29/4/12

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ Ε.Σ.Ε.Π.Α.

Ε.Σ.Ε.Π.Α. είναι το Εθελοντικό Σώμα Ελλήνων Πυροσβεστών Αναδασωτών και όπως είναι φυσικό δραστηριοποιείται στην Ελλάδα.
Στο Αννόβερο της Γερμανίας από το έτος 2009 έχει την έδρα του ένα σωματείο με την επωνυμία "Freunde der ESEPA", δηλ. (Φίλοι της ΕΣΕΠΑ). 
Το σωματείο αυτό έχει περί τα 80 μέλη περίπου, σε όλη ττη Γερμανία. Είναι Γερμανοί, φίλοι της Ελλάδας που κάθε χρόνο το καλοκαίρι κατεβαίνουν στην Ελλάδα, με δικά τους έξοδα  και βοηθούν στο σβύσιμο των πυρκαγιών, όταν αυτές υπάρχουν. Εκτός όμως από αυτή την σημαντική βοήθειά τους με τδωρεές και άλλες εκδηλώσεις που πραγματοποιούν αγοράζουν πυροσβεστικά οχήματα και άλλο εξοπλισμό τα οποία διαθέτουν στην υπηρεσία της Ε.Σ.Ε.Π.Α.
Για φέτος ήδη αγόρασαν ένα κλειστό φορτηγό, το οποίο το καλοκαίρι θα κατέβει και αυτό στην Ελλάδα.
Θέλοντας να βοηθήσουμε αυτή τους την προσπάθεια, όπως και στο παρελθόν είχαμε κάνει, διοργανώσαμε το Σάββατο 28 Απριλίου 2012, στο Ενοριακό μας Κέντρο χορευτική βραδιά σε συνεργασία με το Σύλλογο Θρακιωτών Αννοβέρου και όλα τα έσοδα διατέθηκαν για το σκοπό αυτό.

Το αυτοκίνητο που αγοράστηκε και θα κατέβει το καλοκαίρι στην Ελλάδα.

Μερικός από τον εξοπλισμό του αυτοκινήτου.

Ο πρόεδρος του σωματείου κύριος Andreas Meier


 Επίδειξη πυρόσβεσης.

 Στιγμιότυπο από τους χαιρετισμούς που έγιναν στην εκδήλωση.


Τα χορευτικά του  "Συλλόγου Θρακιωτών" και "Ένωσης Ελλήνων Αννοβέρου"

27/4/12

Ο ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Παρασκευή, 27 Απριλίου 2012


Αναδημοσίευση απο το  "ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ"

Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη
της Ι. Μητροπόλεως Γερμανίας
Μεγάλη είναι η ιστορία του πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι, στην Κωνσταντινούπολη. Μόνο οι ιστορικές στιγμές αν καταγραφούν, θα χρειαστούν πάρα πολλές σελίδες.
Εμείς εδώ θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη περιγραφή γνωριμίας, με αφορμή την εορτή του Αγίου Γεωργίου, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο Πατριαρχικός Ναός.
Μετά από πολλές περιπέτειες και μετακινήσεις από το έτος 1600 ο Πατριαρχικός Ναός εγκαταστάθηκε μόνιμα στον Άγιο Γεώργιο Φαναρίου, επί πατριαρχείας Ματθαίου του Β΄.
Κατά την παράδοση στο Φανάρι υπήρχε ένας μικρός ναός, που αποτελούσε το Καθολικό μικρής γυναικείας μονής.
Ο Πατριάρχης Τιμόθεος το 1614 ξανάκτισε το ναό, ενώ το 1720 ο Πατριάρχης Ιερεμίας ο Γ΄ οικοδόμησε ένα μεγαλύτερο Ναό.
Το 1798 ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ πρόσθεσε στο Ιερό Βήμα δύο Άγιες Τράπεζες, μία στο νότιο και μία στο βόρειο κλίτος.
Το νότιο κλίτος αφιερώθηκε στην Αγία Ευφημία και στην Παναγία την Παμμακάριστο της οποίας η ιστορική εικόνα βρίσκεται εκεί.
Στο κλίτος αυτό στο νότιο τοίχο, δίπλα στην ψηφιδωτή εικόνα του Προδρόμου είναι μέρος της στήλης της φραγγελώσεως, όπου δέθηκε και μαστιγώθηκε ο Χριστός.
Σε μαρμάρινες βάσεις είναι τοποθετημένες οι λάρνακες  με τα λείψανα των Αγίων Ευφημίας, Σολομονής και Θεοφανούς. 
Το βόρειο κλίτος αφιερώθηκε στους Τρεις Ιεράρχες. Σ’ αυτό το κλίτος  βρίσκεται και η εικόνα της Παναγίας της Κυζίκου, που είναι γνωστή ως Παναγία η Φανερωμένη.
Σ’ αυτό το κλίτος βρίσκονται από το Νοέμβριο του 2004 δύο αλαβάστρινες λειψανοθήκες, με ιερά λείψανα των Αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Τα λείψανα των δύο Αγίων βρισκόντουσαν στην Ρώμη και με την φροντίδα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου προσφέρθηκαν από τον Πάπα Ρώμης Ιωάννη-Παύλο τον Β΄, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Παρέμβαση στο κτίριο του Πατριαρχικού Ναού έγινε στις αρχές του 18ου αιώνα, από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον ΣΤ', ο οποίος αύξησε το ύψος του Ναού το οποίο μέχρι τότε έφτανε στο ύψος του άμβωνα, όπως είναι σήμερα.
Ανακαινίσεις έγιναν και από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ (α΄1878-1884, β΄1901-1912). Σήμερα με την φροντίδα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου συνεχίζεται η συντήρηση και ανακαίνιση του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού και των κειμηλίων του.
Ο  Πατριαρχικός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι τρίκλιτη Βασιλική. Το κεντρικό κλίτος, που είναι το μεγαλύτερο, χωρίζεται από τα δύο άλλα με κίονες.    
Στο νάρθηκα σε δύο ξυλόγλυπτα προσκυνητάρια υπάρχουν εικόνες του Αγίου Γεωργίου και του Προφήτη Ηλία. Αριστερά είναι το παγκάρι με τα κεριά και δεξιά ένα άλλο παγκάρι, το οποίο δεν χρησιμοποιείται αλλά φυλάσεται ως κειμήλιο περίτεχνο, κατασκευασμένο από ξύλο και ελεφαντόδοντο.
Ο κυρίως ναός χωρίζεται από το Ιερό Βήμα με υπέροχο ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο.
Στο Ιερό Βήμα δεσπόζει επιβλητικά η Αγία Τράπεζα, πίσω από την οποία βρίσκεται το Σύνθρονο, με τον μαρμάρινο Πατριαρχικό Θρόνο.
Στο ενδιάμεσο μεταξύ Αγίας Τραπέζης και Συνθρόνου βρίσκεται κρεμασμένη αργυρά σφαίρα, μέσα στην οποία φυλάσεται το αρτοφόριο με τον Άγιο Άρτο.
Πίσω από την Αγία Τράπεζα είναι τοποθετημένος ο Τίμιος Σταυρός με αγιογραφημένο επάνω του, τον Εσταυρωμένο.
Ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης λειτουργών στον Πατριαρχικό Ναό
Στο τέμπλο δεξιά στην εικόνα του ο Χριστός απεικονίζεται ως «η Άμπελος η Αληθινή» και ακολουθούν οι εικόνες του Προδρόμου, των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου, η ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας της Παμμακαρίστου, η Αγία Ευφημία και σε ξεχωριστό προσκυνητάρι η ψηφιδωτή εικόνα του Προδρόμου, ο Άγιος Σπυρίδων, η εις Άδου Κάθοδος και ο Άγιος Νικόλαος.
Από την αριστερή πλευρά η εικόνα της Παναγίας ως «Ρίζα  του Ιεσσαί» και  συνεχίζει η εικόνα του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Νικολάου, της Παναγίας των Προφητών, οι Τρεις Ιεράρχες, ο Άγιος Χαράλαμπος, ο Ευαγγελιστής  Ιωάννης και ο Άγιος Μηνάς.
Στον κυρίως ναό υπάρχουν δεξιά και αριστερά τα αναλόγια των ψαλτών. Περίτεχνα κατασκευασμένα από ξύλο καρυδιάς και διακοσμημένα από λευκό μάργαρο με σμικρογραφίες του Χριστού, της Παναγίας και Αγίων μεταφέρθηκαν στον Πατριαρχικό Ναό, από την Ιερά Μονή της Παναγίας της Καμαριώτισσας, της Χάλκης, το 1712.
Ο Πατριαρχικός Θρόνος που κατά την παράδοση συνδέεται με τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, είναι κατασκευασμένος από ξύλο καρυδιάς και διακοσμείται από ελεφαντοστό και πολύτιμους λίθους. Δεξιά του βρίσκεται το Παραθρόνιο και αριστερά του τα δώδεκα στασίδια των Συνοδικών Αρχιερέων. Απέναντι είναι τα στασίδια των Αρχόντων Οφφικιάλων, των πολιτικών επισήμων και των εκπροσώπων άλλων δογμάτων.
Απέναντι από τον Πατριαρχικό Θρόνο, στον τρίτο κίονα, είναι τοποθετημένος ο άμβωνας. Έργο του 1703, από ξύλο καρυδιάς και διακόσμηση που σχηματίζει ανθισμένα κλαδιά.
Στα δυτικά βρίσκεται ο γυναικωνίτης στο στηθαίο του οποίου τοποθετήθηκαν το 19ο αιώνα Αγιογραφίες με σκηνές από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη.
Την όλη επιβλητική ατμόσφαιρα συμπληρώνουν οι πολυέλαιοι και οι ασημένιες κανδήλες.
Όλα αυτά μαζί με την ιεροπρέπεια που υπάρχει στις ακολουθίες συντελούν στην δημιουργία κατανυκτικού κλίματος, που παρόμοιό του δεν υπάρχει.
Εδώ δένουν αρμονικά η απλότητα με την μεγαλοπρέπεια και συνθέτουν περιβάλλον ουράνιο.
Κλείνω με τα λόγια κάποιας κυρίας από την ενορία μου στο Αννόβερο, που σε κάποια προσκυνηματική εκδρομή που είχαμε πραγματοποιήσει στην Κωνσταντινούπολη, ένα Σάββατο, μετά τον εσπερινό που παρακολουθήσαμε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, βγαίνοντας μου είπε: «Εδώ, όλα μοιάζουν με ουρανό!».

17/4/12

Ανάσταση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο



+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ 
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ 
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ 
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ 
ΠΑΝΤΙ ΤΩι ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ 
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο 
(Ἀναστάσιμον ἀπολυτίκιον γ΄ ἤχου). 
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 
Ἐὰν ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀφεώρα μόνον εἰς Αὐτόν, ἡ σημασία της δι’ ἡμᾶς θὰ ἦτο μηδαμινή. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστη μόνος. Συνανέστησε μεθ' Ἑαυτοῦ καὶ πάντας τοὺς ἀνθρώπους. Βροντοφωνεῖ σχετικῶς ὁ ἐκ τῶν προκατόχων ἡμῶν Ἱερὸς Χρυσόστομος: "Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνήματι∙ Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο"∙ ἀπαρχὴ δηλονότι τῆς ἀναστάσεως πάντων τῶν κεκοιμημένων καὶ τῶν ἐφεξῆς κοιμηθησομένων, καὶ τῆς μεταβάσεως αὐτῶν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν. Τὸ μήνυμα εἶναι χαροποιὸν δι' ὅλους, διότι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ κατήργησε τὴν δύναμιν τοῦ θανάτου. Οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτὸν προσδοκοῦν ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ διὰ τοῦτο βαπτίζονται εἰς τὸν θάνατον Αὐτοῦ, συνανίστανται μετ’ Αὐτοῦ, καὶ ζοῦν ζωὴν αἰώνιον. 
Ὁ μακρὰν τοῦ Χριστοῦ κόσμος προσπαθεῖ νὰ συσσωρεύσῃ ὑλικὰ ἀγαθά, διότι στηρίζει ἐπ’ αὐτῶν τὴν ἐλπίδα τῆς ζωῆς του. Ἐλπίζει ἀκρίτως ὅτι διὰ τοῦ πλούτου θὰ ἀποφύγῃ τὸν θάνατον. Καὶ ὁ πλανώμενος ἄνθρωπος διὰ νὰ συσσωρεύσῃ πλοῦτον, ἐπιμηκύνοντα δῆθεν τὴν ζωήν του, σκορπίζει τὸν θάνατον εἰς τοὺς ἄλλους. Ἀφαιρεῖ ἀπὸ αὐτοὺς τὴν οἰκονομικὴν δυνατότητα τῆς ἐπιβιώσεως, καὶ πολλάκις διακόπτει βιαίως τὸ νῆμα τῆς ζωῆς των, ἐλπίζων ὅτι οὕτω θὰ διασώσῃ τὴν ἰδικήν του ζωήν. Ἀλλά, ἀλλοίμονον! Ἡ πλάνη του εἶναι μεγάλη. Ἡ ζωὴ κερδίζεται μόνον διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Χριστόν καὶ διὰ τῆς εἰς Αὐτὸν ἐνσωματώσεως. 
Ἡ ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας βεβαιοῖ ὅτι οἱ ἑνωθέντες μετὰ τοῦ Χριστοῦ ζοῦν καὶ μετὰ θάνατον, συνυπάρχουν μετὰ τῶν ζώντων, συνδιαλέγονται μετ’ αὐτῶν, ἀκούουν αὐτοὺς καὶ πολλάκις ἱκανοποιοῦν θαυματουργικῶς τὰ αἰτήματά των. 
Δὲν χρειάζεται πλέον ἡ ἀναζήτησις τοῦ μυθολογικοῦ "ἀθανάτου ὕδατος". Ἡ ἀθανασία ὑπάρχει ἐν τῷ Χριστῷ, καὶ προσφέρεται δι' Αὐτοῦ πρὸς ὅλους. 
Δὲν χρειάζεται νὰ ἐξολοθρεύωνται λαοὶ διὰ νὰ ἐπιβιώσουν ἄλλοι λαοί. Οὔτε χρειάζεται νὰ ἐξολοθρεύωνται ἀνυπεράσπιστοι ἀνθρώπιναι ὑπάρξεις διὰ νὰ ζήσουν ἀνετώτερον ἄλλαι ἀνθρώπιναι ὑπάρξεις. Εἰς ὅλους ὁ Χριστὸς προσφέρει τὴν ἐπίγειον καὶ τὴν ἐπουράνιον ζωήν. Ἀνέστη, καὶ ὅσοι ἐπιθυμοῦν ἀκολουθοῦν Αὐτὸν εἰς τὸν δρόμον τῆς Ἀναστάσεως. Ἀντιθέτως, ὅσοι ἐμμέσως ἢ ἀμέσως σκορπίζουν τὸν θάνατον, νομίζοντες ὅτι οὕτω θὰ παρατείνουν ἢ θὰ διευκολύνουν τὴν ἰδικήν των ζωήν, καταδικάζουν ἑαυτοὺς εἰς τὸν αἰώνιον θάνατον. 
Ὁ Ἀναστὰς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἵνα πάντες οἱ ἄνθρωποι ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἀποτελεῖ μεγάλην πλάνην ἐὰν πιστεύωμεν ὅτι θὰ προέλθῃ εὐημερία εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος διὰ τῶν ἀλληλοσπαραγμῶν. Ὁ Χριστὸς ἀνιστᾷ τοὺς νεκροὺς καὶ ἀκυρώνει τὴν θανάτωσιν αὐτῶν. Ἔχει τὴν δύναμιν τῆς ὑπερβάσεως τοῦ θανάτου. Τὸ γεγονὸς δὲ ὅτι ἐνίκησε τὸν θάνατον, ἐπιβεβαιοῖ τὴν ἀπέχθειαν Αὐτοῦ πρὸς αὐτόν. Ὁ Χριστὸς ὁδηγεῖ εἰς τὴν ζωήν, καὶ ἐπαναχορηγεῖ αὐτήν, τυχὸν διακοπεῖσαν, διότι Ἐκεῖνος εἶναι "ἡ Ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν". Διὰ τοῦτο οἱ πιστοὶ δὲν φοβούμεθα τὸν θάνατον. Ἡ δύναμις ἡμῶν δὲν ἔγκειται εἰς τὸ ἄτρωτον τῆς ὑπάρξεώς μας ἀλλὰ εἰς τὸ ἀναστάσιμον αὐτῆς. 
Χριστὸς ἀνέστη! Καὶ ἡμεῖς θὰ ἀναστηθῶμεν! 
Ἂς ἀκολουθήσωμεν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, τὸν Ἀναστάντα Χριστόν, εἰς πάντα τὰ ἔργα Αὐτοῦ. Ἂς βοηθήσωμεν τοὺς στερουμένους τῶν μέσων τῆς ἐπιβιώσεως νὰ συντηρηθοῦν εἰς τὴν ζωήν. Ἄς διακηρύξωμεν εἰς τοὺς ἀγνοοῦντας τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ὅτι δι’ αὐτῆς κατηργήθη ὁ θάνατος καὶ ὅτι συνεπῶς δύνανται καὶ αὐτοὶ νὰ μετάσχουν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, πιστεύοντες εἰς Αὐτόν καὶ ἀκολουθοῦντες τὰ ἴχνη Του. Ἡ ἰδικὴ μας ἀνάστασις τότε μόνον εἶναι δυνατή, ὅταν προσφέρηται διὰ τὴν ἀνάστασιν τῶν ἄλλων ἀδελφῶν μας. Τότε μόνον ἡ νικητήριος διακήρυξις “Χριστὸς Ἀνέστη” θὰ ἐνεργῇ σωστικῶς δι’ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα. Γένοιτο! 
 Ἅγιον Πάσχα 2012 
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως 
διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα 
 εὐχέτης πάντων ὑμῶν

16/4/12

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ 2012, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ




        Πρὸς
τὸ Xριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Mητροπόλεως Γερμανίας

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός...»
(Κανόνας τοῦ Πάσχα)



Ἀγαπητοί μου Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι τῆς Γερμανίας!
Σὲ λίγα λεπτὰ θὰ λάβουμε ὅλοι μας τὸ ἀναστάσιμο φῶς. Θὰ ἀνάψουμε τὶς λαμπάδες μας καὶ θὰ μεταδώσουμε καὶ στοὺς διπλανούς μας τὸ φῶς. Τὸ φῶς τῆς Ἀνάστασης. Ἕνα φῶς ποὺ διαφέρει ἀπ᾽ ὅλα τ᾽ ἄλλα φῶτα. Κι αὐτὸ γιατὶ εἶναι τὸ φῶς τῆς πίστης ὄχι στὸ ἀδιέξοδο τοῦ θανάτου, ἀλλὰ στὴ διέξοδο τῆς ζωῆς. Εἶναι τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ συμπάσχει μαζί μας, κατανοεῖ τὸν πόνο καὶ τὶς ἀγωνίες μας, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει σ᾽ αὐτά. Μᾶς ἀνασταίνει μαζί του, μᾶς σηκώνει ἀπὸ τοὺς τάφους τῶν καθημερινῶν ἀτελειῶν ἢ ἁμαρτιῶν μας καὶ μᾶς βεβαιώνει πὼς δὲν εἴμαστε προϊόντα τύχης ἀλλὰ ὄντα μοναδικά, παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι ἀγάπη.
Ἐμεῖς, οἱ μικροὶ καὶ ἀδύναμοι ἄνθρωποι, εἴμαστε διαχειριστὲς τῆς πιὸ σπουδαίας ὑπόθεσης στὸν κόσμο. Ἀπὸ τὴν τιμιότητα ἢ μὴ τῆς δικῆς μας συμβολῆς ἐξαρτᾶται ἂν θὰ παραδοθοῦμε στὴν ἀσχήμια ἢ θὰ πολλαπλασιάσουμε τὴν ὀμορφιὰ ποὺ φύτεψε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο ὅλο.
Τὴ δύναμη τῆς πίστης μας στὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τὴ βλέπουμε καὶ τὴν αἰσθανόμαστε τοῦτο τὸ βράδυ. Ἕνα κεράκι κρατάει ὁ καθένας μας στὸ χέρι του, ἀλλὰ προσφέροντας τὸ φῶς του στὸν διπλανό, ἀπὸ τὸ ἕνα κεράκι γίνεται μία θάλασσα φωτός.
Ἀγαπώντας τὸν Χριστὸ ἀγαποῦμε ἀληθινὰ καὶ τὸν συνάνθρωπό μας, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὄχι μόνο νὰ τοῦ κάνουμε κάποιο καλό, ἀλλὰ καὶ ν᾽ ἀνεχθοῦμε τὶς ἀδυναμίες του ἢ νὰ συγχωρήσουμε τὰ λάθη του. Ὅποιος λέει ὅτι ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ ἀγνοεῖ ἢ περιφρονεῖ τὸν ἀδελφό του εἶναι ψεύτης, μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης. Καὶ συνεχίζει: ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό του, αὐτὸς μένει σταθερὰ μέσα στὸ φῶς. Ἐκεῖ, στὴν καθημερινή μας πράξη, ἐξετάζεται πάλι καὶ πάλι ἡ γνησιότητά μας ὡς ἀνθρώπων καὶ χριστιανῶν.
Ὡστόσο, ἡ ἀγάπη μοιάζει μερικὲς φορὲς ἀδύναμη μπροστὰ στὴ δύναμη τοῦ κακοῦ. Ἀλλὰ κι ἂν ἀκόμα εἶναι φαινομενικὰ μικρή, σὰν ἕνα κεράκι, κάθε φορὰ ποὺ δὲν κλείνεται καὶ δὲν περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό της, ἀλλὰ μεταδίδεται παραπέρα, τότε δυναμώνει καὶ γίνεται ἰσχυρὴ σὰν τὸν ἥλιο. Ψάχνουμε πολλὲς φορὲς τὶς μεγάλες ἀλλαγὲς κάπου μακριὰ ἢ ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς. Κι ὅταν μάλιστα δὲν τὶς βλέπουμε νὰ ἔρχονται, τότε παραιτούμαστε συνήθως ἀπὸ κάθε προσπάθεια. Κι ὅμως, ἂν ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸ δικό μας περιβάλλον, τότε σιγὰ-σιγὰ καὶ ἀνεπαίσθητα θὰ δοῦμε ὅτι οἱ δικές μας μικρὲς ἀλλαγὲς ἔχουν σὺν Θεῷ περισσότερη δύναμη ἀπ᾽ ὅση μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε.
Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ παράδειγμα ποὺ ζοῦμε αὐτὲς τὶς μέρες μὲ τὴν κρίση τῆς πατρίδος μας. Γεγονὸς εἶναι ὅτι σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο κάνει ὁ καθένας μας ὅ,τι καλύτερο μπορεῖ, γιὰ συγγενεῖς ἢ φίλους του. Ἀπὸ τότε, ὅμως, ποὺ ἑνώσαμε ὅλοι τὶς δυνάμεις μας, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν 25η Μαρτίου μέχρι σήμερα, σὲ μιὰ ἐκστρατεία ἀγάπης γιὰ τοὺς δοκιμαζόμενους ἀδελφούς μας στὴν πατρίδα, εἶμαι βέβαιος ὅτι τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι ἐκπληκτικό. Δὲν θὰ λυθεῖ ἀσφαλῶς τὸ πρόβλημα τῆς Ἑλλάδας, ἀλλὰ θὰ βοηθηθοῦν ἔμπρακτα, στὶς ἄμεσες ἀνάγκες τους, ἑκατοντάδες συμπατριωτῶν μας.
Ὅταν τὸ σκοτάδι γύρω μας εἶναι πηχτό, τότε ἀντιλαμβανόμαστε τὴν ἀξία καὶ τῆς μικρότερης πηγῆς φωτός. Σήμερα ὅλα εἶναι πλημμυρισμένα στὸ φῶς τῆς Ἀνάστασης. Ἂς μὴ δώσουμε τόπο στὴν θλίψη καὶ τὴν ἀθυμία, ἀλλὰ στὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐθυμία. Σᾶς καλῶ σὲ λίγο νὰ ψάλλουμε ὅλοι μαζί, μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας, τὸ Χριστὸς ἀνέστη καὶ σᾶς εὔχομαι ἐγκάρδια ἕνα χαρούμενο καὶ φωτεινὸ Πάσχα!

Βόννη, Ἅγιο Πάσχα 2012

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη,
ὁ Μητροπολίτης σας

† ὁ Γερμανίας Αὐγουστῖνος

Osterbotschaft

des Metropoliten Augoustinos von Deutschland und Exarchen von Zentraleuropa


„Jetzt ist alles mit Licht erfüllt …”
(Osterkanon) 


Liebe orthodoxe Christen in Deutschland!

In wenigen Minuten werden wir alle das Osterlicht in unseren Händen halten. Wir werden unsere Kerzen entzünden und denen, die neben uns stehen, das Licht weitergeben. Es ist das Licht der Auferstehung, ein Licht, das sich von allen anderen Lichtern unterscheidet. Denn es ist das Licht des Glaubens – nicht des Glaubens an die Ausweglosigkeit des Todes, sondern des Glaubens an den Sieg des Lebens. Es ist das Licht Christi, der mit uns leidet, der um unseren Schmerz und unsere Kämpfe weiß, aber uns damit nicht allein lässt. Mit sich erweckt er auch uns zum Leben; er befreit uns aus dem Grab unserer täglichen Unzulänglichkeit und Sünde und gibt uns so die Gewissheit, dass wir nicht etwa Produkte des Zufalls, sondern einzigartige Wesen sind, Kinder jenes Gottes, der Liebe ist.

Uns kleinen und schwachen Menschen ist die wichtigste Sache der Welt anvertraut. Von der Gewissenhaftigkeit unserer Beteiligung hängt es nämlich ab, ob wir uns der Hässlichkeit ausliefern oder ob wir die Schönheit vervielfachen, die Gott in die Welt gelegt hat.

Die Kraft unseres Glaubens an die Auferstehung Christi sehen und empfinden wir gerade heute Abend. Jeder von uns trägt eine kleine Kerze in seiner Hand, aber durch die Weitergabe des Lichtes an die Menschen neben uns wird aus dem kleinen Licht der Kerze ein Lichtermeer.

Weil wir Christus lieben, lieben wir auch unsere Mitmenschen aufrichtig. Das bedeutet, dass wir ihnen nicht nur etwas Gutes tun, sondern auch ihre Schwächen ertragen und ihnen ihre Fehler verzeihen. “Wer sagt, er liebe Gott, und zugleich seinen Bruder übergeht oder verachtet, der ist ein Lügner”. Das sagt uns der Apostel Johannes. Und er fährt fort: “Wer seinen Bruder liebt, der bleibt im Licht.” Denn unsere Aufrichtigkeit als Menschen und als Christen wird täglich immer wieder durch unser Handeln auf die Probe gestellt.

Dennoch erscheint die Liebe bisweilen ohnmächtig angesichts der Gewalt des Bösen. Aber mag sie auch klein erscheinen, so klein wie ein Kerzenlicht: Sooft sie sich nicht verschließt und sich nicht um sich selber dreht, sooft sie weitergegeben wird, erstarkt sie und wird hell wie die Sonne. Wir suchen oft nach den großen Wandlungen irgendwo in der Ferne oder außerhalb unserer selbst. Und wenn wir sie nicht wenigstens andeutungsweise erkennen, resignieren wir meistens und geben alles verloren. Aber wenn wir bei uns selbst und unserer Umgebung einen Anfang machen, dann werden wir sehen, wie ganz allmählich und nahezu unmerklich unsere kleinen Wandlungen mit Gottes Hilfe eine Wirkung entfalten, die größer ist, als wir sie uns zunächst vorstellen konnten.

Ein charakteristisches Beispiel dafür ist die derzeitige Krise Griechenlands, der Heimat vieler orthodoxer Christen hier in Deutschland. Sicher ist, dass insbesondere die Griechen unter uns nach Kräften alles tun, um ihren Verwandten und Freunden zu helfen. Aber seitdem wir am 25. März begonnen haben, unsere Kräfte zu vereinigen, für diese Hilfsaktion der Liebe zugunsten unserer leidgeprüften Brüder und Schwestern in der Heimat, werden wir, dessen bin ich mir sicher, eine viel größere Wirkung erzielt haben. Gewiss werden die Probleme Griechenlands dadurch nicht gelöst, aber vielen Notleidenden in Griechenland soll auf diese Weise praktisch geholfen werden.

Je undurchdringlicher das Dunkel um uns herum zu sein scheint, desto größer ist unsere Wertschätzung selbst für die kleinste Lichtquelle. Heute ist alles vom Licht der Auferstehung überflutet. Lasst uns alle Traurigkeit und alle Kleinmütigkeit aus unseren Herzen verbannen und stattdessen der Freude und dem Lebensmut Raum geben. Ich lade Sie alle ein, aus ganzem Herzen den Hymnus der Auferstehung zu singen und wünsche Ihnen die Freude dieses Festes und das Licht des auferstandenen Herrn.


Bonn, Ostern 2012

In väterlicher Liebe

+ Metropolit Augoustinos von Deutschland

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (15.04.2012) ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ-ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΓΛΕΝΤΙ























ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ
ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ
ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!