Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Η χρονική
τοποθέτηση αλλά και ο τρόπος πραγματοποίησης γεγονότων τα οποία αποτελούν
σταθμό στην ζωή της Εκκλησίας μας δεν είναι καθόλου τυχαία. Ο χρόνος και ο
τρόπος του συμβάντος πάντα κάτι θέλει να πει, κάτι θέλει να δείξει σε σχέση
πάντα με την σωτηρία του ανθρώπου. Άλλωστε η Εκκλησία υπάρχει για να
δοξολογείται ο Θεός και για να σώζεται ο άνθρωπος.
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή θα
προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε και να ερμηνεύσουμε τα σημεία, γιατί ήλθε
"ούσης οψίας", γιατί εισήλθε "των θυρών κεκλεισμένων",
γιατί "έστη εις το μέσον" και γιατί είπε "ειρήνη υμίν".
Με την ονομασία Σάββατα ή Σάββατο οι
Εβραίοι ονόμαζαν όλη την εβδομάδα. Για θυμηθείτε τον Φαρισαίο, ο οποίος
καυχιόταν ότι νηστεύει "δις του Σαββάτου"[1].
Δεν θα μπορούσε βεβαίως να νηστεύει δυο φορές την ίδια μέρα, προφανώς εννοεί
δύο φορές την βδομάδα.
Ο Χριστός λοιπόν αναστήθηκε "τη
μια των Σαββάτων"[2],
την πρώτη ημέρα δηλαδή της βδομάδας που είναι η Κυριακή.
Να δούμε τώρα την σημασία όσων
προαναφέραμε. Αφού λοιπόν αναστήθηκε ο Χριστός "ούσης οψίας", ενώ
δηλαδή ήταν αργά, βράδυ εμφανίζεται ο Χριστός στους Μαθητές του. Γιατί
εμφανίζεται βράδυ; Κυρίως για δύο λόγους: ένα πρακτικό και ένα σημειολογικό. Την
ημέρα όλοι καταγίνονταν με τις δουλειές τους και ήταν διασκορπισμένοι. Μόλις
βράδιαζε επέστρεφαν στα σπίτια τους, άρχιζαν οι συναναστροφές, δημιουργούνταν
παρέες και οι Μαθητές του Χριστού, με το φόβο να αναγνωρισθούν από τους
Ιουδαίους "διά τον φόβον των Ιουδαίων"[3],
μαζεύονταν στο σπίτι που μετά την Σταύρωση του Δασκάλου τους έμεναν όλοι μαζί.
Πρακτικά λοιπόν εξυπηρετούσε να τους επισκεφθεί ο Χριστός εκείνη τη στιγμή,
γιατί ήταν συγκεντρωμένοι όλοι μαζί. Το κάνει όμως και για άλλο ένα λόγο. Για
να δείξει ότι το σκοτάδι της αμαρτίας, με την Ανάστασή του παραμερίζεται.
Αναστήθηκε νύχτα και νύχτα εμφανίζεται στους Μαθητές του, για να
πραγματοποιηθούν κατά γράμμα οι προφητείες που τον αφορούσαν και τον ονόμαζαν
φως που διάλυσε το σκοτάδι.
Μπαίνει μέσα στο σπίτι που βρίσκονταν
οι Μαθητές "των θυρών κεκλεισμένων", ενώ ήταν οι πόρτες κλειστές.
Αυτό το κάνει αφενός μεν για να μην ταράξει και συνεπώς να μην φοβίσει τους Μαθητές
και αφετέρου να δουν το θαύμα και να πιστέψουν στην Ανάσταση.
"Έστη δε εις το μέσον",
(Σταμάτησε στη μέση). Γιατί άραγε; Τι σημασία μπορεί να έχει αυτή η στάση του
Κυρίου; Ή μπορεί να έχει κάποια σημασία το ότι σταμάτησε στη μέση και όχι σε
κάποιο άλλο σημείο; Βεβαίως! Θέλει με αυτόν τον τρόπο να δείξει ότι, όλους τους
αγαπά εξίσου, για όλους εξίσου προνοεί και όλων θέλει την σωτηρία.
Ευρισκόμενος λοιπόν εις το μέσον λέγει
"ειρήνη υμίν", (ειρήνη σε σας). Χρησιμοποιεί αυτόν τον λόγο διότι
αυτό ήταν το αποτέλεσμα της παρουσίας του στο κόσμο. Η ειρήνευση του
διαταραγμένου από την παρακοή ανθρώπου.[4]
Βλέπουμε αγαπητοί μου αδελφοί, την
ξεχωριστή σημασία που έχουν τα σημεία στα οποία αναφερθήκαμε. Όλα σχετίζονται
με την σωτηρία μας.
Η συνέχεια της ευαγγελικής περικοπής
αναφέρεται στα γνωστά γεγονότα της δυσπιστίας του Θωμά, μέσω των οποίων
τονίζεται και πιστοποιείται το γεγονός της Αναστάσεως.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα των
Παθών και της Αναστάσεως, μεταξύ άλλων είχε και ο σήμερα εορταζόμενος
Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος.
Ας δούμε τα γεγονότα αυτά, μαζί με
κάποια σύντομα στοιχεία από τον βίο του ιερού Ευαγγελιστή.
Ο Ιωάννης καταγόταν από την Βηθσαϊδά της
Γαλιλαίας. Ήταν γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, η οποία ήταν θυγατέρα του
Ιωσήφ του μνήστορος της Θεοτόκου.
Ο Ιωάννης μαζί με τον αδελφό του
βοηθούσε τον πατέρα του στο ψάρεμα, μέχρι που κλήθηκε από τον Κύριο για να
γίνει ψαράς ανθρωπίνων ψυχών. Η εγκράτεια του προς όλα εκείνα τα οποία βλάπτουν
την ψυχή έγινε αιτία να ονομασθεί "παρθένος". Γι' αυτό και αγαπήθηκε
ιδιαίτερα από τον Κύριο και μόνο αυτός ονομάσθηκε "ηγαπημένος".
Ο Ιωάννης ήταν παρών στην Μεταμόρφωση
του Χριστού, ενώ στο Μυστικό Δείπνο κάθισε
πλησίον του Διδασκάλου και αναπεσών στο στήθος του τον ρώτησε, ποιος ήταν
εκείνος που θα τον προδώσει. Όταν συνελήφθη ο Χριστός από τους Ιουδαίους, ο
Ιωάννης τον ακολούθησε μέχρι τον Σταυρό μαζί με την Θεοτόκο, όπου άκουσε από
τον ίδιο τον Κύριο να του λέγει: "Ιδού η μήτηρ σου" και στην Θεοτόκο
"Γύναι ιδού ο υιό σου". Και όταν ο Κύριος αναστήθηκε εκείνος πρώτος
είδε στον άδειο τάφο τα εντάφια σπάργανα. Και αναληφθέντα είδε τον Κύριο και
στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, την ημέρα της Πεντηκοστής ήταν παρών.
Μετά την Κοίμηση της Υπεραγίας
Θεοτόκου βγήκε και κήρυξε στην Μικρά Ασία. Επί αυτοκράτορος Δομιτιανού
εξορίσθηκε στο νησί της Πάτμου, όπου είδε και έγραψε την Αποκάλυψη. Μετά το
θάνατο του Αποστόλου Παύλου και την καταστροφή των Ιεροσολύμων εγκαταστάθηκε
στην Έφεσο, όπου και έγραψε το Ευαγγέλιό του κατά τα έτη 85 έως 95 μ.Χ.
Στην Έφεσο κάποια μέρα απευθυνόμενος στους
μαθητές του τους είπε: "Λάβετε σκαπτήρα στα χέρια σας και ακολουθήσατέ
μοι". Και αφού βγήκαν έξω από την πόλη, μετά από προσευχή είπε στους μαθητές
του: "Σκάψατε εις την γην εις μέτρον του αναστήματός μου σταυροειδώς".
Μέσα σε αυτόν τον τάφο μπήκε ο Άγιος και παρακάλεσε να τον σκεπάσουν με χώμα. Ύστερα
από απαίτηση πολλών πιστών της περιοχής, μετά από ημέρες οι μαθητές του τους οδήγησαν
στον τάφο του. Σκάβοντας έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι ο τάφος ήταν άδειος και υπήρχαν μόνο τα υποδήματά του μέσα
σ' αυτόν. Έτσι βεβαιώθηκε ο λόγος που είχε πει ο ίδιος ο Χριστός, ότι "εάν
αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι".
Το 1088 μ.Χ. ο Όσιος Χριστόδουλος, ο οποίος καταγόταν από την
Νίκαια της Μικράς Ασίας ψάχνοντας να βρει τόπο ερημικό για να μονάσει, επέλεξε το νησί της Πάτμου, όπου έκτισε μοναστήρι προς τιμήν του Ευαγγελιστή
Ιωάννη.
Βλέπουμε αγαπητοί μου Χριστιανοί, ότι
προκειμένου να εξυπηρετηθεί το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου από τον Θεό
συμβαίνουν πράγματα παράδοξα. Αντί τις περισσότερες φορές να καταγινόμαστε με
την ερμηνεία τους, ας προσπαθούμε να γινόμαστε μέτοχοι της σωτηρίας μας αναφωνώντας:
"Ο Κύριος μου και ο Θεός μου". Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου