21/2/13

Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΣΑΞΩΝΙΑΣ


Την Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013 έγινε η εγκατάσταση της νέας Κυβέρνησης του κρατιδίου της Κάτω Σαξωνίας, που προέκυψε από τις εκλογές της 29ης Ιανουαρίου.
Σε συνεργασία οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και οι Πράσινοι διαδέχθηκαν στην κυβέρνηση  τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) και τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP).
Πρωθυπουργός εξελέγη ο Αρχιδήμαρχος Αννοβέρου κ. Stephan Weil.
Στις διάφορες εκδηλώσεις που έγιναν την ημέρα της ορκωμοσίας παρέστη, επίσημα προσκεκλημένος, ο ιερατικώς προϊστάμενος της ενορίας μας, π. Γεράσιμος.   

 
Ο Πρωθυπουργός κ. Stephan Weil δίδει κατ'επιλογήν του τον θρησκευτικό όρκο.


Ο Πρωθυπουργός κ. Stephan Weil, ως αρχιδήμαρχος Αννοβέρου σε πανήγυρη της ενορίας μας.

14/2/13

Δήλωσις ἐπί τῇ ἀνακοινώσει τῆς παραιτήσεως τοῦ Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου


         Μέ λύπην πληροφορήθημεν τήν πόφασιν τς Ατο γιότητος το Πάπα Βενεδίκτου νά παραιτηθ το Θρόνου του, διότι μέ τήν σοφίαν καί τήν περαν του θά μποροσε νά προσφέρ κόμη πολλά ες τήν κκλησίαν καί ες τόν κόσμον.
          Πάπας Βενέδικτος βαλεν νεξίτηλον τήν σφραγδα του ες τήν ζωήν καί τήν στορίαν τς Ρωμαιοκαθολικς κκλησίας χι μόνον μέ τήν σύντομον παπωσύνην του λλά καί μέ τήν λην μακράν προσφοράν του ς θεολόγου καί εράρχου τς κκλησίας του, καί μέ τό πανθομολογούμενον κρος του.
            Τά συγγράμματά του θά μιλον πί μακρόν δι τήν βαθεαν θεολογικήν του κατάρτισιν, δι τήν γνσιν τν Πατέρων τς διαιρέτου κκλησίας, δι τήν παφήν του μέ τήν σύγχρονον πραγματικότητα, δι τό ζωηρόν νδιαφέρον του δι τά προβλήματα το νθρώπου.
            μες ο ρθόδοξοι θ τόν τιμμεν πάντοτε ς φίλον τς κκλησίας μας καί πιστόν πηρέτην τς ερς ποθέσεως τς τν πάντων νώσεως καί θά χαίρωμεν πληροφορούμενοι δι τήν καλήν του γείαν κα τήν παραγωγικήν θεολογικήν του ργασίαν.
            Προσωπικς θά νθυμούμεθα μέ συγκίνησιν τήν πίσκεψίν του ες τήν δραν το Οκουμενικο Πατριαρχείου πρό ξαετίας καί πλέον, καθώς καί τάς πολλάς συναντήσεις καί τήν καλήν συνεργασίαν πού εχομεν κατά τήν διάρκειαν τς πρωθιεραρχικς του διακονίας.
            Εχόμεθα πό το Φαναρίου Κύριος νά ναδείξ ξιον διάδοχόν του π κεφαλς τς δελφς κκλησίας τς Ρώμης καί νά συνεχισθ καί μετ’ ατο ή κοινή πορεία μας πρς τήν τν πάντων νωσιν ες δόξαν Θεο.
                                                    11 Φεβρουαρίου 2013

Η γιορτή του αγίου Βαλεντίνου και η Αγάπη του Χριστού


Κατά πως φαίνεται ο πιο γνωστός  «άγιος» στον χριστιανικό κόσμο, και όχι μόνο, είναι ο «άγιος Βαλεντίνος». Η δε 14η Φεβρουαρίου, ημέρα κατά την οποία εορτάζει, έχει ορισθεί ως «ημέρα των ερωτευμένων», ως γιορτή της αγάπης και κατ’ εξοχήν αφορά την αγάπη εκείνη η οποία σχετίζεται με το γενετήσιο ένστικτο. Μια αγάπη η οποία μάλλον και αυτή έχει αναχθεί σε ένστικτο και έτσι γιορτάζεται.
Οι περισσότεροι θα πουν πως είναι και αυτή μια γιορτή που καθιέρωσε το εμπόριο. Ουσία όμως έχει ότι ακολούθησε ο κόσμος τους εμπόρους και δέχθηκε την εμπορευματοποίηση του έρωτα, της αγάπης.
Αναρωτιέμαι, τι νόημα έχει αυτή η γιορτή! Φτάνει μια μέρα το χρόνο να είναι αφιερωμένη στην αγάπη; Εκτός κι αν αποτελεί η γιορτή αυτή, μνήμη αγάπης. Είναι δηλαδή κάτι σαν επέτειος. Κι αν είναι έτσι, τότε μιλάμε για κατάντημα! Κατάντημα οδυνηρό, ιδιαίτερα για εμάς τους χριστιανούς όλους, ανεξαρτήτως δόγματος. 
Όσοι πιστεύουμε στο Χριστό θα έπρεπε κάθε στιγμή της ζωής μας να ήταν γιορτή αγάπης. Τι έχει πει ο ίδιος ο Κύριος; «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγά¬πη¬σα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. εν τούτω γνώ¬σονται πάντες ότι εμοί μα¬θη¬ταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.»(Ιωαν.13, 34-35).
Η αγάπη του Χριστού είναι ανιδιοτελής, ανεξάντλητη, διαρκής, θυσιαστική, «ου ζητεί τα εαυτής».
Αν αυτή η αγάπη υπήρχε στον κόσμο, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Και τότε η αγάπη θα γιορταζόταν ως βίωμα και όχι ως μνήμη. 
Έχει δυσκολίες όμως αυτή η αγάπη, η αγάπη του Χριστού, γιατί είναι «βωμός» και χρειάζεται να γίνονται και κάποιες θυσίες, που είναι δύσκολο ο άνθρωπος, που διαπαιδαγωγείται με κέντρο το «εγώ» να κάνει. Ξεχνάμε όμως, πως ότι θυσιάσουμε εμείς στο «βωμό» της αγάπης για άλλους, θα βρεθούν κάποιοι άλλοι, που θα κάνουν και για μας.
Μακάρι να καταφέρουμε να αποκτήσουμε την πραγματική αγάπη. Την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός με την ενανθρώπησή Του, την Σταύρωση και την Ανάστασή Του.
Τότε θα καταλάβουμε πως ξεπερνιέται η όποια κρίση, πως η κοινωνία σταματάει να είναι «ζούγκλα», πως βασιλεύει το χαμόγελο και η αισιοδοξία στον κόσμο!

Αρχιμανδρίτης
Γεράσιμος Φραγκουλάκης

4/2/13

Botschaft zum 50. Jahrestag der Gründung der Griechisch-Orthodoxen Metropolie von Deutschland

„Darum, meine geliebten Brüder, nach denen ich mich sehne, …
Freut euch im Herrn zu jeder Zeit!
Noch einmal sage ich euch: Freut Euch!“
 (Phil 4,1.4)

Liebe orthodoxe Christen in Deutschland,
vor fünfzig Jahren, am 5. Februar 1963, verabschiedete die Synode des Ökumenischen Patriarchates den Beschluss zur Gründung der Griechisch-Orthodoxen Metropolie von Deutschland. Seit jenem Tag existiert unsere Metropolie und mit dem Segen unserer Mutterkirche wurde die orthodoxe Präsenz in Deutschland in der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts auf neuen soliden Grundlagen neu organisiert.Den Anlass für dieses erstaunliche Ereignis bot die Niederlassung von Tausenden griechischer Arbeiter in diesem Land. Ebenso wie Arbeitnehmer aus anderen Ländern waren sie der Einladung der damaligen westdeutschen Regierung gefolgt, dem Arbeitskräftemangel im Aufbruch der Nachkriegszeit abzuhelfen. Die sogenannten Gastarbeiter haben ihr Vaterland auf der Suche nach einer besseren Zukunft für sich selbst und ihre Familien verlassen. Niemand hat damals die Dynamik dieser „Verpflanzung“ vorhersehen können. Was als bittere Not begann, wurde schöpferisch gestaltete Realität. Damals sind wir mit einem einzigen Koffer, in dem nur das Allernotwendigste Platz gefunden hatte, nach Deutschland gekommen, haben Notquartiere bezogen und mussten uns anstrengen, wenn wir irgendwo einem Gottesdienst beiwohnen wollten. Eine Handvoll Priester ohne Gotteshäuser, ohne Ausstattung, Kirchengemeinden ohne festen Standort – das war der Anfang.Heute können wir sagen, dass wir uns eingerichtet haben, unter angemessenen Bedingungen leben und den nachfolgenden Generationen die Möglichkeit bieten, unser Werk fortzuführen. Ein besonderes Merkmal unserer Verwurzelung und unseres Gedeihens hier ist der Umstand, dass wir in den wichtigsten Städten Deutschlands eigene Gotteshäuser und Gemeindezentren besitzen. Fast überall dort, wo orthodoxe Christen wohnen, können sie am liturgischen Leben der Kirche, insbesondere an der Feier der Göttlichen Liturgie und dem Vollzug der übrigen Sakramente, teilnehmen. Wir haben, wie ich zu sagen pflege, Orte geschaffen, die eine kleine Heimat für uns sind. Und wenn wir an die dabei aufgetretenen Schwierigkeiten der Vergangenheit und der Gegenwart denken, dann ist es keine Übertreibung zu sagen, dass all das ein Wunder ist. Es ist ein Wunder, das wir der Liebe Gottes, die uns all das geschenkt hat, aber auch der Liebe unzähliger namentlich bekannter und unbekannter Menschen verdanken, die uneigennützig und opfermutig dazu beigetragen haben.Mit diesem Schreiben möchte ich dem Herrn der Herrlichkeit dafür danken, dass er es möglich gemacht hat, dass aus Bitterem Süßes wurde und aus Migranten gleichberechtigte Bürger, und dass wir weiterhin Zeugnis von unserem orthodoxen Glauben im Herzen Europas ablegen können. Ich möchte Euch allen von Herzen aufrichtig danken, die Ihr von der ersten Stunde an bis heute in diesem Weinberg des Herrn in Deutschland mitgewirkt und moralische und materielle Unterstützung gewährt habt. Einen besonderen Dank schulde ich auch unseren Schwesterkirchen in diesem Land dafür, dass sie uns tatkräftig zur Seire gestanden haben: mit Gebäuden, mit Geld, mit Rat und Tat. Ich bete für die gottgefälligen Seelen derer, die nicht mehr unter uns weilen und ihre Ruhe in heimischer Erde oder auf den Friedhöfen unserer neuen Heimat gefunden haben. Ich bitte Gott und bete zu ihm, dass er die nunmehr gelegten Grundlagen unserer Kirche in Deutschland segne, damit sie bewahrt bleibe, wachse und stets ein Zufluchtsort des Glaubens, der Hoffnung und der Liebe für jedes ihrer Glieder und für jeden Menschen guten Willens bleibe. In Zeiten der Entheiligung und der Gottverlassenheit möge sie die Schönheit der Heiligkeit, die verwandelnde Kraft der christlichen Liebe und Solidarität, die Wertschätzung der menschlichen Person und den Sinn des Lebens in Erinnerung rufen und schenken. Das Geheimnis unserer orthodoxen kirchlichen Überlieferung war stets die Mitmenschlichkeit, die Offenheit, das Mitgefühl und die Hilfsbereitschaft besonders gegenüber dem ohnmächtigen und gefallenen Nächsten. Es ist mein Wunsch, dass wir den fünfzigsten Jahrestag der Gründung unserer Metropolie in diesem Geist feiern. Dies wird in unseren Gemeinden in familiärer Atmosphäre, kreativ, aber ohne übertriebenen Aufwand geschehen, ohne jene zu vergessen, die leiden – sei es hier oder fern von uns. Darüber hinaus beabsichtigt die Metropolie, im Rahmen unseres Jubiläums einen Bildband herauszugeben, in dem zum ersten Mal dieses Wunder der orthodoxen Präsenz in Deutschland ausführlich dargestellt wird.
Euch allen wünsche ich von Herzen, dass Ihr in der Kirche, unser aller  Mutter, geeint und in jeder Phase eures Lebens froh seid, und euch stets aller Gaben Gottes erfreut!
Bonn, den 3. Februar 2013 
Euer Metropolit
+ Augoustinos von Deutschland

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 50η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ


«δελφοί μου γαπητο κα περιπόθητοι...
ν εστε πάντοτε χαρούμενοι ν Κυρί·
κα πάλι θ τ π ν εστε χαρούμενοι»
(Φιλ. 4, 1.4)



γαπητοί μου Χριστιανο ρθόδοξοι τς Γερμανίας,
πρν π 50 χρόνια, τν 5η Φεβρουαρίου 1963, γία κα ερ Σύνοδος το Οκουμενικο Πατριαρχείου ξέδωσε τν δρυτικ τόμο τς ερς Μητροπόλεως Γερμανίας. π τν μέρα κείνη Μητρόπολή μας πέκτησε πόσταση κα μ τν ελογία τς Μητέρας κκλησίας μας συγκροτήθηκε σ νέες στέρεες βάσεις ρθόδοξη παρουσία στ Γερμανία μετ τ μέσα το 20ο αώνα.
φορμ γι τ καταπληκτικ ατ γεγονς στάθηκε γκατάσταση δ χιλιάδων λλήνων ργατν, ο ποοι μαζ μ ργάτες π λλες χρες, δέχθηκαν τν πρόσκληση τς τότε Δυτικς Γερμανίας ν νισχύσουν τ ργατικ δυναμικό της στν κρίσιμη μεταπολεμικ ποχή. Ο λεγόμενοι Gastarbeiter γκατέλειψαν τν πατρίδα ναζητώντας να καλύτερο μέλλον γι τος διους κα τς οκογένειές τους. Κανες τότε δν μποροσε ν προβλέψει τ δυναμικ ατς τς μεταφύτευσης. Ατ πο ξεκίνησε ς πικρ ναγκαιότητα, κατέληξε ν εναι πι μι δημιουργικ πραγματικότητα. ρθαμε τότε στ Γερμανία μ μία βαλίτσα στ χέρι, στν ποία δν πρχε χρος παρ μόνο γι τ στοιχειώδη, κατοικούσαμε σ πρόχειρα καταλύματα κα κκλησιασμός μας ταν πραγματικ κατόρθωμα. Μι χούφτα ερες, δίχως ναούς, δίχως μέσα, κα μι κκλησία διαρκς ν κινήσει.
Σήμερα μπορομε ν πομε τι στήσαμε πλέον τ ζωή μας, ζομε ξιοπρεπς κα ξασφαλίσαμε στς γενις πο κολουθον τς δυνατότητες ν προκόψουν. ρόσημο το ριζώματος κα τς καρποφορίας μας δ ποτελε τ γεγονς τι χουμε πλέον διόκτητους ναος κα πνευματικ κέντρα στς κυριώτερες πόλεις τς Γερμανίας. θεία Λειτουργία κα τ μυστήρια τς κκλησίας μας τελονται σχεδν παντο, που πάρχουν ρθόδοξοι Χριστιανοί. Δημιουργήσαμε, πως συνηθίζω ν λέω, μικρς πατρίδες. ν ναλογιστομε, μάλιστα, τς δυσκολίες τόσο το παρελθόντος σο κα το παρόντος, δν θ εναι περβολ ν σχυριστομε πς πρόκειται γι να θαμα. να θαμα πο φείλεται στν γάπη το Θεο, πο μς χάρισε τ πάντα, λλ κα στν γάπη μυριάδων νθρώπων, πωνύμων κα νωνύμων, πο συνέβαλαν μ νιδιοτέλεια κα ατοθυσία στ κκλησιαστικ ργο.
Μ τ γράμμα μου ατ θέλω ν δοξολογήσω τν Κύριο τς δόξης γι τν εκαιρία πο μς δωσε ν μετατρέψουμε τ πικρ σ γλυκύ, π πόδημοι ν γίνουμε μόνιμοι κα σότιμοι πολίτες κα ν συνεχίσουμε ν δίνουμε τν ρθόδοξη μαρτυρία στ κέντρο τς Ερώπης. Θέλω ν κφράσω βαθι εγνωμοσύνη κα πηγαία εχαριστία σ λους σς, πο π τν πρώτη ρα ως σήμερα σταθήκατε συνεργάτες κα συμπαραστάτες, θικ κα λικά, στν μπελώνα το Κυρίου στ Γερμανία. διαίτερη εχαριστία φείλω κα στς δελφές μας κκλησίες τς χώρας ατς, πο μς βοήθησαν μπρακτα: κτηριακά, οκονομικ κα συμβουλευτικά. Προσεύχομαι γι τς θεοφιλες ψυχς σων δν βρίσκονται πλέον νάμεσά μας κα ναπαύονται ετε στ πάτρια χώματα ετε στ κοιμητήρια τς νέας πατρίδας μας. Εχομαι κα προσεύχομαι ν ελογήσει Θες τς ποδομς τς κκλησίας μας στ Γερμανία, ν διατηρηθον, ν αξηθον κα ν ποτελον πάντοτε καταφύγιο πίστης, λπίδας κα γάπης γι κάθε μέλος τς κκλησίας μας κα γι κάθε νθρωπο καλς θελήσεως. Ν πενθυμίζουν κα ν προσφέρουν, στος καιρος τς ποϊεροποίησης τν πάντων κα τς γκατάλειψης το Θεο, τν μορφι τς γιότητας, τ μεταμορφωτικ δύναμη τς χριστιανικς γάπης κα λληλεγγύης, τν καταξίωση το νθρώπινου προσώπου κα τ νόημα τς ζως.
Τ μυστικ τς ρθόδοξης κκλησιαστικς παράδοσής μας ταν νέκαθεν πλότητα, νθρωπιά, νοιχτ γκαλιά, συμπάθεια κα συμπαράσταση δίως στν δύναμο κα πεσμένο συνάνθρωπο. Μ ατ τ πνεμα θ θελα ν γιορτάσουμε κα τν 50 πέτειο τς δρύσεως τς Μητροπόλεώς μας. Ν γιορτάσουμε οκογενειακά, στς κατ τόπους νορίες μας, μ μπνευση λλ κα λιτότητα, μ ξεχνώντας σους ποφέρουν δίπλα μακριά μας. ερ Μητρόπολή μας σκοπεύει ξάλλου, στ πλαίσια το ωβηλαίου μας, ν κδώσει να σεμν Λεύκωμα, στ ποο γι πρώτη φορ θ καταγραφε, μ λιγότερο λόγο κα περισσότερες εκόνες, τ θαμα τς ρθοδόξου παρουσίας στ Γερμανία.
π καρδις εχομαι σ λους σας ν εστε νωμένοι στ Μητέρα κκλησία μας, χαρούμενοι σ κάθε βμα τς ζως σας κα ν χετε πάντοτε λα τ καλ το Θεο!

Βόννη, 3 Φεβρουαρίου 2013
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

  
+ Γερμανίας Αγουστνος

GRUSSWORT ZUR BEGRÜSSUNG VON PATRIARCH IRINEJ VON SERBIEN

von Metropolit Augustinus von Deutschland, Vorsitzender der orthodoxen Bischofskonferenz in Deutschland

  




Μακαριώτατε!
Es ist mir eine besondere Ehre, Sie heute im Namen der Orthodoxen Bischofskonferenz in Deutschland (OBKD) zu begrüßen und Sie in diesem schönen Land willkommen zu heißen. Ich tue dies gemeinsam mit jenen Mitbrüdern im bischöflichen Dienst, die heute hier anwesend sind; ich grüße Sie aber in gleicher Herzlichkeit auch im Namen jener, denen es nicht möglich war, kurzfristig andere übernommene Verpflichtungen abzusagen.
Jedes Kommen eines Vorstehers unserer Mutterkirchen ist ein besonderes Ereignis im Leben unserer Gemeinden und unserer Diözesen. Ihr heutiger Besuch macht da keine Ausnahme. Was ihn jedoch in spezieller Weise auszeichnet, ist, dass Sie selbst in diesen Tagen ganz direkt und persönlich die Verantwortung für Ihre Gemeinden und Ihre Gläubigen in Deutschland wahrnehmen. Dies zeigt, welch wichtige Diözese Ihr Bistum in diesem Land darstellt. Dies gilt – mutatis mutandis – übrigens für alle orthodoxen Diözesen dieses Landes, die ausnahmslos eine besondere Bedeutung für die bereits erwähnten Mutterkirchen haben.
Woran liegt das? Zum einen sicherlich an der starken zahlenmäßigen Präsenz orthodoxer Christen unterschiedlicher Nationalität in Deutschland, die seit vielen Jahren und Jahrzehnten hier leben.
Zum anderen liegt es meines Erachtens aber auch an der besonderen Rolle, die Deutschland in einem zusammenwachsenden Europa spielt. Das Land, das für den 2. Weltkrieg und seine schrecklichen Folgen verantwortlich war, das also auch die Teilung Europas auslöste, war dann jenes, das am Meisten unter dieser Teilung zu leiden hatte. Und es wurde zu jenem wiedervereinten Land, das sich als Motor des neuen Europas versteht.
Kleine Schrauben oder Ventile dieses Motors sind auch wir, die Orthodoxen Christen dieses Landes. Vielleicht lässt sich mit diesem Bild die Bedeutung unserer Präsenz hierzulande andeuten.
Es geht uns ja um viel mehr als um eine gute Organisation unserer Kirchengemeinden, um den Bau oder Ankauf von Gotteshäusern, um schulische und außerschulische religiöse Bildung, um diakonisches Handeln oder um kulturelle Aktivitäten.
Das ist alles wichtig und richtig. Es geht aber um mehr! Im Herzen Europas, im Land der Aufklärung und der Reformation, möchten wir Zeugen der orthodoxen Einheit im Glauben und der lebendigen Tradition der einen Kirche Jesu Christi sein, miteinander, nicht nebeneinander!
Das ist unsere Aufgabe in diesem Land. Diesem Ziel dient die Orthodoxe Bischofskonferenz. Bischof Lavrentije, welcher der erste Bischof der serbischen Diözese hier war, pflegte zu sagen, dass es ganz sicher der Plan Gottes war, dass die so genannten Gastarbeiter nach Deutschland kamen und die Orthodoxie „mitbrachten“.
Mit Bischof Lavrentije und mit seinem Nachfolger, Bischof Konstantin, haben wir in den vergangenen Jahrzehnten an dieser Aufgabe der glaubwürdigen orthodoxen Präsenz erfolgreich zusammengearbeitet. Die Tatsache, dass es heute eine Orthodoxe Bischofskonferenz in Deutschland gibt, ist einerseits natürlich der Beschluss unserer Mutterkirchen, den sie in Chambésy gefasst haben. Zum Anderen ist er das Ergebnis dieser guten innerorthodoxen Zusammenarbeit.
Wir sind EINE Kirche, Eure Seligkeit, und dies versuchen wir zu leben, zu demonstrieren, ja auch zu feiern. Und wo es uns nicht gelingt, dies unseren Partnern in der hiesigen Gesellschaft, in den Kirchen oder im Staat nahezubringen, werden wir uns in den künftigen Jahren noch mehr anstrengen. Helfen Sie uns dabei, Μακαριώτατε!
Wir sind EINE Kirche und deshalb sind die Sorgen einer Diözese die Sorgen aller Diözesen. Aber auch die Freude einer Diözese ist die Freude aller Diözesen. In diesem Sinn freuen wir uns, dass Sie heute hier sind!
 Herzlich willkommen!

1/2/13

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ. Αυγουστίνος προσφωνεί τον Μακαριότατο Πατριάρχη Σερβίας κ. Ειρηναίο. Δεξιά ο Σεβασμιότατος κ. Σεραφείμ, του Πατριαρχείου Ρουμανίας.
Ανεπίσημη επίσκεψη στην Γερμανία πραγματοποιεί από την Τετάρτη 31 Ιανουαρίου ο Μακαριότατος Πατριάρχης Σερβίας κ. Ειρηναίος. 
Την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013 επισκέφθηκε την έδρα της Σερβικής Επισκοπής Γερμανίας, στο Σερβικό Μοναστήρι στην πόλη Hildesheim, της Κάτω Σαξωνίας. 
Την Παρασκευή 1η Φεβρουαρίου 2013, τελέσθηκε στο εν λόγω Μοναστήρι, Πατριαρχική Θεία Λειτουργία. Με τον Πατριάρχη συλλειτούργησαν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ, του Πατριαρχείου Ρουμανίας. 
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιότατος κ. Αυγουστίνος προσφώνησε τον Μακαριότατο εκ μέρους της Ορθοδόξου Επισκοπικής Συνελεύσεως Γερμανίας, της οποίας είναι πρόεδρος. Τον Μητροπολίτη Γερμανίας κ. Αυγουστίνο συνόδευαν και έλαβαν μέρος και στην Θεία οι Αρχιμανδρίτες π. Εμμανουήλ Σφιάτκος, από το Βερολίνο και ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης από την ενορία μας. Παρόντες ήταν Σέρβοι κληρικοί απ’ όλη τη Γερμανία. 
Το Σάββατο θα λειτουργήσει ξανά στο Μοναστήρι και θα έχει συναντήσεις με Σέρβους Ορθοδόξους και όχι μόνο. 
Την Κυριακή ο Πατριάρχης Σερβίας θα επισκεφθεί την σερβική ενορία της Στουτγάρδης όπου θα λειτουργήσει και το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα επιστρέψει στην έδρα του.