Του Αρχιμανδρίτη
Γερασίμου Φραγκουλάκη
Το γεγονός και μόνο ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο από την αιχμαλωσία του διαβόλου, δείχνει την αγάπη του για το μοναδικό αυτό πλάσμα του, το οποίο αποτελεί την κορωνίδα της δημιουργίας.
Το σχέδιο της Θείας Οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου αρχίζει να εξυφαίνεται με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Η ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ, η Μαρία, οικειοθελώς γίνεται η τον "αχώρητον χωρήσασα". Γίνεται η Μητέρα της ζωής, η πρόξενος της των ανθρώπων σωτηρίας. Συμμετέχει στο έργο της Θείας Οικονομίας. Όλα αυτά γίνονται για κενωθεί ο Θεός στον κόσμο, διότι "σώσαι θέλων τον κόσμον ο των όλων κοσμήτωρ", ο Λυτρωτής και Πλάστης και Θεός.
Τόσο πολύ λοιπόν αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ούτως ώστε "εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος"(Φιλ. 2, 7). (Τα απαρνήθηκε όλα και πήρε μορφή δούλου κι έγινε άνθρωπος). Και όλα αυτά έγιναν "ότε…ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν" (Γαλ. 4, 4-5). (Όταν έφθασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός , έστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχθηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει τους υπόδουλους στο νόμο, για να γίνουμε όλοι παιδιά του).
Αυτή την μεγάλη χάρη, την ανεκτίμητη δωρεά εκτιμώντας ο υμνωδός απόψε αναφωνεί: "ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν". ( Ακόμα κι αν οι ωδές που σου προσφέρουμε είναι ίσες με την άμμο της θάλασσας, τίποτε άξιο δεν κάνουμε απέναντι σου Βασιλεύ άγιε, γι' αυτά που μας έδωσες).
Όμως, γιατί άραγε το έκανε αυτό ο Θεός; Γιατί όπως λέει ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και με έμφαση τονίζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άνθρωπος είναι προϊόν των σοφοποιών ενεργειών του Θεού και αποτελεί "εικόνα του Θεού". Την έξοχη μάλιστα αυτή κατασκευή του ανθρώπου τη χαρακτηρίζει ο ίδιος Άγιος Πατέρας της Εκκλησίας μας, ως ενέργεια του Θεού να "κατασκευάσει έτερον Θεόν". Για χάρη αυτού του πλάσματος, του ανθρώπου δηλαδή, ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει ότι ο Θεός νικήθηκε από την αγάπη του. "Όντως, ηττήθης υπό της αγάπης σου, ω Θεέ". Μια αγάπη μοναδική, αγάπη θυσιαστική.
Την ίδια αγάπη ζητά ο Θεός και από εμάς. "εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις" (Ιωαν. 13, 34-35). (Σας δίδω νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως εγώ αγάπησα εσάς, έτσι κι εσείς να αγαπιέστε μεταξύ σας. Έτσι θα μάθουν όλοι ότι είσαστε μαθητές δικοί μου, εάν έχετε αγάπη μεταξύ σας). Μπορούμε αγαπητοί μου, να το συνειδητοποιήσουμε αυτό; Αγάπη μας προσφέρει ο Χριστός και αγάπη ζητά κι από εμάς. Είναι μεγάλη δωρεά η αγάπη του Θεού προς εμάς, τους ανθρώπους. Γιατί ο Θεός "αγάπη εστί" (Α΄ Ιωαν. 4, 8). Μπορούμε να αντλήσουμε και να δώσουμε με τη σειρά μας αγάπη όταν είμαστε άρρηκτα δεμένοι με το Θεό, με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Ο ίδιος μας λέει πως αυτός είναι η άμπελος κι εμείς οι κληματόβεργες και όποιος μένει ενωμένος με αυτόν κάνει άφθονο καρπό. Διαφορετικά χωρισμένοι από το Χριστό, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε κανένα καρπό. (Ιωαν. 15, 5).
Το δοχείο εκείνο το οποίο γεμίζει και ξεχειλίζει από αγάπη πρέπει να είναι η καρδιά του ανθρώπου. "Αν και δεν καταλαμβάνει το σώμα μου παρά ελάχιστο τόπο μέσα στο σύμπαν, η καρδιά μου μπορεί να διατρέχει όλη την οικουμένη με τα φτερά της αγάπης" γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος σε επιστολή του στον πάπα της Ρώμης Ινοκέντιο. ΄
Αν θελήσουμε πραγματικά να κάνουμε την καρδιά μας δεξαμενή αγάπης, θα πρέπει να την απαλλάξουμε απ' όλα τα περιττά και βλαβερά που έχει μέσα της. Πώς; Ας αφήσουμε να μας πει τον τρόπο ο σύγχρονός μας Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Κάποτε λέει, βρισκόταν στον κήπο του και ασχολιόταν με το καθάρισμά του. Κάποιος μοναχός πέρασε εκείνη την ώρα από εκεί και τον ρώτησε τι κάνει. "Εξομολογώ τον κήπο μου" του απάντησε εκείνος. Ο Μοναχός τον ρώτησε τι εννοεί όταν λέει ότι εξομολογεί τον κήπο του και ο Όσιος του αποκρίθηκε "να, βγάζω τις πέτρες, τα αγριόχορτα και ό, τι άλλο άχρηστο υπάρχει για να φυτέψω τις ντομάτες που μου έδωσαν οι πατέρες από τη Μονή". Δεν νομίζω ότι ο λόγος αυτός χρειάζεται ανάλυση. Όλοι γνωρίζουμε πως όλα εκείνα τα εργαλεία και τα "απορρυπαντικά" που χρειάζονται για την πνευματική μας καθαριότητα βρίσκονται στην Εκκλησία και το μοναδικό κόστος τους είναι η δική μας θέληση για να τα αποκτήσουμε.
Εμείς αγαπητοί μου Χριστιανοί είμαστε και τυχεροί. Γιατί στην όποια προσπάθειά μας για να καθαρίσουμε την καρδιά μας και να την κάνουμε πηγή αγάπης έχουμε και τη βοήθεια της Παναγίας μας, διότι είναι η "Κυρίω αρμόζουσα", εκείνη δηλαδή που μας ενώνει με τον Κύριο, εκείνη που μας προστατεύει και μας οδηγεί με ασφάλεια.
Ας την παρακαλέσουμε λοιπόν να χρησιμοποιήσει τις μητρικές της πρεσβείας, χωριστά για τον καθένα μας, για να μας αξιώσει ο Θεός να γίνουμε κάτοχοι της δικής του αγάπης, της μοναδικής, της θυσιαστικής, της τέλειας αγάπης. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου