Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
"Το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ
Πνεύματος εστίν Αγίου",[1]
(Το παιδί που θα γεννηθεί προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα). Αυτό είναι "το
μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών",[2]
διακηρύσσει ο μεγαλοφωνότατος των Αποστόλων Παύλος. Και το μυστήριο αυτό
αποκαλύπτεται τώρα.
Ποιο
είναι όμως το μεγάλο μυστήριο του οποίου η αποκάλυψη γίνεται τώρα; Είναι το
ασύλληπτο μυστήριο της ένωσης των δύο φύσεων, της φύσης της θεότητας και της
φύσης της ανθρωπότητας, που γίνεται στον Ιησού Χριστό ο οποίος γεννιέται
τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.[3]
Με
το Μυστήριο της Ενανθρωπήσεως ο Θεός απεργάζεται το έργο της σωτηρίας του
ανθρώπου. Θα μπορούσε σίγουρα ο Θεός να επιτελέσει το σωτηριώδες αυτό έργο,
χωρίς να χρειαστεί ο ίδιος να γίνει άνθρωπος. Θα αρκούσε ένας λόγος του για να
απαλλάξει το γένος των ανθρώπων από τα δεσμά της δουλείας του εχθρού. Όμως δεν
ήρθε ο Χριστός στον κόσμο για να σώσει τον άνθρωπο, αλλά για να σώζει τον
άνθρωπο. Το έργο της σωτηρίας δεν αφορά κάποιους μόνο ανθρώπους, αλλά ολόκληρο
το ανθρώπινο γένος. Γι' αυτό και ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να απλώσει σε
ολόκληρη την ανθρωπότητα το έργο της σωτηρίας.
Αυτό
θέλει να επισημάνει και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, παραθέτοντας τη Βίβλο Γενέσεως
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Τονίζει την καταγωγή του και ως ανθρώπου για να
φανεί αυτό που αναφέρει ο ιερός υμνογράφος στον Ακάθιστο Ύμνο "ομοίω γαρ
το όμοιον καλέσας". Δεν κάνει επίδειξη δυνάμεως, αλλά αντιπαρατίθεται στο
κακό κτυπώντας το στην ρίζα του.
Στον
πονεμένο και πικραμένο λαό μιλάει ο Παντοκράτορας Θεός και του αποκαλύπτει ένα
μεγάλο μυστικό με το στόμα του Προφήτη Ησαΐα. Ότι θα στείλει τον Υιό του τον
Μονογενή ο οποίος θα μείνει για πάντα κοντά μας. "Και καλέσουσι το όνομα
αυτού Εμμανουήλ, ό εστί μεθερμηνευόμενον μεθ' ημών ο Θεός".[4]
(Και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας). Ο
Εμμανουήλ πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια είναι "μεθ' ημών", είναι μαζί
μας.[5]
Είναι πάντα μαζί μας και όμως για πολλούς παραμένει ο μεγάλος άγνωστος.
Βλέπουμε όλο αυτό το διάστημα τι γίνεται. Χριστουγεννιάτικος διάκοσμος παντού.
Λαμπιόνια φωτεινά, απλωμένα πάνω σε δένδρα και κτίρια, μαζί με τις απομιμήσεις
αστεριών και αγγέλων δημιουργούν ατμόσφαιρα γιορτινή. Άνθρωποι πηγαινοέρχονται
φορτωμένοι με πακέτα δώρων, που θα ανταλλάξουν τώρα στις γιορτές.
Συγκινητικοί
λόγοι θα ακουστούν και πάλι. Παροτρύνσεις και μηνύματα για να στρέψουμε τη
σκέψη μας στους αδυνάτους, τους κατατρεγμένους, τους κυνηγημένους της κοινωνίας,
τους ανθρώπους τους πονεμένους. Θα ξεχειλίσει και πάλι τούτες τις μέρες η
ανθρωπιά μας. Μια ανθρωπιά εν πολλοίς επίπλαστη, θεατρινίστικη, φαρισαϊκή. Θα
δείξουμε δήθεν, την αγάπη μας αυτές τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, σε
όλους αυτούς που υποφέρουν. Όμως όλοι αυτοί δεν εμφανίζονται τώρα, μόνο αυτές
τις μέρες. Ζουν δίπλα μας, ανάμεσά μας, όλο το χρόνο συνεχώς, χρόνια τώρα. Δεν
τους βλέπουμε όμως, δεν τους ακούμε γιατί αν και μαζί μας πάντα ο Εμμανουήλ, ο
στοργικός μας Πατέρας, ο μεγάλος, ο καρδιακός φίλος όλων των ανθρώπων, δεν μας
εμπνέει, δεν μας μιλά η παρουσία του, γιατί για τους περισσότερους παραμένει ο
μεγάλος άγνωστος. Το μόνο που έχει μείνει δυστυχώς να θυμίζει Χριστούγεννα,
είναι ο διάκοσμος των ημερών. Στην ζωή μας ισχύουν το ίδιο διάστημα καταστάσεις
γήινες, που δεν έχουν καμιά σχέση με τον Χριστό. Για τους περισσότερους
Χριστούγεννα σημαίνει "φάγε, πίε, ευφραίνου". Χριστούγεννα
γιορτάζουμε κάθε χρόνο την ίδια εποχή, την ίδια μέρα, μόνο που εδώ και αρκετά
χρόνια, γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Αγαπητοί
μου αδελφοί, υπάρχει ανάγκη επαναδιατύπωσης του νοήματος της εορτής των
Χριστουγέννων. Πρέπει να προσαρμόσουμε την ζωή μας σύμφωνα με το μήνυμα των
εορτών αυτών και όχι να προσπαθούμε να τις προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα.
Κάναμε την γιορτή των Χριστουγέννων γιορτή καταναλωτική, βιομηχανική,
απνευμάτιστη, γήινη, κοσμική. Ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα χωρίς καν οι πολλοί
να έχουν στο μυαλό τους τον Χριστό. Φωτίζουμε για τις ανάγκες των εορτών τα σπίτια
μας, μα αφήνουμε σκοτεινή την ψυχή μας. Ανταλλάσουμε δώρα και ταυτοχρόνως
αγνοούμε το μεγάλο δώρο της σωτηρίας που μας κάνει ο Χριστός. Γίνονται μεγάλα
αίσχη στο όνομα της γιορτής των Χριστουγέννων. Διοργανώνονται φιέστες που
ονομάζονται χριστουγεννιάτικες γιορτές και μόνο Χριστό δεν βρίσκεις στο
περιεχόμενο τους. Στρώνονται τραπέζια γιορτινά και ταυτόχρονα απέχουμε από το
τραπέζι της χαράς και της σωτηρίας, που είναι η Θεία Κοινωνία.
Αν
θέλουμε πραγματικά να αισθανθούμε την θαλπωρή των Χριστουγέννων, αν θέλουμε να
γευθούμε την χαρά των ποιμένων και των μάγων, θα πρέπει να συμμετάσχουμε στην
δοξολογία των αγγέλων, θα πρέπει κοντολογίς να βάλουμε στον εορτασμό των
Χριστουγέννων Χριστό. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου