22/7/09

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Κάθε Αύγουστο η Ελλάδα ζει και κινείται στους ρυθμούς της μεγάλης γιορτής της Παναγίας. Μπρος στην Αγια μορφή της πιο γλυκιάς μάνας του κόσμου, αυτές τις ημέρες της περισυλλογής και της αναζήτησης, τις ημέρες του «Πάσχα του Καλοκαιριού», κάθε ψυχή με ευλάβεια και ταπείνωση αλλά και ολόκληρο έθνος, που πολλές φορές «εκ παντοίων κινδύνων ελευθέρωσε», καταθέτουν την προσευχή τους και την παρακαλούν να κλίνει στις δυσκολίες και στα προβλήματα που κυκλώνουν τον άνθρωπο. Με την πίστη και την πεποίθηση ότι αυτή αδιάλειπτα μεσιτεύει προς τον φιλάνθρωπο Θεό να συντρέχει τον άνθρωπο στους κινδύνους και στις ανάγκες του.
Το πρόσωπο της Θεοτόκου αποτέλεσε αντικείμενο εμπιστοσύνης, τιμήθηκε και υμνήθηκε όσο κανένα άλλο στο Θρησκευτικό χώρο. Γιατί ως Μάνα γνωρίζει τον καημό κάθε μάνας, ως γυναίκα γεμάτη από συναισθηματισμούς ανταποκρίνεται στο σπαραγμό κάθε χειμαζόμενης ψυχής. Η ζωή της Θεοτόκου ήταν μια συνεχής μεταβολή, μεταβολή από τα κρείττω στα χείρω: Γεννήθηκε στη Ναζαρέτ της Παλαιστίνης, 3 ετών παρεδόθη στο Ναό των Ιεροσολύμων, σε ηλικία 16 ετών μνηστεύθηκε τον Ιωσήφ, σε ηλικία 49 ετών ανελήφθη ο Κύριος και σε ηλικία 60 ετών εκοιμήθη. Προαισθάνθηκε το τέλος της και όρισε ως τόπο ταφής της τη Γεθσημανή και μετά τριημέρου δεν ανευρέθη. Κατάγεται από βασιλική γενιά και ζει τη σύντομη ζωή της μέσα στην ασημότητα, συλλαμβάνει κατά τρόπον υπερφυσικό και γεννά με ωδίνες σε μια σπηλιά. Γεννάει το βασιλιά του Σύμπαντος και τον βλέπει χωρίς κάλλος στο Σταυρό κρεμασμένο ως κοινό κακούργο, αγαπά τους ανθρώπους και προσεύχεται συνέχεια γι' αυτούς και αυτοί βλασφημούν το πανάγιο όνομά Της. Κι αν οι άνθρωποι την πίκραναν και την πικραίνουν τόσο πολύ αυτή παραμένει κοντά στον άνθρωπο. Καταφύγιο η ματιά της, ανακούφιση η μορφή Της, η μητέρα για τα ορφανά, παρηγοριά για τους θλιβόμενους, η προστάτιδα για τους αδικημένους, η τροφή για τους φτωχούς, η γιατρειά για τους αρρώστους, η ελπίδα για τους απελπισμένους, το καταφύγιο για τους κινδυνεύοντες. Η Παναγία για εμάς τους Έλληνες, περισσότερο από Θεοτόκο, από Υπεραγία, από Υπερμάχω Στρατηγό, από ένα πρόσωπο, είναι η μεγάλη Μάνα μας, γιατί είναι το αποκούμπι μας. Σ' αυτήν καταθέτουμε τις ευαισθησίες μας και τους καημούς μας. Εκείνης το όνομα φέρνουμε αβίαστα στα χείλη μας κάθε φορά που καλούμαστε ν' αντιμετωπίσουμε κινδύνους, προβλήματα, να ξεπεράσουμε τις ανασφάλειές μας. Είναι η Μάνα μας γιατί σ' αυτήν ακουμπάμε και παρακαλούμε γιατί είμαστε σίγουροι πως θ' ακούσει, όπως ακούει η κάθε μάνα την παράκληση των παιδιών της. Είναι η καταφυγή μας στους πειρασμούς, η ειρήνη στον πόλεμο των παθών, είναι το φως στο σκοτάδι των θλίψεων και των δοκιμασιών που βασανίζουν τις ψυχές μας, η προστασία και η σκέπη της ζωής μας. Εκείνη γεμίζει την καρδιά μας με χαρά και ευφροσύνη που μας έσωσε από το θάνατο και τη φθορά, γιατί γέννησε το νικητή του θανάτου. Η μητρική Της ιδιότητα είναι εκείνη που την καθιστά ικανή να πρεσβεύει μετά παρρησίας στον Υιό και Θεό Της, μεταφέροντας στο Θρόνο Του τις δικές μας ικεσίες και παρεκκλίσεις. Το όνομά της είναι στα χείλη κάθε χριστιανού. Παναγία φωνάζει η μάνα, όταν κινδυνεύει το παιδί της. Παναγία μου όταν η γη σείεται. Παναγία μου κάθε ώρα για κάθε λόγο, με λόγο ευχαριστήριο ή ικετευτικό απ' όλους τους χριστιανούς. Η μορφή της κλείνεται στην ψυχή και γίνεται ανθρακιά που συντηρεί την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Γίνεται δύναμη που κάνει παράλυτους να στεριώσουν - αρρώστους να γιαίνουν - απελπισμένους να αναθαρρούν - καταπονημένους να αγωνίζονται - χαμένους να ξαναβρίσκουν τον εαυτό τους. Η αγάπη του κόσμου την κατακόσμησε με μοναδικά σε έμπνευση και καλλιέπεια επίθετα και της προσέδωσε μορφές εξαιρετικές, στις οποίες αποτυπώνονται οι ενδόμυχες αναζητήσεις του ανθρώπου. Από όλες όμως αυτές υπάρχει μια μορφή που αποδίδει την ιστορία του κόσμου. Είναι η Παναγία η Βρεφοκρατούσα, η Μάνα που εκφράζει το θεμέλιο της ζωής, την αιώνια δημιουργία, την ανανέωση και την ελπίδα.

8/7/09

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Συχνά απαντούμε φράσεις στερεότυπες παρμένες απ' την εκκλησιαστική Γραμματεία, που λέγονται «επ' ευκαιρία ή παροιμιωδώς». Οι παροιμιακές φράσεις που πηγάζουν μέσα από τον ευαγγελικό λόγο ή τα κείμενα των ιερών ακολουθιών της Εκκλησίας μας είναι αφθονότερες στη γλώσσα του λαού μας, σε αντίθεση με τις αρχαίες που συνηθίζονταν από τους μορφωμένους. Κι' αυτό γιατί ο εκκλησιαστικός λόγος υπήρξε για αιώνες ολόκληρους το μοναδικό λόγιο άκουσμά του και η μόνη πνευματική εκδήλωση που συναντούσε και στην οποία συμμετείχε με ιδιαίτερη προσοχή και προσήλωση.Έτσι, η εκκλησιαστική φρασεολογία άρχισε να εισχωρεί στη γλώσσα του λαού. Ο λαός δεν καταλάβαινε πάντα τα λόγια της εκκλησίας που άκουγε, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να τα εντάξει στις καθημερινές του συζητήσεις. Τα εξηγούσε όπως ήξερε και όπως ήθελε. Μ' αυτά έκαμε παροιμίες, στόλισε τ' αστεία του, έδωσε σοβαροφάνεια στις αλληγορίες του. Κι όλες αυτές οι χρήσεις, ακόμα και οι παρανοήσεις, πλούτισαν τη γλώσσα μας με καινούριες σημασίες.
Του ιδίου φυράματος (Απ. Παύλος, Ρωμ., θ' 21) Το λέει με τα χείλη κι όχι με την καρδιά Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής (Μαρκ., ιδ΄, 38 & Ματθ., κστ΄, 41. Το είπε ο Ιησούς όταν βρήκε τους μαθητές του να κοιμούνται, λίγο πριν τον συλλάβουν στον κήπο της Γεσθημανή) Του ‘ψαλε τον εξάψαλμο (Από τους έξι ψαλμούς της αρχής του όρθρου) Χάβρα Ιουδαίων Στο δόξα πατρί Χάθηκε από προσώπου γης (Π.Δ. Γέν. δ΄, 14) Χαίρε, βάθος αμέτρητον (Φράση επηρεασμένη από τον Ακάθιστο Ύμνο: «χαίρε, βάθος δυσθεώρατον») Χαράς ευαγγέλια (Εναρκτήρια φράση του δοξαστικού των αποστίχων στον εσπερινό του Ευαγγελισμού) Περίοδος ισχνών αγελάδων (Π.Δ. Γέν., μα΄, 3. Φράση από το όνειρο που είδε ο Φαραώ και του ερμήνευσε ο Ιωσήφ) Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας (Από την επιστολή του απ. Παύλου, 1 Κορινθ., ιε΄, 42) Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι (Ματθ., ε΄, 3) Ψυχή τε και σώματι (ευχή του Μ. Βασιλείου που διαβάζεται κατά τη Θ. Μετάληψη) Κύριε ελέησον Ως εκ θαύματος (Από εσπερινό Κυριακής) Μέγας είσαι Κύριε (Ευχή του Μεγάλου Αγιασμού) Σαν πρόβατο στη σφαγή (Πραξ. Αποστ., η΄,32 & Π.Δ. Ησαΐας, 83,7) Μη με πιλατεύεις (Λουκ., κγ΄, 1-25. Προήλθε από την ταλαιπωρία που υπέστη ο Ιησούς από τον Πιλάτο) Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε (Λουκ., στ΄, 37. Συμβουλή του Ιησού στην επί του όρους ομιλίας του) Απ' τον Άννα στον Καϊάφα (Και ήγαγον προς Άνναν πρώτον από του Καϊάφα (Ιωάν.) Άρον άρον (Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν: Κατά Ιωάννην, ευαγγέλιο) Κρανίου τόπος (Ματθ., κζ΄, 33 & Ιωάν., ιθ΄, 17. Απόδοση στα ελληνικά της αραμαϊκής λέξης Γολγοθά = τόπος εκτελέσεως) Μετά φανών και λαμπάδων (Ιωάν., ιη΄, 3. Φράση από τη σύλληψη του Ιησού στη Γεσθημανή) Μέλι γάλα (Χαίρε πηγή εξ ης ρέει μέλι και γάλα. Ακάθιστος ύμνος. Και: ασπάζουσι χείλη σου νύμφη, μέλι και γάλα υπό την γλώσσαν σου, Άσμα Ασμάτων δ' II) Πανταχού παρών (Από την Προσευχή του Παρακλήτου) Μη με σταυρώνεις Ούτε φωνή ούτε ακρόαση (Π.Δ. 3, Βασιλ., ιη΄, 26) Αλλουνού παπά Βαγγέλιο Ουαί κι αλλοίμονό σου Κουστωδία (Ματθ., κζ΄, 65. Αναφέρεται στη φρουρά που έδωσε στους Ιουδαίους ο Πιλάτος για να σφραγίσουν τον τάφο του Ιησού) Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις (Ο σου διδάσκων έτερα σεαυτόν ου διδάσκεις: Ευαγγελικό) Κοντός ψαλμός αλληλούια (Η εβραϊκή λέξη «αλληλούια», σημαίνει «υμνείτε τον Κύριο» και χρησιμοποιείται ως επωδός εκκλησιαστικών ύμνων) Μνήστητι μου Κύριε (Λουκ., κγ', 42. «Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου», είπε ο ένας των ληστών που σταυρώθηκαν μαζί με το Χριστό) Είναι μη μου άπτου (Ιωαν., κ΄, 17. Φράση που είπε ο Κύριος στη Μαρία μετά την Ανάσταση) Έδωσε απ' το υστέρημα (Λουκ., κα΄, 4. Φράση του Ιησού για την προσφορά της χήρας από το υστέρημά της) Με πέρασε από γενεές δεκατέσσερις (Γενεαλογικό δέντρο Ιησού: «Γενεαί δεκατέσσερες». Ματθ. α΄, 17) Ο νοών νοείτω (από την Καινή Διαθήκη) Ήρθε μετά βαΐων (μετά βαΐων και κλάδων ύμνοις κραυγάζοντες. Από τη λειτουργία της Κυριακής των Βαΐων) Είπα και ελάλησα (Ήλθον και ελάλησα αυτοίς αμαρτίαν ουκ έχω. Ιωάν. ευαγγέλιο) Όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε (Προλαβούσαι τον όρθρον οι περί Μαριάμ) Έστριξαν οι κουβέντες μου (Ίνα η γραφή πληρωθή, Ευαγγελ.) Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις (Από φράση του απ. Παύλου, Γαλάτ.) Άπιστος Θωμάς (Ιω., κ΄, 25) Έλιωσε σαν το κερί (Ακούγεται στον όρθρο την Κυριακή του Πάσχα) Ούτε ο Θεός το θέλει ούτε ο διάολος Έδωσε τόπο στήν οργή (Προς Ρωμαίους επιστολή 12-19) Aνάστα ο Κύριος (Ανάστα ο θεός κρίνων την γην: Ψαλμοί) Κάνει τη λευκή περιστερά (Το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε στη βάπτιση του Ιησού με τη μορφή λευκής περιστεράς) Ουδείς προφήτης στον τόπου του (Λουκ., δ΄, 24. Λόγια του Ιησού στη Ναζαρέτ, όπου οι κάτοικοι απόρησαν για τη σοφία του) Δεν είν' άξιος ούτε τα κορδόνια μου να λύσει (Ουκ ειμί εγώ άξιος ίνα λύσω αυτού τον ιμάντα του υποδήματος: Ευαγγελιστής Ιωάννης) Θρήνοι και οδυρμοί Αγωνίζεται για τον επιούσιο (Ματθ., στ΄, 11 & από το «Πάτερ ημών») Πήγε κακήν κακώς (Παραβολή αμπελώνα) Επί ξύλου κρεμάμενος (Γαλάτ., γ΄, 13. Φράση που εννοεί τη σταυρική θυσία του Ιησού) Έφυγαν άρον άρον (Ιω., ιθ΄, 15) Απ' τον καιρό του Νώε (Π.Δ. Γεν., στ΄,9) Και τα καλά δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα (Π.Δ. Ιώβ, β΄, 10) Έσκαψε το λάκκο του (Λάκκον ώρυξε και ανέσκαψεν αυτόν και εμπεσείται εις τον βόθρον ον ειργάσατο: Δαβίδ) Σιγά τον πολυέλαιο Άκουσον, άκουσον (Π.Δ. 2 Βασιλ., κ΄, 16) Ας όψεται ο αίτιος (Όψονται εις ον εξεκέντησαν: Ιωάννης ευαγγελιστής & Ματθ., κζ', 24) Κόβει η γλώσσα σαν ψαλίδι (ηκόνησαν ως ρομφαίαν τας γλώσσας αυτών, Ψαλμοί Δαβίδ) Αυτός χτίζει στην άμμο (Ως ωκοδομήσει την οικίαν αυτού επί την άμμον, Ματθ. ευαγγέλιο) Βρώμα κι δυσωδία (από τη νεκρώσιμη ακολουθία, «γυμνά οστέα ο άνθρωπος, σκωλήκων βρώμα και δυσωδία. Ακολουθία Δαμασκηνού) Έσκισε τα ρούχα του (Διέρρηξε τα ιμάτια αυτού. Ματθ. Κεφ. εδαφ., 65) Βίος και πολιτεία Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα (Π.Δ. Έξοδ., κ΄, 5) Αγρόν αγόρασε (Ο πρώτος είπεν αυτώ: Αγρόν ηγόρασα, Λουκάς ευαγγέλιο, Λουκ. ιδ΄, 18). Αυτός λύνει και δένει (Όσα εάν δέσηται επί γης, έσεται δεδεμένα εν τω ουρανώ και όσα εάν λύσητε επί της γης έσεται λελυμένα εν τω ουρανώ. Ματθ.) Άγνωσται οι βουλαί του Κυρίου Δεν ξέρει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου (Ματθ., στ΄, 3. Φράση από την επί του όρους ομιλία, όπου γίνεται λόγος για την ελεημοσύνη) Δόξα σοι ο Θεός Ανακατεμένος ο ερχόμενος (παρωδία απ' το ευαγγέλιο του Ματθαίου: Ευλογη¬μένος ο ερχόμενος. Ματθ., κα΄, 9) Κεκλεισμένων των θυρών (Ιωάν., κ΄, 19. Συνάντηση Ιησού με τους μαθητές του, μετά την Ανάσταση) Τι μέλλει γενέσθαι (Φράση από την Αποκάλυψη, α΄, 19). Τα καλά και συμφέροντα Ο θάνατός σου η ζωή μου (Φράση του Ιωάννη Δαμασκηνού, από στιχηρό εσπερινού της Κυριακής, η οποία εννοεί την αιώνια ζωή που χάρισε με τη σταύρωσή του ο Ιησούς στους ανθρώπους) Τα ελέη του Θεού Κλαίει κι οδύρεται (Από στιχηρό του εσπερινού της Απόκρεω) Ο ήλιος βγαίνει για όλο τον κόσμο (Τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς.Ματθ. ευαγγέλιο) Εκ του πονηρού (Ματθ., ε΄, 37) Σαν την άμμο της θάλασσας (Ως η άμμος της θαλάσσης. Προς Ρωμαίου επιστ. Παύλου) Πάππου προσπάππου Αγαπάτε αλλήλους (Από την εντολή του Χριστού προς τους μαθητές του. Ιω. ιγ΄, 34) Αιωνία του η μνήμη (από τη νεκρώσιμη ακολουθία) Απεταξάμην το σατανά (Από την ακολουθία του βαπτίσματος - κατήχηση) Αποδήμησε εις Κύριον Από Θεού άρχεσθαι (Από κηρύγματα της εκκλησίας) Απολωλός πρόβατο (Λουκ., ιε΄,6) Γίνηκε θέατρο στον κόσμο (θέατρον εγεννήθημεν τω κοσμώ: Προς Κορινθίους επιστολή Παύλου) Ο άσωτος υιός (Παραβολή ασώτου, Λουκ., ιε΄, 11-32) Δαβίδ και Γολιάθ (Π.Δ. 1 Βασιλ., ιζ΄, 42) Δεν απόμεινε πέτρα πάνω στην άλλη (Και ουκ αφίσουσιν εν σοι λίθον. Λουκ. Ιθ΄, 44 και «Ουκ αφεθήσεται λίθος επί λίθου ο ου κατολισθήσεται», ομοίως Λουκ. κα΄, 6) Είδα πρόσωπο Κυρίου (διότι θέλεις προπορευθή προ προσώπου Κυρίου: Λουκ. κεφ. 1, εδαφ. 76) Ειρήνη υμίν (Ιωαν., κ΄, 19-20,21,26 & Λουκ. κδ΄, 36) Έμεινε εκτός νυμφώνος (Ματθ., κε΄, 1-13. Παραβολή των δέκα παρθένων) Εν τόπω χλοερώ (Από τη νεκρώσιμη ακολουθία) Εδώ είναι γη της απαγγελίας (Π.Δ. Γέν., γ΄, 19. Εννοείται η γη Χαναάν, που επαγγέλθηκε από το Θεό στο Μωϋσή ως τόπος εγκατάστασης των Ισραηλιτών μετά την επιστροφή τους από την Αίγυπτο) Κατ' ευθείαν στο πραιτώριο (Και ήγαγον... εις το πραιτώριον. Ιωάν. ευαγγέλιο) Κορβανάς (Μαρκ., ζ΄, 11 & Ματθ., κζ΄, 6. Αραμαϊκή λέξη, που σημαίνει ταμείο. Αναφέρεται στον Ιούδα όταν μεταμεληθείς επέστρεψε τα αργύρια της προδοσίας) Λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί (Ματθ., κδ΄, 7. Ο Ιησούς μιλώντας για το τέλος του κόσμου, λέει ότι θα προηγηθούν μεγάλες καταστροφές) Μην καρτεράς να πέσει απ' τον ουρανό (Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού. Κατά Ιωάννην κεφ. 6 εδάφ. 58) Να αποχτήσεις τ' αγαθά τ' Αβραάμ Οι έσχατοι έσονται πρώτοι κι πρώτοι έσχατοι (Ματθ., ιθ΄, 30 & Λουκ., ιγ΄, 30) Οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ (Λουκ., κδ΄, 18. Εμφάνιση Ιησού μετά την Ανάσταση σε μαθητές του και απορία του Κλέοπα) Όσο η ανατολή απ' τ' δύση (Όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, Ψαλμοί) Παρέδοκε το πνεύμα (Ιωάν., ιθ΄, 30. Η στιγμή που ο Κύριος πέθανε ως άνθρωπος πάνω στο σταυρό) Πύργος της Βαβέλ (Π।Δ। Γέν।, ια΄, 6-9) Τα 'καμε γης Μαδιάμ (Εν τη Μαδιάμ। Πράξεις Κεφ. Ι εδαφ. 29)

6/7/09

ΙΕΡΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΧΑΛΚΗΣ

Στις μέρες μας πολύ συζήτηση γίνεται για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Πόσοι όμως και τι γνωρίζουν για τη Σχολή αυτή;

Μέσα απ’ αυτό το μικρό αφιέρωμα θα προσπαθήσουμε να ταξιδεύσουμε νοερά στο όμορφο νησί της Χάλκης και να επισκεφτούμε την Ιερά Θεολογική Σχολή, αυτό το μεγάλο στολίδι και ακριβό θησαυρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας.

Στους κανονισμούς λειτουργίας που έχουν εκδοθεί από το 1845 μέχρι και το 1903, η Σχολή αναγνωρίζεται ως : «Η Θεολογική Σχολή της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας». Παράλληλα το 1951 εμφανίζεται και ο άλλος γνωστός τίτλος: «Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης». Αυτές οι ονομασίες δείχνουν τον χαρακτήρα, το ίδρυμα με το οποίο συνδέεται και τον τόπο όπου βρίσκεται εγκατεστημένη.

Η τοποθεσία όπου βρίσκεται καλείται λόφος της Ελπίδος, και στα τούρκικα Ümit Tepesi ή Papaz Dagi:ο λόφος των Παπάδων, με υψόμετρο 85 μέτρα, στο νησί της Χάλκης, ενός από τα Πριγκηποννήσια. Η ονομασία στα τούρκικα είναι HEYBELI ADA (από το Heybe:δισσάκι), νησί Δισακκοειδές ή Ταγαρονήσι, από τις κοιλάδες και τους λόφους που σχηματίζουν είδος δισακκίου. Το νησί αυτό απέχει από την Κωνσταντινούπολη μία ώρα περίπου.

Το περιβάλλον είναι μαγευτικό. Οπουδήποτε κι αν βρεθεί κανείς αισθάνεται τον εαυτό του κοντά στον ουρανό. Το βλέμμα τού παρατηρητή αντικρίζει όλες τις πλευρές της θάλασσας. Από την παραλία της Θράκης μέχρι το αρχαίο Βυζάντιο, τη Χαλκηδόνα, τη Βιθυνία και τα άλλα Πριγκηπόννησα.

Στον ίδιο λόφο βρίσκεται και η Μονή της Αγίας Τριάδας, η οποία συναντάται και με τις ονομασίες: Μονή των Δεσποτών, Μονή της (του) Χαλκίτου, Σιών, Νέα Σιών, του Εσόπτρου, του Κατόπτρου, Περίβλεπτος και Στούδιον Σοφίας και Μαθημάτων.

Στη Μονή της Χάλκης, πιθανώς της Αγίας Τριάδας, παρέμεινε ασκούμενος για δυο χρόνια (809-811 μ.Χ.) ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.

Κατά το έτος 1603 η βασίλισσα Αικατερίνη η Κομνηνή, με το μοναστικό όνομα Ξένη, αφιερώνει στη Μονή χειρόγραφο Ευαγγέλιο, όπου την ονομάζει ΜΟΝΉ Της Αγίας Τριάδος Χάλκης.

Ο χρόνος που ιδρύθηκε η Μονή παραμένει άγνωστος. Κατά μία παράδοση, ιδρυτής της φέρεται ο ιερός Φώτιος Α΄, Πατριάρχης ΚΠόλεως, (858-867 και 877-886 μ.Χ.). Αυτή την παράδοση δεχόμενοι αναγνώρισαν ως πάτρωνα και προστάτη της Μονής αλλά και της φιλοξενουμένης σ’ αυτήν Σχολή από το 1844, οπότε και ιδρύθηκε η Σχολή, με πρώτο Σχολάρχη τον Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως Κωνσταντίνο Τυπάλδο (1795-1867).

Η Μονή ανακαινίσθηκε σε διάφορες περιόδους τρεις φορές. Τέταρτος κτήτορας και ανακαινιστής της Μονής είναι ο Πατριάρχης ΚΠόλεως Γερμανός ο Δ΄. Η Μονή είχε καταστραφεί από φωτιά το 1821. Τον Σεπτέμβριο του 1842 ανέλαβε ο Πατριάρχης Γερμανός να ανακαίνιση την κατεστραμμένη Μονή. Κατόπιν κυβερνητικής άδειας αποκατέστησε τις ζημιές που είχαν υποστεί τα κτίρια από την πυρκαγιά, αλλά και την εκκλησία η οποία ήταν ετοιμόρροπος λόγω σεισμού. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1844, ο ίδιος ο Πατριάρχης με συλλειτουργούς τους Μητροπολίτες του Θρόνου τέλεσε τα εγκαίνια της εκκλησίας.

Στους ανακαινισμένους χώρους ο Πατριάρχης Γερμανός ίδρυσε το 1844, την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Λίγες ημέρες μετά τα εγκαίνια της Μονής, την 1η Οκτωβρίου 1844 έγιναν τα εγκαίνια της Θεολογικής Σχολής, από τον Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο και στις 8 του ίδιου μήνα άρχισαν κανονικά τα μαθήματα.

Για ενάμιση αιώνα περίπου η Σχολή έζησε περιόδους γαλήνης αλλά και μεγάλων κοινωνικών αναστατώσεων, τοπικών και παγκοσμίων πολέμων.

Το 1971 το Υπουργείο Παιδείας της Τουρκίας έκρινε αντισυνταγματική την λειτουργία της Σχολής και την έκλεισε.

Αργότερα το 1984, σταμάτησε τη λειτουργία του και το Λυκειακό τμήμα της Σχολής.

Ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, στον ενθρονιστήριο λόγο του, στις 2 Νοεμβρίου 1991, προγραμματικά ως πρώτο μέλημα της πατριαρχείας του έθεσε την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Η Θεολογική Σχολή Χάλκης ανήκει στην δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο έχει, όπως είναι γνωστό, την δική του γεωγραφική περιοχή και κατέχει το πρωτείον τιμής μεταξύ των άλλων ορθοδόξων Εκκλησιών.

Η Σχολή ιδρύθηκε για την εξυπηρέτηση των άμεσων αναγκών της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως και της Ορθοδοξίας γενικότερα.

Πολλοί είναι οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, αλλά και άλλες μεγάλες προσωπικότητες που αποφοίτησαν από τη Σχολή αυτή.

Σ’ αυτές τις προσωπικότητες συγκαταλέγονται και ο νυν Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, καθώς και ο Σεβασμιότατος Ποιμενάρχης μας, ο Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος.

Τελευταία πολύς λόγος γίνεται, όπως προαναφέραμε για το θέμα αυτό και μακάρι να αποτελέσει πραγματικότητα.

Όπως μάλιστα μπορείτε να πληροφορηθείτε από προηγούμενη δημοσίευσή μας το τούρκικο CNN, διεξάγει δημοψήφισμα μέσω Internet, για την επαναλειτουργία ή όχι της Σχολής.

Σ΄αυτό το δημοψήφισμα μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, κάνοντας κλικ με το ποντίκι εκεί που με κόκκινα γράμματα γράφει ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ.

Με αυτό τον τρόπο βοηθάτε κι εσείς την προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας.

2/7/09

ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ

Αυτή τη στιγμή διεξάγεται στην ιστοσελίδα του CNN Türk ηλεκτρονικό δημοψήφισμα με θέμα την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Αν επιθυμείτε να επαναλειτουργήσει η εν πάση περιπτώσει δεν μπορείτε να καταλάβετε γιατί πρέπει να παραμείνει κλειστή, ψηφίστε εδώ: ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ, στη δεξιά στήλη περίπου στο μέσον της σελίδας. Όσοι δεν γνωρίζετε τουρκικά, η δημοσκόπηση βρίσκεται εκεί που γράφει με μεγάλα γράμματα "Anket" με ερώτημα "Sizce Heybeliada Ruhban Okulu acilmali mi?" και το "ναι" είναι το EVET. Μέχρι στιγμής οι ψηφίσαντες δηλώνουν ότι πιστεύουν πως δεν είναι σωστό η Θεολογική Σχολή να παραμείνει κλειστή. Όσοι ενδιαφέρεστε, μεριμνήστε και για την έγκαιρη προώθηση της είδησης - η δημοσκόπηση δεν θα διαρκέσει επ' άπειρον, η ψήφος σας είναι σημαντική γι΄ αυτό μην το αφήνετε ψηφίστε ΝΑΙ...