13/2/18

Ομιλία του Μητροπολίτου Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέου, Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. στην εορτή της Ενορίας μας (Σάββατο 10.02.2018)



            «Εγώ δεν έκανα τίποτε. Ο Θεός τα ἐκανε. Ό,τι υπάρχει στη Γερμανία έγινε, επειδή ο Θεός έστειλε καλούς κληρικούς, πιστούς χριστιανούς και πολλούς φίλους Γερμανούς.»
            Ξεκινώ την ομιλία μου με αυτή την προσφιλέστατη αλλά και αγιοπνευματική φράση του δικαίως και αξιοχρέως τιμωμένου γεραρού και διαπρεπούς ιεράρχου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γερμανίας κ. Αυγουστίνου, διότι στους παραπάνω λόγους επιγράφεται το εκκλησιαστικό φρόνημα αλλά και η εκκλησιολογία του.
            Τη σημερινή τιμητική πρόσκληση, που μου απηύθηνε ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Αριανζού κ. Βαρθολομαίος, να συνεορτάσουμε εδώ, στην ορθόδοξη, την ελληνική κοινότητα του Αννοβέρου με τον ιερατικώς προϊστάμενό της, Αρχιμ. π. Γεράσιμο Φραγκουλάκη, και να συλλειτουργήσουμε αύριο για τα ογδόντα χρόνια της επίγειας, δημιουργικής, εν Χριστώ Ιησού και εν Αγίω Πνεύματι πορείας τού διαπρεπούς ιεράρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γερμανίας, υπερτίμου και εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης κ. Αυγουστίνου, την θεωρώ ως μια ξεχωριστή ευλογία, προσωπική και συλλογική, για όλους μας, κλήρο και λαό.
            Η Χάρις του Θεού με κατέστησε με κλήρο επίσκοπο το έτος 2001. Γράφοντας αυτό το κείμενο αναρωτήθηκα πολλές φορές τι σημαίνει να αρχιερατεύεις από το 1972, δηλαδή, για 46 ολόκληρα χρόνια. Πόσος είναι, άραγε, ο κόπος, πόσος ο μόχθος, ο αγιοπνευματικός ιδρώτας, οι χαρές και οι δοκιμασίες του ποιμενάρχου Γερμανίας Αυγουστίνου 38 χρόνια, από το 1980. Είναι δυνατόν όλη αυτή η εγρήγορση, η δυσεύρετη, να μη φωτίζεται, να μη χαριτώνεται και να μη κατευθύνεται από τη Χάρη του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος, του φωτίζοντος και αγιάζοντος την επισκοπική, αλλά και σύνολη την εκκλησιαστική πορεία του σεβαστού Γέροντος ιεράρχου Αυγουστίνου; Όλο αυτό το τελετουργούμενο μυστήριο ενυλώνεται σίγουρα στην υπόσταση τού επισκόπου Αυγουστίνου, τη χάριτι, τη ευλογία, τη ευδοκία και επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος. Το ίδιο Πνεύμα Άγιον, το οποίο χαριτώνει ασκητές, αλλά και ανθρώπους πιστούς όλων των κοινωνικών διαστρωματώσεων και τους καθιστά χαρισματούχους και μύστες των Θείων, νοητών και επουρανίων αποκαλύψεων επί γής, κατέστησε, χαρίτωσε και ενίσχυσε τον γεραρό ιεράρχη Αυγουστίνο σε αυτήν την λαμπρή εκκλησιαστική διακονία, κατά την οποία ο Χριστός βιώνεται μέσα από τον καθημερινό κάματο, όπου η προσευχή και ο τίμιος ιδρώτας της διακονίας επισκόπου και λαού, εδώ στη Μητρόπολη Γερμανίας, συνυπάρχουν, συνυφαίνονται και συμπορεύονται.
            Η μέχρι σήμερα πορεία του εκλεκτού, αγαπητού, λίαν δε σεβαστού εν Χριστώ αδελφού και συντοπίτη ιεράρχου κ. Αυγουστίνου, η σύνολη δράση και συμβολή του στην Μητρόπολη Γερμανίας, τη διαποίμανση της οποίας του εμπιστεύθηκε η πρόνοια του Θεού ψήφων κανονικών γενομένων από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου πριν από τριάντα οκτώ χρόνια, καταδεικνύει ότι το να κερδίσεις τις καρδιές των ανθρώπων και να εδραιωθείς ως "καλός" ποιμένας στη συνείδησή τους, είναι μεγάλο γεγονός, είναι πορεία εν μέσω πολλών πειρασμών, όμως, χάριτι Θεού, κατορθωτό και όχι αδύνατο. Κάτω από το πρίσμα αυτό γίνεται κατανοητός ο λόγος της Σεπτής των Ορθοδόξων Κορυφής, του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος, σε ιδιόχειρο μήνυμά του προς το Μητροπολίτη κ. Αυγουστίνο, λίγο μετά την επίσκεψή του στη Γερμανία το 2014, σημείωνε, μεταξύ άλλων, τα εξής, αξιοποιώντας τον Αποκαλυπτικό λόγο[1]"οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν καὶ τὴν διακονίαν καὶ τὴν ὑπομονήν σου, καὶ τὰ ἔργα σου τὰ ἔσχατα πλείονα τῶν πρώτων."[2]
            Ο μήνας Φεβρουάριος συνδέεται με δύο ουσιαστικά γεγονότα  για τη Μητρόπολη Γερμανίας, αλλά και τον ίδιο τον Μητροπολίτη της κ. Αυγουστίνο:
            α. Στις 5 Φεβρουαρίου του 1963 ιδρύεται με Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο, επί Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα, η "Ιερά Μητρόπολις Γερμανία και Εξαρχία Ολλανδίας και Δανίας".[3]
            β. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1938 έρχεται στη ζωή ο Γεώργιος Λαμπραδάκης, ο νυν Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος. [4]
            Γεννημένος στις Βουκολιές, ένα χωριό κοντά στον Πλατανιά του νομού Χανίων, ο λαμπρός, διαπρεπής και ξεχωριστός ιεράρχης, Μητροπολίτης Γερμανίας, άγει αυτές τις ημέρες τα ογδοηκοστά γενέθλιά του, σε μια πορεία καθ᾽ όλα καρποφόρα και καλλίκαρπη.  
            Μεγαλωμένος "στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό", όπως λέει ο λαϊκός ποιητής, έμαθε να είναι ολιγαρκής, εργατικός, ανεκτικός, αλτρουιστής, δοτικός και υποστηρικτικός προς τους άλλους. Η φοίτησή του στην περίβλεπτη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, κατά τα τέλη των Γυμνασιακών του χρόνων, αλλά και στο Θεολογικό της τμήμα, από το οποίο αποφοίτησε το 1960, η ζύμωσή του με το Φαναριώτικο ήθος και ύφος, το Λειτουργικό βίωμα που απέκτησε εκεί, άφησαν ανεξίτηλα μέχρι σήμερα τα σημάδια τους στην προσωπικότητα και την ιερατική - αρχιερατική του διακονία. Συχνά σημειώνει ότι "Εμείς στη Χάλκη διδαχθήκαμε βιωματικά το βάθος της αρετής της εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας."[5] Η γνωριμία, καθώς επίσης και η συναναστροφή του, ήδη από την περίοδο εκείνη, με εκκλησιαστικές προσωπικότητες, όπως οι αοίδιμοι: Γορτύνης Κύριλλος Κυπριωτάκης, Αγίου Φραγκίσκου Αντώνιος Γεργιαννάκης, αλλά και με τους νυν: Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Στυλιανό Χαρκιανάκη, Μητροπολίτη Ελβετίας κ. Ιερεμία Καλλιγιώργη, Περιστερίου κ. Χρυσόστομο Ζαφείρη, υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την εκκλησιαστική ολοκλήρωσή του, για την μετέπειτα ποιμαντική δράση και συνεργασία που ανέπτυξε με άλλους ιεράρχες, σε επίπεδο Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών σχέσεων. Δεν θα πρέπει βέβαια να παραβλεφθεί το γεγονός ότι η διακονία του, ως επισκόπου Ελαίας, δίπλα στον μακαριστό μητροπολίτη Γερμανίας, τον πρώην και κατόπιν Κισάμου Ειρηναίο Γαλανάκη, υπήρξε πολύτιμο διδασκαλείο για τη μετέπειτα πορεία του. Η σύνδεσή του με τους αείμνηστους Πατριάρχες Αθηναγόρα, Δημήτριο και τον νυν ευκλεώς πατριαρχεύοντα Βαρθολομαίο, σφράγισαν την προσωπικότητα και το έργο του.
            Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι οξύμωρο το γεγονός, ότι ένας άνθρωπος, ο οποίος βίωσε "εξ απαλών ονύχων" το γερμανικό ζυγό, διά των όπλων, και την επίταξη[6] του πατρικού του σπιτιού από τον κατακτητή, βρίσκεται 58 χρόνια στη χώρα του λαού αυτού, συναναστρέφεται μαζί του, κερδίζει την αναγνώρισή του και τον "κατακτά" με την προσωπικότητα, την ευσυνειδησία, την εργατικότητα, το λόγο, τη σιωπή και τα γραπτά κείμενά του.
            Εάν επιχειρούσε κάποιος να συνοψίσει σε τέσσερεις λέξεις τη μέχρι σήμερα πορεία και αρχιερατική διακονία του Μητροπολίτου Γερμανίας κ. Αυγουστίνου, σίγουρα θα επέλεγε τους όρους "απλότητα", “εργατικότητα”, "διορατικότητα" και "διαλλακτικότητα".
            Ο Μητροπολίτης Γερμανίας είναι ένας άνθρωπος που ποτέ δε λησμόνησε την καταγωγή του, ανεξάρτητα από τις εκκλησιαστικές τιμές, ευλογίες θα έλεγα, που του επεφύλαξε η πρόνοια του Θεού. Υπήρξε και παραμένει απλός, καταδεκτικός, προσηνής και στοργικός στην καθημερινότητά του, στις σχέσεις του με τον κλήρο και το λαό του. Γνωρίζοντας άριστα τη γερμανική γλώσσα και νοοτροπία, ήδη από την περίοδο της φοίτησής του στη Χάλκη και καλούμενος να ποιμάνει το πάλαι μια επαρχία με πολλούς Έλληνες οικονομικούς μετανάστες, κατά κανόνα απλούς εργαζόμενους, το γε νυν και επιστήμονες, πτυχιούχους ανωτάτων σχολών, αντιλαμβάνεται τη σημασία της κοινωνικής ενσωμάτωσης στην ανάδοχο χώρα, γι’ αυτό δεν ενθαρρύνει τη δημιουργία ομάδων (γκέτο). Αγωνίζεται για την εξάλειψη της νοοτροπίας του "επισκέπτη", του "προσωρινά εργαζόμενου μετανάστη" Gastarbeiter και πάντοτε προτρέπει, υποδεικνύει και στηρίζει τους Έλληνες, προκειμένου να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, και να ενταχθούν παράλληλα στη γερμανική πραγματικότητα, ως μόνιμοι και ισότιμοι πολίτες, που δίνουν την ορθόδοξη μαρτυρία στο κέντρο της Ευρώπης.
            Η ύπαρξη του συγκεκριμένου σχήματος της "ενοριακής κοινότητας" και όχι "κοινοτικής ενορίας" στους Έλληνες της Γερμανίας, παρά την όποια δυσκολία κατά την αρχική του σύσταση, καθιστά την τοπική Εκκλησία κέντρο και ρυθμιστικό παράγοντα των εξελίξεων της ελληνικής κοινότητας. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι όταν ανέλαβε το τιμόνι της Μητροπόλεως Γερμανίας ο επαξίως σήμερα τιμώμενος, Μητροπολίτης κ. Αυγουστίνος, παρέλαβε 45 ενορίες και ιερείς, ενώ σήμερα έχουν ανέλθει σε 66, δραστηριοποιούμενες σε 151 πόλεις της χώρας. Από αυτές, οι 56 ενορίες είναι ελληνόφωνες, 9 ρουμανόφωνες και 1 γερμανόφωνη και διακονούν σε αυτές 71 ιερείς και 3 διάκονοι, με Βοηθούς επισκόπους τον Αρίστης κ. Βασίλειο, τον Λεύκης κ. Ευμένιο και τον Αριανζού κ. Βαρθολομαίο, έχει δε πρωτοσύγκελλό του τον Αρχιμ. κ. Αμβρόσιο Κουτσουρίδη.
            Ξεχωριστό και ιδιαίτερο είναι το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, τυγχάνει ο πρώτος ορθόδοξος επίσκοπος ο οποίος χειροτονήθηκε στη Γερμανία και ενθρονίστηκε στο Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Τριάδος στη Βόννη. Στο πρόσωπό του "ενεργοποιείται πλήρως ο τίτλος του Μητροπολίτη Γερμανίας, εφόσον επί των ημερών του έγινε η ένωση των δύο Γερμανιών"[7], επί δε της αρχιερατείας του πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη επίσκεψη Οικουμενικού Πατριάρχη στη χώρα, αυτή του Πατριάρχη μας κ.κ. Βαρθολομαίου.
            Η ποιμαντική δράση του Γερμανίας κ. Αυγουστίνου είναι λαμπρή και πολυεπίπεδη. Η διεισδυτική ματιά του ιεράρχη, η εμπειρία του στη διοίκηση, τα χαρίσματα της επικοινωνίας και της πειθούς που τον διακρίνουν, σε συνάρτηση με τον οραματισμό και τη διαλλακτικότητά του, συντέλεσαν καθοριστικά όλα αυτά τα χρόνια προκειμένου να "κερδίσει μάχες", εσωτερικές και εξωτερικές, αλλά και να παράξει επίζηλο έργο στην περιοχή της Εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του.
            Στο δυναμικό χαρακτήρα του, στους οραματισμούς του, στη διορατικότητα και δημιουργικότητα τού αξιοχρέως τιμωμένου απόψε διακεκριμένου ιεράρχου, θα πρέπει να πιστωθεί το γεγονός της απόδοσης της Salvatorkirche (ιερός ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος), στο κέντρο της πόλεως του Μονάχου, στη Μητρόπολη Γερμανίας, το 1998, μετά από δικαστική διαμάχη 28 χρόνων. Όπως ο ίδιος ο Μητροπολίτης σημείωσε κατά την επίσημη ομιλία του στις 27/6/1999, η Salvatorkirche αποτελεί σύμβολο της "ελληνικής ταυτότητας που ενσαρκώνει ένα κομμάτι της Βαυαροελληνικής Ιστορίας." [8]
            Στο πλαίσιο της ποιμαντικής του δράσης, δημιούργησε και λειτουργούν από το 2003 σύγχρονες εγκαταστάσεις κηροποιείου με την επωνυμία "Ο Άγιος Τίτος", στους χώρους της ενορίας Esslingen, το οποίο διοικείται από Διαχειριστική Επιτροπή υπό την προεδρία του Επισκόπου Αρίστης κ. Βασιλείου. Στόχος του κηροποιείου δεν ήταν απλά να καλυφθούν οι ανάγκες των ενοριών σε κερί, αλλά και να ενισχυθούν οικονομικά οι κληρικοί.
            Ο Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, με τις σπουδές του στη Θεολογία και τη Φιλοσοφία, στη Χάλκη, αλλά και σε Πανεπιστήμια της Αυστρίας (Salzburg) και της Γερμανίας (Münster), με την εξαετή διδασκαλία που πραγματοποίησε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου τη δεκαετία του '70, αλλά και την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα της Καθολικής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βόννης (2006), δεν ήταν δυνατόν να μείνει αδιάφορος ως προς τη μόρφωση των παιδιών και των νέων, τα οποία διαρκώς παροτρύνει να σπουδάζουν και τα ενισχύει ποικιλοτρόπως.
            Με την ομάδα Ορθοδόξων νέων που διαθέτει κάθε ενορία, και με τη φροντίδα του να υπάρξει "Κανονισμός Ορθοδόξου Νεολαίας" ήδη από το 1983, δείχνει ότι δεν παραβλέπει το Χρυσοστομικό χωρίο: "τί γὰρ ἴσον τοῦ ῥυθμίσαι ψυχὴν καὶ διαπλάσαι νέου διάνοιαν;" Δε λησμονεί επίσης ότι από αυτά τα παιδιά και τους νέους θα προέλθουν αύριο τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν την τοπική Εκκλησία.
            Με προσωπική μέριμνα του ιεράρχου:
            α. Έχει εισαχθεί σταδιακά, ήδη από το 1983, το μάθημα των Θρησκευτικών της Ορθοδοξίας στη γερμανική γλώσσα, στο πρόγραμμα των Γερμανικών Σχολείων, στο οποίο σπουδάζουν ορθόδοξοι μαθητές, όπως, επί παραδείγματι, στη Βαυαρία, στην Έσση, στην Κάτω Σαξωνία, στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, και αλλού.
            β. Έχει δημιουργηθεί από το 1984 έδρα Ορθοδόξου Θεολογίας στην Καθολική Σχολή του Πανεπιστημίου Ludwig - Maximilian του Μονάχου, το οποίο μετεξελίχθηκε σε "Τμήμα Ορθοδόξου Θεολογίας". Στο εν λόγω Τμήμα, στο οποίο εκπονούνται από το 1999 διδακτορικές διατριβές, λειτουργεί έδρα Ορθόδοξης Θεολογίας, ενώ από το 2008 παραδίδονται μαθήματα Ορθοδόξου θεολογίας σε μεταπτυχιακό επίπεδο.
            Ο Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος κατανόησε από νωρίς τη σημασία και τη σπουδαιότητα των εντύπων μέσων, των μέσων ενημερώσεως, για την διάπλαση των ανθρώπων, για την διάδοση του Ευαγγελικού και Εκκλησιαστικού μηνύματος στο σύγχρονο κόσμο και ιδιαίτερα στον Ελληνισμό της διασποράς. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο, με περιοδικές εκδόσεις σε ενοριακό ή μητροπολιτικό επίπεδο, φροντίζει προς την κατεύθυνση αυτή.
            Το τετράμηνο περιοδικό "Ορθόδοξη Μαρτυρία", που εκδιδόταν από το 1981-2009, τα ενημερωτικά φυλλάδια των ενοριών, το ετήσιο Ημερολόγιο της Μητροπόλεως, κ.ά., η παρουσία της στο διαδίκτυο, έρχονται να καλύψουν αυτό το πλαίσιο της πληροφόρησης και να καταδείξουν ότι η ζώσα Εκκλησία μπορεί  και πρέπει να έχει θέση στο σύγχρονο κόσμο και να εκφέρει λόγο Ορθοδοξίας και παρακλήσεως. Στην αυτή κατεύθυνση κινούνταν και τη δεκαετία του 1990 η καθημερινή ελληνική εκπομπή της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, με πανγερμανική εμβέλεια, που λάμβανε χώρα μεταξύ 8.20 - 9.00 το βράδυ και έκλεινε τα Σάββατα με ομιλία του Μητροπολίτη, αλλά και των Επισκόπων.
            Η διαρκώς αποδεικνυόμενη έμπρακτα αγάπη και ο σεβασμός του Σεβασμιωτάτου Γερμανίας προς τη Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, η προσωπική του στενή σχέση και επικοινωνία με τον Πατριάρχη μας κ.κ. Βαρθολομαίο, πολύ πριν από την ανάρρησή του στον Πατριαρχικό Θρόνο, η από δεκαετίες συμμετοχή του σε επιτελικές θέσεις επιτροπών διορθοδόξων και διαχριστιανικών διασκέψεων, ήταν αναμενόμενο να τον οδηγήσουν να μελετήσει και να αποκτήσει γνώμη και άποψη στα κείμενα της Μητρός Εκκλησίας, εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Συνέπεια τούτου ήταν η παρουσία του κατά τη σύγκλησή της, στην Κρήτη τον Ιούνιο του 2016, ως μέλος της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.         
Ο Μητροπολίτης Γερμανίας κατανόησε πολύ νωρίς ότι στο σύγχρονο, διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, είναι απαραίτητος ο διάλογος με τους ετεροδόξους, γι᾽ αυτό και έχει ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας και συνεργασίας, στο πλαίσιο επιτροπών - και μη - προκειμένου να διευθετηθούν λειτουργικές και ποιμαντικές ανάγκες των ορθοδόξων, όπως απόκτηση νέων ναών, εξυπηρέτηση αναγκών της κοινότητας, διάθεση υποτροφιών, αντιμετώπιση του ζητήματος των μικτών γάμων, κ.ά..
            Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι ο Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος διετέλεσε, από το 1973 μέχρι και σήμερα: πρόεδρος του Οικουμενικού Συμβουλίου του Βερολίνου, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου των Χριστιανικών Εκκλησιών της Γερμανίας, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Εκκλησιών για Θέματα Αλλοδαπών Εργαζομένων, Πρόεδρος της Επιτροπής της Ορθοδόξου Εκκλησίας στη Γερμανία (KOKiD), καθώς και Πρόεδρος της Ορθοδόξου Επισκοπικής Συνελεύσεως στη Γερμανία (OBKD).
            Ως Μητροπολίτης Γερμανίας ορίστηκε αρχηγός της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τις Συναντήσεις μεταξύ Θεολόγων τού Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας (EKD). Τυγχάνει συμπρόεδρος της Κοινής Επιτροπής της Γερμανικής (Ρωμαιοκαθολικής) Επισκοπικής Διασκέψεως (DBK) και της Ορθοδόξου Επισκοπικής Συνελεύσεως στη Γερμανία (OBKD). Ως προς την τελευταία αυτή Συνέλευση, κρίνεται σκόπιμο να υπογραμμιστούν τα ακόλουθα:
            Ο πολιός, εν ειλικρινεία και διακρίσει πορευόμενος, Μητροπολίτης Γερμανίας διαισθάνθηκε από νωρίς ότι η Πανορθόδοξη αυτή συνεργασία στη Γερμανία θα μπορούσε να βοηθήσει "στην άμβλυνση του χωρισμού, που επικρατεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία, με τη δημιουργία μιας ενιαίας φωνής όλων των Ορθοδόξων της Γερμανίας." [9] Κάτω από το πρίσμα αυτό γίνεται κατανοητή η επιμονή του να ονομαστεί η συγκεκριμένη Επιτροπή, "Επιτροπή της Ορθόδοξης Εκκλησίας" και όχι των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
            Την τελευταία εικοσαετία τυγχάνει επίσης πρόεδρος του Οικουμενικού Συμβουλίου της Γερμανίας για την υποστήριξη των ιερέων όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών που εκπροσωπούνται στη Γερμανία.
            Ο Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, ο πολυσέβαστος και εκλεκτός εν Χριστώ αδελφός, άγει αυτές τις ημέρες τα ογδοηκοστά γενέθλιά του, εν μέσω ποιμαντικής διακονίας κατάκαρπης και πολύκαρπης, με υψηλή και δυσεύρετη συνείδηση του χρέους, της ευθύνης και της αφοσίωσης στην αρχιερατική διακονία της Μητροπόλεώς του, διακονίας, η οποία αποτελεί πρότυπο και υπόδειγμα στην Ιεραρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
            Στο πρόσωπο του Μητροπολίτη Γερμανίας αναπαύεται η λεβεντιά, η στιβαρότητα, το φιλότιμο, η ευθύτητα και η ντομπροσύνη του Κρητικού. Η ματιά του γίνεται καμβάς πάνω στον οποίο αποτυπώνεται η νοσταλγία για την πατρίδα και οι δυσκολίες που κουβαλά στην καρδιά και στη σκέψη του, αλλά και η αποφασιστικότητα, η θέληση να διδάσκει με το λόγο και το παράδειγμά του ότι, όταν θέλει ο Έλληνας, μπορεί να προχωρά, να δημιουργεί και να στέκεται μόνιμα και ισότιμα "μετὰ ἀλλοφύλων""εἰς γῆν ἀλλοτρίαν". Το ήθος, αλλά και η εν γένει βιοτή του, εκφράζουν τη ρωμαλεότητα της ελληνικής ψυχής, που "γνωρίζει να φυλάσσει τις Θερμοπύλες" της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στη Διασπορά.
            Η ευγένεια, η δωρικότητα και η σοβαρότητα του τιμωμένου ιεράρχη αποτυπώνει στόφα παλιών Ιεραρχών, που γνώριζαν πώς, πότε και γιατί να ομιλούν ή να σιωπούν και όταν επιλέγει το πρώτο, ενδιαφέρεται να κερδίσει το συνομιλητή του με την επιχειρηματολογία και τη μεστότητα του λόγου του και όχι να μείνει στο στείρο και επιδερμικό εντυπωσιασμό.
            Η εκκλησιαστική ευσυνειδησία του Γερμανίας κ. Αυγουστίνου αποκαλύπτει τη μύηση στο μεγάλο, διαχρονικό και υπερβατικό για τα δεδομένα των ανθρωπίνων πολιτισμών, μυστήριο της Μητρός Εκκλησίας, του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, προς το θεσμό του οποίου τρέφει βιωματική, αδιάπτωτη αγάπη και ανυπόκριτο σεβασμό, ανεξάρτητα από πρόσωπα και φιλίες.
Απλός, αφιλοχρήματος και διακριτικός,"δεν έχει μάθει να ζει στη χλιδή, … δεν έχει μάθει να τον υπηρετούν." [10]
            Η εμπιστοσύνη του στην πρόνοια του Θεού, η διακονία του στην Εκκλησία, από όλους τους βαθμούς και τις θέσεις που την υπηρέτησε και την υπηρετεί, τροχοδρομούν την αδιάπτωτη εκκλησιαστική αυτοθυσία. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1960 από τον μακαριστό Κρήτης Ευγένιο, πρεσβύτερος το 1964 από τον Γερμανίας Πολύευκτο, εξελέγη επίσκοπος Ελαίας το 1972, χειροτονηθείς υπό του συμπατριώτου του, τότε Γερμανίας, Ειρηναίου, του διαπρεπούς ιεράρχου, συλλειτουργούντων των Αυστρίας Χρυσοστόμου και Σηλυβρίας Αιμιλιανού, από δε το 1980, μετά την εκλογή του σε Μητροπολίτη Γερμανίας, ποιμαίνει την επαρχία αυτή, εις διαδοχήν Πολυεύκτου Φινφίνη (1963-1968), Ιακώβου Τζαναβάρη (1968-1971), ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο σε πολυσυζητημένο δυστύχημα, και Ειρηναίου Γαλανάκη (1971-1980). Δεν έθεσε ποτέ τα προσωπικά του πάνω από τις ανάγκες και το καλό της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του ποιμνίου του, γνωρίζοντας ότι "ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς"[11].
            Ο Μητροπολίτης Γερμανίας ακολουθεί το παράδειγμα των μεγάλων ιεραρχών, γι᾽ αυτό και παρά τη δυναμική του προσωπικότητα, πορεύεται με απλότητα και αποδεικνύεται στοργικός και προστατευτικός προς το ποίμνιό του, κλήρο και λαό. Είναι βραδύς στην επίπληξη και ταχύς στην επιβράβευση. Επικοινωνεί με τους πάντες, συνεργάζεται και επιλέγει όσους τα"γεγυμνασμένα αἰσθητήριά"[12] του υποδεικνύουν ως κατάλληλους, ενώ απεχθάνεται την αδράνεια και τον αναίτιο εφησυχασμό.
            Αξίζει τέλος να υπογραμμιστεί για ακόμη μία φορά η σύνεση, η διορατικότητα και η τόλμη του ιεράρχη, οποίος δεν δίστασε να τα βάλει με τους κρατούντες, όσες φορές οι τελευταίοι δεν στάθηκαν στο πλευρό των Ελλήνων και δεν προστάτευαν τα θέσμια της Ορθοδοξίας.
            Ο  Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος αναστοχαζόμενος το παρελθόν, βιώνοντας το παρόν και ατενίζοντας το μέλλον, ούτε εθελοτυφλεί, ούτε ωραιοποιεί καταστάσεις. Ο αφυπνιστικός και συνάμα επίκαιρος, παρηγορητικός - πατρικός λόγος του, για αγάπη, αλληλεγγύη, καταλλαγή και συμπαράσταση, αποκαλύπτει έναν ιεράρχη με υψηλό το αίσθημα της ευθύνης, ο οποίος καλείται να δώσει στη Διασπορά τη μαρτυρία της Ορθοδοξίας και συνάμα να συνδράμει τους Έλληνες του εξωτερικού, υποστηρικτικά, όπως καταδεικνύει το απόσπασμα από λόγο του που ακολουθεί: "Οι άνθρωποί μας … περιμένουν αγάπη και στοργή. Η πρώτη γενιά των μεταναστών έχει πλέον γεράσει και περιμένει πως τα παιδιά της θα την στηρίζουν στο τελευταίο αυτό ταξίδι... Από την άλλη, ένα νέο κύμα μεταναστών καταφθάνει καθημερινά και μας χτυπά την πόρτα, είτε από άγνοια (καθώς δεν ξέρει που ήρθε!), είτε από απελπισία (γιατί κατάλαβε που ήρθε!). Εδώ δεν βοηθά το να πάρουν μερικά ευρώ στο χέρι ή το εισιτήριο της επιστροφής…"[13]
            Κάτω από το πρίσμα αυτό, του μαρτυρίου και της μαρτυρίας της συνειδήσεως, διαπρέπει ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος εδώ και δεκαετίες στην Εκκλησία της Γερμανίας. Κατανοούμε γιατί ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος απευθύνεται ως ακολούθως στον τιμώμενο ιεράρχη, αλλά και στο ποίμνιό του: "Συνεχίσατε, … ΄ως χορδαί κιθάρα', κατά τον άγιον Ιγνάτιον τον Θεοφόρον, να συνθέτητε ύμνον θριαμβευτικόν ενότητος προς τον Μέγαν Αρχιερέα Ιησούν Χριστόν και γίνησθε σύγχρονοι απόστολοι χάριτος και αληθείας της πολυπλάγκτου Μητρός μας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως." [14]
            Μαζί με τις εγκάρδιες προσωπικές μου ευχές αλλά και του καθενός μας και όλων μας για μακρότητα ημερών και συνέχιση της λαμπράς Σας αρχιερατείας, Σεβασμιώτατε Γέροντα, κλείνω την ομιλία μου με μία πολύ πρακτική και ρεαλιστική σκέψη Σας: «Ο Θεός μας βοηθάει σκανδαλωδώς. Αλλά και στα πικρά λόγια και στις ανθρώπινες κακίες δεν είναι δυνατόν να κλείσουμε τα στόματα των ανθρώπων. Σημασία έχει να μην αληθεύουν όσα λέγονται. Είναι σημαντικό να μπορείς να βλέπεις τα μούτρα σου το πρωί στον καθρέφτη.»

[1] Αποκ. 2, 19.
[2] Γ. Φραγκουλάκης (Αρχιμ.), "Εμείς στη Γερμανία". Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος Λαμπαρδάκης, Αννόβερο 2018, σ. 161.
[3] Ό.π., σ. 38.
[4] Γ. Φραγκουλάκης (Αρχιμ.), ό.π., σ. 51.
[5] Ό.π., σ. 109.
[6] Γ. Φραγκουλάκης (Αρχιμ.), ό.π., σ. 52.
[7] Γ. Φραγκουλάκης (Αρχιμ.), ό.π., σ. 24.
[8] Γ. Φραγκουλάκης (Αρχιμ.), ό.π., σ. 95.
[9] Γ. Φραγκουλάκης (Αρχιμ.), ό.π., σ. 113.
[10] Γ. Φραγκουλάκης (Αρχιμ.), ό.π., σ. 131.
[11] Α΄ Κορ. 13, 5. Πρβλ. Αββά Ισαάκ το Σύρο.
[12] Εβρ. 5, 14.
[13] Γ. Φραγκουλάκης (Αρχιμ.), ό.π., σ. 142.
[14] Ό.π., σ. 159.


Δεν υπάρχουν σχόλια: