 |
| Εικόνα του τέμπλου στο κλίτος της Παναγίας, στο ναό μας στο Αννόβερο |
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας μας. Παρόλο που μέσα στο μήνα
γιορτάζεται η μεγάλη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού, εν τούτοις
ο Αύγουστος παραμένει ο κατ' εξοχήν Θεομητορικός μήνας του χρόνου. Ακόμη πιο
πολύ και από τον Μάρτιο, το μήνα του Ευαγγελισμού είναι έντονη η παρουσία της
Παναγίας μας αυτό το μήνα. Και τούτο γιατί δεν είναι μόνο η γιορτή, η Κοίμηση
της Παναγίας στις 15 Αυγούστου, που χρωματίζει όλο το μήνα. Είναι το πριν από
την Κοίμηση δεκαπενθήμερο, με τις καθημερινές Παρακλήσεις στην εικόνα της
Παναγίας που δημιουργούν κατάνυξη και συντριβή, αλλά και η νηστεία αυτών των
ημερών, που είναι η πιο φιλάνθρωπη νηστεία όλου του χρόνου, με την αφθονία και
ποικιλία των φρούτων και των λαχανικών αυτής της εποχής.
Έπρεπε κατά τους ιερούς
Πατέρες μας, η Θεοτόκος Μαρία να γνωρίσει και αυτή θάνατο. Με το θάνατό της η
Παναγία επιβεβαιώνει ότι ήταν και αυτή άνθρωπος. Η ανθρώπινη ιδιότητα της
Μαρίας βεβαιώνει και την αλήθεια της ανθρωπίνης φύσεως του Θεού. Ο θάνατος της
Παναγίας κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ήταν ζωηφόρος, "μετέστης προς
την ζωήν" ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής. Μεταφέρθηκες της λέμε προς
την ζωή. Εκεί στις αγκάλες του Υιού και Θεού σου, αλλά και Θεού όλων εμάς.
Η Παναγία είναι μητέρα του
Θεού και ταυτόχρονα Μητέρα όλων των ανθρώπων, με τους οποίους συνδέεται με
φυσική σαρκική συγγένεια. Ως Μητέρα των πιστών δέχεται τις πρεσβείες και ως
Μητέρα του Θεού μεσιτεύει προς τον Υιό της. Η Παναγία μας αυτή η Βασίλισσα της
Εκκλησίας αποτελεί την ελπίδα των θλιμμένων, την ελεημοσύνη των πτωχών, το νερό
των διψασμένων, την γιατρειά των ασθενούντων, την παραμυθία των πενθούντων, την
στοργή των ορφανών και των εγκαταλελειμμένων, την βοήθεια των αδυνάτων, την
καταφυγή των κατατρεγμένων, την παρηγοριά των αδικημένων, την χαρά των Αγγέλων,
την ελπίδα των ανθρώπων, και πάνω απ' όλα είναι μάνα μας. Έτσι την αναγνωρίζει
και έτσι την φωνάζει η καρδιά των Ορθοδόξων.
Όπως γιορτάζεται
η Παναγία μας στο μέσον του καλοκαιριού και καθώς εκκλησιαζόμαστε σε πολλές
Εκκλησίες αλλά και Ξωκκλήσια στην Ελλάδα που είναι αφιερωμένα στην Κοίμηση της
Θεοτόκου, η γιορτή αυτή αποκτά μεγαλύτερη λαμπρότητα και προκαλεί συγκίνηση στις ψυχές όλων μας.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο λαός μας χαρακτηρίζει την μεγάλη αυτή γιορτή ως
«Πάσχα του καλοκαιριού». Αναμφίβολα η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι μια πολυύμνητη
γιορτή. Αποτελεί το λαμπερό γεγονός της ζωής της. Αυτή την ημέρα κατά τον
υμνωδό, ευφραίνεται όλη η οικουμένη γιατί η Κοίμηση της Παναγίας μας που
αποτελεί το αποκορύφωμα της δόξας της , είναι πηγή χαράς και ευφροσύνης.
Ίσως αναρωτηθούν
κάποιοι, γιατί γιορτάζουμε με τόση χαρά , ενώ το γεγονός που αναφέρεται η
γιορτή δεν είναι χαρμόσυνο αλλά λυπηρό, όπως είναι ο θάνατος της Παναγίας μας;
Όντως το εορταζόμενο
γεγονός είναι ο θάνατος της Παναγίας. Τόσο οι ύμνοι που ψάλλονται, όσο και ο
τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται παρουσιάζουν με ζωηρά χρώματα το γεγονός
αυτό. Οι Απόστολοι κατά τρόπο θαυμαστό από τα πέρατα της οικουμένης που ήταν
διασκορπισμένοι, συγκεντρώνονται στη Γεθσημανή στο σπίτι της Παναγίας και
κηδεύουν το πανάχραντο σώμα της. Δεν είναι βεβαίως τυχαίο το ότι η σημερινή
γιορτή δεν ονομάζεται "ο θάνατος" αλλά η "κοίμηση της
Θεοτόκου". Ο θάνατος μετά την Ανάσταση του Χριστού, την οποία έζησε και η
Θεοτόκος, δεν αποτελεί πλέον παρά ένας ύπνο, μία προσωρινή κοίμηση και από τότε
οι Χριστιανοί που πεθαίνουν δεν λέγονται "νεκροί", αλλά
"κεκοιμημένοι" και οι χώροι που ενταφιάζονται δεν λέγονται πια
"νεκροταφεία", αλλά "κοιμητήρια".
Στην κηδεία της
Παναγίας ήταν όλοι οι Απόστολοι εκτός από τον Θωμά. Αυτή η απουσία έμελλε να
φανερώσει το απόγειο της δόξας της Παναγίας, την Αγία Μετάστασή της. Μετά τρεις
μέρες φτάνοντας ο Θωμάς στα Ιεροσόλυμα, ζητά να προσκυνήσει το άγιο σκήνωμά
της. Ανοίγοντας τον τάφο διαπίστωσαν πως με ενέργεια της Θείας Χάρης
"μετέστη" στον ουρανό. Η μετάσταση αυτή της Παναγίας μας είναι μια
πρώτη ανάσταση που έκανε ο Χριστός, τιμώντας ιδιαίτερα με αυτό τον τρόπο την
Θεοτόκο Μητέρα του. Αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα η Εκκλησία μας χαίρεται.
Διότι με τη μετάσταση της Παναγίας προγεύεται την κοινή ανάσταση των ανθρώπων.
Έτσι η μετάσταση της Θεοτόκου γίνεται το δεύτερο Πάσχα των Ορθοδόξων.[1]
Δεν πρέπει βεβαίως
αδελφοί μου να ξεχνούμε, πως η Παναγία μας αν και μετέστη προς την ζωή τον
"κόσμον ου κατέλιπε", δεν εγκατέλειψε τον κόσμο. Η Θεοτόκος
συμμετείχε στο μυστήριο της λυτρωτικής αναγεννήσεως του κόσμου. Βρίσκεται δίπλα
στο Χριστό. Η Παναγία είναι η μοναδική πύλη από την οποία ανατέλλει το φως της
θείας ευσπλαχνίας. Η Παναγία πρεσβεύει για την σωτηρία του κόσμου.[2]
Σήμερα που τα
προβλήματα έχουν γίνει θηλιά στο λαιμό, που καθημερινά σφίγγει όλο και
περισσότερο. Σήμερα που η αμηχανία μας έχει κατακλύσει. Σήμερα που το άγχος μας
έχει πλημμυρίσει. Σήμερα που το βάρος της καθημερινότητας έχει γίνει
δυσβάστακτο. Σήμερα που με αγωνία παρακολουθούμε την φιλτάτη μας πατρίδα να
βαριανασαίνει. Σήμερα λοιπόν, προσερχόμαστε ταπεινοί προσκυνητές στην ένδοξο,
θεία Κοίμησή της και την εις ουρανούς Μετάστασή της και με δάκρυα στα μάτια την
παρακαλούμε: Στοργική μας μάνα, γλυκιά μας Παναγία έλα και πάλι μεσίτριά μας
γίνε. Άνοιξε την αγκαλιά σου, τα μητρικά τα σπλάγχνα σου και δέξου τα παιδιά
σου. Βοήθησέ μας, μεσίτευσε και θερμά κι εσύ ικέτευσε και παρακάλεσε να
ξαναβρούμε το βηματισμό μας στο δρόμο του Θεού, του γιου σου του αγαπημένου,
για να οδηγηθούμε κοντά του, να γίνουμε και πάλι παιδιά του ευλογημένα, άξιοι
της Βασιλείας του εκεί κι εμείς μαζί σου, Μάνα μας χιλιοΰμνητη, ελπίδα των
ανθρώπων, Βασίλισσα των ουρανών, Αειπάρθενε Μαρία. Εσύ είσαι το καύχημά μας.
Εσύ είσαι η ελπίδα μας. Εσύ είσαι η χαρά μας.
Γνωρίζουμε πως πολλές
φορές με την συμπεριφορά μας γινόμαστε ανάξιοι της μητρικής αγάπης σου. Μα αν
βρίσκει τη δύναμη η σαρκική μητέρα μας τα λάθη μας να συγχωρεί και να μας
αγκαλιάζει, ακόμα περισσότερο σε σένα αυτό ταιριάζει ουράνια Μητέρα μας, γι'
αυτό συγγνώμη σου ζητούμε.
Σ' ευχαριστούμε
Δέσποινα Παναγία μας. Σ' ευγνωμονούμε
Αρχόντισσα Κυρία μας. Υμνούμε το Άγιο όνομά σου Μεγαλόχαρη. Ευλαβικά
φιλούμε τα τίμια χέρια σου, που κράτησαν
τον Κύριο και Σωτήρα μας, Καταφυγή μας. Πανηγυρικά γιορτάζουμε την άγια Κοίμησή
σου και την Μετάστασή σου στους ουρανούς, στην αγκαλιά του Υιού σου, ισχυρή
Προστασία μας. Αξίωσέ μας κι εμάς μάννα μας πολυπόθητη και πολυαγαπημένη να
είμαστε εκεί κι εμείς μαζί σου. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου