Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Πολλοί είναι εκείνοι που κατά καιρούς
απορρίπτουν την θεότητα του Χριστού ή και την ύπαρξη του ολόκληρη. Είναι δε
αξιοπρόσεκτη η μανία με την οποία πολεμούν το πρόσωπό του. Δίδουν την εντύπωση
ότι συναντήθηκαν μαζί του, τσακώθηκαν και γι' αυτό τόση μανία και μίσος. Και
μόνο ο τρόπος με τον οποίο τον καταδιώκουν και τον αμφισβητούν αποδεικνύει την
ύπαρξή του. Διότι η απλή λογική λέει πως ό,τι δεν υπάρχει δεν ασχολείσαι μαζί
του, πολύ δε περισσότερο δεν το κυνηγάς, δεν το πολεμάς. Γι' αυτό βέβαια
υπάρχει μια λογική εξήγηση. Αν στον Πανάγιο Τάφο του Ιησού βρισκόταν τα οστά
του, όπως συμβαίνει με διάφορους άλλους δημιουργούς θρησκειών, δεν θα
ασχολιόταν κανένας μαζί του. Βρέθηκε όμως άδειος και αυτό είναι και το γεγονός
που αναστατώνει τους πολεμίους του.
Παρά τις προσπάθειες που έγιναν από
την πρώτη στιγμή να φανεί ότι ο Τάφος έμεινε άδειος λόγω ανθρώπινης παρέμβασης,
εντούτοις, παρ' όλες τις προσπάθειες, δεν μπόρεσαν να αποσιωπήσουν το γεγονός
της ενδόξου Αναστάσεώς του.
Για λόγους δικούς τους λοιπόν υπήρξαν
και υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν δέχονται την θεότητα του Ιησού ή ολόκληρη την
ύπαρξή του.
Κρατήστε λοιπόν αδελφοί μου, την
εικόνα αυτή, των πολεμίων και αμφισβητιών του Κυρίου μας και ας μεταφερθούμε
στην σημερινή ευαγγελική περικοπή. Για πάμε να δούμε πώς περιγράφει ο
Ευαγγελιστής Ματθαίος την συνάντηση των δαιμονισμένων των Γαδαρηνών με τον
Ιησού. Τι κάνουν όταν τον βλέπουν; "Έκραξαν λέγοντες".[1]Άρχισαν
τις κραυγές . Όλοι γνωρίζουμε ότι η
κραυγή δεν συνιστά ήρεμη κατάσταση. Η κραυγή είναι δυνατή και βίαιη φωνή. Όταν
κάποιος κραυγάζει, το κάνει από απελπισία, από φόβο, από ταραχή. Ποιος ήταν ο
λόγος που ταράχθηκαν οι δαίμονες, το λένε στη συνέχεια οι ίδιοι. "Τι ημίν
και σοι, Ιησού υιέ του Θεού;"[2]
(Τι δουλειά έχεις κι εσύ μ' εμάς Ιησού, υιέ του Θεού;). Ακούσατε; πρώτα απ' όλα
τον αποκαλούν Ιησού και το όνομα Ιησούς σημαίνει "ο Θεός είναι
σωτηρία" και συνεχίζουν "Υιέ του Θεού". Αποδέχονται και τρέμουν με
αυτή την ιδιότητα του Κυρίου μας ως Θεού. Έχουν πρόβλημα, διότι γνωρίζουν ότι ο
Θεός είναι ο εξουσιαστής των πάντων.
Ας αποπειραθούμε τώρα, να κάνουμε μια
σύγκριση των δύο εικόνων που παρουσιάσαμε. Από την μια οι αρνητές του Χριστού
και από την άλλη οι δαίμονες. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Δυστυχώς πολύ εύκολα
βγαίνει το συμπέρασμα ότι, αυτοί που αρνούνται την θεότητα του Κυρίου μας είναι
χειρότεροι και από τους δαίμονες, αν μπορεί βέβαια να ειπωθεί, ότι υπάρχει
κάποιος που μπορεί να είναι χειρότερος των δαιμόνων. Χρειάζεται να το
αναλύσουμε αυτό; Δεν νομίζω; Είναι τόσο ξεκάθαρο.
Χριστιανοί μου, μην αρνείσθε το Χριστό
μας, για κανένα λόγο. Να τρέμουμε και να δειλιάζουμε στην σκέψη, ότι αν
αρνηθούμε το Χριστό, το Θεό μας, θα μας αρνηθεί κι εκείνος στη Βασιλεία του.
Έχουν καταφέρει να κάνουν κάποιους να
ντρέπονται να ομολογήσουν ότι είναι Χριστιανοί, ενώ την ίδια στιγμή με
διάφορους τρόπους επιβάλλουν δεδομένα, μορφές και πρότυπα διαφόρων άλλων
θρησκειών. Αυτή είναι η εύκολη διαπίστωση από όλους μας. Το θέμα είναι τι
πραγματικά κάνουμε εμείς οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Πόσο αντιστεκόμαστε σε
αυτές τις καταστάσεις. Προσπαθούμε να τις αποτρέψουμε με το λόγο και τις
πράξεις μας ή αδιαφορούμε; Έχουμε μεγάλη ευθύνη όλοι μας διότι ενώ εμείς
αδιαφορούμε, έχουμε αφήσει κάποιους ακραίους και άσχετους να εμφανίζονται ως
γνήσιοι εκφραστές του Χριστιανισμού. Κάντε μια βόλτα στο διαδίκτυο κι εκεί θα
δείτε ότι οι περισσότερες ιστοσελίδες που υπάρχουν, έχουν ως χαρακτηριστικό τις
ακραίες τάσεις, τις ύβρεις προς όλους εκείνους που δεν συμφωνούν μαζί τους,
κηρύττουν το μίσος και τον πόλεμο.
Αδελφοί μου, αμφισβήτηση του Θεού δεν
γίνεται μόνο με τα λόγια, γίνεται και με τις πράξεις, με τη ζωή μας. Ας
υποβάλουμε στον εαυτό μας το ερώτημα αν και κατά πόσο είμαστε αρνητές του Θεού,
και ας απαντήσουμε με ειλικρίνεια. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου