29/5/11

ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ

Την 29η Μαΐου γιορτάζει η Οσία Υπομονή. Τοιχογραφία της Οσίας βρίσκεται στον ιερό ναό Τριών Ιεραρχών στο Αννόβερο αφιερωμένη από το ϊδρυμα Θρακικού Πολιτισμού, της περιοχής.


Το Σάββατο 28 Μαΐου 2011, ο Σύλλογος Θρακιωτών Αννοβέρου διοργάνωσε σειρά εκδηλώσεων στους χώρους του Ενοριακού μας Κέντρου. Ανάμεσα στις εκδηλώσεις έγινε μετά τον εσπερινό, στον ιερό ναό παρουσίαση του βίου της Οσίας Υπομονής, από τον κ. Αναστάσιο Μπαμπαχμίδη. Παρόν ήταν και ο εντιμότατος Γενικός Πρόξενος Αννοβέρου, κ. Δημήτριος Ιωάννου.



ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες - κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (=βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν (π.χ. ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας και κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους = όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης). Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης ανέλαβε την ηγεμονία του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βορειο - ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνος.
Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο το Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον εαυτό της περισσότερο ταυτισμένο με τον πολιτισμό και κυρίως με την εθνική συνείδηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Συναισθηματικά και ουσιαστικά έρρεπε μάλλον προς το Βυζάντιο, του οποίου επέπρωτο να γίνει Αυγούστα και Αυτοκρατόρισσα, περά προς την γενέθλιο σερβική πατρίδα.
Κοντά σ' αυτά και πάνω απ' αυτά, γαλουχήθηκε με την πατροπαράδοτη στην οικογένειά της, ακράδαντη ορθόδοξη πίστη στο Θεό. Αυτή η πίστη είναι που θα την οδηγεί, θα την φωτίζει, και θα την εμπνέει στην πολυτάραχη γεμάτη θλίψεις και δοκιμασίες ζωή της. 
Υπολογίζεται νάταν 19 περίπου χρονών όταν παντρεύτηκε τον Μανουήλ Β' Παλαιολόγο (τέλη του 1390), λίγους μήνες πριν γίνει Αυτοκράτορας.
Η καινούργια ζωή της Ελένης - αγίας Υπομονής, από την αρχή της έδειξε ότι θα ήταν Γολγοθάς. Πολλές ήταν οι φορές που χρειάστηκε να πιει το ποτήρι της προσβολής και του εξευτελισμού στο πλευρό του συζύγου της όχι μόνο από τους αλλόθρησκους, αλλά και από τα κατ' όνομα χριστιανικά κράτη της Δύσεως, στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να βρει τρόπους σωτηρίας της ετοιμοθάνατης Αυτοκρατορίας.
Η Ελένη - αγία Υπομονή απεδείχθη εξαιρετικός άνθρωπος που συγκέντρωνε πολλές και μεγάλες αρετές, και ψυχική δύναμη. Έδειξε ότι είχε απόλυτη συναίσθηση τόσο της θέσης της και των περιστάσεων, όσο και του ρόλου που αυτές της υπαγόρευαν, σε όλα τα επίπεδα.
Αγαπούσε το λαό. Ήταν η μεγάλη μάννα που ο καθένας μπορούσε να προστρέξει. Συμμεριζόταν τις αγωνίες του και ανησυχίες του ενώπιον των φοβερών εθνικών κινδύνων και προσπαθούσε πάντοτε με την προσευχή, με την πραότητά της και με γλυκά και παρηγορητικά της λόγια να τον ενισχύσει. Είναι πολύ χαρακτηριστικά και εύγλωττα μέσα στην λακωνικότητά της τα όσα γράφει για την Αυτοκρατόρισσα, ο σύγχρονός της φημισμένος φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός - Πλήθων: «Η Βασιλίς αύτη με πολλήν ταπείνωσιν και καρτερικότητα εφαίνετο να αντιμετωπίζει και τας δύο μορφάς της ζωής. Ούτε κατά τους καιρούς των δοκιμασιών απεγοητεύετο, ούτε όταν ευτυχούσε επανεπαύετο, αλλά εις κάθε περίπτωσιν έκανε το πρέπον. Συνεδύαζε την σύνεσιν με την γενναιότητα, περισσότερον από κάθε άλλην γυναίκα. Διεκρίνετο δια την σωφροσύνην της. Την δε δικαιοσύνην την είχε εις τελειότατον βαθμόν. Δεν εμάθαμε να κάμνει κακόν εις ουδένα, ούτε μεταξύ των ανδρών, ούτε μεταξύ των γυναικών. Αντιθέτως εγνωρίσαμε να κάμνει πολλά καλά και εις πολλούς. Με ποίον άλλον τρόπον δύναται να φανεί εμπράκτως η δικαιοσύνη, εκτός από το γεγονός του να μη κάμνει κανείς ποτέ θεληματικά και σε κανέναν κακό, αλλά μόνον το αγαθόν σε πολλούς;»
Στάθηκε αντάξια του φιλόσοφου και φιλόχριστου συζύγου της Μανουήλ. Στάθηκε άξια δίπλα του για 35 χρόνια, «συνευδοκόντας», σύμφωνα με σύγχρονή τους μαρτυρία, δηλ. όλα γινόντουσαν με συμφωνία, ομόνοια, συναπόφαση, εν πνεύματι Χριστού και αγωνιστική αγιότητα. Κατόρθωναν να τιμούν την αρετή με λόγια και έργα. «Λόγω μεν διδάσκοντας το πρακτέον, έργω δε γενόμενοι πρότυπα και εικόνες εφηρμοσμένης αγάπης».
Στο ευλογημένο ζευγάρι ο Θεός χάρισε οκτώ παιδιά. Έξι αγόρια από τα οποία τα δύο ανέβηκαν στον αυτοκρατορικό θρόνο, ο Ιωάννης Η' και ο Κωνσταντίνος ΙΑ', ο τελευταίος θρυλικός αυτοκράτορας. Ο Θεόδωρος, ο Δημήτριος και ο Θωμάς διετέλεσαν δεσπότες του Μυστρά, και ο Ανδρόνικος της Θεσσαλονίκης. Και δύο κορίτσια, τα οποία όμως πέθαναν σε μικρή ηλικία. Η πολύτεκνη και φιλότεκνη μητέρα γαλούχησε τα παιδιά της με τα νάματα της πίστεως και τη γλυκύτατη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, τα οδηγούσε σε ιερά προσκυνήματα και σεβάσμια Μοναστήρια της Βασιλεύουσας, και επιζητούσε υπέρ αυτών τις ευχές των αγίων ασκητών και Γερόντων. Τα ανέθρεψε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», και ποτέ δεν «έπαυσε μετά δακρύων προσευχής και αγάπης να νουθετή ένα έκαστον».Με υπομονή και επιμονή, με προσοχή και προσευχή σμίλεψε τους χαρακτήρες τους, τους έδωσε μαζί με το «ζην»και το «εύ ζην». Έτσι, κατάφερε, μεταξύ άλλων, να θέσει τέρμα στις επί 90 περίπου χρόνια συγκρούσεις μεταξύ των μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας για την εξουσία που είχαν εξαντλήσει την αυτοκρατορία. Οι όποιες διαφορές απόψεων η διενέξεις παρουσιάζονταν (μετά το θάνατο του Μανουήλ), ξεπερνιόνταν ήσυχα με το κύρος της μητρικής της παρέμβασης και της προσευχής της.
Ιδιαίτερη ήταν η αγάπη της για τα Μοναστήρια. Εκεί αναπαυόταν, ξεκουραζόταν η ψυχή της, αντλούσε δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια. Αυτό, το ενέπνευσε σε όλη την οικογένειά της. Ο σύζυγός της αφού παρέδωσε τον θρόνο στον πρωτότοκο Ιωάννη, δύο μήνες πριν τον θάνατό του (29 Μαρτίου 1425), απεσύρθη στη Μονή του Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Ματθαίος. Η ίδια, μετά το θάνατο του συζύγου της έγινε μοναχή (1425) στη Μονή της κυράς Μάρθας, με το όνομα Υπομονή. Και τρία από τα παιδιά τους επίσης έγιναν μοναχοί, ο Θεόδωρος και ο Ανδρόνικος (μ. Ακάκιος) στη Μονή του Παντοκράτορος, και ο Δημήτριος (μ. Δαυίδ) στο Διδυμότειχο
Ακόμα, εν όσω βρισκόταν στην πατρίδα της, μαζί με τον πατέρα της έκτισαν την Ι.Μ. Παναγίας Παμμακαρίστου στο Πογάνοβο της πόλης Δημήτροβγκραντ της Ν.Α. Σερβίας. Στην Κωνσταντινούπολη είχε συνδεθεί με την Ι. Μ. του Τιμίου Προδρόμου της Πέτρας, όπου φυλαγόταν το ιερό λείψανο του οσίου Παταπίου του θαυματουργού, στον οποίο η αγία Υπομονή έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια. Η Μονή είχε ιδρυθεί από τον συνασκητή του οσίου Παταπίου στην Αίγυπτο, όσιο Βάρα, έξω από την πύλη του Ρωμανού πριν από το 450μ.Χ. Με την συμβολή της αγίας ιδρύθηκε στη Μονή γυναικείο γηροκομείο με την επωνυμία «Η ελπίς των απηλπισμένων». Η ευλάβειά της προς τον όσιο Πατάπιο φαίνεται από το γεγονός ότι ο αγιογράφος του σπηλαίου του οσίου Παταπίου στα Γεράνεια όρη της Κορινθίας θεώρησε απαραίτητο να ιστορήσει την αγία Υπομονή δίπλα από το σκήνωμα του οσίου.
Άνθρωπος φωτεινός και φωτισμένος η αγία Υπομονή, προικισμένη με πολλά τάλαντα, που τα «εμπορεύθηκε» με σύνεση και σωφροσύνη και τα πολλαπλασίασε, κατάφερε με την αρετή, την άσκηση και την καρτερία της να φθάσει σε δυσανάβατα μέτρα αρετής. Μια σημαντική φυσιογνωμία εκείνης της εποχής ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την άλωση, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Βασιλέα Κωνσταντίνο ΙΑ', «Επί τη κοιμήσει της μητρός Αυτού αγίας Υπομονής», αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής:
«Την μακαρίαν εκείνην Βασίλισσαν όταν την επεσκέπτετο κάποιος σοφός, έφευγεν κατάπληκτος από την ιδικήν της σοφίαν. Όταν την συναντούσε κάποιος ασκητής, αποχωρούσε, μετά την συνάντηση, ντροπιασμένος δια την πτωχείαν της ιδικής του αρετής, συγκρινομένης προς την αρετήν εκείνης. Όταν την συναντούσε κάποιος συνετός, προσέθετεν εις την ιδικήν του περισσοτέραν σύνεσιν. Όταν την συναντούσε κάποιος νομοθέτης, εγινόταν προσεκτικώτερος. Όταν συνομιλούσε μαζί της κάποιος δικαστής, διεπίστωνε ότι έχει ενώπιόν του έμπρακτον Κανόνα Δικαίου. Όταν κάποιος θαρραλέος (τη συναντούσε), ένοιωθε νικημένος, αισθανόμενος έκπληξιν από την υπομονήν, την σύνεσιν και την ισχυρότητα του χαρακτήρος της. Όταν την επλησίαζε κάποιος φιλάνθρωπος, αποκτούσε εντονώτερο το αίσθημα της φιλανθρωπίας. Όταν την συναντούσε κάποιος φίλος των διασκεδάσεων, αποκτούσε σύνεσιν, και, γνωρίζοντας την ταπείνωσιν εις το πρόσωπόν της, μετανοούσε. Όταν την εγνώριζε κάποιος ζηλωτής της ευσεβείας, αποκτούσε μεγαλύτερον ζήλον. Κάθε πονεμένος με τη συνάντηση μαζί της, καταλάγιαζε τον πόνο του. Κάθε αλαζόνας αυτοτιμωρούσε την υπερβολικήν του φιλαυτίαν. Και γενικά κανένας δεν υπήρξε, που να ήλθεν εις επικοινωνίαν μαζί της και να μην έγινε καλύτερος».
Ο Θεός ευδόκησε να μην ζήσει τις τελευταίες τραγικές στιγμές της Αυτοκρατορίας. Την κάλεσε κοντά Του στις 13 Μαρτίου 1450, έχοντας διανύσει 35 χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και 25 ως ταπεινή μοναχή. Ο σύγχρονός της διάκονος Ιωάννης Ευγενικός, αδελφός του Μάρκου του Ευγενικού Αρχιεπισκόπου Εφέσου, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Κων/ νον Παλαιολόγον επί τη κοιμήσει της Μητρός του αγίας Υπομονής συνοψίζει:
       «Ως προς δε την αοίδιμον, εκείνην Δέσποινα Μητέρα σου, τα πάντα εν όσω ζούσε, ήσαν εξαίρετα, η πίστις, τα έργα, το γένος, ο τρόπος, ο βίος, ο λόγος και όλα μαζί ήσαν σεμνά και επάξια της θείας τιμής και, όπως έζησε μέτοχος της θείας Προνοίας, έτσι και ετελεύτησεν».
       Η «Αγία Δέσποινα»,όπως την ονομάζει ο Γεώργιος Φραντζής, συνέδεσε την έννοια του μοναχικού της ονόματος (Υπομονή) με τον τρόπον αντιμετωπίσεως και των ευτυχών στιγμών και των απείρων δυσκολιών της όλης ζωής της. Υπομονή κατά βίον, πράξιν και μοναχικό όνομα. «Τη υπομονή αυτής εκτήσατο την ψυχήν αυτής».

25/5/11

Ο κουρέας, ο Θεός και το κακό στον κόσμο!

Οι κουρείς δεν υπάρχουν!
Μια φορά πήγε ένας τύπος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα. Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση. Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα…
Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του Θεού, ο κουρέας αναφώνησε: "Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει."
"Γιατί το λες αυτό;" ρώτησε ο πελάτης.
Και ο κουρέας είπε: Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι; Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;
 Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος. Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονεί να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται.
Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση. Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε. Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακρυά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος. Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο.
Τότε είπε στον κουρέα:
-Ξέρεις κάτι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!
-Πως μπορείς να το λες αυτό; ρώτησε έκπληκτος ο κουρέας.
-Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;
-Όχι! απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακρυά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ’ έξω.
-Μα… οι κουρείς όντως υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα.
-Ακριβώς! απάντησε ο πελάτης. Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης ΥΠΑΡΧΕΙ! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε αυτόν και δεν αναζητούν σε αυτόν βοήθεια. Γι’ αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο.


Από agiooros.net

23/5/11

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΘΥΣΑΥΡΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ !

Είπαμε να εκμεταλλευτούμε τον καλό καιρό και να περάσουμε κάποιες ώρες ευχάριστα και ξένοιαστα. Έτσι λοιπόν, την Κυριακή 22 Μαΐου 2011, μετά τη Θεία Λειτουργία, τα παιδιά του Κατηχητικού επιδόθηκαν στο κυνήγι του κρυμμένου "θησαυρού" και οι γονείς τους, στην προετοιμασία της ψησταριάς.
Είχε πολύ κέφι! Τα παιδιά ξεχύθηκαν στην περιοχή του Ενοριακού μας Κέντρου, για την ανεύρεση του θησαυρού. Οδηγίες υπήρχαν σε χαρτάκια κρυμμένα σε εύκολα ή δύσκολα σημεία. Οι οδηγίες περιείχαν και παιγνίδια, δοκιμασίες, ερωτήσεις κ.α. Τελικά ο θησαυρός βρέθηκε από την Θεοδώρα. Αντιστοιχούσε σε 20 ευρώ! Ακολούθησε μετά φαγητό μαζί με τους γονείς στην αυλή. Περάσαμε καλά; Μάλλον! Τα παιδιά ζήτησαν να επαναληφθεί !


Το ψάξιμο αρχίζει!
Κάτι βρέθηκε!

Ποια θα κερδίσει;


Το ψάξιμο συνεχίζεται!

Είχαμε και τυφλόμυγα!


Στο ένα πόδι κι όποιος αντέξει!


Μάταιη προσπάθεια για να ακουμπήσει ο αγκώνας με τη μύτη!

Ο θησαυρός βρέθηκε!



Μετά από τόσο ψάξημο, ώρα για φαγητό!


Για περισσότερες φωτογραφίες!

18/5/11

ΓΙΟΡΤΗ ΣΠΑΡΑΓΓΙΟΥ

Το απόγευμα της  Τρίτης 17 Μαΐου 2011, στην πόλη Ilsende, της Κάτω Σαξωνίας πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για τα σπαράγγια, "Festlichen Spargelessen".
Στην εκδήλωση αυτή που έγινε σε συνεργασία με το κόμμα της CDU/Niedersacsen και τον Συνεταιρισμό "Ninburger Spargel" ήταν περί τους 250 προσκεκλημμένους από τον πολιτικό και ακαδημαϊκό κόσμο της Κάτω Σαξωνίας.
Επίσημα προσκεκλημένος παραβρέθηκε και ο ιερατικώς προϊστάμενος της ενορίας μας, αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Φραγκουλάκης, ο οποίος είχε την ευκαιρία να συναντηθεί και να συζητήσει με τον πρωθυπουργό του κρατιδίου κ. David McAllister, άλλους κυβερνητικούς παράγοντες και άλλες προσωπικότητες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ο π. Γεράσιμος με τον πρωθυπουργό κ. David Mc Allister

Με τον Ευαγγελικό επίσκοπο Braunschweig, Prof. Dr. Friedrich Weber

Με τον βουλευτή και Γενικό Γραμματέα της CDU/Niedersachsen κ. Ulf Thile

Στο τραπέζι, ο π. Γεράσιμος έχοντας απέναντι του τον Υπουργό Γεωργίας κ. Gert Lindemann και δίπλα του τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας Dr. Josef Lange

Από την εκδήλωση γενικώς

13/5/11

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ ΣΤΟ ΑΝΝΟΒΕΡΟ

Την Πέμπτη 12 Μαΐου 2011 το απόγευμα, ώρα 16:00,  με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κοινότητας Αννοβέρου και περιχώρων πραγματοποιήθηκε μπροστά στο Ελληνικό Προξενείο, συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στο κλείσιμό του, από εκπροσώπους ομογενειακών φορέων και οργανώσεων, ελλήνων επιστημόνων, επιχειρηματιών και εργατών.

 
ΨΗΦΙΣΜΑ

         Το κλείσιμο του Γενικού Προξενείου μας στο Αννόβερο μόνο πράξη «εξορθολογισμού» δεν αποτελεί. Και εκτός τούτου περισσότερα είναι τα προβλήματα που δημιουργεί παρά που επιλύει.
         Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, πως η κίνηση αυτή διασφαλίζει «την εξυπηρέτηση των ομογενών», όπως διατείνεται σε έγγραφό του υπηρεσιακός παράγοντας του Υπουργείου Εξωτερικών, τη στιγμή που χιλιάδες συμπατριωτών μας, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι εργάτες, θα χρειάζεται στο μέλλον, να διανύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα προκειμένου να επισκεφθούν το Προξενείο του Αμβούργου και να εξυπηρετηθούν, ζητώντας κάθε φορά τη σχετική άδεια απουσίας, από την εργασία τους.
         Πώς είναι δυνατόν η Ελληνική Πολιτεία να αφήνει ακέφαλο ευάριθμο ελληνισμό ο οποίος ζει και δραστηριοποιείται στο κρατίδιο της Κάτω Σαξωνίας, την πολυπληθέστερη από πλευράς Ελλήνων περιοχή της Βόρειας Γερμανίας.
         Το Αννόβερο όπου εδρεύει το Προξενείο μας είναι πόλη βαριάς βιομηχανίας, αποτελεί την έδρα του κρατιδίου της Κάτω Σαξωνίας και είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω των διεθνών εκθέσεων που γίνονται κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς.
         Η ηγεσία της πόλεως αλλά και διάφοροι γερμανικοί φορείς και υπηρεσίες της περιοχής, αλλά και του κρατιδίου διέπονται από φιλελληνικά αισθήματα και η παρουσία του Προξενείου είναι καταλυτική στην περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων.
         Στην περιοχή εδρεύουν αρκετές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις.
         Στο Αννόβερο υπάρχει επίσης, το International Neuroscience Institute (INI). Πρόκειται για κλινική, μοναδική στην Ευρώπη, στην οποία γίνονται λεπτές επεμβάσεις. Στην κλινική αυτή δεν υπάρχει χρονική περίοδος που να μην έχει Έλληνες ασθενείς εξ Ελλάδος με τους συνοδούς τους, οι οποίοι εξυπηρετούνται από το Προξενείο και για γραφειοκρατικές διεκπεραιώσεις, αλλά και για βοήθεια στην επικοινωνία.
         Οι αρμόδιες γερμανικές υπηρεσίες της περιοχής εκφράζουν την έκπληξή τους γιατί πάρα πολλοί Έλληνες το τελευταίο διάστημα ζητούν να λάβουν τη γερμανική υπηκοότητα. Αυτό οφείλεται βέβαια στο ότι, κλείνει το Προξενείο. Δεν θα αποτελούσε αρνητικό γεγονός αν γινόταν για να προωθηθεί και να αυξηθεί το κύρος της Ελλάδας. Αντιθέτως όμως, αποτελεί πράξη απογοήτευσης γιατί αισθάνονται παρατημένοι, προδομένοι και πληγωμένοι από την ίδια τους την πατρίδα, ιδιαίτερα οι νέοι μας.
         Γι’  αυτούς τους λόγους όλοι εμείς οι εκπρόσωποι Ομογενειακών Φορέων και Οργανώσεων της περιοχής, των Ελλήνων επιστημόνων, επιχειρηματιών και εργατών με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κοινότητας Αννοβέρου και περιχώρων συγκεντρωθήκαμε σήμερα, Πέμπτη 12 Μαΐου 2011 και ώρα 16:00, έξω από το Γενικό Προξενείο για να διαδηλώσουμε την αντίθεσή μας, στο κλείσιμό του και ζητούμε από την Ελληνική Κυβέρνηση την ακύρωση αυτής της απόφασης.
         Δηλώνουμε δε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, με οποιαδήποτε μορφή προσφέρεται και τη χρήση κάθε ένδικου μέσου, έως επιτεύξεως του στόχου μας.
         Εκφράζουμε την πικρία μας για το γεγονός ότι, η Ελληνική Κυβέρνηση προ λήψεως οποιασδήποτε απόφασής της τη θέτει σε «διαβούλευση», ενώ στην περίπτωση αυτή αποφασίζει ερήμην 30.000 και πλέον Ελλήνων πολιτών.
         Ελπίζουμε έστω και τώρα, να δεχτεί να συζητήσει μαζί μας!

Για την Ελληνική Κοινότητα Αννοβέρου και περιχώρων
Ο πρόεδρος
Παπαδόπουλος Δημοσθένης

9/5/11

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι αφιερωμένη παγκοσμίως, στη γιορτή της Μητέρας. Για το λόγο αυτό το γυναικείο τμήμα της Ελληνικής Κοινότητας Αννοβέρου, την Κυριακή 8 Μαΐου 2011, διοργάνωσει μια σεμνή γιορτή, στους χώρους της, προς τιμή της μητέρας.
Το παρόν στην έκδήλωση έδωσαν και συνεργάτες της ενορίας μας με επικεφαλής τον π. Γεράσιμο.