Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Πόσες
φορές αλήθεια αγαπητοί μου αδελφοί, δεν έρχονται στη ζωή μας στιγμές κατά τις
οποίες δειλιάζουμε, χάνουμε το θάρρος μας και φοβούμαστε ότι δεν θα τα
καταφέρουμε; Πόσες είναι οι στιγμές που αντιλαμβανόμαστε ότι οι δυνάμεις μας
δεν είναι αρκετές για να τα βγάλουμε πέρα. Και πόσες είναι επίσης οι φορές
εκείνες που την τελευταία στιγμή και ενώ νομίζουμε πως έχουμε φτάσει στο χείλος
του γκρεμού, εμφανίζεται η ελπίδα, έρχεται η ποθητή λύση! Κάτι παρόμοιο συνέβη
και με τους Μαθητές του Χριστού, όπως μας διηγείται η σημερινή ευαγγελική
περικοπή, η οποία αποτελεί συνέχεια αυτής που διαβάστηκε την περασμένη Κυριακή
και αναφερόταν στον πολλαπλασιασμό των πέντε ψωμιών και των δύο ψαριών.
Μετά
από αυτό το θαύμα ο Κύριος προέτρεψε τους Μαθητές του να μπούνε στο πλοιάριο
και να φύγουν για την Βηθσαϊδά. Το ταξίδι αυτό γίνεται νύκτα και κάτω από
άσχημες καιρικές συνθήκες. Το σκάφος κλυδωνίζεται, πελώρια τα κύματα, μεγάλος ο
κίνδυνος για ναυάγιο. Δεν φτάνει όλη αυτή η αγωνία που έχουν οι Μαθητές,
βλέπουν ξαφνικά, μέσα στο σκοτάδι μια φιγούρα να περπατάει πάνω στα κύματα.
Σκιάζονται και τρομαγμένοι φωνάζουν. Τότε ακούγεται η γνώριμη φωνή του Δασκάλου
τους, να τους λέει: "Θαρσείτε, εγώ ειμί˙ μη φοβείσθε."[1]
(Έχετε θάρρος, εγώ είμαι, μη φοβάσθε). Πόση αγαλλίαση και ασφάλεια αισθάνονται!
Τα μάτια τους δεν τους βοηθούν μέσα στο σκοτάδι να αναγνωρίσουν το Χριστό. Τον
αναγνωρίζουν όμως με την ακοή. Και παρά τα φαινόμενα δυσπιστίας που
παρουσιάζονται, η λυτρωτική παρουσία του Χριστού αλλάζει τα δεδομένα και από
τρικυμιώδης και απειλητική που ήταν η θάλασσα γίνεται γαλήνια και ακύμαντη. Οι
άνεμοι και τα αγριεμένα κύματα υποτασσόμενα στο Δημιουργό τους ατονούν,
ηρεμούν.
Έτσι
αγαπητοί μου, συμβαίνει και στην καθημερινότητά μας. Πολλές οι μπόρες και τα
κύματα που καλείται ο καθένας από εμάς να αντιμετωπίσει. Πολλά τα προβλήματα
που δημιουργεί η ίδια η ζωή μας. Πολλές και οι φορές εκείνες που εκεί που
νομίζουμε ότι βρίσκονται κάποιοι για να μας βοηθήσουν, αποδεικνύεται ότι
πρόκειται για απατηλά φαντάσματα. Πολλές οι προσφορές για βοήθεια καμία όμως
ουσιαστική. Κάποτε, ίσως προς στιγμή να φαίνονται ότι δρουν αποτελεσματικά,
όμως ακριβώς εδώ έγκειται το όλο θέμα, ότι είναι προς στιγμή. Δυστυχώς, πολλοί
από εμάς δείχνουν να έχουν κλειστά και τα μάτια και τα αυτιά τους.
Ο
Χριστός βέβαια ποτέ δεν σταμάτησε να μας λέει "Θαρσείτε, εγώ ειμί˙ μη
φοβείσθε." Όμως εμείς δεν έχουμε ανοικτά πάντα τα αυτιά μας κι αν καμιά
φορά ακούμε το λόγο του Κυρίου, δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία ή κάνουμε πως
δεν ακούμε, διότι αυτά που λέγονται δεν συμβαδίζουν με το συμφέρον μας. Ο
Χριστός δεν μας εγκαταλείπει. Φροντίζει πάντα να είναι παρών στη ζωή μας, ακόμα
κι όταν εμείς νομίζουμε ότι έχει απομακρυνθεί. Οι Μαθητές ήταν μόνοι μέσα στο
πλοίο που κλυδωνιζόταν, έτσι τουλάχιστον νόμιζαν. Όταν όμως χρειάστηκε ο
Χριστός ήταν παρών και ήταν παρών ως Σωτήρας και Λυτρωτής.
"Θαρσείτε,
εγώ ειμί˙ μη φοβείσθε", είπε ο Ιησούς στους
ταραγμένους μαθητές του. Πολύτιμα λόγια που επαναλαμβάνονται καθημερινά στον καθένα
μας ξεχωριστά, ανάλογα με τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. Αυτά τα λόγια
θα προσφέρουν πάντα ενίσχυση και δύναμη σε κάθε ταραγμένη ψυχή για να μπορέσει
να διασχίσει το ταραγμένο πέλαγος ετούτης της ζωής και να φτάσει με ηρεμία και ασφάλεια στο λιμάνι της αιωνιότητας.
Πολλές
φορές που η ζωή μας κλυδωνίζεται από τα πάθη και τους λογισμούς, τις θλίψεις
και τις στεναχώριες, για μας αντηχούν τα λόγια του Κυρίου, "μη φοβάστε εγώ
είμαι κοντά σας". Πώς είναι κοντά μας; Με λόγια απλώς; Όχι. Τον βλέπουμε
στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, να απλώνει το χέρι του και να συγκρατεί τον
Πέτρο που βυθιζόταν. Δυναμική και σωστική η παρέμβαση του Ιησού.
Υπάρχουν
άνθρωποι που έχουν ανάγκη από ένα απλό λόγο, ένα καλό λόγο, ένα λόγο
παρηγοριάς. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που θέλουν κάτι παραπάνω, ν' απλώσεις το
χέρι σου και να κάνεις κίνηση στοργής και βοήθειας. Ο ανήμπορος, ο πεινασμένος,
ο ταλαιπωρημένος, ο πληγωμένος θέλει χέρι βοηθείας πέρα από το λόγο τον καλό.[2]
Αδελφοί
μου! Κανένας άνθρωπος δεν νιώθει ευχάριστα με τον φόβο. Κανένας άνθρωπος δεν
θέλει μια ζωή ταραγμένη και ανήσυχη. Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, επιθυμούμε
να είμαστε ήρεμοι, νηφάλιοι, ψύχραιμοι. Υπάρχει τρόπος να το καταφέρουμε αυτό;
Και βέβαια υπάρχει. Θα το καταφέρουμε δημιουργώντας στενή σχέση με τον Κύριο.
Εκείνο που μας δημιουργεί ανησυχία και ταραχή είναι η αμαρτία. Αν συνδεθούμε με
το Χριστό μέσω των Ιερών Μυστηρίων της
Εκκλησίας μας, τότε με τη βοήθειά του θα μπορούμε να αποφεύγουμε συστηματικά
την αμαρτία, που μας ταράζει σωματικά και ψυχικά. Να θυμούμαστε πάντα πως το
"θαρσείτε, εγώ ειμί˙ μη φοβείσθε" απευθύνεται και σε μας από τον
Κύριο. Έχετε θάρρος μας λέει, εγώ είμαι και έρχομαι προς βοήθειά σας. Εγώ είμαι
ο Δάσκαλός σας, ο δυνατός, ο εξουσιαστής, ο άρχοντας και δημιουργός του κόσμου
με στοργική αγάπη και ζωηρό ενδιαφέρον για όλους σας. Τότε θα νιώσουμε κι εμείς
την αφοβία που αισθάνθηκαν οι Μαθητές και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, επειδή
είχαν αγαπήσει πολύ τον Κύριο. Και έτσι θα μπορέσουμε από τώρα να ζήσουμε την
γαλήνη της αιωνίου Βασιλείας του Θεού, την οποία ετοίμασε ο Κύριος για όλους
μας.
Αγαπητοί
μου Χριστιανοί, εκτός από την σωτήρια και λυτρωτική παρουσία τού Χριστού στη
ζωή μας έχουμε την υψίστη ευλογία, να είναι μόνιμος μεσίτης και ικέτης προς τον
Θεό υπέρ μας, η Παναγία Μητέρα του, στην οποία είναι αφιερωμένη αυτή η περίοδος
του Δεκαπενταυγούστου, με αποκορύφωμα την εορτή της Πανσέπτου Κοιμήσεώς της και
της εις ουρανούς Μεταστάσεώς της. Ήδη βρισκόμαστε δεύτερη μέρα, στο στάδιο
του Δεκαπεναυγούστου, το οποίο αγιάζεται από τις Παρακλήσεις προς την Παναγία
μας.
"Παράκληση"
σημαίνει ικεσία, Παράκληση στην Παναγία μας σημαίνει την παρηγοριά που απλόχερα
σε όλους, χωρίς, να κάνει διακρίσεις, προσφέρει με τη μεσιτεία της προς τον
Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
Οι
Παρακλήσεις της Παναγίας μας, η Μικρή και η Μεγάλη όπως ονομάζονται ψάλλονται
συχνά στους ναούς, αλλά και μεμονωμένα από τους πιστούς. Αυτή την περίοδο όμως
του Δεκαπενταυγούστου, που γιορτάζεται η Κοίμηση της Παναγίας μας, το Πάσχα του
Καλοκαιριού όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, κάθε βράδυ στη Χάρη της ψάλλονται
εναλλάξ πότε η Μικρή και πότε η Μεγάλη Παράκληση.
Το
Σάββατο το βράδυ όπως και την παραμονή της Μεταμορφώσεως δεν ψάλλεται Παράκληση
επειδή όπως είπαμε το περιεχόμενο της Παρακλήσεως είναι ικετευτικό και δεν
ταιριάζει απόλυτα με το αναστάσιμο ύφος του Σαββατόβραδου και με εκείνο το
πανηγυρικό της Μεταμορφώσεως. Οι Παρακλήσεις της Παναγίας μας ξεκινούν με την
Μικρή και εναλλάσσονται όπως είπαμε η Μικρή με τη Μεγάλη, ενώ την Κυριακή
ανεξαρτήτως σειράς ψάλλεται πάντα η Μεγάλη Παράκληση. Γι' αυτό και φέτος επειδή
η 1η Αυγούστου έπεσε ημέρα Σάββατο, δεν ψάλθηκε Παράκληση και έτσι ξεκινούμε
σήμερα Κυριακή 2α του μήνα με την Μεγάλη Παράκληση.
Η
διάκριση των Παρακλήσεων σε Μικρή και Μεγάλη έχει να κάνει αποκλειστικά και
μόνο με την έκταση των τροπαρίων. Στη Μικρή Παράκληση τα τροπάρια είναι πιο
σύντομα απ' ότι στη Μεγάλη. Η Μεγάλη Παράκληση είναι έργο του Θεοδώρου του Β΄
του Δούκα, βασιλιά της Νίκαιας, γνωστού και ως Λασκάρεως, που έζησε στα μέσα
του 13ου αιώνα. Ο υμνογράφος της Μικρής Παράκλησης είναι άγνωστος. Ορισμένοι
θεωρούν ότι πρόκειται για κάποιον Θεοστήρικτο ή Θεοφάνη και φαίνεται να είναι
το ίδιο πρόσωπο που μετονομάστηκε από Θεοφάνης σε Θεοστήρικτο, όταν έγινε
μοναχός.
Όπως
προαναφέρθηκε εκτός από την περίοδο αυτή του Δεκαπενταυγούστου, πολλές είναι οι
φορές που μεμονωμένα διαβάζουν κάποιοι την Παράκληση. Όλοι κάποια στιγμή
καταφεύγουμε στην Παναγία μας είτε με βαθειά πίστη είτε με δυσπιστία και
ζητούμε την μητρική της πρεσβεία για κάποιο προσωπικό μας αίτημα. Την θεωρούμε
μάνα μας, όπως και είναι μάνα μας. Πολλές φορές ως γένος έχουμε γευτεί την
λυτρωτική ικεσία της. Γι' αυτό και η
καρδιά μας, η ψυχή μας, το είναι μας ολάκερο ξεσπά σε ευχαριστία. Δεν είναι τυχαίο
οι χιλιάδες ναοί που είναι αφιερωμένοι στη Χάρη της και τα χιλιάδες προσωνύμια
που της έχουν αποδοθεί, αντιστοιχώντας το καθένα από αυτά και σε ένα
συγκεκριμένο θαύμα.
Η
περίοδος αυτή είναι συνδεδεμένη με νηστεία από την 1η μέχρι και την 14η Αυγούστου.
Κατά τη νηστεία μάλιστα αυτή δεν καταλύεται λάδι, εκτός από τα Σαββατοκύριακα
και την εορτή της Μεταμορφώσεως, κατά την ημέρα της οποίας καταλύεται ψάρι.
Κατά
την εύσημο λοιπόν σημερινή ημέρα που καταξιωνόμαστε να ψάλουμε την πρώτη
Παράκληση του φετινού Δεκαπενταυγούστου, έχοντας στραμμένο το νου και την
καρδιά σ' εκείνη, την Παναγία Μητέρα μας, ευχόμαστε να έχουμε εσαεί την
μεσιτεία της και να αξιωθούμε όπως πρέπει, να διαβούμε αυτό το στάδιο των
δεκαπέντε ημερών και να εορτάσουμε πνευματικά και πανηγυρικά την ένδοξο Κοίμησή
της. ΑΜΗΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου