδια και μικρά θεατρικά.
Τα παιδιά του Ελληνογερμανικού Παιδικού Σταθμού της ενορίας μας τραγούδησαν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια ελληνικά και γερμανικά. Κλόουν διασκέδασε μικρούς και μεγάλους και σε όλους μοιράστηκαν από τις κυρίες της ενορίας άφθονοι λουκουμάδες.  


 Από την παρουσίαση της χορωδίας.
 


 Τα παιδιά εν δράση!