31/1/16

Η ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

Την Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016. σε εορταστικό κλίμα έγινε η κοπή της Αγιοβασιλόπιτας των συνεργατών της ενορίας Τριών Ιεραρχών Αννοβέρου, στο Ενοριακό Κέντρο.


ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΕΣ


































Κήρυγμα στην Κυριακή ΙΕ΄Λουκά (31. 01. 2016)

Γεράσιμος Φραγκουλάκης
Αρχιμανδρίτης

Ήταν αμαρτωλός ο Ζακχαίος που περιγράφει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Όμως η αμαρτωλότητά του αυτή δεν απέβη καταδικαστική. Ο Ζακχαίος σώθηκε. Το βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος. "σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετω".[1] Γιατί συνέβη άραγε αυτό; Τι ήταν εκείνο που προκάλεσε την σωτηρία του Ζακχαίου. Η μεταστροφή του. Από άνθρωπος του πάθους έγινε άνθρωπος του πόθου. Αρχιτελώνης ήταν και μάλιστα πολύ πλούσιος. Είχε κυριευθεί από το πάθος του πλούτου, ένα πάθος που το θέριευε το επάγγελμά του. Οι τελώνες εθεωρούντο αμαρτωλοί, γιατί ήταν εκείνοι που εισέπρατταν τους φόρους ανεξέλεγκτα, σε σημείο μάλιστα τέτοιο που το όνομα "τελώνης" είχε ταυτισθεί με το όνομα "κλέφτης". Φαντασθείτε λοιπόν, αν ο τελώνης εθεωρείτο κλέφτης, ο αρχιτελώνης είχε καταντήσει συνώνυμος του αρχικλέφτη.
          Ήρθε όμως η στιγμή και αυτό το πάθος νικιέται. Πώς έγινε αυτό; Το πάθος του χρυσού νικιέται από τον πόθο του Χριστού. Αυτή η αλλαγή εξελίσσεται σε διάφορα στάδια.
·       Πρώτο στάδιο: Γεννιέται στην καρδιά του Ζακχαίου η λαχτάρα για να δει το Χριστό. "Εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστί".[2] Και δεν ήταν βέβαια η ανθρώπινη περιέργεια να δει ποιος είναι ο Χριστός, ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του. Αν αυτός ήταν ο σκοπός του, ο Χριστός, ο παντογνώστης Κύριος δεν θα του έδινε τόση σημασία, σε σημείο μάλιστα να πάει στο σπίτι του. Λαχταρά λοιπόν να δει τον Ιησού ο Ζακχαίος.
·       Δεύτερο στάδιο: Η λαχτάρα γίνεται προσπάθεια, μετατρέπεται σε αγώνα. Ο κόσμος είναι πολύς. Το σημείο που βρίσκεται δεν του επιτρέπει να δει τον Χριστό. Και οι άνθρωποι που έτσι κι αλλιώς τον γνωρίζουν και σίγουρα τον αντιπαθούν λόγω του επαγγέλματός του, δεν θα έχουν καμιά διάθεση να τον διευκολύνουν σε αυτό. Γι' αυτό και καταφεύγει στη λύση και σκαρφαλώνει πάνω σε μια συκομουριά.  "Ανέβη επί συκομορέαν".[3]
·       Τρίτο στάδιο: Έρχεται η μεγάλη στιγμή. Γίνεται η κορυφαία συνάντηση με τον Χριστό. Η γνωριμία. Ο Χριστός τον γνωρίζει. Γνωρίζει την λαχτάρα του και τον καλεί. Έλα του λέει Ζακχαίε, σήμερα θα ρθω στο σπίτι σου. "Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθι".[4]
·       Τέταρτο στάδιο: Το θαύμα συντελέσθηκε. Ο αδηφάγος πλούσιος Ζακχαίος παίρνει την μεγάλη απόφαση. Μοιράζει τα περισσότερα πλούτη του. Με την ανθρώπινη λογική γίνεται φτωχός. Όχι βέβαια! Μόλις με την απόφασή του αυτή γίνεται πραγματικά πλούσιος. Όποιος γνωρίζει και κατέχει τον Χριστό είναι ο αληθινός πλούσιος.
·       Πέμπτο στάδιο: Μετά από αυτήν την συνάντηση ακολουθεί η συμφιλίωση με τον Θεό και να ποιο είναι το αποτέλεσμα. Τι του λέει ο Χριστός: "Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετω".[5] Ο Ζακχαίος από ένας μισητός πλούσιος γίνεται ευτυχισμένος και αυτός και το σπίτι του. Και η ευτυχία αυτή έχει συγκεκριμένο όνομα. Λέγεται σωτηρία.[6]
          Το σπίτι, η οικογένεια του Ζακχαίου σώθηκε. Το έσωσε η μετάνοια τού αρχηγού του, που το παράδειγμά του σίγουρα θα ακολούθησε όλη η οικογένειά του.
          Πόσα αλήθεια αδελφοί μου, σήμερα δεν είναι τα σπίτια εκείνα που κινδυνεύουν. Σε πόσα σπίτια δεν γίνονται αμαρτίες φοβερές και μεγάλες, που όσο επιμελημένα και αν κρύβονται από τους ανθρώπους, αλίμονο ο Χριστός τις βλέπει, τις γνωρίζει.
          Αλίμονο λοιπόν, λέμε ξανά σ' αυτά τα σπίτια. Τι! μας τρομάζει αυτή η ιδέα; Μπορεί να συμβαίνει αυτό με τον καθένα από εμάς; Και βέβαια. Όμως, ναι υπάρχει όμως. Όμως επαναλαμβάνουμε εμείς, με την στάση μας, με την συμπεριφορά μας δείχνουμε κάτι άλλο. Ή μάλλον δεν το δείχνουμε όπως ο Φαρισαίος του Ευαγγελίου. Φαίνεται από μόνο του γιατί ακριβώς μας χαρακτηρίζει. Ποιο είναι αυτό; Η λαχτάρα. Ναι, η λαχτάρα που εκφράζουμε με το βάπτισμά μας. Μα θα σκεφθεί κάποιος. -Αφού σχεδόν όλοι μικροί βαπτιζόμαστε, χωρίς την συναίνεσή μας, τι είδους λαχτάρα εκφράζουμε! Και όμως. Διατηρώντας το βάπτισμά μας μεγαλώνοντας, αυτήν την λαχτάρα εκφράζουμε. Αυτό συμβαίνει με την παρουσία μας στην εκκλησία, είτε είναι μια φορά το χρόνο ή δυο ή δέκα ή εκατό ή πάντα. Αυτό δείχνει, αυτό ομολογούμε. Μα, θα αναρωτηθεί κάποιος, με το να πηγαίνω δυο τρεις φορές το χρόνο στην εκκλησία, αυτό δείχνει λαχτάρα για το Θεό; Βεβαίως. Και αυτό είναι ωραίο. Και μην σκεφτείς ποτέ ότι, "προκειμένου να πηγαίνω στην εκκλησία μόνο δυο τρεις φορές το χρόνο, καλλίτερα να μην πηγαίνω καθόλου, για να μην κοροϊδεύω και τον Θεό". Αυτό είναι το σφάλμα, η λάθος σκέψη. Αυτό θέλει και ο άλλος. Γνωρίζεται ποιος. Έστω και αυτή η παρουσία μας, όπως είπαμε, δείχνει λαχτάρα για τον Θεό. Δείχνει όμως και κάτι άλλο. Και σε αυτό πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Δείχνει ότι η λαχτάρα μας αυτή είναι λίγη. Είναι υποτονική. Αυτήν πρέπει να αυξήσουμε. Προς τα εκεί πρέπει να στρέψουμε την φροντίδα μας. Μπορούμε! Έχουμε όλες τις προϋποθέσεις να το κάνουμε. Η θέληση μας λείπει.
-Μα, θα αντιτάξει κάποιος, κάθε μέρα αμαρτίες κάνω. Δεν περνά στιγμή χωρίς να αντισταθώ στο θέλημα του Χριστού, στην βουλή του Θεού.
-Ε, και; Δηλαδή τι θέλεις να πεις με αυτό, ότι αν λερωθούν, ας πούμε, τα χέρια σου, τα κόβεις και τα πετάς; Ή κάθε φορά που λερώνονται τα ρούχα σου, τα βάζεις με τα σκουπίδια!
          Όχι βέβαια! Τα καθαρίζεις, τα πλένεις. Κάνε το ίδιο και με την ψυχή σου. Υπάρχει λουτρό, υπάρχει πλυντήριο και μάλιστα εγγυάται το άριστο, το τέλειο αποτέλεσμα. Και το σημαντικό. Δεν χρειάζεται να ξοδέψεις μία. Ποιο είναι αυτό το λουτρό, αυτό το πλυντήριο; Η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία.
          Όταν λαβωθεί το σώμα σου, όταν υποφέρει η σάρκα σου πας στο γιατρό. Υπάρχει γιατρός και για την ψυχή σου. Λέγεται Χριστός. Και δεν χρειάζεται ραντεβού για να τον επισκεφθείς ή μάλλον για να σε επισκεφθεί. Μια απλή κλήση χρειάζεται, μια κλήση που ούτε αυτή στοιχίζει, είναι δωρεάν. Ποιος είναι ο αριθμός της; Το ένα, τα δύο, τα πέντε δευτερόλεπτα ή λεπτά, ο χρόνος που τέλος πάντων θα διαθέσεις για να κάνεις αυτή την κλήση που ονομάζεται προσευχή.      
          Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Ζακχαίος δεν μπορούσε να δει το Χριστό εξ αιτίας του πολύ κόσμου που υπήρχε. Και σήμερα συμβαίνει το ίδιο. Ο κόσμος πολλές φορές, η κοινή γνώμη, η μόδα, η ιδεολογία, τα πολιτικά και κοινωνικά συστήματα μας εμποδίζουν να δούμε το Χριστό.
          Όμως ο Χριστός δεν περίμενε να τον πλησιάσουν οι αμαρτωλοί. Εκείνος ήρθε από τον ουρανό "ζητήσαι και σώσαι το απολλωλός". Ο κόσμος είναι μια μεγάλη έρημος. Υπάρχει όμως παντού, πάντα μια όαση, που ονομάζεται εκκλησία. Εκεί μέσα ο άνθρωπος αναγεννιέται, καθαρίζεται, αγιάζεται, σώζεται. Δικαίωμα χρήσης των ευεργετημάτων αυτής της όασης έχουμε όλοι. Ας εκμεταλλευθούμε λοιπόν την ύπαρξη της όασης-εκκλησίας προς ωφέλεια σωμάτων και σωτηρία των ψυχών μας. Αμήν!



[1] Λκ. 19, 9
[2] Ό. π. στ. 3
[3] Ό. π. στ. 4
[4] Ό. π. στ. 5
[5] Ό. π. στ. 9
[6] Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη, Ο Χριστός χθες και σήμερα, Αθήνα 1993, σ. 389-390

30/1/16

Ομιλία στην γιορτή των Τριών Ιεραρχών .

Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη


    Τους τρεις μεγάλους φωτιστές της Οικουμένης, τους Ιερούς Διδασκάλους Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο τον Θεολόγο και Ιωάννη τον Χρυσόστομο γιορτάζουμε σήμερα. Και τους ονομάζει η Εκκλησία μας μεγάλους διότι, όπως ακούσαμε στην σημερινή ευαγγελική περικοπή "ος δ' αν ποιήσει και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών"[1]. (Όποιος τηρήσει -τις εντολές- και διδάξει τους άλλους αυτός θα θεωρηθεί μεγάλος στη βασιλεία του Θεού).  Και οι τρεις τους δίδασκαν και με το λόγο τους και με την ζωή τους, με τα έργα τους.
          Οι άγιοι Τρεις Ιεράρχες ήταν επιστήμονες. Γνώριζαν καλά τα διδάγματα της ελληνικής φιλοσοφίας, τα γράμματα της ελληνικής παιδείας. Διέθεταν την σοφία του ελληνικού πνεύματος και παράλληλα διέθεταν και την από Θεού σοφία. Γνώριζαν δηλαδή εκείνα τα μηνύματα του Ευαγγελίου, που οδηγούν τον άνθρωπο μέσα από την σοφία του Θεού στο γεγονός της σωτηρίας. Από τα νιάτα τους έζησαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Στην ώριμη ηλικία τους δίδαξαν τον λόγο του Θεού. Ως υπεύθυνοι ηγέτες της Εκκλησίας, ως ποιμένες αγωνίστηκαν, πάλεψαν, μάτωσαν, ξορίσθηκαν.[2]
          Το μήνυμα των Τριών Πατέρων της Εκκλησίας μας πάντα επίκαιρο και επαναστατικό έρχεται να μας θυμίσει την χριστιανική αυθεντικότητα, να προτείνει λύσεις και να δώσει κατευθύνσεις, που γεμίζουν ελπίδα και απελευθερώνουν. Ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες οι Τρεις Ιεράρχες δεν διακρίθηκαν μόνον σε έναν τομέα αλλά παντού. Η θεολογική αλλά και η ευρύτερη επιστημονική τους συγκρότηση, το ανοικτό τους πνεύμα και η ριζοσπαστική τους παρουσία προσδιόριζαν την κριτική τους στάση απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.
          Είναι άξιο προσοχής, ότι οι Τρεις αυτοί Μεγάλοι Πατέρες δεν χρησιμοποίησαν την επιστημονική τους κατάρτιση για την ατομική τους προβολή, αλλά για να προσφέρουν στον συνάνθρωπό τους.
          Ο Μέγας Βασίλειος, γιατρός ο ίδιος, ιδρύει μια "πόλη φιλανθρωπίας" την γνωστή "Βασιλειάδα". Εκεί οργανώνεται το πρώτο δημόσιο νοσοκομείο, στο οποίο υπάρχουν κατοικίες για τους γιατρούς και το προσωπικό καθώς και ειδικές πτέρυγες για όσους πάσχουν από λέπρα και άλλες ειδικές αρρώστιες. Μάλιστα ο ίδιος φρόντιζε προσωπικά τους λεπρούς. Παρότρυνε επίσης τους επισκόπους της περιφέρειας του, να δημιουργούν παρόμοια ιδρύματα στις περιοχές τους κι έτσι σιγά-σιγά οργανώθηκε ένα δίκτυο υπηρεσιών υγείας σε ολόκληρη την Μικρά Ασία.
          Το ίδιο έκανε και ο ιερός Χρυσόστομος, ο οποίος επίσης είχε σπουδάσει γιατρός. Έχτισε πολλά νοσοκομεία στην Κωνσταντινούπολη, και όπως ο Μέγας Βασίλειος, περιποιόταν προσωπικά τους ασθενείς.
          Οι δύο αυτοί Μεγάλοι Άνδρες, ο Βασίλειος και ο Χρυσόστομος είναι ουσιαστικά οι εμπνευστές ενός δημόσιου συστήματος υγείας που με την πάροδο του χρόνου απλώθηκε σε ολόκληρη την Βυζαντινή  Αυτοκρατορία.
          Ο Γρηγόριος, ένας από τους πολυγραφότερους Πατέρες της Εκκλησίας, ήταν τόσο σπουδαίος και ξακουστός που τον θεωρούσαν σε όλη την Βυζαντινή Ανατολή "κανόνα πίστεως" και "μέτρο Ορθοδοξίας". Μεγάλο υπήρξε το ενδιαφέρον του για τους νέους. Το παιδαγωγικό του σύνθημα ήταν: "Σοφισθήναι και ούτω σοφίσαι, γενέσθω φως και φωτίσαι, εγγίσαι Θεώ και προσαγαγείν άλλους, αγιασθήναι και αγιάσαι". (Γίνε σοφός και έτσι θα κάνεις σοφούς και τους άλλους, γίνε φως για να φωτίσεις, πλησίασε το θεό για να βοηθήσεις και άλλους να τον πλησιάσουν, γίνε άγιος για να μπορέσεις να αγιάσεις και άλλους).
          Οι Τρεις Ιεράρχες στήριζαν με κάθε τρόπο τους φτωχούς , τους κυνηγημένους και τους απροστάτευτους της εποχής τους. Η περιθωριοποίηση των κοινωνικά αδύνατων δεν ταιριάζει με το ορθόδοξο ήθος. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα, είναι εικόνα Θεού. "Με ποιο δικαίωμα μπορεί κανείς να περιφρονεί εκείνους τους οποίους ο Θεός τιμά τόσο ώστε τους δίνει το Σώμα και το Αίμα του Υιού του;" αναρωτιέται ο Χρυσόστομος.
          Σε μεγάλο λιμό που ξέσπασε, ο Βασίλειος αντιδρά έντονα με την στάση των μαυραγοριτών που προσπαθούν να πλουτίσουν με την εκμετάλλευση εκείνων που λιμοκτονούν. Οργανώνει συσσίτια για όλο το λαό προσφέροντας βοήθεια χωρίς καμιά διάκριση σε χριστιανούς, ειδωλολάτρες και αιρετικούς. Κάνει δυναμικές παρεμβάσεις για την ελάφρυνση της φορολογίας των φτωχών και τα συμφέροντα των εργαζομένων στα ορυχεία του Ταύρου στο Ικόνιο.
          Ο Χρυσόστομος μόλις ανεβαίνει στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης φροντίζει να ενισχύσει τα φιλανθρωπικά ιδρύματα πουλώντας σκεύη και έπιπλα της Αρχιεπισκοπής. Σταματά την διοργάνωση επίσημων και πλούσιων δείπνων στο χώρο της Αρχιεπισκοπής και με τα χρήματα που εξοικονομεί οργανώνει συσσίτια για 7.000 φτωχούς καθημερινά. Υποστηρίζει κάθε έναν που αδικείται από την πολιτική εξουσία. Δεν διστάζει να συγκρουστεί και με την ίδια την αυτοκράτειρα, όταν εκείνη καταπατά το χωράφι μιας χήρας.
          Πέρα απ'  όλα αυτά προσπαθούν να καλλιεργήσουν την αυθεντική θρησκευτικότητα για την απελευθέρωση του ανθρώπου, μακριά από δεισιδαιμονίες, προλήψεις και φοβίες. Άνθρωποι με ανοιχτούς ορίζοντες δεν αρκέστηκαν στην μελέτη της Βίβλου και των ιερών γραμμάτων, αλλά τόνισαν και την αξία της αρχαίας ελληνικής παιδείας. Ο Γρηγόριος αντιδρώντας στις απόψεις κάποιων φοβικών χριστιανών, που αρνούνταν την μελέτη της θύραθεν γραμματείας, τους αποκαλεί "αγροίκους και αγράμματους" επειδή δεν δέχονται την αξία της. Αποκαλεί την πόλη της Αθήνας που ήταν το κέντρο σπουδής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, "Χρυσή Αθήνα των Γραμμάτων".[3]
          Με μικρή και πολύ σύντομη αναφορά στην ζωή και στο έργο των Τριών Ιεραρχών αγαπητοί μου αδελφοί, μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί ονομάστηκαν Μεγάλοι. Σήμερα προσπαθούν να εμφανιστούν σαν "μεγάλοι" άνθρωποι κενόδοξοι, κακόδοξοι και επικίνδυνοι που δρουν παντού˙ στην εκκλησία, στην πολιτική, στην εκπαίδευση, σε όλους ανεξαιρέτως τους χώρους. Το ζούμε καθημερινά. Το βλέπουμε στην συμπεριφορά των ισχυρών της γης. Το διαπιστώνουμε στις παρεμβάσεις των διαφόρων θολοκουλτουριάριδων.  Το βρίσκουμε στην συμπεριφορά των αρχόντων. Εκείνο που δημιουργεί εντύπωση είναι το κοινό σημείο που υπάρχει σε όλους και που δεν είναι άλλο από την εκδίωξη, την απομάκρυνση, την εξαφάνιση κάθε στοιχείου πνευματικότητας.
          Εμείς οι Χριστιανοί οι Ορθόδοξοι μπορούμε να αντισταθούμε, έχοντας οδηγούς τους φωτεινούς αστέρες του νοητού στερεώματος, τους επίγειους Αγγέλους και τους ουράνιους ανθρώπους, τους "Τρεις μεγίστους Φωστήρας της Τρισηλίου Θεότητος", τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τους οποίους ιδιαιτέρως εμείς, εδώ στην ενορία μας έχουμε εφόρους και προστάτες και φύλακες και πρέσβεις, καταφυγή και στερέωμα. Αμήν!   
                                                                                                       



[1] Μτθ. 5, 19
[2] Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου (Κ. Στύλιου), Λόγος Ζωής, εκδόσεις Άθω, Αθήνα 2001, σ. 708
[3] Ανδρέα Αργυρόπουλου, σχ. συμβούλου θεολόγων περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, Το επαναστατικό μήνυμα των Τριών Ιεραρχών και η εποχή μας.

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

Με λαμπρότητα τελέστηκε ο εσπερινός της εορτής των Τριών Ιεραρχών, την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016, στον πανηγυρίοντα ιερό ναό στο Αννόβερο.
Αποτελεί παράδοση κατά τον εσπερινό να γίνεται ο σχολικός εορτασμός. Προς τούτο ήταν παρόντα με τις σημαίες τους, τα ελληνικά σχολεία που ανήκουν στο ελληνικό Υπουργείο Παιδείας με τους εκπαιδευτικούς τους.
Για την ζωή και το έργο των Τριών Οικουμενικών Διδασκάλων μίλησαν παιδιά από τα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας Αννοβέρου. 
Στο τέλος του εσπερινού έγινε η απονομή των επαίνων και των αριστείων στους διακριθέντες μαθητές του Ελληνικού Λυκείου Αννοβέρου.
Παρόντες ήταν και απηύθυναν χαιρετισμό, ο Γενικός Πρόξενος στο Αμβούργο κ. Γεώργιος Αρναούτης, ο Συντονιστής Εκπαίδευσης στο Βερολίνο Δρ. κ. Εμμανουή Σοφός και ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων Δρ. κ. Θεόδωρος Ράδος.
Μετά τον εσπερινό η ενορία δεξιώθηκε στην αίθουσα του Ενοριακού Κέντρου, όλους του προσκυνητές.