Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Μία μόλις εβδομάδα μετά την Αγία
Πεντηκοστή η Εκκλησία μας κλείνει τον κύκλο του Πεντηκοσταρίου με την εορτή των
Αγίων Πάντων. Την Κυριακή αυτή τιμά την μνήμη όλων των Αγίων, όχι τυχαία. Με
αυτό τον τρόπο προβάλλονται περίτρανα τα αποτελέσματα της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος και της αγιαστικής
δράσης του μέσα στην Εκκλησία.
Με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος οι
φίλοι του Χριστού, τα παιδιά του Θεού κατάκτησαν την αγιότητα, έπραξαν εκείνο
που ο ίδιος ο Θεός λέγει: "άγιοι γίνεσθαι, ότι εγώ άγιος ειμί".[1] Με
αυτό το λόγο του αυτή την προτροπή του ο Θεός φορτώνει άραγε βαρύ φορτίο στου
ώμους του ανθρώπου; Σε καμιά περίπτωση δεν συμβαίνει αυτό. Ο Θεός αγαπά τόσο
πολύ τον άνθρωπο, σταυρώθηκε για χάρη του υπομένοντας εξευτελισμούς και
μαρτύρια, δεν θα μπορούσε επομένως σε καμιά περίπτωση να ζητήσει από τον άνθρωπο
να κάνει κάτι που θα ήταν ακατόρθωτο. Κατορθωτή η αγιότητα αρκεί η σχέση του
ανθρώπου με το Θεό να έχει μέσα τα στοιχεία της υιικής αφοσίωσης και της ειλικρινούς
φιλίας. Αγαπώ το Θεό σημαίνει ότι
προσπαθώ να τηρώ το θέλημά του, όπως αυτό εκφράζεται με το λόγο της Αγίας
Εκκλησίας του. Προσπαθώ να είναι η ζωή μου σύμφωνη με τις θεϊκές εντολές, οι
πράξεις μου εναρμονισμένες με το άγιο θέλημά του. Οι εντολές του Θεού είναι
σωτήριες. Τα λόγια του Χριστού πρέπει να τηρούνται από όλους εμάς, που είμαστε
βαπτισμένοι στο άγιο όνομά του, που έχουμε την τιμή και την ευλογία να
ονομαζόμαστε από αυτόν και να αποκαλούμαστε Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι.
Προϋπόθεση λοιπόν για την αγιότητα
είναι η τήρηση του νόμου του Θεού. Όμως και μ' αυτό το νόμο συμβαίνει ότι με
κάθε νόμο, δηλαδή μπορεί κάποιες φορές να παραβιάζεται. Σ' αυτή την περίπτωση της
παραβίασης μπορεί να έχουμε την κατάπτωση, την ασωτία, την αμαρτία. Δεν έχουμε όμως
την τελική καταστροφή, γιατί υπάρχει η μετάνοια, η εξομολόγηση η οποία αποκαθιστά
τον περιπεσόντα. Ας θυμηθούμε σε αυτό το σημείο τον άσωτο υιό. Έκανε ζωή που
ήταν πέρα για πέρα άσωτη, γι' αυτό και ονομάστηκε άσωτος ο ίδιος. Όταν όμως επέστρεψε
στον πατέρα του και δήλωσε μετάνοια, αποκαταστάθηκε στην πρώτη του θέση, του
αρχοντόπουλου. Έτσι γίνεται και σήμερα. Η οποιαδήποτε παράβασή μας όσο μεγάλη κι αν είναι, μπορεί να την
εξουδετερώσει να την εξαφανίσει το άπειρο έλεος και η αγάπη του Θεού με το
μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως.
Το ότι η αγιότητα είναι κάτι το εφικτό
για τον άνθρωπο, το βεβαιώνουν τα νέφη των αγίων της Εκκλησίας μας. Οι άγιοι τους
οποίους εν συνόλω σήμερα εορτάζουμε και των οποίων ο αριθμός δεν μπορεί να
υπολογισθεί, διότι είναι άγνωστος ο αριθμός των ανωνύμων αγίων. Δεν ήταν
άνθρωποι διαφορετικοί απ' ότι εμείς. Ήταν ίδιοι με εμάς, έζησαν στον ίδιο κόσμο
με εμάς, αντιμετώπισαν τις προκλήσεις του κόσμου που και εμείς ζούμε. Η
αφοσίωσή τους όμως στο Θεό και η πίστη τους στην αιωνιότητα αποτελούσαν οδηγό στη
ζωή τους. Μια ζωή φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο τους χαρίτωσε, τους ανύψωσε
και τους αγίασε.
Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής το Άγιο
Πνεύμα κατέβηκε στον κόσμο, φώτισε τους Μαθητές του Χριστού και τους έκανε
Αποστόλους, όμως μετά δεν έφυγε, δεν επέστρεψε στους ουρανούς, αλλά παρέμεινε
στον κόσμο και μέσα από την Εκκλησία παρέχει τις δωρεές και τις χάριτές του.
Χορηγεί την σφραγίδα της δωρεάς του σε κάθε άνθρωπο ο οποίος "θέλει σωθήναι
και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν".[2]
Λένε κάποιοι: "Τι μας χρειάζονται
οι άγιοι αφού έχουμε το Χριστό, το Θεό, το Πνεύμα του το Άγιο;" Τους απαντούμε
λοιπόν: Για εμάς οι άγιοι είναι ό,τι είναι οι οδηγοί για τους οδοιπόρους, ό,τι
είναι οι πρεσβευτές για τους λαούς, ό,τι είναι οι προπονητές για τους αθλητές.
Αυτά και περισσότερα είναι για μας τους Ορθοδόξους οι άγιοι, που έχουμε πάρει
στα σοβαρά το ζήτημα της σωτηρίας μας. Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που
χρειαζόμαστε τους αγίους. Οι άγιοι μας οδηγούν, πρεσβεύουν για μας, μας προπονούν
και μας ετοιμάζουν για τη Βασιλεία του Θεού, την οποία ευχόμαστε και σε μας,
αλλά και σε όλους.[3]
Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου