Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Σύμφωνα με ορισμένους Διδασκάλους της Εκκλησίας μας η Ανάληψη
είναι η μεγαλύτερη Δεσποτική εορτή διότι με αυτή έλαβε τέλος ο σκοπός της
ένσαρκης οικονομίας, που ήταν να ανεβάσει και πάλι στον ουρανό την καταπεσμένη
ανθρώπινη φύση.
Μετά την Ανάστασή του ο Χριστός εμφανίστηκε έντεκα φορές
με τελευταία αυτήν κατά την οποία και αναλήφθηκε στους ουρανούς. Και όλα αυτά
έγιναν σε διάστημα σαράντα ημερών.
Την ενδεκάτη λοιπόν φορά εμφανίζεται σε όλους τους
Μαθητές και στην Παναγία τους οποίους οδήγησε έξω από την Ιερουσαλήμ στο όρος
των Ελαιών. Συζήτησε πολλά μαζί τους για τη διάδοση του λόγου του στα πέρατα
της οικουμένης και για τη μέλλουσα Βασιλεία του και αφού τους ευλόγησε μία
νεφέλη τον σήκωσε μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους.[1]
Όπως μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς στις πράξεις
των Αποστόλων, ενώ ο Ιησούς ανέβαινε προς τον ουρανό, τότε δύο άνδρες, οι
οποίοι ήταν προφανώς άγγελοι εμφανίστηκαν με ενδύματα λευκά και απευθυνόμενοι
προς τους Αποστόλους έλεγαν: "Άνδρες Γαλιλαίοι, τι στέκεστε κατάπληκτοι
και κοιτάζεται στον ουρανό; Αυτός που βλέπετε να ανεβαίνει με τόση δόξα στον
ουρανό ο Ιησούς, θα ξανάρθει κάποτε με τον ίδιο τρόπο."[2]
Ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας λέει ότι ο Κύριος ανελήφθη στον
ουρανό "και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού."[3] Αυτή η αλήθεια που μαρτυρούμε με το Σύμβολο
της Πίστεως όταν λέμε: "και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ
δεξιών του Πατρός…", ομολογείται και από τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο όταν
λέει: "ιδού θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιόν του ανθρώπου εκ
δεξιών του Θεού εστώτα."[4]
Με την Ανάληψη του Χριστού στον ουρανό αποκαθίσταται η
ανθρώπινη φύση η οποία ήταν βαριά τραυματισμένη. Ανεβαίνει στον ουρανό και με
την ανθρώπινη φύση του ο Κύριος. Γι' αυτό για να μη νομίσουν οι Μαθητές του ότι
έχουν να κάνουν με κάποιο φάντασμα, εμφανίζεται και τους μιλάει και πάλι μετά
την Ανάστασή του και λίγο πριν από την Ανάληψη. "Έτι δε απιστούντων αυτών
από της χαράς, και θαυμαζόντων"[5] Οι
Μαθητές από τη χαρά και την έκπληξή τους δεν πίστευαν σ' αυτά που έβλεπαν και
άκουγαν. Ο Κύριος για να τους διαλύσει κάθε υποψία και να τους δείξει ότι
πραγματικά είναι αυτός τους ζητάει κάτι για να φάει. Κι όταν του δίνουν ένα
κομμάτι ψητό ψάρι και λίγη κηρήθρα με μέλι, τα πήρε και τα έφαγε μπροστά τους,[6]δείχνοντάς
τους με αυτό τον τρόπο ότι είναι ενσώματος και όχι ασώματος.
Πολύ ωραία παραλληλίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε τροπάριο
τα γεγονότα πριν και μετά την Ανάσταση. "Χολής μεν εγεύσατο, την πρώτην
γεύσιν ιώμενος, νυνί δε συν κηρίω μέλιτος , του φωτισμού μεταδιδούς Χριστός τω
προπάτορι και της αυτού μεθέξεως". (-Ο Χριστός- ήπιε χολή για να γιατρέψει τη
γεύση του Αδάμ, τώρα με το κερί και το μέλι μεταδίδει φωτισμό στον Αδάμ και σε όλους
όσους προέρχονται από αυτόν).[7]
Αποκαθιστά λοιπόν ο Χριστός με την Ανάληψή του την
ανθρώπινη φύση, αλλά και "ισχηράν παράκλησιν έχομεν",[8]
μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης με ωραιότατο τρόπο αναφέρεται στην εορτή της Αναλήψεως:
"Φτάσαμε στην ένδοξη Ανάληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και όπως ο
Ευαγγελισμός είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών, αυτή είναι το τέλος. Και
εκείνη μεν ήταν το κατέβασμα του Θεού στη γη, ενώ αυτή είναι το ανέβασμα του ίδιου
του Θεού Λόγου από τη γη στον ουρανό. Τότε μεν κατέβηκε γυμνός από σάρκα, ενώ τώρα
ανεβαίνει φορώντας την ανθρώπινη φύση… Γι'
αυτό ας ευφρανθούμε σήμερα αδελφοί, βλέποντας τη φθαρμένη και νεκρωμένη
φύση μας, αυτή που γκρεμίστηκε από τον Παράδεισο, να ανεβαίνει με το Χριστό
άφθαρτη και αθάνατη και με μεγάλη δόξα στους ουρανούς, ας πανηγυρίσουμε λαμπρά
και ας γιορτάσουμε…" Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου