Νυμφίος
σημαίνει γαμπρός και όλοι μας γνωρίζουμε ότι, συνήθως ο γαμπρός είναι
περιποιημένος, καλοντυμένος και στο πρόσωπό του καθρεπτίζεται η χαρά.
Όμως με τον Νυμφίο Χριστό συμβαίνει κάτι
παράξενο. Τον βλέπουμε γυμνό, ταλαιπωρημένο, ματωμένο με ακάνθινο στεφάνι στο
κεφάλι. Και όμως ο Νυμφίος αυτός μας συναρπάζει, μας συγκινεί, μας δημιουργεί
αγαλλίαση. Τον αισθανόμαστε πολύ-πολύ δικό μας. Ο πονεμένος άνθρωπος τον
πλησιάζει και αισθάνεται συμπόνια. Ο πληγωμένος αισθάνεται ανακούφιση, ο
ταλαιπωρημένος αισθάνεται ξεκούραση. Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί πρόκειται
για το δικό μας Χριστό. Το Χριστό της αγάπης και της θυσίας! Ακόμη και ο ίδιος
ο Πιλάτος τρεις φορές ομολόγησε ενώπιον του όχλου ότι: «Ούτος
ουδέν άτοπον έπραξεν»[1], δεν έκανε κάτι κακό. Και
όμως δέχεται να υποφέρει τόσα πολλά για χάρη μας. Δεν υπολογίζει τον πόνο, τον
εξευτελισμό, την ταπείνωση που υφίσταται προκειμένου να γλυτώσει τον άνθρωπο, το
τέλειο αυτό πλάσμα της Δημιουργίας του, από τα νύχια του χαιρέκακου.
Ως Νυμφίος
ο Χριστός είναι εκείνος που χαμηλώνει τους ουρανούς και τους ενώνει με τη γη,
για να μπορέσει να ξανανέβει ο άνθρωπος στον ουρανό. Για να ανεβάσει τον
άνθρωπο, κατεβαίνει τόσο χαμηλά ο Χριστός που φθάνει μέχρι τον Άδη. Γεύεται το
θάνατο για να χαρίσει τη ζωή. Ο ταπεινωμένος, ο πονεμένος Νυμφίος καλεί κάθε
ψυχή να γίνει νύμφη του. Να ενωθεί μαζί του και να σωθεί.
Ο Νυμφίος αυτός
«αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού»[2],
(δεν έπραξε αμαρτία, ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του). Είναι ειλικρινής και τούτο μόνο θέλει, «πάντας
ανθρώπους σωθήναι»[3]. Η
αγαπητική σχέση μαζί του χαρίζει στον άνθρωπο τη σωτηρία. Γι’ αυτό και είναι
«μακάριος ο δούλος ον ευρίσει γρηγορούντα»[4].
Ας
γρηγορήσουμε κι εμείς αδελφοί μου, ας τρέξουμε κοντά του για να λουσθούμε από
το λυτρωτικό αίμα του.
(Τώρα που
φθάσαμε το σωτήριο πάθος , Χριστού του Θεού, την απερίγραπτη του μακροθυμία ας
δοξάσουμε, και με την ευσπλαχνία του να σηκώσει και εμάς, τους νεκρωμένους από
την αμαρτία, γιατί είναι αγαθός και φιλάνθρωπος).[5]
Γνωρίζει
πολύ καλά τις αδυναμίες μας και τα πάθη μας. Δεν θέλει να μας ταλαιπωρήσει, να
μας ξεκουράσει θέλει. Άλλωστε ο ίδιος μας καλεί: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες
και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς».[6] (Ελάτε σε μένα όλοι όσοι
κοπιάζετε και είσαστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω). Κι έχουμε ανάγκη
από ξεκούραση, γιατί έχει γίνει η ζωή μας κοπιώδης, κουραστική. Διαρκώς και
αισθανόμαστε τα προβλήματα να γίνονται θηλιά που μας πνίγει. Έχουμε ανάγκη
αγάπης. Αγάπης γνήσιας θυσιαστικής. Αγάπης τέτοιας που μόνο ο Νυμφίος Χριστός
μπορεί να δώσει. Γι’ αυτό αδελφοί μου, ας αγαπήσουμε το Νυμφίο Χριστό και να
του δείξουμε αυτή μας την αγάπη. Ας το δοκιμάσουμε τούτη τη Μεγαλοβδομάδα, την
οποία ευχόμαστε να διέλθουμε όλοι με καρδιά συντετριμμένη και ταπεινωμένη και
απολαμβάνουσα συνάμα το μεγαλείο της δόξας του Θεού. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου