Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Κυριακή Δ΄ Νηστειών σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, και όπως
κάθε χρόνο ευρισκόμενοι κοντά στην Εθνική μας Εορτή της 25ης Μαρτίου 1821
τελούμε την καθιερωμένη Δοξολογία για να τιμήσουμε αυτή την μεγάλη ιστορική
επέτειο της πατρίδας μας. Είναι λογικό επομένως, να στρέψουμε τα βλέμματα και
να κατευθύνουμε τη σκέψη μας στα γεγονότα και στα πρόσωπα που τα διαδραμάτισαν,
μα προπάντων να προσπαθήσουμε να γίνουμε κοινωνοί των μηνυμάτων αυτών των
αγώνων και να δρέψουμε καρπούς από την θυσία αυτή των προγόνων μας. Καρπούς που
θα μας θρέψουν και θα τονίσουν το φρόνημά μας σε περίοδο που το έχουμε ανάγκη.
Οι πρόγονοι
μας το 1821 δεν αγωνίσθηκαν για να κατακτήσουν μόνο την ελευθερία τους και να
αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, αλλά αγωνίσθηκαν και για την πίστη τους.
Αγωνίσθηκαν για να μπορούν να αναπνέουν ελεύθερα και ως Έλληνες και ως
Χριστιανοί.
«Είναι
θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστη μας, για
την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας,
για την ζωή μας, την λευτεριά μας… Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος
εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;» έλεγε ο Γέρος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
«…Έλληνες
ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή
να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού», διακήρυττε ο Γρηγόριος Δικαίος ο
γνωστός Παπαφλέσσας.
Δεν
είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός της συνύπαρξης των δύο εορτών, της Εθνικής και
της Θρησκευτικής καθότι την ίδια ημέρα γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της
Θεοτόκου. Της Κόρης εκείνης της Ναζαρέτ που επέλεξε ο Θεός απ’ όλο το ανθρώπινο
γένος για να ενσαρκώσει το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας, της σωτηρίας του
ανθρώπου και να γίνει η μητέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Κι οι δυο γιορτές
έχουν να κάνουν με πάλη ενάντια στην αιχμαλωσία. Αιχμαλωσία σωματική και
ψυχική. Υπόδουλος, ραγιάς ο Έλληνας για τετρακόσια περίπου χρόνια στον
κατακτητή, στερημένος και δυστυχισμένος. Αιχμάλωτος και δέσμιος ο κάθε
Χριστιανός πεσμένος και απελπισμένος. Και από τις δύο αυτές αιχμαλωσίες
λυτρώνεται ο Έλληνας με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού. Η πίστη του στο Θεό
είναι εκείνη που τον ενισχύει, τον κάνει ανδρείο και αποφασιστικό.
Στις
μέρες μας βέβαια, πολύ σπάνια ακούμε να γίνεται αναφορά σε αυτό και τούτο γιατί
ζούμε σε μια κοινωνία εντελώς αποχριστιανοποιημένη. Ο άνθρωπος με την εξέλιξη
της τεχνολογίας και του πολιτισμού έχει την αίσθηση ότι έχει γίνει
υπεράνθρωπος, ενώ οι ενέργειες και τα έργα του κατά πλειοψηφία τον καθιστούν
απάνθρωπο. Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, η πείνα, η δυστυχία, ο
πόνος και τα δάκρια αποτελούν κατά κύριο λόγο, τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης
εποχής.
Στη
δύνη της οδύνης βρίσκεται σήμερα, για άλλη μια φορά ο Έλληνας. Καταφρονεμένος,
τσαλακωμένος και πονεμένος ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του και σήμερα
βλέπει πληγές απούλωτες να ανοίγονται η μία μετά την άλλη. Εξουθενωμένος και πεινασμένος
υλικά και πνευματικά προσπαθεί να κορέσει την πείνα του με τα ψιχία τα πίπτοντα
από το τραπέζι των κυρίων (Μτθ. 15, 27),
από τη μια και με υποπροϊόντα του πολιτισμού μας από την άλλη.
Τα
τελευταία χρόνια οι Έλληνες βρισκόμαστε σε ένα συνεχή διωγμό εντός και εκτός
των τειχών. Δυστυχώς και με ευθύνη δική μας. Δεν φταίνε μόνο οι θύτες αλλά και
τα θύματα. Η άλλοτε ένδοξη και ζηλευτή Ελλάδα χλευάζεται και συκοφαντείται.
Έχει τη διεθνή κατακραυγή, προσβάλλουν τους ανθρώπους της. Αμφισβητείται η
ιστορία μας και ο πολιτισμός μας και από την πλειάδα ιδίως του ευρωπαϊκού τύπου
αντιμετωπιζόμαστε σαν "σκουπίδια". Έχουμε γίνει περιττό βάρος, από το οποίο
ψάχνουν να βρουν τρόπο να απαλλαγούν. Προσπαθούν να μας κάνουν να ντρεπόμαστε
για την καταγωγή μας. Όλα αυτά θαρρώ πως γίνονται για να ευτελισθεί, να
υποτιμηθεί η χώρα μας, για να μπορέσουν μετά να την αγοράσουν φθηνά οι διεθνείς
τοκογλύφοι. Και δυστυχώς δεν μπορούμε να αντιδράσουμε όπως θα έπρεπε γιατί όλοι
μας σχεδόν, με τη συμπεριφορά μας και τις κατά καιρούς επιλογές μας βοηθήσαμε
να γίνει η πατρίδα μας υποτελής και υπόχρεη.
Τρομάζει
η ιδέα πως τα λόγια κάποιων μπορεί να είναι προφητικά. "Ο λαός
των Γραικών είναι ατίθασος και δύσκολος. Γι αυτό πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά
στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί…" είχε
πει ο Χένρυ Κίσινγκερ.
"Οι Έλληνες πρέπει να
γίνουν λαός μικρόψυχος…" είπε ο Λόρδος Λοντόντερυ.
Όμως στον Έλληνα δεν ταιριάζει η
μοιρολατρία. Ας οραματιστούμε ξανά εμπνεόμενοι από τους ενδόξους προγόνους μας.
Έχουμε ιερή υποχρέωση. Χρωστούμε σε τούτα εδώ τα παιδιά να δείξουμε πως ο
Έλληνας μπορεί να σταθεί όρθιος με όλες τις συνθήκες.
O κλασικός φιλόλογος και ομηριστής
Καθηγητής Iωάννης Kακριδής αναφέρει χαρακτηριστικά: "Στα Λαηνά του Σουφλιού είναι ένας
τσοπάνος που φτιάνει θαυμάσιες γκλίτσες. Σε μίαν από αυτές παρίστανε έναν
Τούρκο να κόβει το κεφάλι ενός Έλληνα. Ο Έλληνας στέκει όρθιος, και με χωρίς
κεφάλι που είναι. Κι όταν τον ρώτησαν τον τσοπάνο γιατί στέκει όρθιος, αφού είναι
χωρίς κεφάλι, αποκρίθηκε:-Γιατί
είναι Έλληνας".
Και μην ξεχνούμε βέβαια και ότι είμαστε
Ορθόδοξοι. Αυτά τα δυο, Έλληνας και Ορθόδοξος σε εμάς πάνε μαζί. Ο πρώτος
Κυβερνήτης της Ελλάδος, ο Ιωάννης Καποδιστρίας έλεγε: "Ο Θεός είναι μετά
της Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται. Επί ταύτης της πεποιθήσεως
αντλώ πάσας μου τας δυνάμεις και πάντας τους πόρους".
Αγαπητά μας
παιδιά, φροντίσετε να σας εμπνέουν τα ιδανικά του '21 και οι διαχρονικές αξίες
Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Έτσι θα μπορέσει η δάδα της Ελλάδας να ξαναλάμψει
και να επανακτήσουμε και πάλι το σεβασμό που μας αξίζει.
Αγαπητοί
μου αδελφοί, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ακούσαμε για τη θεραπεία ενός
παιδιού με δαιμονικό πνεύμα. Εκείνο το
σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι η απάντηση στην ερώτηση του Κυρίου, από
πότε του συμβαίνει αυτό. «Παιδιόθεν», από παιδί, του απαντάει ο πατέρας.
Τι μας
δείχνει αυτό αγαπητοί μου. Μας δείχνει ότι τα παιδιά είναι εξίσου δεκτικά και
στο καλό και στο κακό. Οφείλουμε λοιπόν εμείς οι μεγάλοι να φροντίζουμε οι
επηρεασμοί στην παιδική τους ηλικία να είναι θετικοί. Στο χέρι το δικό μας
είναι να έχουμε και καλούς Χριστιανούς και καλούς πατριώτες. Τα δικά μας παιδιά
είναι οι συνεχιστές της ζωής μας επάνω στη γη. Ας τους δώσουμε τα εφόδια εκείνα
που χρειάζονται για να ξανοιχτούν σε μια ζωή με λιγότερα προβλήματα, με
περιορισμένο άγχος και με περισσή αξιοπρέπεια. Ας τα μπολιάσουμε με τα νάματα
της Ορθοδοξίας μας και τα διδάγματα των ηρωικών προγόνων μας. Αυτό ας το
κάνουμε «παιδιόθεν», αν και ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε ότι «η ανατροφή
των παιδιών αρχίζει από τη εγκυμοσύνη!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου