Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Τρία σημεία ξεχωρίζουν στην σημερινή
ευαγγελική περικοπή, η προφητεία για το Πάθος του Κυρίου, τα αιτήματα των υιών
Ζεβεδαίου και η νουθεσία του Κυρίου προς τους αγανακτισμένους δέκα Μαθητές του.
Και η μεν προφητεία φανέρωνε τα πάντα όσα έμελλε να πάθει, τον θάνατο και την
ανάστασή το. Με το αίτημα των υιών Ζεβεδαίου μας φανερώνει ποιοι είναι άξιοι
της βασιλείας του και στους αγανακτισμένους Μαθητές διδάσκει τον τρόπο με τον
οποίο κάθε ένας που πιστεύει σ' αυτόν μπορεί να κατακτήσει την αληθινή γνώση
και αγιότητα.[1]
Είναι η τελευταία φορά που πορεύεται ο
Χριστός μαζί με τους Μαθητές του προς την Αγία Πόλη. Τα λόγια του όπως πάντα
βαρυσήμαντα. Τους προαναγγέλλει τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν με
λεπτομέρειες, προκειμένου να προετοιμάσει. Απ' όσα τους είπε εκείνο που έμειναν,
αυτό που πρόσεξαν ιδιαιτέρως ήταν ότι την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί. Αυτό ήταν
αρκετό για να θεωρήσουν αυτή την τελευταία πορεία του Δασκάλου τους, ως πορεία
προς την εγκαθίδρυση της επίγειας βασιλείας του. Αυτό πίστευαν, ότι θα
καταργήσει την δουλεία και θα εγκαταστήσει την δική του βασιλεία. Ως βασιλιάς
θα χρειάζεται και υπασπιστές, συμβουλάτορες. Γι' αυτό τον πλησιάζουν ο Ιάκωβος
και ο Ιωάννης και του ζητούν πρωτοκαθεδρίες. "Κύριε του λένε, τώρα που θα
καθίσεις στο θρόνο σου τοποθέτησε τον ένα μας δεξιά σου και τον άλλο
αριστερά". Απογοήτευση για τον θείο Διδάσκαλο, γιατί ούτε αυτή η ομάδα
Μαθητών του, των εκλεκτών του είχε ξεφύγει από την διεκδίκηση των μάταιων, των
γήινων, των υλικών! [2]
"Όταν η θέληση είναι μολυσμένη από την φιλαυτία, πολλές φορές σφάλλει και
δεν ξέρει τι ζητεί" λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Γι' αυτό και ο
Χριστός απαντά στην έπαρση των Μαθητών του με το "ουκ οίδατε τι
αιτείσθε". Δεν ξέρετε τους λέει, τι ζητάτε.
Τις περισσότερες φορές τα αιτήματα της
προσευχής μας αφορούν αποκλειστικά τον εαυτό μας. Αν υπήρχε δυνατότητα να
παρακολουθήσουμε τα αιτήματα της προσευχής του κάθε ανθρώπου, θα ανακαλύπταμε
ότι ο κάθε ένας σχεδόν συμπεριφέρεται σαν να είναι μόνος στον κόσμο. Ότι δεν
υπάρχουν άλλα πλάσματα με ανάγκες πάνω στην γη. Μόνο για τον εαυτό τους
βρίσκουν αιτήματα. Δεν υπάρχουν για τους ιδιοτελείς ανθρώπους φτωχοί, άρρωστοι,
καταφρονημένοι για να προσευχηθούν γι' αυτούς. Όσες όμως προσευχές ανεβαίνουν
στον ουρανό με γραμματόσημο την ιδιοτέλεια, επιστρέφονται με την ένδειξη
"ουκ οίδατε τι αιτείσθε", (δεν ξέρετε τι ζητάτε).
Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι υιοί
Ζεβεδαίου ζητούσαν θέσεις δόξας δίπλα στο Χριστό. Να καθίσουν ζητούσαν δεξιά
και αριστερά του. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ζητούσαν το ίδιο αν γνώριζαν,
ότι μετά από λίγο οι θέσεις δεξιά και αριστερά του Δασκάλου τους θα
καταλαμβανόντουσαν από τους δύο ληστές που σταυρώθηκαν μαζί του και ήταν θέσεις
προετοιμασμένες γι' αυτούς. Και όπως ο ίδιος βεβαιώνει το ποιος θα καθίσει
αριστερά και δεξιά του θα δοθεί σε αυτούς για τους οποίους έχει προετοιμασθεί.[3]
Οι θέσεις αυτές που αφορούν στην επουράνια βασιλεία του Θεού είναι
προετοιμασμένες να δοθούν σ' εκείνους που πόθησαν αντί τα επίγεια τα ουράνια,
σ' εκείνους που βίωσαν την μετάνοια, σ΄ εκείνους που εναρμόνισαν την ζωή τους
με τον λόγο του Θεού. Ποιοι είναι αυτοί; Μα όλοι εμείς. Ο κάθε ένας από εμάς.
Οι θέσεις στον Παράδεισο, στην Βασιλεία του Θεού δεν είναι ούτε λιγότερες ούτε
περισσότερες από τους ανθρώπους. Κάθε ένας έχει την θέση του, αρκεί να την
διεκδικήσει. Δεν χρειάζεται κανένας να περιμένει για να αδειάσει κάποια θέση
και να την καταλάβει. Οι θέσεις του Παραδείσου μοιάζουν λίγο με τις θέσεις στο
αεροπλάνο. Ο κάθε επιβάτης έχει την θέση του και είναι συγκεκριμένη. Αν δεν
εμφανιστεί να ταξιδέψει, η θέση παραμένει πιασμένη γι' αυτόν, χωρίς αυτόν, το
αεροπλάνο όμως φεύγει παίρνοντας την θέση του, χωρίς αυτόν. Τότε θα πει κάποιος τι έννοια έχει ο λόγος του
Κυρίου στο σημερινό Ευαγγέλιο, όταν λέει: "το δε καθίσαι εκ δεξιών μου και
εξ ευωνύμων ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλά οις ητοίμαστε",[4]
(το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το
δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ' αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί). Θέλει να
μας πει αγαπητοί μου αδελφοί, ότι δεν χωράει μέσον σ' αυτή την διανομή. Δεν
υπάρχει προσωποληψία στο Θεό. Μας αγαπά και μας αντιμετωπίζει όλους το ίδιο. Σε
μας απομένει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να καταλάβουμε την θέση που
μας αξίζει, να κάνουμε δηλαδή αυτό που πρέπει. Ξεκάθαρα είναι θέμα δικό μας.
Διψάς; Σου γεμίζω το ποτήρι με νερό, μας λέει. Σας το δίδω στο χέρι ή
ακόμα-ακόμα το τοποθετώ στα χείλη, όμως το να πιεις είναι υπόθεση ξεκάθαρα δική
σου. Κι έτσι είναι. Η θέση μας στην αγκαλιά του Θεού υπάρχει και μας περιμένει.
Άλλος την κερδίζει από την πρώτη στιγμή, όπως τα δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια
που σφαγιάστηκαν για το Χριστό, άλλος την τελευταία στιγμή, όπως ο
συσταυρωμένος ληστής με το "μνήσθητί μου", άλλος σε κάποια άλλη
χρονική στιγμή της ζωής του. Όπως η σήμερα εορταζόμενη Οσία Μαρία η Αιγυπτία.
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία όταν ακόμη
βρισκόταν στην ηλικία των δώδεκα χρόνων,
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη της την
1η Απριλίου, έχει ορίσει όμως να εορτάζεται και την Ε΄ Κυριακή των νηστειών,
για να μας υπενθυμίζει ακριβώς, ότι η θέση του καθενός από εμάς στην Βασιλεία
του Θεού είναι υπόθεση ξεχωριστή, αφορά τον καθένα μας προσωπικά και εξαρτάται
από τον αγώνα που κάνει και την μετάνοια που έχει. Πρέπει δε να δοξάζουμε τον
Θεό αδελφοί μου, για τους Αγίους του οι οποίοι ως αστέρια λαμπερά φωτίζουν και
μας δείχνουν τον δρόμο, αλλά και τον τρόπο για να βρεθούμε κοντά του
καταλαμβάνοντας την θέση που μας ανήκει στην Βασιλεία του. Αμήν!
[1] Νικηφόρου
Θεοτόκη, Κυριακοδρόμιον, εκδόσεις
Ματθαίου Λαγγή, Αθήναι 1984, τ. Γ΄, σ.349
[2] Μητροπολίτου
Πατρών Νικοδήμου, Μηνύματα Τριωδίου,
εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας, Αθήναι 1990, σ.209-213
[3] Μρκ.
10, 40
[4] Ό.
π.
[5] Ιερομ.
Ιερωνύμου Δελημάρη, Τι γιορτάζουμε από το
Τριώδιο έως την Πεντηκοστή; Ναύπακτος 2001, σ.98-100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου