Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Ο Αυτοκράτορας Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος (717-741 μ.Χ.),
το έτος 726 μ.Χ. αποφάσισε να κάνει κάποιες ριζικές αλλαγές στο βυζαντινό
κράτος. Επηρεασμένος από την ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη και με αφορμή κάποια ακραία φαινόμενα
εικονολατρίας, θεωρώντας ότι η χριστιανική πίστη έκλινε προς την ειδωλολατρία,
απαγόρευσε την προσκύνηση των ιερών εικόνων. Η ενέργεια αυτή του Αυτοκράτορα είχε ως αποτέλεσμα να
χωριστεί σε δύο ομάδες ο πληθυσμός της αυτοκρατορίας, τους εικονομάχους ή
εικονοκλάστες (αυτοί που κατάστρεφαν τις εικόνες) και τους εικονολάτρες. Οι
διώξεις που υπήρξαν εναντίον των εικονολατρών ήταν μεγάλες. Τα πράγματα έβαλε
στη θέση τους η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος που συγκλήθηκε το 787 μ.Χ. στη Νίκαια
της Βιθυνίας, η οποία με ακρίβεια διατύπωσε την οφειλομένη τιμή στις ιερές
εικόνες.
Με την αποφασιστική συμβολή της Αυτοκράτειρας
Θεοδώρας, η οποία ήταν επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄ έγινε το
843 μ.Χ. στο Βυζάντιο η αναστήλωση των ιερών εικόνων. Αυτό το γεγονός γιορτάζει
πανηγυρικά η Εκκλησία μας κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης
Τεσσαρακοστής, γνωστής και ως Κυριακής της Ορθοδοξίας, γιατί με την αναστήλωση
των εικόνων είχαμε και το θρίαμβο της Ορθόδοξης Πίστης μας.
Κυριακή της Ορθοδοξίας λοιπόν σήμερα
αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές. Τι σημασία έχει όμως για εμάς, τους
Χριστιανούς τους Ορθοδόξους η Ορθοδοξία. Γνωρίζουμε ποια είναι στις μέρες μας η
Ορθοδοξία; Θα σκεφτούν ίσως κάποιοι πως το ερώτημα αυτό στους Χριστιανούς τους
Ορθοδόξους είναι περιττό. Και όμως φαίνεται ότι υπάρχει άγνοια και σύγχυση. Πολλοί
είναι εκείνοι που νομίζουν και το λένε, ότι εφόσον ονομαζόμαστε όλοι Χριστιανοί
είμαστε ίδιοι. Να, λοιπόν ένας σοβαρός λόγος για να μιλήσουμε για Ορθοδοξία. Αν
όλοι οι Χριστιανοί ήμασταν ίδιοι, όλοι θα ονομαζόμασταν απλά Χριστιανοί, δεν θα
χρειαζόταν να προσδιοριζόμαστε με επίθετα όπως ορθόδοξος, ρωμαιοκαθολικός,
ευαγγελικός κ.ά. Όμως, επειδή ακριβώς δεν είμαστε ίδιο, γι' αυτό και προσδιοριζόμαστε
με αυτά τα επίθετα. Μιλώντας βέβαια για την Ορθοδοξία δεν πρέπει να κάνουμε το
λάθος που έκανε ο Πιλάτος όταν ρωτούσε το Χριστό "Τι εστίν αλήθεια;"[1] (Τι είναι αλήθεια) δηλαδή. Η
σωστή ερώτηση είναι "Τις εστίν αλήθεια;" (Ποιος είναι η αλήθεια). Διότι
η αλήθεια δεν είναι ένα ιδεολόγημα, μια ιδέα, μια θεωρία. Η αλήθεια είναι
πρόσωπο. Αυτό το πρόσωπο του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Έτσι πρέπει να ρωτούμε και για την Ορθοδοξία: "ποιος είναι η
Ορθοδοξία", διότι η Ορθοδοξία ταυτίζεται με το Πρόσωπο του Θεού και Λόγου.
Αυτός ο Θεάνθρωπος Ιησούς είναι η Ορθοδοξία μας. Ορθοδοξία είναι η "Μία,
Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία". Η Ορθοδοξία δεν είναι μουσείο και
παρελθόν, αλλά ζωή, δημιουργία και ακτινοβολία. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα,
αποτελεί τρόπο ζωής. Ορθόδοξος Χριστιανός είναι αυτός που έχει στενό δεσμό με
την Ορθόδοξη Εκκλησία, αγιάζεται με την λατρευτική και μυστηριακή ζωή,
μεταλαμβάνει με μετάνοια και εξομολόγηση το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και
ενσωματώνεται στο μυστικό Σώμα του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιλαμβάνεται
τον εαυτό της ως την ιστορική συνέχεια της αρχαίας Εκκλησίας, των Αποστόλων,
των Αγίων, των Πατέρων. Σέβεται την παράδοση και αξιοποιεί τον πλούτο που της
παραδόθηκε, ανάλογα με τις ανάγκες και τις ανησυχίες και τα ερωτηματικά κάθε
εποχής. Η Ορθοδοξία είναι ο θησαυρός μας. Μέσα στην Ορθοδοξία αναπνέουμε το
άρωμα της αγιότητας, έχουμε πνευματική ασφάλεια.
Υπάρχουν βέβαια, κάποιοι αρρωστημένοι
κύκλοι που δημιουργούν προβλήματα στους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ανάλογα με την
εθνικότητά τους και όχι μόνο. Έτσι για εμάς τους Έλληνες Ορθοδόξους υπάρχουν
αυτοί οι αρρωστημένοι και σκοτεινοί κύκλοι που βρίσκονται κυρίως στην Ελλάδα.
Αμφισβητούν το κατά πόσο είμαστε Ορθόδοξοι, με κύριο επιχείρημα ότι ζούμε σε
περιοχές στις οποίες η Ορθοδοξία αποτελεί μειοψηφία. Δεν γνωρίζουν ίσως τον
ευαγγελικό λόγο που λέει ότι "μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί",[2]
(είναι αρκετό λίγο προζύμι, για να φουσκώσει όλο το ζυμάρι). Με την παρουσία
εμάς των Ορθοδόξων στην αλλοδαπή διαδόθηκε η Ορθοδοξία κι εκεί όπου δεν υπήρχε.
Εξαιτίας της δικής μας παρουσίας διαιωνίζεται το μυστήριο και το θαύμα της
Ορθοδοξίας στα μήκη και τα πλάτη της γης. Εδώ σε μας στη Γερμανία, ποιος μπορεί
να αμφισβητήσει πως η Ορθοδοξία βιώνεται κατά τρόπο ανυστερόβουλο και
κοπιαστικό; Γιατί αδελφοί μου, αποτελεί κόπο και βάσανο ο αγώνας για να
κτίσουμε ναούς και άλλα κτήρια προκειμένου να στεγάσουμε την αγαπημένη μας
Ορθοδοξία και στη συνέχεια να τα συντηρήσουμε και να τα διατηρήσουμε όλ' αυτά.
Ό,τι θεωρείται αυτονόητο στην πατρίδα μας για τους Ορθοδόξους, εδώ θέλει κόπο
για να δημιουργηθεί. Το θέλημα και η πρόνοια του Θεού για τη σωτηρία μας, μας
ενισχύει. Επηρεασμένοι κι εμείς από τις πλάνες φωνές των σειρήνων του κόσμου,
μπορεί μια να τον χάνουμε, μια να τον βρίσκουμε, μα σταθερά και αμετακίνητα
παραμένουμε δικοί του. Μάθαμε να ζούμε ως Ορθόδοξοι και δεν μπορούμε να
επιβιώσουμε διαφορετικά. Για μας δεν αποτελεί μόνο ιδιότητα η Ορθοδοξία, αλλά
τρόπο ζωής. Αυτή είναι το οξυγόνο μας, το ζωηρό αίμα μας, η ζωή μας ολάκερη. Ζούμε από αυτή, με αυτή και γι'
αυτήν. Και όλο αυτό μας γεμίζει με περηφάνια, δύναμη και ευλογία. Με φωτεινά
πρόσωπα και στεντόρεια φωνή διατρανώνουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι, είμαστε
Χριστιανοί Ορθόδοξοι κι αυτό μας κάνει χαρούμενους κι ευτυχισμένους.
Όπως αναφέρει η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος
της Ορθόδοξης Εκκλησίας που έγινε τον περασμένο Ιούνιο στο Κολυμπάρι της
Κρήτης, στο κείμενό της: "Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τον
σύγχρονο κόσμον", η μεταφορά του
μηνύματος του Ευαγγελίου σύμφωνα με την τελευταία εντολή του Χριστού που λέει:
"Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη", (πηγαίνετε και κάνετε
μαθητές μου όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και
του Αγίου Πνεύματος και διδάξετέ τους να τηρούν τις εντολές που σας έδωσα),[3] αποτελεί
διαχρονική αποστολή της Εκκλησίας. Η αποστολή αυτή πρέπει να εκπληρώνεται όχι
επιθετικά ή μέσω διαφόρων μορφών προσηλυτισμού, αλλά με αγάπη, ταπεινοφροσύνη
και σεβασμό προς την ταυτότητα κάθε ανθρώπου και την πολιτιστική ιδιαιτερότητα
κάθε λαού. Στην ιεραποστολική αυτή προσπάθεια οφείλουν να συμβάλλουν όλες οι
Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Αντλώντας από τις αρχές αυτές και από ολόκληρη την
εμπειρία και διδασκαλία της πατερικής, λειτουργικής και ασκητικής της
παραδόσεως, η Ορθόδοξη Εκκλησία συμμετέχει στον προβληματισμό και την αγωνία
του σύγχρονου ανθρώπου σε ό,τι αφορά στα θεμελιώδη υπαρξιακά ζητήματα τα οποία
απασχολούν το σύγχρονο κόσμο και επιθυμεί να συμβάλει στην αντιμετώπισή τους,
ώστε να επικρατήσει στον κόσμο η ειρήνη του Θεού που είναι ασύλληπτη στο
ανθρώπινο μυαλό[4],
η καταλλαγή και αγάπη.
Αυτή την Ορθοδοξία ασπαζόμαστε, αυτή
την Ορθοδοξία ακολουθούμε, αυτή την Ορθοδοξία κηρύττουμε. Και σήμερα Κυριακή
της Ορθοδοξίας, στην μεγάλη αυτή γιορτή, στρέφουμε το νου και την καρδιά μας
προς τον θεμελιωτή της, τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό και ικετευτικά του
λέμε: "Στήριξε την Εκκλησία σου Κύριε και στερέωσε την Ορθοδοξία σου εις
αιώνα αιώνος προς δόξαν του παναγίου, πανυμνήτου και προσκυνητού ονόματος του
Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν!".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου