26/3/16

Β΄ Χαιρετισμοί (Παρασκευή 25. 03. 2016)

Την Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016 τέλεσε την ακολουθία των Β΄Χαιρετισμών, στον ιερό ναό Τριών Ιεραρχών Αννοβέρου, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Αλέξανδρος Συμεωνίδης.








 







Ομιλία Αρχιμανδρίτη Γερασίμου Φραγκουλάκη

"Χαίρε δι' ης ενεδύθημεν δόξαν". (Χαίρε εσύ, εξ αιτίας της οποίας ντυθήκαμε την δόξα).

         Μετά την πτώση εξ αιτίας του προπατορικού αμαρτήματος, ο άνθρωπος βρέθηκε να είναι γυμνός. Διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη ότι, μετά την πράξη της παρακοής ο Αδάμ κρύφτηκε. Και όταν τον αναζήτησε ο Θεός, στην ερώτηση του: "Αδάμ που ει", (Αδάμ που είσαι;), ο Αδάμ απαντά: "της φωνής σου ήκουσα περιπατούντος εν τω παραδείσω και εφοβήθην, ότι γυμνός ειμι, και εκρύβην".[1] (άκουσα τη φωνή σου όταν περπατούσες στον παράδεισο και φοβήθηκα γιατί είμαι γυμνός και κρύφτηκα). Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος: "Παντογνώστης ο Θεός, δεν γνώριζε που ήταν ο Αδάμ;". Βεβαίως και γνώριζε και που βρισκόταν ο Αδάμ και την παράβαση της παρακοής που είχε διαπράξει. Παρόλ' αυτά επιμένει να κάνει ότι δεν γνωρίζει, γι αυτό και του λέει: "τις ανήγγειλέ σοι ότι γυμνός ει, ει μη εκ του ξύλου, ου ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν, απ' αυτού έφαγες;"[2] (Ποιος σου είπε ότι είσαι γυμνός ή μήπως από το δένδρο που σου είπα μόνο από αυτό να μην φας, εσύ έφαγες;). Μ' αυτή του την στάση ο Θεός δεν κάνει ψυχολογικό πόλεμο στον Αδάμ. Αντιθέτως προσπαθεί να τον βοηθήσει, όπως λέει ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος. Προσπαθεί να τον οδηγήσει σε μεταμέλεια για να ζητήσει συγγνώμη για το ατόπημά του, κάτι που όμως, δυστυχώς δεν έγινε. Προσπάθησε να μετατοπίσει τις ευθύνες του στην Εύα, η Εύα στον όφη και το αποτέλεσμα είναι γνωστό˙ ο πρωτόπλαστος βρέθηκε και εκτός Παραδείσου και γυμνός. Γυμνός άραγε από τι. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο τον προίκισε με διάφορα χαρίσματα. Χαρίσματα πολλά και εξαιρετικά. Τα χαρίσματα αυτά αποτελούσαν για τον Πρωτόπλαστο μια θεοΰφαντη στολή, που του προσέδιδε θεϊκή ομορφιά. Αυτή την στολή ήταν που έχασε ο άνθρωπος και έμεινε γυμνός. Είναι αυτό που ονομάζει η Εκκλησία μας "απώλεια της θεϊκής δόξας".
          Ο Θεός Πατέρας όμως, δεν μπορεί να αφήσει το πλάσμα του έτσι γυμνό και καταφρονεμένο. Πρέπει να πάρει τον άνθρωπο από τα φοβερά, τα θανατηφόρα νύχια του χαιρέκακου και να τον αποκαταστήσει στην πρώτη του μορφή, που την διέκρινε το θείο κάλλος, λόγω της θεοΰφαντης στολής του. Ο πεσμένος και νικημένος άνθρωπος δεν μπορούσε όμως να δώσει αυτήν την μάχη, δεν μπορούσε να κάνει αυτό τον αγώνα. Γι' αυτό και στέλνει τον Υιό του τον αγαπητό, τον Μονογενή, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος γεννήθηκε διά του Αγίου Πνεύματος και εκ της Παρθένου Μαρίας. Στον Χριστό η ανθρώπινη φύση του δεν ήταν πια γυμνή, αλλά ντυμένη με την θεοΰφαντη στολή του Αγίου Πνεύματος.[3]  
          Σήμερα γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, αυτό ακριβώς το γεγονός εορτάζουμε, την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσης από τον Χριστό.          Την απαρχή της σωτηρίας του ανθρώπου. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλη αυτή την υπόθεση είχε η Παναγία μας. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας, μεταξύ άλλων, της αφιέρωσε ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα της χριστιανικής φιλολογίας, τους Χαιρετισμούς.
          Το αξιοσημείωτο αγαπητοί μου αδελφοί, σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι με την επανένδυση του ανθρώπου με την θεοΰφαντη φορεσιά, την στολή της θεϊκής δόξας, ουσιαστικά δηλαδή την σωτηρία του ασχολήθηκε και συνεχίζει να ενδιαφέρεται ο ίδιος ο Θεός. Η όλη όμως υπόθεση έχει και μια τραγικότητα. Ποια είναι αυτή; Το ότι ο άμεσα ενδιαφερόμενος, ο άνθρωπος δηλαδή, παραμένει αδιάφορος. Μήπως είναι καιρός αδελφοί μου, να προσέξουμε λίγο και τα της σωτηρίας μας. Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε την στάση μας σε θέματα πίστεως; Ποτέ δεν είναι αργά. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας στον ετήσιο λειτουργικό κύκλο, επαναλαμβάνει τις ίδιες γιορτές, τα ίδια μυστήρια, για να τονίζει πάντα ότι μέσα απ' όλα αυτά το ζητούμενο είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Κάθε χρόνο ακούμε τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου για να θυμούμαστε ότι η Παναγία μας συμβάλλει στην προώθηση και πραγματοποίηση του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων. Η Παναγία σώζει τον κόσμο. Αν δεν το συνειδητοποιήσαμε πρόπερσι, πέρυσι μέχρι τώρα τέλος πάντων, ας το κάνουμε φέτος. Ας προσπαθήσει να μετατρέψει ο καθένας μας τον εαυτό του σε ένα σωσμένο κομμάτι αυτού του κόσμου. Αμήν!  





[1] Γεν. 3, 10-11
[2] Ό.π. 3, 12
[3] Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου (Κ. Στύλιου), Λόγος Ζωής, εκδόσες Άθως, Αθήνα 2001, σ.331 

Δεν υπάρχουν σχόλια: