Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Στη μέση της λίμνης μέσα σ' ένα καΐκι
βρίσκονταν οι μαθητές του Χριστού μας διηγιέται ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.
Πελώρια τα κύματα παίζουν το πλοιάριο σαν καρυδότσουφλο, έτοιμα να το
καταπιούν. Οι τρομαγμένοι Μαθητές ξάγρυπνοι από το φόβο και την ταλαιπωρία,
παραδομένοι στην μανία των κυμάτων, βλέπουν καθώς ξημερώνει μια ανθρώπινη
φιγούρα να περπατάει πάνω στα αγριεμένα νερά της λίμνης. Η τρομάρα τους γίνεται
μεγαλύτερη. Νομίζουν πως πρόκειται για φάντασμα και φοβισμένες οι φωνές τους δονούνται
στον ισχυρό αέρα. Ακούνε όμως φωνή γνωστή να τους λέει: "Έχετε θάρρος, εγώ
είμαι, μη φοβάστε". Αναγνωρίζουν την φωνή του δασκάλου τους. Αναθαρρεύουν,
και τότε ο Πέτρος του αποκρίνεται: Αν είσαι εσύ Κύριε, τότε δώσε μου την εντολή
να έρθω κοντά σου περπατώντας πάνω στα νερά". Κι όταν ο Κύριος του λέει
"έλα", ο Πέτρος κατεβαίνει από το πλοίο και περπατά κι αυτός όπως ο
δάσκαλός του πάνω στο νερό. Ο άνεμος και τα κύματα τον κάνουν να δειλιάσει, κι
αρχίζει να καταποντίζεται κι απελπισμένα ζητά βοήθεια: "Κύριε σώσε
με", φωνάζει. Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι του, τον κράτησε πάνω στα
νερά και του λέει: "Ολιγόπιστε, γιατί δίστασες;". Κι αφού ανέβηκαν
επάνω στο πλοίο, ο άνεμος κόπασε και όλοι όσοι ήταν μες στο καΐκι τον προσκύνησαν
λέγοντας, ότι είναι ο Υιός του Θεού.
Την χαρά και την σιγουριά που εκπηγάζει από την σημερινή
ευαγγελική περικοπή ας προσπαθήσουμε να δούμε και να ζήσουμε από κοινού,
αγαπητοί μου αδελφοί.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που
απασχολεί σήμερα τον άνθρωπο, είναι η έλλειψη συμπαράστασης, η απουσία του
προσώπου εκείνου που θα μπορούσε να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη, να μπορεί να
στηριχθεί σε αυτό, να μοιραστεί χαρές και λύπες.
Ξεγελιόμαστε πολλές φορές στη ζωή μας και
νομίζουμε ότι έχουμε βρει εκείνον στον οποίο μπορούμε να στηριχτούμε, να εκμυστηρευτούμε τις αγωνίες μας και να
μοιραστούμε τις χαρές μας. Και δεν είναι λίγες οι φορές που διαπιστώνουμε ότι,
τον άνθρωπο εκείνο που επιλέξαμε για στήριγμά μας όταν του μιλάμε για τις χαρές
μας λυπάται και αντιθέτως χαίρεται με τις λύπες μας. Σίγουρα υπάρχουν και
εκείνοι που πραγματικά στέκονται δίπλα μας με ειλικρίνεια, όμως και σ΄αυτούς
διαπιστώνουμε πολλές φορές ότι, πάμε να τους πούμε ένα δικό μας πρόβλημα και
μας λένε αυτοί δύο δικά τους.
Και όμως υπάρχει εκείνος ο οποίος είναι
πάντα δίπλα μας για να μας συμπαραστέκεται, να μας βοηθά, να ασχολείται με τα
προβλήματά μας, χωρίς ποτέ να μας φορτώνει με δικά του. Ο Λόγος του
αδιάψευστος, τα έργα του θαυμάσια, οι ενέργειές του ευεργετικές, η αγάπη του
ανεξάντλητη, το ενδιαφέρον του διαρκές, η φροντίδα του μοναδική. Πρόκειται για
τον ένα τον μοναδικό τον Κύριο και Θεό μας, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου,
τον Ιησού Χριστό, τον σαρκωμένο Λόγο του Θεού, που για εμάς υπέμεινε το Σταυρό
και το θάνατο για να μας χαρίσει τα δώρα της Αναστάσεώς του, την αιώνιο ζωή και
το μέγα έλεος.
Η παρατήρηση στον Πέτρο αποτελεί υπενθύμιση
της ευεργετικής παρουσίας του. Σε όλους μας το ίδιο λέει: "Εγώ είμαι για
σένα, μη νοιάζεσαι, μη δειλιάζεις, μην αμφισβητείς". Όποιος δεν μπορεί να
αισθανθεί την παρουσία του Χριστού στη ζωή του, σημαίνει πως οι αισθήσεις της ψυχής
του είναι νεκρωμένες. Σημαίνει πως βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση κι έχει χάσει
τον προσανατολισμό του. Σημαίνει πως απλά υπάρχει χωρίς να ζει ουσιαστικά. Αντίθετα
εκείνος που βάζει στη ζωή του το Χριστό, ακόμα κι όταν ολιγοπιστεί, όπως ο
Πέτρος στην σημερινή ευαγγελική διήγηση, ο Κύριος τον βοηθά, τον ενισχύει,
απλώνει το χέρι του και τον σώζει. Ο Χριστός είναι ο μοναδικός δικός μας. Μας προσφέρει
τα πάντα με μοναδικό αντάλλαγμα την εμπιστοσύνη, την πίστη σε αυτόν.
Λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: "Όταν η
ζωή σου είναι κατά Θεόν, να μη λυπάσαι για τις σωματικές στενοχώριες και
κακοπάθειες. Ο Θεός μια μέρα θα σου τις πάρει τελείως. Να μη φοβάσαι ούτε το
θάνατο. Διότι ο Θεός ετοίμασε τα μέλλοντα αγαθά, για να σε κάνει ανώτερο από
αυτόν (το θάνατο)".
Βλέπουμε λοιπόν αδελφοί μου, ότι τίποτα
δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, εφόσον εμείς το θελήσουμε.
Από αγάπη ο Κύριος άπλωσε τα χέρια του στο Σταυρό, από αγάπη άπλωσε και πάλι τα
χέρια του και ανέσυρε τον Πέτρο από τα νερά της λίμνης, από αγάπη ξαναάπλωσε τα
χέρια του κάτω στον άδη για να ελευθερώσει τον Αδάμ και την Εύα από τα δεσμά τους,
από αγάπη απλώνει τα χέρια του κάθε φορά
που του το ζητάμε ακόμα και ολιγοπιστώντας.
Η αυθόρμητη παρουσία μας αυτή τη στιγμή μέσα
στο ναό, η συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία βεβαιώνει ότι υπάρχει κάτι που μας
οδηγεί, που μας ενώνει με το Θεό, το Χριστό. Είθε αυτό το "κάτι" να
αυξηθεί και να τελειωθεί με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και να μας οδηγεί σε
κάθε δυσκολία της ζωής μας, να απευθυνόμαστε στο Χριστό και να τον καλούμε, όπως
ο Πέτρος: "Κύριε σώσον με". Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου