31/10/16

Ομιλία π. Γερασίμου στην Δοξολογία της Εθνικής Εορτής της 28ης Οκτωβρίου 1940 (Κυριακή 30.10.2016)




Γιορτάζουμε και φέτος αγαπητοί μου αδελφοί την Εθνική Εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940, την λαμπρή γιορτή του ΟΧΙ.
Μετά από έξι χρόνια βαθύτατης οικονομικής κρίσης στην πατρίδα μας, και ο φετινός εορτασμός της Εθνικής αυτής γιορτής μας ήταν και όπου συνεχίζεται, είναι διαφορετικός. Όλα είναι μελαγχολικά, θλιβερά, στενάχωρα, απογοητευτικά. Η εθνική μας αξιοπρέπεια στραγγαλισμένη. Η εθνική υπερηφάνεια, ανύπαρκτη! Αποτίουμε φόρο τιμής στους Αγωνιστές του ΄40 καθηκόντως. Έτσι απλά. Λέμε τα καλύτερα, γιατί έτσι πρέπει! 
Ούτε και φέτος βρέθηκε κάποιος να ζητήσει συγγνώμη, ούτε ένας δεν βρέθηκε να ομολογήσει την ανικανότητα που χαρακτηρίζει τη διαχείριση της ελευθερίας, της εθνικής αξιοπρέπειας, της εθνικής ανεξαρτησίας, ιδεώδη για τα οποία οι πρόγονοί μας αυτοί αγωνίστηκαν, έδωσαν το αίμα τους, θυσίασαν τη ζωή τους. 
Και πάλι πολλοί από αυτούς που κατέθεσαν στεφάνια και έκαναν δηλώσεις υπερηφάνειας για την αντίσταση και το αδούλωτο φρόνημα των προγονών μας, ανήκουν στους πολιτικούς εκείνους που προσπαθούσαν να βρουν τρόπο ανήμερα της Εθνικής Εορτής, για να ονομάσουν τα νέα εξοντωτικά μέτρα που αυτοί θα ψηφίσουν, μέτρα ευεργετικά για το λαό, μέτρα ανάκαμψης. Δεν τους ελέγχει άραγε η συνείδησή τους; Δεν τους εγκαλεί που από την μια γιορτάζουν δήθεν την υπερήφανη γιορτή του ΟΧΙ και από την άλλη λένε ναι σε όλα; Αλλά και όλοι μας, πως μπορούμε να βρισκόμαστε σε τέτοια στασιμότητα. Δεν αντιστεκόμαστε, δεν αντιδρούμε, δεν μαχόμαστε. Έχουμε μείνει ανεξήγητα απαθείς. Λες και τσαγανό δεν υπάρχει. Άνευροι, αφημένοι εντελώς, έρμαια της «τύχης» που μόνοι μας δημιουργούμε. Αρνητές ιδανικών, προδότες του ίδιου μας του εαυτού. Δεν καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα, από κανένα;
Έχουμε παρασυρθεί όλοι μας σε αυτοκατάκριση για τα πεπραγμένα μας και κάποιοι από εμάς αντιδρώντας δήθεν στην όλη κατάσταση αιμοδοτούν και θεριεύουν κόμματα και πολιτικούς χώρους που ανερυθρίαστα ομολογούν με λόγια και με έργα, ότι αποτελούν παραφυάδες, γνήσιους απογόνους και συνεχιστές των ναζιστών, των φασιστών, των απάνθρωπων φονιάδων εναντίον των οποίων αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας.
Όλα’ ναι μαύρα και θλιμμένα, γιατί «τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά». Μπορεί βέβαια να μην είμαστε σκλάβοι με την κλασική έννοια του όρου, όμως δεν αναπνέουμε ελεύθερα. Φτάσαμε στο σημείο από δαύτους τους ανεκδιήγητους, να τους έχουμε και στην Ελληνική Βουλή. Ποιούς; Αυτούς που δολοφονούν ανθρώπους και αρκούνται μετά στο να αναλαμβάνουν την πολιτική λέει, ευθύνη της δολοφονίας. Γι’ αυτούς είναι πολιτική πράξη να σου επιτρέψουν να ζήσεις, και σου το επιτρέπουν εφόσον δεν εναντιώνεσαι στις αλλόκοτες, απάνθρωπες, φασιστικές ιδέες τους.
Σίγουρα ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να είναι υπερήφανος για τις πολιτικές επιλογές που έκανε στο διάστημα της μεταπολίτευσης. Όμως δεν πρέπει συλλήβδην και να καταδικαστεί γι’ αυτές του τις επιλογές. Ιδιαίτερα αυτοί που δανείζουν σήμερα το ελληνικό κράτος και εγείρουν αξιώσεις που οδηγούν στην εξαθλίωση και ουσιαστικά στον αφανισμό του ελληνικού λαού. Όλοι τους γνώριζαν ότι, από το έτος 1980 έως και το 1993 το χρέος εκτινάχτηκε από 28,6% σε 111,6% του ΑΕΠ. Γνώριζαν επίσης ότι μετά το 1993 με την περιβόητη συνθήκη του Μάαστριχτ, οι ρυθμοί ανάπτυξης που υπήρξαν ήταν εικονικοί για να μπει η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Τα γνώριζαν όλα αυτά οι δανειστές, όμως έκαναν πως δεν καταλάβαιναν γιατί τους συνέφερε η Ελλάδα να είναι υπόχρεη απέναντι τους, όπως και έγινε τελικά.  Κι έτσι μας οδήγησαν στο δράμα που ζούμε σήμερα, να δανειζόμαστε για να εξοφλούμε δανεικά και να προσθέτουμε χρέη στα ήδη υπάρχοντα υπερβολικά χρέη.
Ίσως από κάποιους να κατηγορηθώ ότι πολιτικολογώ. Ε! ναι, το κάνω συνειδητά, γιατί έχω αγανακτήσει να βλέπω να γίνονται προσπάθειες από παντού, εντός και εκτός τειχών, για την δαιμονοποίηση του ελληνικού λαού. Τουλάχιστον εμείς αδέλφια συνέλληνες ας μην κατηγορούμε ο ένας τον άλλο. Κανείς μας δεν μπορεί να είναι περήφανος για τις κομματικές επιλογές που έκανε, γιατί δυστυχώς την περίοδο 1980-1993 κυβέρνησαν τα δύο μεγάλα τότε κόμματα, αλλά και από το 1993 έως το 1999 που κορυφώθηκε το οικονομικό έγκλημα εναντίον της πατρίδος μας, πέρασαν από την κυβέρνηση σχεδόν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα.
Ως λαός ξεγελαστήκαμε από κάποιους πολιτικούς μας και αυτό δείχνει ότι αν μη τι άλλο έχουμε τουλάχιστον καλούς πολιτικούς στην τέχνη του εξαπατάν. Άλλωστε αυτή είναι και η δουλειά τους: Να λένε άλλα και άλλα να πράττουν και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι, αυτά που έλεγαν είναι ίδια με αυτά που κάνουν. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους έλληνες πολιτικούς. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Και όπως εκφράζουμε την δυσφορία μας τα παράπονά μας και την πικρία μας για τους δικούς μας πολιτικούς και άλλους αναμεμειγμένους στην οικονομική κρίση της Ελλάδος, το ίδιο παράπονο έχουμε και για παρόμοια πρόσωπα εκτός Ελλάδος.
Δεν μπορούν να μας κουνούν σήμερα το δάκτυλο η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν μπορούν να σφυρίζουν αδιάφορα οι αμερικανοί τεχνοκράτες, της διεθνούς τράπεζας επενδύσεων The Goldman Sachs Group, ούτε βέβαια και το οικονομικό επιτελείο της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης της Γερμανίας.
Όλοι αυτοί διάλεγαν τους έλληνες πολιτικούς με τους οποίους συνομιλούσαν και υπέγραφαν οικονομικές συμφωνίες, ερήμην του ελληνικού λαού και εις βάρος του. Γνώριζε πολύ καλά η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat), από το 2004 πώς είχαν τα πράγματα στην Ελλάδα, όμως αδιαφορούσε και με μεγάλη ευκολία το 2010, σχεδόν θεώρησε μοναδική υπεύθυνη την Ελλάδα για την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Και βεβαίως θα πρέπει να θυμάται πότε-πότε το Βερολίνο ότι δεν ήταν ο ελληνικός λαός εκείνος που υπέγραψε τις συμφωνίες για το αεροδρόμιο των Σπάτων, για τα υποβρύχια και για τη SIEMENS, για να του συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο.
Σήμερα σχεδόν στο σύνολό της η δήθεν Ενωμένη Ευρώπη παίζει παιχνίδια στην πλάτη της Ελλάδας. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και με τους χειρισμούς που γίνονται στο θέμα των μεταναστών.
Όλ’ αυτά προσβάλλουν την μνήμη των αθάνατων ηρώων προγόνων μας, οι οποίοι αγωνίστηκαν όχι μόνο για να μην σκλαβωθεί η πατρίδα μας, αλλά και για να στεριώσουν και να διαδοθούν οι πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της αυτοδιάθεσης των λαών.
Το τραγικότερο όμως απ’ όλα είναι ο εσωτερικός πόλεμος ο οποίος γίνεται εναντίον του λαού μας. Δημιουργείται η εντύπωση πολλές φορές πως κάποιοι απ’ αυτούς που διαχειρίζονται και διαυθεντεύουν τις ζωές του ελληνικού λαού, απεργάζονται το κακό του. Νομοθετείται ο παραλογισμός και η ανομία. Καταστρέφεται η οικογένεια, αποδομείται το σχολείο, εκδιώκεται η Εκκλησία, γίνεται προσπάθεια να αφανισθεί η Ορθόδοξη Πίστη μας.
Ακούμε το τελευταίο διάστημα κάποιους εκ των κυβερνώντων, με επικεφαλής τον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων να επισημένουν την ανάγκη μετατροπής του σχολείου, αλλά και ολόκληρου του ελληνικού κράτους σε ουδετερόθρησκο. Να μην υποστηρίζεται δηλαδή καμιά θρησκεία και να χαίρει προνομίων όποιος δηλώνει άθρησκος. Στο όνομα άραγε ποιας προόδου, ποιας ισότητας επιδιώκεται αυτό; Αν πραγματικά όλους αυτούς τους ενδιαφέρει η ελεύθερη θρησκευτική έκφραση, γιατί δεν υποστηρίζουν την ανεξιθρησκία που και δίκαιο και λογικό είναι, αλλά και κατοχυρώνεται επίσης και από το Σύνταγμα της Ελλάδος; Όμως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το τίποτα και όχι έστω το κάτι.
Φαίνεται όμως πως όλοι τους «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο» και ξενοδόχος είναι ο ελληνικός λαός, που μπορεί να αιφνιδιάστηκε γιατί όλη αυτή η κατάσταση τον βρήκε ξαφνικά, όμως δεν έχει μεταλλαχθεί, δεν έχει απωλέσει τα στοιχεία της ταυτότητάς του.
Ένα από αυτά τα στοιχεία αφορά εμάς τους Χριστιανούς τους Ορθοδόξους. Έχουμε δει στο παρελθόν, πολλές φορές την πατρίδα μας να έχει βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση, όπως είναι εξίσου πολλές οι φορές που είδαμε πολύ-πολύ εμφανή τη βοήθεια του Θεού, την Σκέπη της μεγάλης μας Μητέρας, της Παναγίας μας, όπως έγινε και κατά το έπος του 1940.
Σ’ αυτήν στρέφουμε τα μάτια μας και τη σκέψη μας. Της ανοίγουμε την καρδιά και την ψυχή μας και την παρακαλούμε να σπεύσει και σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς. «Χαίρε του κόσμου η Σωτηρία. Χαίρε Ελλάδος η προστασία», ψάλλαμε στη χάρη της. Έτσι την νιώθουμε, έτσι την πιστεύουμε, γι’ αυτό και απεθυθνόμαστε σε αυτήν.
Αδελφοί μου, όσο κι αν κρατήσει το σκοτάδι θα’ ρθει η στιγμή που θα παραμεριστεί. Κι αυτό θα γίνει και με την δική μας συμβολή, γιατί είμαστε απόγονοι ένδοξων ηρώων.
Εμείς έχουμε εδώ το προνόμιο, να ζούμε σε μια χώρα ανεπτυγμένη και δημοκρατική. Ευχαριστούμε γι’ αυτό την Γερμανία που έχει γίνει δεύτερη πατρίδα μας. Την αγαπούμε και νιαζόμαστε γι’ αυτήν, όπως αγαπούμε και νιαζόμαστε και την πρώτη μας πατρίδα, την Ελλάδα μας. Σήμερα στην Εθνική της Γιορτή, την 28η Οκτωβρίου 1940 έχοντας στραμμένη την σκέψη και τα μάτια μας σ’ αυτήν, με υπερηφάνεια αναφωνούμε: Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η ελευθερία! Ζήτω το αθάνατο έπος του 40!
Ευχαριστούμε από βάθους καρδιάς τα σχολεία μας, τα παιδιά μας για την όμορφη παρουσία τους. Ευχαριστούμε τους φορείς και τις οργανώσεις της παροικίας μας, αλλά και όλους εσάς που συμμετέχετε στον εορτασμό της εθνικής μας επετείου.

Με φουσκωμένα τα στήθη μας από εθνική υπερηφάνεια, παρακαλώ όλοι όρθιοι να ψάλλουμε τον εθνικό μας ύμνο.

30/10/16

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Με ξεχωριστή λαμπρότητα γιορτάστηκε η Εθνική μας Επέτειος της 28ς Οκτωβρίου 1940 στην ενορία μας.
Την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016 μετά τη Θεία Λειτουργία τελέσθηκε η Δοξολογία με την συμματοχή των παιδιών των ελληνικών σχολείων της παροικίας μας και των Ομογενειακών Φορέων και Οργανώσεων.



























3/10/16

Interkulturellewoche in Friedland

Στο πλαίσιο του εορτασμού της Διαπολιτισμικής Εβδομάδας 2016 πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις στην πόλη Friedland της Κάτω Σαξωνίας, την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2016.
Στις εκδηλώσεις αυτές τη Μητρόπολή μας εκπροσώπησε ο εκ των εφημερίων μας αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Φραγκουλάκης.