Ως άνθρωπος που έκανε το μεγάλο δείπνο νοείται ο φιλάνθρωπος Θεός Πατέρας του Κυρίου Ιησού. μεγάλο Δέιπνο είναι το σωτήριο έργο της ένσαρκης οικονομίας του Υιού του Θεού. Καλείται «μέγα», διότι ομολογουμένως, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, μέγα είναι το μυστήριο της ευσεβείας και της ένσαρκης φανερώσεως του Θεού στον κόσμο (Α´ Τιμ. γ´ 16). Ονομάζεται «δείπνο», πρώτα πρώτα επειδή, όπως παρατηρεί ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, σε αυτό ο Κύριος υπέστη θάνατο και μάς έδωσε τη σάρκα του, για να τη φάμε, όντας ο ίδιος ζωντανός. Άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό, ώστε όποιος τον τρώει να μη γεύεται θάνατο, αλλά να μεταβαίνει από το θάνατο στη ζωή (Ιωάν. ς´ 32 κ.ε.). Γι᾽ αυτό το λόγο προφητικά ο Μωυσής έβαζε τους Εβραίους κάθε χρόνο να τρώνε τον Πασχαλινό αμνό το βράδυ, όταν άναβαν τους λύχνους. Ο δούλος που στάλθηκε να καλέσει τους προσκεκλημένους δεν είναι άλλος από τον Υιό και Λόγο του Θεού, ο οποίος ενώ είναι Θεός αληθινός, καταδέχθηκε να λάβει δούλου μορφή και να γίνει άνθρωπος για τη σωτηρία των ανθρώπων (Φιλιπ. β´ 5-7). Αυτόν βλέποντάς τον προφητικά πολλά χρόνια πριν ο θαυμαστός Ησαΐας τον αποκάλεσε «παῖδα», δηλαδή δούλο, του Κυρίου, ο οποίος πάσχει για τις αμαρτίες μας (βλ. Ησ. νβ´ 13 κ.ε.).
Προσκεκλημένοι στο δείπνο είναι ο λαός των Ιουδαίων, ο οποίος γνώριζε τον αληθινό Θεό και δια μέσου των προφητών πολλές φορές έλαβε το χαρμόσυνο προάγγελμα της ελεύσεως του Σωτήρος του κόσμου. Με την παραβολή του δείπνου ο Κύριος δηλώνει ότι είναι ο Μεσσίας και ότι με το έργο του στην περιοχή της Παλαιστίνης καλεί τον λαό του στη Βασιλεία του Θεού. Ταυτόχρονα όμως προλέγει ότι ο λαός του Ισραήλ τελικά δεν θα αποδεχθεί το σωτήριο κήρυγμά του. Η αιτία είναι η προσκόλλησή τους στις γήινες μέριμνες και απολαύσεις. Δεν μπορούσαν να δεχτούν τις παραινέσεις για αγάπη, ελεημοσύνη και ανιδιοτέλεια, αφού φανταζόταν τη Βασιλεία του Θεού ως μια επίγεια και υλιστική ευδαιμονία.
Το αποτέλεσμα είναι να οργισθεί ο Θεός Πατέρας. Οι υιοί της Βασιλείας θα μείνουν έξω από αυτή και δεν θα γευθούν τα αγαθά που τόσους αιώνες προσδοκούσαν. Ωστόσο, κάποιοι από αυτούς – και συγκεκριμένα ο απλός λαός, οι οποίοι παρομοιάζονται με πτωχούς και αναπήρους, διότι δεν γνώριζαν το Μωσαϊκό νόμο καλά και τους περιφρονούσαν οι φαρισαίοι – θα προσέλθουν αμέσως στο δείπνο. Πράγματι, αρκετές χιλιάδες Ιουδαίοι ήδη από την πρώτη ημέρα της Πεντηκοστής πίστεψαν και βαπτίσθηκαν.
Στη συνέχεια ο δούλος της παραβολής βγαίνει έξω από την πόλη και αναγκάζει να έρθει τόσος κόσμος, ώστε να γεμίσει ο οίκος του κυρίου του. Με τα λόγια αυτά προφητεύεται η επιστροφή των εθνών στην αληθινή πίστη. Το «ἀνάγκασον» υποδηλώνει τα μεγάλα και εξαίσια θαύματα που επρόκειτο να επιτελέσουν οι απόστολοι με το όνομα του Κυρίου Ιησού, προκειμένου να αποσπάσουν τους ειδωλολατρικούς λαούς από τη μακραίωνη πλάνη και αμαρτωλή ζωή και να τους εισαγάγουν στον οίκο του Θεού, την Εκκλησία του Χριστού.
Τα λόγια αυτά του Χριστού ισχύουν επίσης για όλους εμάς τους χριστιανούς, οι οποίοι από την ώρα που βαπτισθήκαμε, εισήλθαμε στην Εκκλησία και κληθήκαμε να μετέχουμε στην αιώνια Βασιλεία του Θεού. Κύριο μέλημα της ζωής μας οφείλει να είναι η άμεση ανταπόκρισή μας στο κάλεσμα του Χριστού. Θα πρέπει να προσέξουμε να μη βαρύνουν οι καρδιές μας από τα υλικά αγαθά, τις απατηλές ηδονές των πέντε αισθήσεων, τις μέριμνες του παρόντος βίου και την προσκόλληση σε συγκεκριμένα προσφιλή μας πρόσωπα. Ας σπεύσουμε στο δείπνο, πριν μάς προλάβει η νύκτα του θανάτου. Ας έχουμε πάντοτε υπόψη μας το κακό παράδειγμα του παλαιού Ισραήλ, για να μην ολογωρήσουμε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου, αλλά ήδη από αυτή τη ζωή να μετέχουμε στο συμπόσιο της θείας χάριστος μετέχοντας στα Μυστήρια της Εκκλησίας και τρώντας με πολύ φόβο Θεού τις εντολές του Χριστού.
(Από τη Φωνή Κυρίου 2012).
