ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ (Κυριακή, 17 Μαΐου 2015)

Γερασίμου Φραγκουλάκη

Αρχιμανδρίτη   

      Ένα σημαντικό και εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στην περιοχή του Πόντου, στα βόρεια της Μικράς Ασίας και συνέχιζε να ζει και μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

    Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν αλλοίωσε ούτε το φρόνημα ούτε την ελληνική συνείδησή τους, παρότι ήταν απομακρυσμένοι και ξεκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Παρόλο που αποτελούσαν πληθυσμιακή μειονότητα, περίπου 40%, κυριαρχούσαν στην οικονομική ζωή του τόπου και όχι μόνο.

         Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου αριθμούσαν 265.000 και αυξάνονταν σταδιακά μέχρι που έφτασαν πάνω από 700.000 στις αρχές του 20^ου αιώνα. Το 1865 τα σχολεία που υπήρχαν στον Πόντο ήταν 100, ενώ το 1919 είχαν υπερδεκαπλασιαστεί και είχαν φτάσει τα 1401.

         Το 1908 εκδηλώθηκε το κίνημα των Νεοτούρκων το οποίο επεκράτησε θέτοντας το Σουλτάνο στην άκρη. Οι Νεότουρκοι φανατικοί εθνικιστές, με πρόσχημα την ασφάλεια του κράτους εξαπέλυσαν διωγμό εναντίων των Χριστιανών προσπαθώντας να εκτουρκίσουν την περιοχή. Το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού εκτοπίζεται στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα και υποχρεώνεται να ζει υπό εξοντωτικές συνθήκες, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να πεθάνουν από τις κακουχίες, την πείνα και τις αρρώστιες. Ελληνοπόντιοι και Αρμένιοι καταφεύγουν αντάρτες στα βουνά, προκειμένου να αντισταθούν.

         Αφού έχει προηγηθεί η γενοκτονία των Αρμενίων το χρονικό διάστημα 1915-1918, στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και ξεκινά τη δεύτερη και πιο άγρια φάση γενοκτονίας των Ελληνοποντίων, με την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τις 353.000. Όσοι γλύτωσαν από το τούρκικο σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία και γύρω στις 400.000 στην Ελλάδα κατοικώντας κυρίως στη βόρεια Ελλάδα.

         Πρέπει να ομολογήσουμε ότι, με αρκετή καθυστέρηση η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19^ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

         Στο πλαίσιο αυτό τελείται σήμερα, με πρωτοβουλία του Συλλόγου Ποντίων Αννοβέρου και περιχώρων, μνημόσυνο για τους ξεριζωμένους αδελφούς μας Ελληνοποντίους. Η ενέργεια αυτή είναι αξιέπαινη, όπως αξιέπαινη είναι και η προσπάθεια του συγκεκριμένου συλλόγου να διατηρεί και να συνεχίζει την παράδοση των προγόνων του.

         Εκφράζοντας τα θερμά συγχαρητήριά μας, πατρικώς ευχόμαστε να έχετε διαρκή την ευλογία του Θεού.

         Σας ευχαριστούμε θερμά για την προσφορά σας.