Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι η μεγαλύτερη Θεομητορική εορτή μέσα στον ετήσιο εορτολογικό κύκλο. Καθώς εορτάζεται η Παναγία μας στο μέσον του Καλοκαιριού και καθώς εκκλησιαζόμαστε σε πολλές Εκκλησίες και σε πολλά Εκκλησάκια, που είναι αφιερωμένα στην Κοίμηση της Θεοτόκου, η εορτή αυτή αποκτά μεγαλύτερη λαμπρότητα και προκαλεί συγκίνηση στην ψυχή μας.
Αυτήν την ημέρα ασπαζόμαστε την ιερά εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στο μέσον της εικόνας βλέπουμε το πανάχραντο σκήνωμα της Παναγίας μας επάνω σε ένα κρεβάτι. Πίσω από το σώμα βλέπουμε τον Χριστό που κρατά στα χέρια του ένα μικρό βρέφος εσπαργανωμένο, που είναι η ψυχή της Παναγίας, η οποία μόλις έχει βγει από το σώμα της. Γύρω από την Παναγία και τον Χριστό είναι οι άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι ήλθαν από τα πέρατα της Οικουμένης “θεαρχίω νεύματι”. Επίσης άγγελοι στέκονται σε έκσταση. Ακόμη υπάρχουν και τρεις Επίσκοποι, είναι ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Απόστολος Τιμόθεος και ο άγιος Ιερόθεος, επίσκοπος Αθηνών. Όλοι υμνούν την Παναγία. Και μπροστά από το κρεβάτι της Παναγίας βρίσκεται κάποιος άνθρωπος, του οποίου τα χέρια είναι κομμένα και κρεμασμένα επάνω στο σκήνωμα της Παναγίας. Πρόκειται για τον Εβραίο Ιεφωνία, που πήγε να ατιμάση το σκήνωμα της Παναγίας και αμέσως ο Αρχάγγελος του έκοψε τα χέρια.
Η όλη εικόνα όχι μόνον αναπαριστά αυτό που έγινε κατά την εξόδιο ακολουθία της Παναγίας, αλλά δείχνει και το τί είναι η Εκκλησία. Πρόκειται για μια εικόνα που δείχνει κατά τον πλέον ανάγλυφο τρόπο το μυστήριο της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία δεν είναι μια ανθρώπινη οργάνωση, αλλά το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού. Είναι η ενότητα Θεού και ανθρώπων στο πρόσωπο του Χριστού. Στην ιερά εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βλέπουμε ότι η Εκκλησία έχει στο κέντρο της τον Χριστό και την Παναγία, ως Μητέρα του Χριστού, και γύρω από αυτούς, τους Αποστόλους, τους Επισκόπους και τους Αγγέλους. Η Εκκλησία είναι ο Νυμφίος Χριστός, η μητέρα του Νυμφίου και οι φίλοι του Νυμφίου.
Έπειτα, στην ιερά εικόνα φαίνεται καθαρά ότι στην Εκκλησία έχει καταργηθή ο θάνατος, αλλά αυτό που ονομάζουμε θάνατο είναι ένας απλός ύπνος. Το σώμα δέχεται την Χάρη του Θεού και αυτό λαμπρύνεται, αλλά και η ψυχή ζη μετά θάνατον, και αν ο άνθρωπος έχει αγιασθεί βρίσκεται “εν χειρί Θεού”. Αυτό που συνέβη με την Παναγία, κατά αναλογία, επιθυμούμε να συμβεί και σε μάς. Δηλαδή, ευχόμαστε, όταν έλθη η ώρα να φύγουμε από τον κόσμο αυτόν, να είμαστε μέσα στην Εκκλησία, να προσευχόμαστε, να έχουμε τους πνευματικούς πατέρες κοντά μας, να λάβουμε την ευχή τους και κυρίως να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Ακόμη, όπως ο Ιεφωνίας προσπάθησε να ατιμάση το σώμα της Παναγίας και δεν το κατόρθωσε, έτσι υπάρχουν διάφοροι εχθροί, οι οποίοι προσπαθούν να βλάψουν το Σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία, αλλά δεν κατόρθωσαν ούτε θα κατορθώσουν να κάνουν τίποτε, γιατί η Εκκλησία δεν είναι ένα ανθρώπινο σωματείο, αλλά το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού. Η Εκκλησία έχει μεγάλη δύναμη, δεν φοβάται απολύτως τίποτε, αλλά σώζει τους πάντας και αυτούς ακόμη τους λεγομένους εχθρούς της, όταν μετανοήσουν.
Η Παναγία προξένησε μεγάλη χαρά σε όλη την οικουμένη, γιατί γέννησε τον Χριστό, που είναι η χαρά μας και η ελπίδα τής σωτηρίας μας. Γι’ αυτό την αγαπούμε και την παρακαλούμε να μας προστατεύει, να μας ενισχύει στις δύσκολες ώρες της ζωής μας, να πρεσβεύει για να παραμένουμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και να μεσιτεύη για να αξιωθούμε να νικήσουμε τον θάνατο με την δύναμη του Χριστού και να εισέλθουμε στην ουράνια Εκκλησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου