Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Τα
γεγονότα τα οποία διηγείται η σημερινή ευαγγελική περικοπή συντελούνται λίγο
μετά την άδικη σφαγή του Ιωάννη του Προδρόμου. Ο Κύριος πληροφορηθείς τον
αποκεφαλισμό του Βαπτιστή φεύγει από τα Ιεροσόλυμα και κατευθύνεται στην έρημο
που βρισκόταν δίπλα στην πόλη Βηθεσδά, για να μείνει για λίγο μόνος μαζί με
τους Μαθητές του. Όταν όμως ο λαός πληροφορείται την παρουσία του άνδρες,
γυναίκες και παιδιά τρέχουν να τον συναντήσουν. Ο εύσπλαχνος Κύριος γνωρίζοντας
την αγαθή προαίρεση του κόσμου τους διδάσκει και προβαίνει και στη θεραπεία των
ασθενών. Ήταν δε τόσος πολύς ο κόσμος που μέχρι να καταφέρουν να πλησιάσουν
όλοι το Χριστό πέρασε η μέρα και ήρθε το βράδυ.
Οι θείοι Απόστολοι έχοντας έννοια και φροντίδα για τον λαό ενημέρωσαν το
Χριστό, ότι πρέπει να προτρέψει τον κόσμο να αναχωρήσει γιατί ήδη είναι αργά
και μέσα στην ερημιά δεν υπήρχε τίποτα για να προσφέρουν τροφή στον κόσμο που
από το πρωί ήταν συγκεντρωμένος εκεί. Χαρακτηριστικός ο λόγος του Κυρίου τότε
προς τους Μαθητές του: "Ου χρείαν έχουσιν απελθείν˙ δότε αυτοίς υμείς
φαγείν". [1]
(Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε). Και ακούσαμε στη
συνέχεια τι έγινε με την ευλογία των πέντε ψωμιών και των δύο ψαριών, που
έφτασαν να φάει όλος ο κόσμος, που μόνο οι άνδρες ήταν 5.000, και περίσσεψαν
και 12 κοφίνια.[2]
Ας
σταματήσουμε στην προτροπή του Κυρίου: "Δώστε τους εσείς να φάνε".
Είναι το ίδιο που μας λέει και σήμερα. Η κοινωνία μας πεινασμένη και
εξουθενωμένη προσπαθεί να χορτάσει, να κορέσει την πείνα της με ό,τι της
προσφέρεται ως τροφή. Υπήρξαν εποχές που τα υλικά αγαθά ήταν σε αφθονία. Μα και
τώρα εν καιρώ κρίσης πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι καταναλώνουν και πολυτελή
και περιττά ίσως πράγματα, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν συνάνθρωποί μας οι οποίοι
στην κυριολεξία πένονται, υποφέρουν, στερούνται.
Η
οικονομία και η νοικοκυροσύνη αποτελούν αρετές που ο Χριστιανισμός τιμά
ιδιαιτέρως, διότι επί της ουσίας πρόκειται για σωστή διαχείριση των υλικών
αγαθών που η αγάπη και φροντίδα του Θεού σκορπά αφειδώς σε μας προκειμένου να
φροντίζουμε το σώμα μας και να αντιμετωπίζουμε τις ανάγκες της ζωής. Όλα αυτά
τα αγαθά ανήκουν σε όλο τον κόσμο, μα προ πάντων ανήκουν σ΄ εκείνον που τα
χορηγεί, στον Κύριό μας. Πρέπει να έχουμε τη συναίσθηση, ότι έχουμε στα χέρια
μας θεϊκές δωρεές για να μεταχειριστούμε ως απλοί διαχειριστές, όπως άλλωστε
είναι και η πραγματικότητα. Έτσι θα παίρνει την αξία του το κάθε αντικείμενο.[3]
Όσο
κυριαρχεί η άποψη ότι τα υλικά αγαθά είναι ιδιοκτησία μας, απέχουμε από την
ρεαλιστική πραγματικότητα η οποία μας λέει πως δεν έχουμε εξουσία ούτε καν σε
αυτές τις τρίχες της κεφαλής μας, καθότι και αυτές είναι αριθμημένες από το Θεό
"υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί".[4]
Όπως ερχόμαστε στον κόσμο ετούτο με άδεια χέρια, έτσι με άδεια χέρια και θα
φύγουμε. Όσα κι αν είναι τα υλικά αγαθά που περνούν από τα χέρια μας, άδεια από
αυτά θα βρεθούν στο πέρασμά μας από την επίγειο ζωή στην αιωνιότητα. Δωρεοδότης
και τροφοδότης του κόσμου είναι ο Θεός, αποδέκτης και διαχειριστής των αγαθών
του Θεού είναι ο άνθρωπος. Από μόνος του ο άνθρωπος αδυνατεί να θρέψει ακόμα
και τον εαυτό του. Μόνον ο Θεός μπορεί με τρόπο θαυμαστό και θαυματουργικό να
θρέψει τα σύμπαντα. "Ανοίξαντός σου την χείρα, τα
σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητας, αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον
ταραχθήσονται".[5] (Όταν ανοίγεις το
χέρι σου τα σύμπαντα γεμίζουν από τα αγαθά σου, όταν όμως στρέφεις το πρόσωπό
σου και σταματάς το ενδιαφέρον σου ταράζονται).
Στη
σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε πως με τρόπο θαυματουργικό
πολλαπλασιάζονται τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, για να φάνε χιλιάδες κόσμου.
Γιατί σήμερα φαίνεται να μην συμβαίνει παρόμοιο θαύμα;
Οι
άνθρωποι εκείνοι που αναφέρονται στην περικοπή ήταν άξιοι του θαύματος. Γιατί
ήταν άξιοι; Γιατί έτρεξαν να βρουν τον Ιησού Χριστό που είχε αποσυρθεί στην
έρημο. Κι αν ο Χριστός βρισκόταν στην έρημο, η καρδιά τους δεν ήταν έρημος από
τον ιερό πόθο. Εκεί έτρεξαν χιλιάδες με τα πόδια για να συναντήσουν τον
Ποθούμενο. Οι άνθρωποι εκείνοι ήταν άξιοι, γιατί ζητούσαν από το Χριστό το
"μείζον", το ανώτερο, γι' αυτό κι εκείνος τους δίνει και το
"έλασσον", το λιγότερο. Πεινούσε η ψυχή τους, πεινούσε και το σώμα
τους. Όλη την ημέρα απόλαυσαν την πνευματική τροφή, το λόγο του Χριστού. Ύστερα
ο Χριστός τους χαρίζει και την υλική τροφή. Έτσι γίνεται πάντα. Ζητάς τα
πνευματικά; θα έχεις και τα υλικά. Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαιώνει:
"Ζητείτε πρώτον την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και πάντα
ταύτα προστεθήσεται υμίν".[6]
Το
πνεύμα θα φέρει την ύλη. Η αλήθεια την αγάπη. Η ρίζα τους καρπούς. Η άνοιξη το
καλοκαίρι. Τα σύννεφα τη βροχή.[7]
Το
νόημα επομένως της προτροπής του Χριστού προς τους Μαθητές του και κατ'
επέκταση και σε μας " δότε αυτοίς υμείς φαγείν" είναι να φανεί με
ποιο τρόπο μεταχειριζόμαστε τα αγαθά του Θεού, αν είμαστε καλοί διαχειριστές.
Και τα πράγματα δείχνουν ότι ο τρόπος της διαχείρισης ποικίλει. Υπάρχουν
εκείνοι που προσφέρουν τα πάντα προκειμένου να ανακουφίσουν τους αδελφούς τους.
Προτιμούν ακόμη και να στερηθούν οι ίδιοι, παρά να βλέπουν στερημένο τον αδελφό
τους. Υπάρχουν και εκείνοι που προσφέρουν υπό προϋποθέσεις. Δίδουν επειδή
περιμένουν αντάλλαγμα. Υπάρχουν βεβαίως και εκείνοι οι οποίοι αγαπούν
περισσότερο τα δημιουργήματα από τον Δημιουργό και συμπεριφέρονται περισσότερο
ως ιδιοκτήτες παρά ως διαχειριστές. Τις παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων τις
συναντάμε και σήμερα. Σε τοπικό επίπεδο, σε ότι αφορά στους Έλληνες Ορθόδοξους
της Γερμανίας και κατά συνέπεια και στην ενορία μας είναι παρήγορο ότι φαίνεται
πως λειτουργούν αρμονικά η ενσυναίσθητη Ορθόδοξη ιδιότητα σε συνδυασμό με το
ελληνικό φιλότιμο. Και αυτό φάνηκε ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια με την άσχημη
κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα μας. Όσες φορές ζητήθηκε βοήθεια η
ανταπόκριση που υπήρξε ήταν συγκινητική. Και η Ιερά Μητρόπολή μας, όπως και
ενορίες της μεμονωμένα, μεταξύ αυτών και η δική μας, έσπευσαν με διάφορους τρόπους
να συμπαρασταθούν στους συμπατριώτες μας στην βασανιζομένη, ταλαιπωρουμένη και
αδικουμένη πατρίδα μας την Ελλάδα.
Συγκεκριμένα
η ενορία μας εκτός από τη συμμετοχή της στους εράνους της Μητροπόλεως μας με το
ποσό των 3.185 ευρώ, διοργάνωσε αποστολή στην Ελλάδα με τρεισήμισι τόνους
τρόφιμα, 103 πακέτα με είδη ένδυσης, υπόδησης και κλινοσκεπάσματα και σε
συνεργασία με φίλους γερμανούς στείλαμε επίσης 100 αναπηρικά
αμαξίδια, 30 αναπηρικά πι και άλλα τόσα
ειδικά μπαστούνια.
Όπως
είναι γνωστό αγαπητοί μου αδελφοί δυστυχώς, η κατάσταση στην πατρίδα μας
χειροτερεύει από μέρα σε μέρα. Οι εκκλήσεις για βοήθεια προς την Μητρόπολή μας,
αλλά και προς ενορίες της είναι καθημερινή. Γι'
αυτό για άλλη μια φορά ο σεπτός Ποιμενάρχης μας, ο σεβασμιότατος
Μητροπολίτης μας, ο Γερμανίας κύριος Αυγουστίνος πατρικώς παρακαλεί "κάθε
άνθρωπο καλής θέλησης να βοηθήσει με οποιαδήποτε χρηματική δωρεά", την
οποία και θα αναλάβει η Μητρόπολή μας να προωθήσει "με ασφάλεια σε όσους
έχουν πραγματική ανάγκη, μέσω των κατά τόπους Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας
της Ελλάδος και της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης "Αποστολή", του
Φιλανθρωπικού Οργανισμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με πανελλαδική
δραστηριότητα".[8]
Λεπτομέρειες
για τον τρόπο που μπορείτε να βοηθήσετε, θα βρείτε στο γράμμα του Μητροπολίτη
μας το οποίο και θα σας μοιραστεί ευθύς αμέσως στα ελληνικά και στα γερμανικά.
Εξυπακούεται ότι είμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε πληροφορία. Είναι
βέβαιον ότι και τούτη τη φορά θα υπάρξει αμέριστη συμπαράσταση προς τα θύματα
της ανθρωπιστικής καταστροφής στην πατρίδα μας την Ελλάδα. Ο Ορθόδοξος Έλληνας
δεν μένει αδιάφορος όταν βλέπει να υπάρχουν ανθρώπινα δράματα δίπλα του. Δεν
του το επιτρέπει η πίστη του, η καταγωγή του, η ανθρωπιά του, η λεβεντιά του.
Τον
πόνο και την πείνα, τις δυσκολίες και τις δυστυχίες των συμπατριωτών μας για
άλλη μια φορά έστω και λίγο, μας δίδετε η ευκαιρία να τις ακουμπήσουμε εκφράζοντας
το ενδιαφέρον, την αγάπη και την αδελφοσύνη μας στο όνομα του Χριστού. Με τον
τρόπο αυτό γινόμαστε αποδέκτες της προτροπής του Κυρίου μας που λέει: " δότε
αυτοίς υμείς φαγείν".
Εκτός
αυτού όμως γινόμαστε και μιμητές της σήμερον εορταζομένης Αγίας Παρασκευής η οποία
υλοποιώντας τον λόγο του Κυρίου, διέθεσε την μεγάλη περιουσία της στους φτωχούς.
Και δεν περιορίστηκε μόνο στην προσφορά
των υλικών αγαθών, αλλά φρόντισε και για την πνευματική τροφή κάνοντας
ιεραποστολή στην Ρώμη και σε άλλες περιοχές. Έφτασε και μέχρι την Ελλάδα και κήρυξε
τον Χριστό στην περιοχή των Τεμπών. Η δράση της αυτή έγινε αιτία να συλληφθεί,
να βασανιστεί και στο τέλος να αποκεφαλισθεί. Σήμερα 26 Ιουλίου η Εκκλησία μας τιμά
την ιερή μνήμη της.
Ας
παρακαλέσουμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό με τη μεσιτεία της αγίας Οσιομάρτυρος
Παρασκευής να μας αξιώνει να γινόμαστε κομιστές και πάροχοι όχι μόνο της υλικής,
αλλά και της πνευματικής τροφής. Αμήν!
[1] Μτθ.14, 16
[2] Νικηφόρου
Θεοτόκη, Κυριακοδρόμιον, έκδοση
Ματθαίου Λαγγή, τ. Γ΄, Αθήναι 1984, σ.164-169
[3]
Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών Πολυκάρπου Βαγενά, Ελθέτω η βασιλεία σου, τ. Γ΄, 1999, σ.118-119
[4] Μτθ. 10,
30
[5] Ψλμ 103,
28-29
[6] Μτθ. 6,33
[7] Αρχιμ.
Δανιήλ Γ. Αεράκη, Ο Χριστός χθες και
σήμερα, Αθήνα 1993, σ. 163-164.
[8] Εγκύκλιος
Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνου, Έκκληση
για Βοήθεια, Βόννη 15. 07. 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου